คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 :: Kyuhyun x Sungmin*
Chapter 6 :: Kyuhyun x Sungmin
หลังจากเลิกซ้อมร้องเพลง ซองมินก็แยกกับรยออุค เนื่องจากรยออุคต้องอยู่ช่วยประธานชมรมเก็บของ ในห้องเก็บเสียงให้เรียบร้อย แน่นอนว่ารยออุคเต็มใจอยู่แล้ว เพราะ ประธานชมรมก็คือ คิมจงอุนหรือเยซอง คนรักของเขานั่นเอง
ซองมินเดินออกมาถึงหน้ามหาลัย ก็เห็นรถคันหรูจอดอยู่ตรงหน้า โดยมีเจ้าของรถยืนพิงแล้วจ้องมองมายังเขา ทำให้ซองมินรู้สึกไม่พอใจมากๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร ทำเป็นไม่เห็นก็แล้วกัน คิดซะว่าเห็นรูปปั้น ซองมินสะบัดหน้าหนี คิดจะเปลี่ยนเส้นทางในการเดิน แต่ทว่า มือหนาก็คว้าข้อมือของซองมินไว้ได้ทัน จนซองมินรู้สึกชะงัก
‘ไว ไวมากๆ ทำได้ไง’ ซองมินอุทานในใจ
“จะรีบไปไหนล่ะ อีซองมิน” น้ำเสียงเย็นยะเยือก ทำให้ซองมินขนลุก
“เรื่องของผม ปล่อยมือผมเดี๋ยวนี้ ชองยุนโฮ” ซองมินมองค้อน
“จริงๆ จะว่าไป นายเองก็น่ารักใช่ย่อย มิน่าล่ะ ไอ้เด็กเวรตระกูลโจวนั่นถึงสนใจนาย” ยุนโฮเอามืออีกข้างเชยคางซองมินแล้วหันไปหันมา พลางพินิจพิเคราะห์ไปด้วย
“บอกให้ปล่อยไง!” ยิ่งซองมินดิ้น ข้อมือก็ยิ่งถูกบีบรัดแน่นขึ้น จนเห็นเป็นรอยแดงๆอย่างชัดเจน
“ทำไมทำตัวไม่น่ารักเลยล่ะ “ ยุนโฮยังคงไม่เลิก มือหนากระชากขอเสื้อด้านขวาเวยแรงมหาศาล ทำให้กระดุมเม็ดแรก หลุดกระเด็นลงพื้นหายไปเผยให้เห็นซอกคอขาวที่ยังไม่มีรายจับจองของใคร
“จะทำอะไร! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!” ซองมินเริ่มใจหล่น ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านไปหมด กลัว กลัวคนตรงหน้าเหลือเกิน
“คุณชายโจวยังไม่ได้แสดงความเป็นเจ้าของสิท่า หึ” ยิ้มเยาะแล้วปล่อยมือออกจากตัวของซองมินอย่างแรง
“จะทำไรวะ!” เสียงอันแสนคุ้นเคย เสียงที่ ซองมินนึกถึงตลอดเวลา
‘นายมาทัน เป็นนายจริงๆ คยูฮยอน’
“หึ นายจะทำอะไรฉันได้ฮึ คุณชายตระกูลโจว” ยุนโฮยิ้มเยาะ ก่อนจะเดินขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที
คยูฮยอนดึงร่างของซองมินเข้ามากอดไว้ น้ำใสๆเอ่อล้นออกมา ตัวที่สั่นระริก ทำให้คยูฮยอนรู้ว่า ซองมินรู้สึกกลัวมากแค่ไหน
“ฮยอง ไม่เป็นไรนะครับ ผมมาแล้วๆ” คยูฮยอนปลอบคนรัก พลางหยิบผ้าเช็ดหน้าสีเขียวขึ้นมาเช็ดคราบน้ำตาให้หมดไป จากใบหน้าหวานๆนี้
“อื้อๆ ฉันภาวนาให้นายมาหาฉันไวๆ”
“วันนี้ไม่ต้องติวแล้วนะ กลับบ้านกัน” คยูฮยอนว่า
หลังจากนั้นทั้ง2ก็ตรงกลับบ้านของซองมินทันที
“ซองมินโอปป้า กลับมาแล้วหรอคะ อุ้ย! คยูยอนโอปป้าก็มา” เสียงเล็กๆของมักเน่ตระกูลอี เอ่ยขึ้น
“ซันนี่ วันนี้กลับเร็วจังนะ ไม่มีเรียนพิเศษหรอวันนี้” คยูฮยอนถามน้องสาวของคนรัก
“ค่ะ วันนี้ไม่มี แต่มีการบ้านไม่เข้าใจอ่า” สาวน้อยทำหน้าบู้ เกาหัวแกรกๆ เป็นเชิงว่าอยากให้สอนการบ้านให้
“โอเคๆ วันนี้ซองมินโอปป้าของซันนี่เหนื่อยแล้ว เดี๋ยวคยูโอปป้าจะสอนเองนะครับ^^” คยูฮยอนลูบหัวสาวน้อยอย่างเอ็นดู ก่อนจะนั่งลงสอนการบ้านเด็กน้อย ส่วนซองมินก็นอนหลับอยู่ที่โซฟาข้างๆคนรักของเขานั่นแหละ
“ค่า” สาวน้อยรับคำอย่างว่าง่าย แล้วรบกางการบ้านออกมาทันที
หลังจากที่คยูฮยอนอุ้มน้องสาวของคนรักไปยังห้องนอนจัดการห่มผ้า เปิดแอร์ให้เสร็จสับ ก็เดินลงมาหาคนรักที่ยังหลับอยู่ข้างล่าง
“ซันนี่หลับแล้วหรอ” ซองมินถาม เมื่อตื่นขึ้น
“หลับแล้วครับ” คยูฮยอน นั่งลงข้างๆซองมิน แล้วเอามือโอบร่างบางๆไว้ อย่างทนุถนอม
“ซันนี่ดูติดนายมากเลยนะ” ซองมินพูดขึ้นมาลอยๆ
“หรอครับ ก็ดีสิ ผมจะได้มาหาซองมินฮยองบ่อยๆ^^”
“แล้วมาทุกวันเลยเนี่ย เรียกว่าบ่อยไหมล่ะ?” ซองมินย้อน แล้วเอาหัวพิงบ่าใหญ่ของคยูฮยอนไว้
“ผมมาถึงตอนที่ได้ยินยุนโฮฮยองพูดว่า ‘คุณชายโจวยังไม่ได้แสดงความเป็นเจ้าของล่ะสิท่า’ ผมบอกจากใจจริง ผมโกรธมากเลยนะ ที่ผมยังไม่ทำอะ เพราะผมอยากถนอมเอาไว้ต่างหากล่ะ ผมยังไม่โตพอที่จะทำอะไรแบบบนั้น”
“แล้ว...ยังไงละ” ถึงจะพูดอย่างงั้น แต่ซองมินก็พอใจในคำตอบของคนรักสุดๆ ที่ยังรู้จักคิด
“งั้น...ผมก็จะแสดงความเป็นเจ้าของเดี๋ยวนี้เลยดีไหมล่ะ” คยูฮยอนเด้งตัวขึ้น ตั้งท่า ด้วยสีหน้าที่สนใจอย่างแรง
เพียะ!!~~
“ทะลึ่งไปใหญ่แล้วนะ นายยังไม่จบมัธยมปลายเลย ยังจะมาซี้ซั๊วอีก เมื่อกี๊พูดอีกอย่างตอนนี้จะทำอีกอย่าง อะไรของนายฮะ” ซองมินฟาดหัวคยูไปที พร้อมกับคำเทศนาสั่งสอนอีกชุดหนึ่ง คยูฮยอนทำได้เพียงลูบหัวตัวเองป้อยๆ
‘เมื่อกี๊เพิ่งชมในใจไม่ถึงนาที ความหื่นมันออกมาตอนไหนวะเนี่ย = =’
‘คนอะไร มือหนักชิบ T^T’ คยูฮยอนคิด
“แต่มีอยู่อย่างหนึ่ง ที่ผมคงต้องจองเดี๋ยวนี้เลยหละ”
“อะไรขะ...อุ๊บ!x” คยูฮยอนไม่รอให้ซองมินพูดจบประโยค เขาก็ประกบจูบอันหอมหวานเข้าไปที่ริมฝีปากบางทันที ตอนแรกซองมินก็มีท่าทีที่จะขัดขืน แต่ว่า...ใครจะขัดคุณชายโจวได้ลงล่ะ จริงไหม?
คยูฮยอนถอนริมฝีปากออก มองคนรักที่หายใจแฮกๆ
‘กะจะไม่ให้หายใจเลยรึไง’ ซองมินบ่นในใจ
“หนะ....ไหนบอกว่าจูบไม่เป็นไงเล่า!” ซองมินโวยวายกลบเกลื่อนความอาย แต่หารู้ไม่ว่า ตอนนี้ใบหน้าของเขาเหมือนโดนน้ำมะเขือเทศสาดหน้าเลยด้วยซ้ำไป ปิดยังไงก็ปิดไม่มิด
“ผมจูบไม่เป็นจริงๆ นี่ครั้งแรกของผม และก็ทำให้ผมรู้ด้วยว่า ฮยองน่ะจูบเก่งมาก” คยูฮยอนพูดด้วยสีหน้าระรื่น
“อะไร เก่งเกิ่งอะไร นี่ก็ครั้งแรกของฉันเหมือนกันนะ ///” ซองมินก้มหน้าพูด เพราะเก็บอาการเขินอายไม่อยู่
“ฮะๆ จริงหรอ”
“เออสิ นายต่างหากที่ไม่น่าจะใช่ครั้งแรกน่ะ ทำตัวอย่างกับผู้เชี่ยวชาญ แก่แดดชะมัด ไปเลยๆ กลับบ้านได้แล้ว 3ทุ่มแล้วนะ =///=” ซองมินผลักไสไล่ส่งคนรักซะแล้ว
“เหออ ดึกขนาดนี้แล้วหรอเนี่ยย งั้น...ผมก็ค้างที่นี่ซะเลยเป็นไง^^” คยูฮยอนเสนอไอเดีย
“บ้านนายงั้นสิ จะเข้าจะออกก็ได้อะ = =” ซองมินทำหน้าซังกะตาย
“รู้น่ะ ว่าอยากให้ค้าง ไม่ต้องมาฟอร์มหรอก” คยูฮยอนยิ้มเจ้าเล่ห์
“นาย! ไม่รู้ทันซักเรื่องจะได้มะ!” ซองมินโวยวายกลบเกลือนน
“งั้น...ผมไปหาชุดนอนเรียบๆของฮยองมาใส่ดีกว่า^^” พูดจบคยูฮยอนก็วิ่งขึ้นห้องไปทันที
‘เฮ้ออ เพราะยังงี้ ฉันถึงรักนายไง คยูฮยอน’ ซองมินยิ้มกับตัวเองก่อนจะเดินตามขึ้นไป
ขอโทษที่ลงช้ามากๆเน้อ
กำลังพิจารณาอยู่ว่าจะลงตอนนี้ดีไหม
แต่ก็ตัดสินใจลง :D
เปนไงก็บอกได้นะฮะ <3
ความคิดเห็น