ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

    ลำดับตอนที่ #4 : ปรัชญาช่างกลฯ ภาค เส่ง-เปา (ตอน เมียจ๋าอย่าโหด)

    • อัปเดตล่าสุด 4 มิ.ย. 53


     ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอน เมียจ๋าอย่าโหด)








    "เมียครับเราดีกันเถอะ....ไม่ไหวมั้งหวานไป"

    "เมียที่น่ารักยิ้มหวาน ๆ หน่อยสิจ๊ะ...เอ้ยยย เดี๋ยวแม่งกระทืบตายห่า"

    "เส่งครับ...เราไม่โกรธกันนะครับ..เอ้ยยยยยยย เรียบร้อยไป.."

    "เฮ้ยเหี้ยเส่ง...ลืม ๆ มันเหอะวะเรื่องนั้นน่ะ...โว้ยยยยยยย ถ่อยไปอีกโว้ยยยยยยยย"

    ไอ้เปาผู้มีร่างกายสูงใหญ่แกร่งหนา ไม่ต่างจากตึกใบหยกสอง หนวดเคราเริ่มรกครึ้มเพราะไม่ได้โกนหลายวัน
    ผมแทบจะเกรียนทั้งหัวแล้ว แต่ขอยืนยันว่าไอ้เปามันหล่อ หล่อเข้มแมนโคตร
    เคยมีคนมาทาบทามให้เป็นนายแบบกางเกงใน เพราะหุ่นแมนได้ใจ ผิวก็สีแทน กล้ามโต
    นึกถึงบาติสต้า นักมวยปล้ำเข้าไว้ แต่มันตัวผอมกว่านั้นแค่นั้นแหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

    มันยืนเอียงซ้ายเอียงขวาอยู่สามตลบ นอนคิดทั้งคืนว่าวันนี้จะมาคุยเคลียร์ใจกับไอ้เส่งเมียรักคืนเดียวของมันยังไง

    คิดทบทวนไปทบทวนมา ไอ้ตอนที่เมา มันทำอะไรไอ้เส่งไปบ้าง ก็ต้องหลับตานึกเป็นพัก ๆ

    เนื้อ......ผิวเนื้อแน่น....แข็ง..เรียบลื่น จับแล้วรู้สึกมันมืออยากจะขยำเล่น

    ผิว...สีแทนไม่ได้คล้ำแต่ก็ไม่ใช่ขาวเพราะตากแดดตากลม ทั้งที่มันน่าจะขาวกว่านี้
    แต่มันก็เลยออกมาในสภาพสีนี้ ทั้งที่ช่วงแขนมันก็คล้ำ ๆ แต่ภายในเนื้อตัวมันเวลาถอดออกหมด
    ก็นับว่าขาวอยู่เหมือนกัน ถ้าเทียบกับผิวของเขาแล้วก็นับว่าขาวกว่า

    ตา...ตาไอ้เส่งมันก็สวยดี ขนตามันก็ยาว หน้ามันคม หล่อนะ เป็นนายแบบได้สบาย
    นี่คงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มันกล้าจีบหญิงแข่งกับเขา เพราะมันก็คงมั่นใจในหน้าตามันอยู่ไม่น้อย

    ปากรู้ว่าตอนจูบมันมากอยากแลกลิ้นกับมันอีกสักพัก คิ้วเข้ม ๆ ตาคม ๆ

    เอ่ะ ทำไมเราจำรายละเอียดของไอ้เส่งได้มากขนาดนี้วะเนี่ย

    และเสียง

    ครางต่ำ ๆ เหมือนจะขาดใจ

    อ้าวเฮ้ยยยยยยยยยยยยย

    เอาอีกแล้วกู จะมาขอให้มันดีด้วย

    ไอ้ลูกชายดันมาตื่นตอนนี้อีก

    ใจเย็นไว้ลูก ใจเย็นนนนนนนนนนนน

    "อ่ะ อ๊าาาาาาาาา อืมมมมมมมม" เสียงที่แว่วเข้ามาในสมอง เสียงทุ้ม ๆ ต่ำ ๆ ในลำคอ
    ความร้อน ตึงแน่น

    เหวอ.......เอาแล้วกู เอาแล้ว ไอ้เส่งเดินมาแต่ไกลนั่นแล้ว

    จะกระโดดเข้าไปขวางแล้วคุยกับมันดี หรือว่าจะกลับไปคิดบทสนทนาใหม่ดีวะเนี่ย

    แต่ตอนนี้ ไอ้ลูกชายมัน.....

    โอเคลูก...ใจเย็นไว้..ป่ะ พ่อพากลับบ้านก่อนดีกว่า...ถอยทัพพพพพพพพพพพ

    ไอ้เปาผู้พกพาความมั่นใจมาเต็มกระเป๋า ต้องมีอันม้วนเสื่อกลับบ้านเพราะร่างกายไม่เป็นใจเสียแล้ว

    *********************
    "ควายเปา...เข้ามาอีกทีกูจะถีบยอดหน้าให้แหกเลยมึง...."

    ร่างสูงของเส่งเมียรักคืนเดียวของไอ้เปาซึ่งไม่รู้ว่าตัวเองมีฉายาว่าเมียรักตั้งแต่เมื่อไหร่
    เดินโมโหหงุดหงิดเหมือนเพิ่งเสียไพ่มาแต่ไกล และกำหมัดแน่น
    หงุดหงิดเว้ยยยยยยย หงุดหงิด แม่งถ้ามาหากูอีก กูจะอัดให้หมอบจมดินเลยเว้ยยยยยยย

    ร่างสูงเดินหน้าหงิกหน้างอ หล่อเท่ห์มาแต่ไกล
    และเห็นหลังของไอ้คนช่วงชิงพรหมจรรย์ของตัวเองไปแบบแว่บ ๆ

    หลายวันก่อน กูหนีมึง แต่วันนี้ไม่ใช่
    กูพกพาความแค้นมาเต็มกระเป๋า ขออัดให้จมดินหน่อยเหอะ ไอ้สัตว์เอ้ย

    โดยไม่รอช้า

    ขาวิ่งไปแล้ว

    พร้อมแรงบันดาลใจในการต่อยตี

    ความแค้นส่วนตัว

    ......................ไอ้เปา...วันนี้มึงตายยยยยยยยยยยยยยยยยย........................

    และถ้าไอ้เปามันรู้มันคงยกมือห้ามและบอกว่า

    ....เส่งเมียรัก...ชิชะ..มึงคิดฆ่าผัวมึงเหรอเนี่ย..เดี๋ยวกูจับปล้ำเดี๋ยวนี้เลย

    TBC.....



    เม้นหน่อยได้ไหมค่ะ  อยากจะรวบรวมส่งให้คุณ เท็น คนแต่งเรื่องนี้ได้อ่านความคิดเห็นของทุกคน
    ถือเป็นการให้กำลังใจคนเขียนนะคะ   

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×