คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #170 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค นก - เป้ (ตอน นี่หรือคนปกติ )
“กูมีความสามารถไง....ไอ้ห่านี่มันไม่มีปัญญาแก้เชือกหรอก ถ้าไม่ได้กูอ่ะ”
ไอ้นก เอ่ยบอกกับเพื่อน ๆ ที่เอ่ยถาม และก็เห็นว่าใครอีกคนเบ้หน้าใส่
“ฝีมือกูหรอก อย่างมึงถ้าไม่ได้กู คงไม่มีปัญญา” นักข่มขวัญอีกคน เอ่ยบอก และก็หันไปยักคิ้วให้คู่ต่อสู้
“พวกมึงเก่งเนอะ......” เสียงบอกกล่าวของเพื่อนก่อนจะแยกย้ายกันไม่อยากคิดมากเรื่องเมื่อหลายวันก่อนอีก
“เฮ้ย เป็นไรกันวะ....ไม่คุยเหรอ....อ้าวเหี้ยแม่งแยกกันเฉยเลยอะไรของพวกมันวะ”
สองคนยืนงง ไอ้เป้กระโดดลงจากโต๊ะ โดยที่มีไอ้นกเดินตามมากอดไหล่เอาไว้
“พวกแม่งเป็นอะไรกันวะ.....กูว่ามันแปลก ๆ “ สองคนที่กระซิบกระซาบกัน ทำให้เพื่อนในห้องขวัญผวา และผงะหนี เกย์นี่หว่า ดูมันคุยกันดิ กระซิบกระซาบกันขนาดนั้น ห้องทั้งห้องเงียบกริบ โดยที่ทั้งไอ้เป้และไอ้นกแปลกใจ
“กูขอเปลี่ยนโต๊ะนะ...กูว่ามึงกับไอ้เป้นั่งด้วยกันดีกว่านะ” ใครคนหนึ่งเอ่ยบอก และพร้อมกับเก็บหนังสือของไอ้นกไปวางบนโต๊ะของไอ้เป้ โดยที่คนที่นั่งข้างไอ้เป้ ต้องเดินหนี ออกมานั่งข้าง ๆ เพื่อนอีกคน
“พวกมึงให้กูสองคนนั่งด้วยกันเหรอ” เป้เอ่ยถามเพื่อนและก็เห็นพวกมันทั้งกลุ่มพยักหน้าจนหัวจะหลุด
เลยจำใจนั่งด้วยกันแบบงง ๆ
“มันมองเหี้ยอะไรกันวะ....กูหล่อขึ้นมากกว่ามึงเหรอไอ้นก....” น้ำเสียงที่เอ่ยถาม มีแววขบขันอยู่ในทีไม่ได้คิดอะไรเลยสักนิด
“กูว่ามันมองเพราะกูหล่อกว่ามึงมากกว่าว่ะ” อีกฝ่ายเอ่ยบอกและยักคิ้วให้ แต่เริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศแปลก ๆ
ที่ทางที่คุยกันเล่นเอาทั้งห้องถึงกับสยอง
ผัวเมียมันจีบกัน..........น่ากลัวว่ะ น่ากลัวจริง ๆ
“เฮ้ย กูว่ามันแปลก ๆ มาหลายวันแล้วนะ ทำไมกูคุยกับใครก็ไม่มีใครคุยกับกูเลยวะ” ไอ้นกหันหน้ามาถามคนที่ถือถุงกุ้งแห้งอยู่ในมือและกำลังขยุ้มเข้าปาก เคี้ยวอย่างเมามันส์
“มึงก็แดกจริง กุ้งแห้งอ่ะ.....งวดก่อนก็น้ำตาลปึก...แดกให้มันเหมือนคนปกติเขาบ้างไม่ได้เหรอวะ” เสียงด่าทำให้เป้ละมือจากถุงกุ้งแห้งในมือ ก่อนจะหยิบอีกถุงที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมา
“อ๋อ...มึงอยากแดกน้ำตาลปึกเหรอ...กูพกมาด้วย...ไม่พอใจกูมีโปรโมชั่นเป็นมะนาวบีบกินกับเกลือได้ แบ่งไว้อีกถุงหนึ่งพอดีเลย”
ไอ้เป้ หยิบสารพัดถุงออกมา และก็เอามาวางไว้ตรงหน้าของเพื่อน
เล่นเอาอีกฝ่ายต้องกุมขมับ ไอ้ห่านี่ชอบแดกอะไรแปลก ๆ ไม่เหมือนคน......มันบ้าป่าววะ....กูจะบ้าตายอยู่แล้ว
มันเสือกนั่งกินกุ้งแห้งเฉยเลย อยากจะเปิ๊ดกะโหลกมันจริง ๆ ความรู้สึกช้าชิบหาย
ทีเรื่องอย่างว่า แม่งเร็วจริง ๆ
“กูบอกว่าไอ้พวกในห้องมันแปลก เนี่ยมันชอบจ้องมึงกะกู...แล้วพอกูจะลุกไปคุยด้วย มึงไม่เห็นเหรอว่าพวกแม่งเดินหนีกันหมดน่ะ......” ไอ้นกเอ่ยบอกเพื่อนที่ตั้งหน้าตั้งตาเทกุ้งแห้งใส่ปาก และมันยังทำหล่นบนโต๊ะ แถมซ้ำมันยังหยิบกุ้งที่หล่นบนโต๊ะเข้าปากไปกินได้ต่อ
“คิดมาก....กูไม่เห็นรู้สึกเลยมันก็มองเหมือนทุกวันแหละ มึงอะช่างสังเกตเกินไป....โห่...พอ ๆ เสียเวลากิน...เอาป่ะ...น้ำตาลปึกก็มี”
ถุงถูกยื่นมาให้ตรงหน้า พร้อมกับที่ไอ้เป้ต้องหันไปมองหน้าอีกฝ่ายด้วยความเซ็ง แดกเข้าไปสิมึง แดกเข้าไป
ความรู้สึกมันโคตรจะช้าเลย
สามวันก่อน มันนั่งอยู่ดี ๆ แล้วตกลงมาจากเก้าอี้ เพื่อนตกใจกันใหญ่ แต่ไอ้เป้ บอกว่ามันเฉย ๆ
สามวันถัดมา มันถึงเพิ่งมาบอกว่ามันเจ็บ ถ้าไม่บ้าก็ประสาทเสื่อมแล้ว
ทีเรื่องอย่างนั้นล่ะมึงรู้สึกไวจริง ๆ
ไอ้เป้ไม่ได้สนใจเลย ว่าเพื่อนทำหน้าแบบไหน รู้แต่ว่า กุ้งแห้งในถุงอร่อยดี
เย็น ๆ จะไปซื้อมากินใหม่ เดือนนี้กินกุ้งแห้งทุกวัน ยังไม่เบื่อเลย สงสัยว่าต้องกินสักสองเดือน เดือนก่อนกินแต่น้ำตาลปึกทุกวัน.....เริ่มเซ็งแล้ว
งั้นเดือนนี้....กินกุ้งแห้งก็แล้วกัน ...... เพราะกุ้งแห้งมันอร่อยดี
TBC…
ความคิดเห็น