แบบว่า... รักนะสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #1 : วันปฐมนิเทศ

       วันปฐมนิเทศ

       "เตี่ยยย น้ำเย็นได้อยู่ห้อง1/11ครับ" เด็กชายตัวน้อย อายุ 12 ปี ร้องบอกออกมาด้วยความดีใจ เพราะว่าตนได้อยู่ห้องที่ดีที่สุดของระดับ แม้จะไม่ได้คาดหวังว่าจะได้อยู่ก็ตามที


       "อืม เตี่ยเห็นแล้ว งั้นเตี่ยไปลงชื่อเข้ารับการประชุมก่อนนะ" แล้วเตี่ยก็เดินเข้าหอประชุมไป



       อ้อ!ผมลืมแนะนำตัวครับ ผมชื่อ น้ำเย็น (namyen) ตอนนี้อยู่ชั้น ม.1 แล้วครับ อายุใกล้เคียงกับ justin bieber ตอนอายุ 12 ครับ 555 (ตลกฝืดอีกและ) บ้านฐานะ ปานกลาง มีกันอยู่ 5 คน พ่อ แม่ พี่สาว พี่ชาย แล้วก็ผม ซึ่งเป็นคนสุดท้องหรือ น้องเล็กนั่นเองงง
       ด้วยความที่ร่างกายบอบบางมาตั้งแต่เด็ก และยังเป็นลูกคนเล็กอีก ผมจึงถูกมารดาเลี้ยงดูมาอย่างทะนุถนอม ประมาณว่า 'ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม' กันเลยทีเดียว
      อีกอย่าง บ้านผมทางฝั่งเตี่ย เป็นคนจีนด้วยน้าาา (น่าตื่นเต้นตรงไหน) แต่ฝั่งแม่เป็นคนไทย จึงเรียกคนละแบบ เดี๋ยวคนอ่านจะงงซะก่อน 555


       "นี่เธอ! เธอชื่ออะไร อยู่ห้องไหนหรอ" เด็กหญิงตัวน้อยเดินเข้ามาถามผม


       "เราชื่อน้ำเย็น อยู่ ม.1/11 เธอล่ะ" ผมถามเธอกลับไป


       "จริงหรอ! พอดีเลย เราชื่อน้ำ อยู่ ม.1/11 เหมือนกัน" น้ำตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริงกว่าเก่า อาจเป็นเพราะว่า ผมกับเธอชื่อน้ำคล้ายกันแล้วยังอยู่ทับเดียวกันอีก
       "มานี่ๆ เดี๋ยวเราพาไปแนะนำเพื่อนเราให้รู้จัก" แล้วน้ำก็ลากผมออกมาโดยไม่ถามความเห็นผมสักคำ =_=


       จากที่ลองไล่ชื่อดูแล้ว ไม่มีเพื่อนจาก รร.เก่าเลยแฮะ น้ำพาไปทำความรู้จักก็ดีเหมือนกัน จะได้สนิทกันเร็วๆ ว่าแต่... รร.ใหม่นี้ จะทำให้เรารู้จักคำว่า'รัก'มั้ยน้า เห็นรุ่นพี่ที่รร.เก่าบอกว่า 'มันจะทำให้ผลการเรียนดีขึ้น ถ้าเรามีความรักที่ดี'
       ในตอนที่กำลังคิดอยู่นั่นเอง ผมก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงพิงกำแพงข้างหอประชุมอยู่ แล้วก็เกิดความคิดที่ว่า 'หล่อแฮะ /// '


       แล้วจู่ๆน้ำก็เรียกเผู้ชายคนนั้นเสียงดังว่า "นี่แบล็ค!! เรามีเพื่อนใหม่มาให้ทำความรู้จักแหละ" แบล็คหันมามองก่อนจะตอบกลับมาว่า


       "เราชื่อแบล็ค อยู่ห้อง ม.1/11 หวัดดี" แบล็คตอบกลับมาด้วยสีหน้าไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่ แต่ในตอนนั้นเอง ใจผมกลับเต้นดัง ดัง ดังขึ้นเรื่อยๆ จนหน้าร้อนผ่าวไปหมด และผมก็ได้เรียนรู้สิ่งที่กำลังค้นหาแล้ว ....'สิ่งที่เรียกว่า รัก'