ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมื่อรุ่นพี่ใจกล้าท้าประลองเจ้าชายน้ำแข็ง...ชิง...เฟริน!!!

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 : จุดเริ่มต้นของเรื่องวุ่นๆ

    • อัปเดตล่าสุด 20 ต.ค. 49



    จากบทลำนำแห่งสงครามครั้งใหญ่

    ระหว่างสองอาณาจักรใหญ่อันยิ่งยง

    เอเดน  เดมอส

    ที่ซึ่งผลแห่งสงครามยังไม่ปรากฏแน่ชัดว่าใครจะเป็นฝ่ายได้ชัย........



    แผ่นดินเอดินเบิร์ก    ป้อมอัศวิน  ...   ห้องหัวหน้าชั้นปี



    "คาโล คาโล ออกมาหน่อยสิมีคนมาหาแน่ะ " เสียงของเจ้าตัวยุ่งที่ร้อยวันพันปีจะตื่นเช้ากับเขาดังขึ้นน่าหนวกหู(วันนี้ฟ้าผ่าแน่)



    "หือ....มีอะไร " เสียงงัวเงียของเจ้าชายน้ำแข็งที่ไม่เคยจะตื่นสายซักทีดังขึ้น (ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะตื่นสายกว่า      เฟริน)



    " มีผู้หญิงมาหานายน่ะ  บอกว่าเป็นคนรู้จัก แต่น่ารักชะมัดเลยว่ะ ขอจีบได้มะ"   เสียงกระเซ้าจากแม่ตัวดีในร่างของเจ้าหัวขโมยตัวแสบทำให้คาโลแยกเขี้ยวรับ  (รู้สึกคาโลเปลี้ยนไป๋)




    "อืมแล้วตอนนี้อยู่ไหนล่ะ เดี๋ยวฉันตามไปอาบน้ำเดี๋ยว"

     



    "ตอนนี้อยู่ที่หัองนั่งเล่นรวมน่ะ  ว่าแต่ทำไมวันนี้แกตื่นสายจังวะ  ฉันยังตื่นก่อนแกเลยเนี้ย"  เฟรินถามขณะเดินจากห้องหัวหน้าชั้นปี  (ยังไม่คิดจะเปลี่ยนอีกเหรอเนี่ย)



    "อืม..มันมึนๆนิดหน่อยน่ะ  รู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ  แต่เดี๋ยวคงดีขึ้นน่ะไม่เป็นไรหรอก"



    "เออ..เอาเหอะ  นั่นไงอยู่นั่น  งั้นฉันไปล่ะนะเดี๋ยวเจอกันนะคาโล"เจ้าตัวดีว่าแล้วก็เดินออกไป  (ทำไมวันนี้มันกลับกันจังฟะ)



     

    ณ.โถงทางเดินสู่ห้องนั่งเล่นรวมป้อมอัศวิน

     

     

     

    ....น้องครับ...น้องเฟลิโอน่าครับเดี๋ยวก่อนครับ

     

     

     

    มีอะไรเหรอฮะรุ่นพี่  แล้วจู่ๆรุ่นพี่รูปหล่อติดชาร์ตเอดินเบิร์กที่พวกสาวๆเห็นชอบกันนักหนาก็เดินเข้ามาทัก รู้สึกจะชื่อ...อะไรนะ....ฮาร์เดรียน หรืออะไรนี่แหละ

     



    "เอ่อ..เฟลิโอน่า เกรเดเวลใช่ไหมครับ  ตอนนี้ว่างรึเปล่าครับ ขอคุยด้วยหน่อยได้มั๊ย"   โอ้!มันอะไรกันเนี้ย



    "ได้ฮะ....พี่มีอะไรกับผมเหรอฮะ"



    "ไปคุยกันที่อื่นกันเถอะครับ"



    "มีอะไรคุยกันที่นี่ได้ฮะไม่มีใครว่าหรอกฮะรุ่นพี่"'



    เอ่อ..ไม่เหมาะมั้งครับคือ...

     

     

     

    ไม่เป็นไรหรอกฮะ ไอ้ที่อยู่แถวนี้มันก็คนกันเองทั้งน้านมีอะไรก็พูดกันที่นี่แหละฮะ

     

     


    "เอ่อ..คือว่า  พี่..ชอบน้องเฟลิโอน่าครับ  คอยตามมานานแล้ววันนี้เพิ่งมีโอกาสได้มาบอก ความจริงอยากบอกตอนอยู่กันสองคนมากกว่าแต่ถ้าน้องเฟลิโอน่าบอกอย่างนี้ก็ไม่เป็นไร  แล้วน้องเฟลิโอน่าจะคบกับพี่ได้มั๊ยครับ"



    "เอ่อ...คือ..คือ...."   เอ๋อไปเลยอ่ะดิจู่ๆก็มาบอกงี้  *o*



    "พี่ก็แค่อยากบอกก็แค่นี้ล่ะครับยังไม่ตอบก็ไม่เป็นไร  ค่อยๆคิดก็ได้ ไปก่อนนะเดี่ยวเจอกันใหม่แล้วพี่จะรอคำตอบนะครับ^o^"


    แล้วรุ่นพี่ก็เดินจากไปโดยทิ้งให้เฟรินทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตรงนั้น

     


    พร้อมกับความคิดที่ชวนขนลุกว่า

    ตกลงไอ้โรคจิตนั่นเป็นรุ่นพี่ป้อมเราเหรอเนี่ย

     

     

     

     

    ......ย้อนความ.......

     

     

     

    ...เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนเธอและคาโลถูกตามตัวไปที่ห้องรับรองกลางดึกโดยปราชญ์เลโมธีให้เหตุผลว่า  พี่โรเวนเดินทางมาเยี่ยมและขอพบพวกเขา  เมื่อเสร็จธุระพวกเขาก็แยกกันกลับห้องโดยคาโลล่วงหน้าไปก่อนส่วนเธอก็แยกไปหาคิลซึ่งวันนี้อยู่เวรเลยมาหาพี่โรเวนไม่ได้

     

     

    ... ตอนไปก็ไม่มีปัญหาอะไรเพราะคาโลเดินไปส่งแต่ต้องขอตัวกลับก่อนเพราะมีธุระต้องไปติดต่อกับโร  แต่ตอนกลับนี่สิ  เธอเดินกลับมาคนเดียวเดินไปตอนแรกก็ไม่มีอะไรแต่พอเดินต่อไปจบเกือบจะเข้าป้อมเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาก็เอะใจจึงหันกลับไป  แต่ก็ไม่พบอะไรหรือใครเลยพอเดินต่อไปอีกซักพักก็ได้ยินเสียงเดินตามมาอีก  พอหันกลับไปมองก็ยังไม่เจออะไร 

     

     

    ...เมื่อถึงป้อมเธอจึงตัดสินใจหลบเข้าไปอยู่ในวอกมืดแถวหน้าป้อม  เมื่อหลบได้ซักพักก็ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ  เธอพยายามมองว่าคนๆนั้นเป็นใครแต่ก็มองไม่เห็นหน้า  ท่าทางไม่คุ้นจึงนึกว่าเป็นคนของป้อมอื่น

     

     

    ...แต่แม่ตัวดีของเราก็ต้องมาขนลุกเมื่อได้ยินเสียงบ่นจากเจ้าของฝีเท้านั้นว่า...

     

    เฮ้อออออ....หายไปไหนซะละน้องเฟลิโอน่าอุตส่าห์เจอ นานทีจะได้เจอตอนเย็นๆนะเนี่ย  ไม่ได้ๆทีหลังต้องตามติดกว่านี้ซะละ หึหึหึ...

     

     

     

    ...ได้ยินเท่านั้นเองเจ้าตัวยุ่งเฟรินที่เคยเอาแต่เสี้ยมสอนปนยัดเยียดวิชาจีบสาวให้ชาวบ้านเขาก็ต้องขนลุกซะเอง  เมื่อมีไอ้โรคจิตจากไหนก็ไม่รู้มาคอยตามเธออย่างนี้  อย่างนี้ต่อไปฉันจะรอดมั๊ยเนี่ย...โอ้พระเจ้าช่วยลูกด้วย...

     


    ...หรือป้อมอัศวินมันจะร้างผู้หญิงจนเพี้ยนกันไปหมดแล้วเนี่ย...

     

     

     

    ...จบการย้อนความ...



    มาปรับเนื้อหาให้เข้าใจง่ายขึ้นอีกนิดค่ะ  ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะคะ

    ปล.เม้นท์กันเยอะล่ะ  อิอิ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×