คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 :: Eunhyuk x Donghae*
CHAPTER 1 ::
ช่วงใกล้เที่ยงของวัน ในฤดูร้อน แสงแดดแผดเผาไปทั่วทุกทิศทาง ไม่เว้นแม้แต่หน้าต่างที่ถูกปิดผ้าม่านเอาไว้ แสงแดดมันแยงตาเขาเพราะเขาปิดม่านไม่สนิทนั่นเอง
กริ๊งงงง!!!~~~~
เสียงนาฬิกาเจ้ากรรมดังสนั่นหวั่นไหว ทำให้เจ้าของห้องจำต้องลุกจากที่นอนขึ้นมาปิดนาฬิกา
‘ฮ้าววว นี่กี่โมงแล้วเนี่ยย’ อีฮยอกแจ ลืมตามองนาฬิกาก็ต้องตกใจ ตกลุกวาว
เฮ้ยยย นี่มันจะเที่ยงแล้วนี่หว่า!!~~ ร่างสูงรีบพยุงตัวเองขึ้นแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที วันนี้เขามีนัดกับเพื่อนสนิทเขาไว้นี่ ถ้าสาย อาจจะตายได้
แฮกๆๆ ปลายเท้าย่ำถี่ขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกตั้งใจว่าจะไปให้ถึงที่นัดหมายก่อน10นาที แต่ตอนนี้คงต้องเปลี่ยนเป็น ไปให้ทันเวลาจะดีกว่าล่ะมั๊งง
“มาตรงเวลาเป๊ะ เจ๋งดีนี่นาย” เพื่อนสนิทของเขาเอ่ยยิ้มๆ ประมาณว่าวันนี้อีฮยอกแจมาตรงเวลา
“แฮกๆๆ เหนื่อยเป็นบ้าเลยย ไอ้นาฬิกาเบื๊อกมันไม่ปลุกน่ะ” อีฮยอกแจบ่นเล็กน้อย ก่อนจะเดินจูงมือเพื่อนข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามเพื่อ ซื้อของทำรายงานชิ้นใหญ่ของมหาวิทยาลัย
“นี่ ฮยอกแจ รู้เปล่า ว่าพรุ่งนี้จะมีเด็กใหม่มาเรียนที่คณะเราแหละ” อีซองมิน เพื่อนสนิทของฮยอกแจเอ่ยขึ้น
“ฮึ่ย? มาได้ไงวะ นี่กลางคันนะ มีเส้นรึไง? ชายหรือหญิงวะ?” ฮยอกแจจะไม่พอใจมาก ถ้ารู้ว่าใครที่ไม่ได้ทำอะไรด้วยตัวเอง แต่ดันได้เท่าเทียมกับคนที่มีความพยายามจนถึงที่สุด
“ผู้ชาย ฉันได้ยินเขาเล่ากันว่า สอบติดอันดับกลางๆ แต่ต้องกลับไปดูแลญาติที่มกโพน่ะ แล้วนี่เพิ่งกลับมาเรียน ที่สำคัญ เขาลือกันว่าหน้าตาน่ารักมากๆ”
ซองมินอธิบาย แต่ฮยอกแจก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย ไม่ใช่ผู้หญิงนี่ สนใจทำไม
“ไม่ใช่ผู้หญิง จะสนใจทำไม” ฮยอกแจยักไหล่
“อย่างนายน่ะ ชอบผู้หญิงไปก็ไม่มีหญิงไหนเขาเอาหรอก มีแต่ผู้ชายนั่นแหละที่สนใจนาย= =” ซองมินทำท่าเหนื่อยใจก่อนจะหยิบของไปจ่ายเงิน
“ฮึ นายเองก็ด้วยไม่ใช่รึอีซองมิน ได้ข่าวว่าแฟนเอ็งก็ผู้ชายนะ = =” ฮยอกแจยอกย้อน แกมหมั่นไส้ แล้วเดินตามไปที่เคาน์เตอร์
“จะรอดูนายนะ ว่านายจะเคะหรือจะเมะ ไม่มีทางที่จะเป็นชายแท้อะ เชื่อเลย หน้านายหวานจะตายไป” ซองมินยังคงแซวไม่เลิก ทำให้เพื่อนสนิทคนนี้เริ่มหมั่นไส้มากขึ้นเรื่อยๆ
“นายๆ โทษนะ นายชื่ออะไรหรอ มีแฟนยังเนี่ย^^” ชายหนุ่มวัยทำงานเดินมาสะกิดร่างของอีฮยอกแจ ทำให้เขาสะดุ้งเฮือก น่านไง ซองมินพูดไม่ขาดคำ ก็มีชายหนุ่มมาจีบซะแล้ว
“ฮึ่ยย! ผมเป็นผู้ชายนะ อย่ามายุ่งได้ม๊ายยย>O< ไปกันเถอะซองมิน เสียอารมณ์เว้ยย” ฮยอกแจโวยวายใส่ชายหนุ่มกำยำ
จูงมือเพื่อนสนิท เดินสบถเสียงดังออกจากร้านเครื่องเขียน ในขณที่อีกคนก็เอาแต่หัวเราะไม่หยุด
“ซองมินน พอซะทีได้ม๊ายย >O<” ฮยอกแจโวยวายใส่เพื่อนรักอีกหลายๆรอบระหว่างกลับบ้าน
‘ขำไรนักหนาวะ’ เขาคิด
หลังจากส่งซองมินที่บ้านเสร็จ ฮยอกแจจึงไปยืนรอรถเมล์ที่ป้าย พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ใจจริงอยากจะกลับบ้านนอนตั้งแต่ซื้อของเสร็จ แต่...ถ้าไม่ไปส่งซองมิน อาจจะโดนเพื่อนรักคนนี้ล้อเอาได้ว่าเป็นเคะ เลยต้องทำตัวเป็นสุภาพบุรุษซะบ้างง
“อ้ออ ได้ฮะ ตอนนี้ไม่รู้อยู่ไหนอะ เดี๋ยวลองถามทางคนแถวนี้ก่อน เดี๋ยวซื้อเสร็จจะโทรไปบอกนะ ครับๆ สวัสดีครับ”
ฮยอกแจ คิดว่าอาจจะคิดไปเองที่มีคนมามองเขา อาจจะมองคนอื่นก็ได้มั๊ง แต่เมื่อมองไปรอบๆ แถวๆนี้ก็มีแค่เขากับเด็กหนุ่มตัวเล็กคนนั้น2คน ก็รู้สึกว่าไอ้เปี๊ยกข้างๆไม่เลิกมองซะที จนทนไม่ไหว ด้วยความขนลุก และฟิวขาดตั้งแต่ช่วงบ่าย
“นี่นาย! จะมองกันอีกนานไหมฮะ มันขนลุกนะเว้ย ฉันน่ะ ผู้ชายย ผู้ชายทั้งแท่ง เลิกมองได้แล้ว!!” ฮยอกแจหันไปโวยวายใส่ร่างเล็กที่มองเขาอยู่นาน
“เอ่อ... โทษนะ ไม่ได้ตั้งใจมองน่ะ แต่ว่า อยากจะถามหน่อยอ่าครับ” ชายตัวเล็กตอบและมอบรอยยิ้มน้อยๆให้
“เฮ่ๆ นายๆ ฟังเราอยู่รึเปล่า” คนตัวเล็ก เอามือโบกไปมาผ่านหน้าฮยอกแจหลายรอบ แต่ร่างสูงก็ได้แต่นิ่งอยู่อย่างงั้น คนอะไร...น่ารักได้ขนาดนี้ น่ารักกว่าดาวมหาลัยซะอีกกก สเป็ค ชัดๆ นี่เขากำลังรู้สึกอะไรอยู่เนี่ย...ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงขนาดนี้
“เฮ้! นาย ฟังเราหน่อยดิ เหม่ออะไรอยู่เนี่ย” ร่างเล็กสะกิด จนเขาได้สติ
“อะ...เอ้อ มีไรว่ามาสิ ///” วางมาดไปอย่างนั้น
“อยากรู้ว่า...ตลาดXYZ ไปทางไหนฮะ พอดีผมมาจากมกโพ เลยไม่ค่อยรู้จักโซลเลย” ร่างเล็กเกาหัวแกรกๆแก้เขิน ทำให้ฮยอกแจ ยิ่งตกตะลึงเข้าไปใหญ่
“นั่งรถประจำทางไป แล้วลงประมาณป้ายที่3 แล้วเดินตรงไปทางขวา แล้วเจออแยกเลี้ยวซ้าย เสร็จเดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวา เดินไปอีก จะเจอร้านขายยา แล้วเลี้ยวซ้าย แล้วก็ถึง” ฮยอกแจอธิบายทางอย่างแม่นยำ แต่ก็ต้องหนักใจที่ เด็กต่างจังหวัดคนนี้ดูท่าทางจะไม่เข้าใจที่เขาพูด
“............”
“= = ไม่เข้าใจใช่ปะ?” ฮยอกแจถามตรงๆด้วยสีหน้าซังกะตาย
“อ่า....เอ่อ...ขะ...เข้าใจๆ ขอบคุณมากเลยฮะ^^๐” เมื่อเห็นเด็กตรงหน้าตอบเสียงตะกุกตะกัก เหมือนกล้าๆกลัวๆ ก็พอจะเดาออกว่า ไม่เข้าใจชัวร์ เด็กต่างจังหวัดน่ะใสซื่อจะตายผิดกับเด็กในเมืองที่มี ไอเดียหลบหลีก หลบหนี หรือแถไปทั่ว
“เอาจริงๆเสะ”
“ขะ....เข้าใจฮะๆ”
“= =”
“._.”
“=___= ;;;;”
“._.;;”
“เฮ้อ.... ให้ตายสิ งงก็บอกมาว่างงดิ นายน่ะไม่เนีบนเลยรู้ไม๊ มาอยู่เมืองหลวงแล้วก็ต้องหัดตามคนให้ทันสิวะ เด็กน้อย มา ๆ เดี๋ยวฉันไปส่ง” ฮยอกแจจับมือเด็กคนนั้นขึ้นรถเมล์เพิ่งมาจอด แล้วนั่งข้างๆกัน
เขารู้สึกใจเต้นกับเด็กคนนี้อย่างน่าประหลาด ทั้งๆที่เขาเคยคิดว่าเขาชอบผู้หญิงแท้ๆ แต่ไหง กลายเป็นแบบนี้เนี่ยย T^T
ในระหว่างทางไป ฮยอกแจเอาแต่จ้องคนตัวเล็กไม่มีหยุด โดยที่คนโดนจ้องนั้นไม่รู้ตัวซักนิดเดียว เพราะมัวแต่มองทิวทัศน์ไปรอบๆเหมือนเด็กๆ
เมื่อรถเมล์จอดถึงที่หมาย ร่างสูงใช้มือใหญ่คว้ามือเล็กๆแล้วจูงลงมาจากรถเมล์
“ขอบคุณมากนะฮะ ที่มาส่ง เดี๋ยวผมไปซื้อของก่อนนะฮะ” คนตัวเล็กทำท่าจะล่ำลาแต่ก็โดนมือใหญ่คว้าไว้อีกรอบ
“??”
“เดี๋ยวก็หลงอีกอะ ซื่อๆอย่างนายไปคนเดียวเดี๋ยวก็โดนเขาหลอกจนได้ ฉันจะไปเป็นเพื่อนก็ได้ แล้วเสร็จแล้วจะไปส่งให้ละกัน จำทางดีๆด้วยล่ะ” ฮยอกแจเสนอเป็นชุดใหญ่ โดยที่ไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมต้องทำขนาดนี้นะ
“ขอบคุณฮะ คนโซลนี่ใจดีจริงๆ ^_____^” รอยยิ้มกระชากใจจ ทำไมต้องแพ้รอยยิ้มของไอ้เด็กนี่ด้วยวะ!
ในขณะที่เดินซื้อของ ฮยอกแจก็เอาของที่ซื้อมาทั้งหมดไปถือไว้อีกมือหนึ่ง ส่วนอีกมือ ก็จูงคนตัวเล็กคนนี้ไปเรื่อยๆ
“เฮ้ยย ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ ผมถือเองได้นะ” ร่างเล็กบ่นชุดใหญ่ เมื่อเห็นร่างสูงคว้าของในมือเขาทั้งหมดไปถือไว้คนเดียว
“ไม่เป็นไร นายน่ะ อย่าเดินห่างฉันก็พอ” ฮยอกแจกระชับมือให้แน่นยิ่งขึ้น จนร่างเล็กรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของเขา ร่างเล็กลอบมองเขาในขณะที่กำลังจูงมือเขาไป สีหน้าที่ห่วงใย สีหน้าที่จริงจังนี้ มันดูดีมากเลยนะ ทำไมเขาถึงรู้สึกดีกับคนแปลกหน้าขนาดนี้นะ ยังไม่รู้จักกันซะหน่อยย
-เรียกรถกลับบ้าน ร่างสูงโบกtaxiแล้วเฟี่ยงของเข้าไป โดยที่มีร่างเล็กตามมาด้วย ในระหว่างทางที่รถออกนั้น
“เฮ้ย! มองไรวะ ไม่มองทางไม่กลัวรถชนหรอวะ! = =” ฮยอกแจหันไปขู่ฟอดใส่คนขับที่เอาแต่จ้องเขากับร่างเล็กตาไม่กระพริบ จนคนขับสะดุ้งเฮือกหันไปขับรถต่อ
“เอ่อ....ถึงแล้วล่ะฮะ ขอบคุณมากๆครับบ ^_________^ หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ” ร่างเล็กก้มหัวให้ฮยอกแจเล็กน้อย ก่อนจะปิดประตูรถ แล้วเดินเข้าบ้านไป
ทางด้านฮยอกแจก็หันไปมองเงาของคนๆนั้น จนริบตา แล้วหันกลับมายิ้มให้ตัวเองแบบไม่รู้ตัว
‘เฮ้อ...เหนื่อยชิบ กลับบ้านนอนดีกว่า ง่วงจะตายอยู่ล้ะ ทำไมเราต้องทำอะไรบ้าๆแบบนี้ด้วย อย่าเจอกันอีกเลยนะ ไอ้เปี๊ยก เพราะฉันไม่อยากคิดอะไรบ้าๆกับผู้ชายว่ะ T^T’
เป็นไงบ้างกับตอนแรก??
^________^
เม้นบอกด้วยเน้ออ
ความคิดเห็น