คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 : จุดเริ่มต้นของเรื่องวุ่นๆ
จากบทลำนำแห่งสงครามครั้งใหญ่
ระหว่างสองอาณาจักรใหญ่อันยิ่งยง
เอเดน เดมอส
ที่ซึ่งผลแห่งสงครามยังไม่ปรากฏแน่ชัดว่าใครจะเป็นฝ่ายได้ชัย........
ณ แผ่นดินเอดินเบิร์ก ป้อมอัศวิน ... ห้องหัวหน้าชั้นปี
"คาโล คาโล ออกมาหน่อยสิมีคนมาหาแน่ะ " เสียงของเจ้าตัวยุ่งที่ร้อยวันพันปีจะตื่นเช้ากับเขาดังขึ้นน่าหนวกหู(วันนี้ฟ้าผ่าแน่)
"หือ....มีอะไร " เสียงงัวเงียของเจ้าชายน้ำแข็งที่ไม่เคยจะตื่นสายซักทีดังขึ้น (ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะตื่นสายกว่า เฟริน)
" มีผู้หญิงมาหานายน่ะ บอกว่าเป็นคนรู้จัก แต่น่ารักชะมัดเลยว่ะ ขอจีบได้มะ" เสียงกระเซ้าจากแม่ตัวดีในร่างของเจ้าหัวขโมยตัวแสบทำให้คาโลแยกเขี้ยวรับ (รู้สึกคาโลเปลี้ยนไป๋)
"อืมแล้วตอนนี้อยู่ไหนล่ะ เดี๋ยวฉันตามไปอาบน้ำเดี๋ยว"
"ตอนนี้อยู่ที่หัองนั่งเล่นรวมน่ะ ว่าแต่ทำไมวันนี้แกตื่นสายจังวะ ฉันยังตื่นก่อนแกเลยเนี้ย" เฟรินถามขณะเดินจากห้องหัวหน้าชั้นปี (ยังไม่คิดจะเปลี่ยนอีกเหรอเนี่ย)
"อืม..มันมึนๆนิดหน่อยน่ะ รู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ แต่เดี๋ยวคงดีขึ้นน่ะไม่เป็นไรหรอก"
"เออ..เอาเหอะ นั่นไงอยู่นั่น งั้นฉันไปล่ะนะเดี๋ยวเจอกันนะคาโล"เจ้าตัวดีว่าแล้วก็เดินออกไป (ทำไมวันนี้มันกลับกันจังฟะ)
ณ.โถงทางเดินสู่ห้องนั่งเล่นรวมป้อมอัศวิน
“....น้องครับ...น้องเฟลิโอน่าครับเดี๋ยวก่อนครับ”
“มีอะไรเหรอฮะรุ่นพี่” แล้วจู่ๆรุ่นพี่รูปหล่อติดชาร์ตเอดินเบิร์กที่พวกสาวๆเห็นชอบกันนักหนาก็เดินเข้ามาทัก รู้สึกจะชื่อ...อะไรนะ....ฮาร์เดรียน หรืออะไรนี่แหละ
"เอ่อ..เฟลิโอน่า เกรเดเวลใช่ไหมครับ ตอนนี้ว่างรึเปล่าครับ ขอคุยด้วยหน่อยได้มั๊ย" โอ้!มันอะไรกันเนี้ย
"ได้ฮะ....พี่มีอะไรกับผมเหรอฮะ"
"ไปคุยกันที่อื่นกันเถอะครับ"
"มีอะไรคุยกันที่นี่ได้ฮะไม่มีใครว่าหรอกฮะรุ่นพี่"'
“เอ่อ..ไม่เหมาะมั้งครับคือ...”
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ ไอ้ที่อยู่แถวนี้มันก็คนกันเองทั้งน้านมีอะไรก็พูดกันที่นี่แหละฮะ”
"เอ่อ..คือว่า พี่..ชอบน้องเฟลิโอน่าครับ คอยตามมานานแล้ววันนี้เพิ่งมีโอกาสได้มาบอก ความจริงอยากบอกตอนอยู่กันสองคนมากกว่าแต่ถ้าน้องเฟลิโอน่าบอกอย่างนี้ก็ไม่เป็นไร แล้วน้องเฟลิโอน่าจะคบกับพี่ได้มั๊ยครับ"
"เอ่อ...คือ..คือ...." เอ๋อไปเลยอ่ะดิจู่ๆก็มาบอกงี้ *o*
"พี่ก็แค่อยากบอกก็แค่นี้ล่ะครับยังไม่ตอบก็ไม่เป็นไร ค่อยๆคิดก็ได้ ไปก่อนนะเดี่ยวเจอกันใหม่แล้วพี่จะรอคำตอบนะครับ^o^"
แล้วรุ่นพี่ก็เดินจากไปโดยทิ้งให้เฟรินทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตรงนั้น
พร้อมกับความคิดที่ชวนขนลุกว่า
’ตกลงไอ้โรคจิตนั่นเป็นรุ่นพี่ป้อมเราเหรอเนี่ย’
......ย้อนความ.......
...เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนเธอและคาโลถูกตามตัวไปที่ห้องรับรองกลางดึกโดยปราชญ์เลโมธีให้เหตุผลว่า พี่โรเวนเดินทางมาเยี่ยมและขอพบพวกเขา เมื่อเสร็จธุระพวกเขาก็แยกกันกลับห้องโดยคาโลล่วงหน้าไปก่อนส่วนเธอก็แยกไปหาคิลซึ่งวันนี้อยู่เวรเลยมาหาพี่โรเวนไม่ได้
... ตอนไปก็ไม่มีปัญหาอะไรเพราะคาโลเดินไปส่งแต่ต้องขอตัวกลับก่อนเพราะมีธุระต้องไปติดต่อกับโร แต่ตอนกลับนี่สิ เธอเดินกลับมาคนเดียวเดินไปตอนแรกก็ไม่มีอะไรแต่พอเดินต่อไปจบเกือบจะเข้าป้อมเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาก็เอะใจจึงหันกลับไป แต่ก็ไม่พบอะไรหรือใครเลยพอเดินต่อไปอีกซักพักก็ได้ยินเสียงเดินตามมาอีก พอหันกลับไปมองก็ยังไม่เจออะไร
...เมื่อถึงป้อมเธอจึงตัดสินใจหลบเข้าไปอยู่ในวอกมืดแถวหน้าป้อม เมื่อหลบได้ซักพักก็ได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เธอพยายามมองว่าคนๆนั้นเป็นใครแต่ก็มองไม่เห็นหน้า ท่าทางไม่คุ้นจึงนึกว่าเป็นคนของป้อมอื่น
...แต่แม่ตัวดีของเราก็ต้องมาขนลุกเมื่อได้ยินเสียงบ่นจากเจ้าของฝีเท้านั้นว่า...
“เฮ้อออออ....หายไปไหนซะละน้องเฟลิโอน่าอุตส่าห์เจอ นานทีจะได้เจอตอนเย็นๆนะเนี่ย ไม่ได้ๆทีหลังต้องตามติดกว่านี้ซะละ หึหึหึ...”
...ได้ยินเท่านั้นเองเจ้าตัวยุ่งเฟรินที่เคยเอาแต่เสี้ยมสอนปนยัดเยียดวิชาจีบสาวให้ชาวบ้านเขาก็ต้องขนลุกซะเอง เมื่อมีไอ้โรคจิตจากไหนก็ไม่รู้มาคอยตามเธออย่างนี้ อย่างนี้ต่อไปฉันจะรอดมั๊ยเนี่ย...โอ้พระเจ้าช่วยลูกด้วย...
...หรือป้อมอัศวินมันจะร้างผู้หญิงจนเพี้ยนกันไปหมดแล้วเนี่ย...
มาปรับเนื้อหาให้เข้าใจง่ายขึ้นอีกนิดค่ะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะคะ
ปล.เม้นท์กันเยอะล่ะ อิอิ
ความคิดเห็น