สาวเทควันโดดูโอกับนายหน้าใส

ลำดับตอนที่ #1 : บทเริ่มทุกอย่าง

บทเริ่มของทุกอย่าง

ที่สนามบินดอนเมือง

06.45 น.

วันนี้เป็นวันที่ผมได้กลับมาที่ประเทศไทยประเทศที่ผมรักบ้านเกิดของผมและทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม  คนทั่วบริเวณสนามบินยังดูคงหนักตาเหมือนเดิม ทุกคนดูแปลกหน้าสำหรับผม  แต่ผมไม่ตื่นเต้นสักเท่าไร ไม่เหมือนตอนไปที่โนน (แคนาดา) เมื่อ 2 ปีที่แล้ว  ทุกคนคงสงสัยกันว่าผมไปทำไม  แต่นั้นไม่สำคัญเท่ากับการกลับมาประเทศไทยในครั้งนี้  คุณยายของผมป่วยอยู่ที่นี้ ผมกับแม่จึงต้องบินกลับมาดูแลท่านที่นี้  และอีกอย่างผมจะต้องมาดูตัวเจ้าสาวของผม^-^

“เก้าเดี๋ยวเราจะไปบ้านของคุณยายก่อนนะลูก”เสียงของแม่ผมเรียกผมต้องที่กำลังเดินอยู่ที่ชานชาลาทางออกของสนามบิน

“แม่ฮะ ไปหาไอกายก่อนไม่ได้รึฮะ”ผมหันไปถามแม่ที่กำลังลากกระเป๋าลงมาจะเครื่อง

“เดี๋ยวกายจะไปที่บ้านยายพร้อมพ่อจ๊ะ  ไม่ต้องห่วง  คงคิดถึงน้องล่ะสิท่า”

“อยากเห็นหน้าพิธีกรหน้าใส ขวัญใจวัยรุ่นตั้งหาก  ว่ามันจะหล่อสู้ผมได้รึเปล่า”

“ลูกแม่ก็หล่อทั้งสองคน  ไม่แพ้กันหรอก”

กายน้องของผมมันอยู่ที่ประเทศไทย  แต่ผมต้องไปเรียนอยู่ที่แคนาดาเพราะได้ทุน(ก็คนมันเก่งไง) ~^-^~ เลยทำให้เราทั้งสองคนไม่ได้เจอหน้ากันตั้งแต่เมื่อ 2 ปีที่แล้ว

ผมได้ข่าวว่ามันได้เป็นพิธีกรอยู่ที่นี้ ไม่แปลกหรอก เพราะว่ามันกล้าแสดงออก  เก่งไปซะทุกเรื่อง  ทั้งจีบสาว หนีเรียน  เรื่องแย่ๆ มันน่ะถนัดเลย  แต่ตอนสอบทีไรมันก็ได้สามขึ้นทุกที  ผมล่ะไม่เข้าใจเลยว่ามันไปเอาเวลาไหนมาทำการบ้านส่งอาจารย์  เพราะผมรู้มันว่ามันต้องไปอัดรายการเกือบจะทุกวัน  จะบอกให้ว่าน้องผมน่ะป๊อปที่สุดในตอนนี้แล้ว~

“เก้ามาช่วยขนของเข้าบ้านทีลูก”

“ฮะแม่”ผมตอบแม่ออกทั้งๆ ที่ยังมองเด็กผู้หญิงคนนึงอยู่ oO// หน้าตาของเธอน่ารักดี ผมสีดำเงายาวกลางหลัง  ปากนิดจมูกหน่อยดูเข้ากันกับหน้าขาวๆ ของเธอ  เธอกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ที่หน้าบ้านของเธอ  แต่เหมือนผมจะคุ้นๆ หน้าของเธอ¬ ¬oO//ชอบกลนะ

หลังจากที่ผมมองเธอคนนั้นได้สักพัก  ผมก็มาช่วยแม่ขนของเข้าบ้านยาย  บ้านยายผมเนี่ย เยี่ยมไปเลย บรรยากาศธรรมชาติสุดๆ มีสวนหย่อมเล็กๆ อยู่รอบๆ บ้านหลังสีขาวครีมที่ดูเหมือนเพิ่งจะทาสีใหม่

“สวัสดีฮะ  คุณยาย”ผมทักทายผู้หญิงวัยสูงอายุท่าทางใจดี  ที่กำลังยิ้มให้ผมอยู่

“ยายนึกว่า เก้าจะมันทักทายยายก็ภาษาอังกฤษแล้วซะอีก”

“ก็ผมเป็นคนไทยนี่ฮะ”

หลังจากที่ผมคุยกับคุณยายไปได้ซะพัก  ก็ได้ยินเสียงรถของมาจอดอยู่หน้าบ้าน  จะใครที่ไหนถ้าไม่ใช่  ไอกายน้องชายตัวแสบกับพ่อของผม

“พี่เก้า  มีของฝากบ้างมั้ย”น้องชายผมถามขึ้นทันทีที่เห็นผม  นี่ตกลงมันมาหาผมเพราะว่าของฝากใช่มั้ยเนี่ย

“ไม่มี”ผมตอบออกไปทันที  ทำเอาน้องชายผมเบ้ปาก

“พี่เก้าใจร้ายกลับมาเที่ยวนี้ไม่มีของฝากเลย  ให้น้องชายที่น่าร้ากคนนี้บ้างเลย”

“ใครว่าฉันกลับมาแล้วจะไปอยู่ที่โนนอีกล่ะ”

“หมายความว่าไง  กายงงแล้วนะ”

“แปลว่า  ฉันจะมาเรียนที่นี้ต่อไงล่ะ”

“จริงดิ  เย้ !!! โย!! เยี่ยมไปเลยพี่เก้า”

หลังจากที่ฟังน้องชายของผมมันพล่ามความดีใจออกมาซะนาน  ผมก็ของตัวออกไปนั่งที่ม้านั่งนอกบ้านโดยที่มีน้องชายของผมตามมานั่งด้วย

“พี่เก้าแล้วพี่จะไปเรียนที่ไหนล่ะ”

“ที่เดียวกันกับแกไง”

“ที่เดียวกันกับผมเนี่ยนะoO//”น้องชายผมทำหน้างง  กับคำตอบของผมนิดหน่อย

“อื้อ  ไม่แน่ว่าห้องเดียวกันด้วยก็ได้”

“จริงดิ  แต่ว่าผมเรียนวิทย์ - คณิตนะ”

“เดี๋ยวฉันก็ค่อยทำเรื่องย้ายมาเรียนสายกับแกก็ได้”

“แต่ว่าโรงเรียนผมห้ามย้ายสายเรียนนะพี่เก้า  พี่มันเด็กศิลป์ - คำนวณไม่ใช่เหรอ”

“อ๋อ เรื่องนี้ไว้คุยกันที่หลังแต่เรื่องที่ฉันกำลังจะบอกกับแกสำคัญกว่า”

“เรื่องไรเหรอ”

แล้วผมก็ตั้งสินใจจะบอกน้องชายตัวแสบ (สุดหล่อ) ให้รับรู้เรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตผม

“ฉันกำลังจะแต่งงาน”

“แต่งงานนนน!!!”คำๆ นี้เล่นเอาน้องชายผมอึ้งไปเล็กน้อย  แต่ก็ถามต่อด้วยท่าทางทะเล้น^-^~อีก

“กับใครอ่ะ  น่ารักมั้ย”

“ก็น่ารักดี  ฉันเคยเห็นรูปถ่ายแค่แวบเดี๋ยวเอง ทางอินเตอร์เน็ต ชื่อ ‘กิติกานต์’ ส่วนชื่อเล่นฉันจำไม่ได้วะ แม่บอกว่าอีกสองอาทิตย์ได้เห็นตัวจริง เสียงจริงเลย”ผมบอกน้องชายของผมด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนะ ก็คนมันไม่อยากแต่งงานนี่น่ะ

“พี่สะใภ้ผมยังเรียนอยู่รึเปล่า”น้องชายผมถามขึ้น  ท่าทางมันคงจะอยากรู้เรื่องของผมจริงๆ

“ยังเรียนอยู่  แต่ไม่รู้ที่ไหนวะ”ผมตอบออกไปทั้งๆ ที่ตัวเองก็ยังสงสัยอยู่ว่าเธอคนนั้นจะเรียนอยู่ที่ไหน

“งั้นวันนั้นผมไปด้วยนะพี่”

“อื้อ”ผมตอบน้องชายออกไปเพราะความรำคาญ  แต่ในใจกลับคิดถึงเรื่องเจ้าสาวปริศนาอยู่

ให้ตายสินี่ผมต้องแต่งงานจริงๆ เหรอเนี่ย  ไม่อยากแต่งงานเลยจริงๆ ผมยังอยากอยู่ในโลกที่สวยงาม  โลกของคนโสดอยู่เลย แล้วนี่อยู่ดีๆ จะให้ผมแต่งงาน เหลือเวลาโสดแค่สองอาทิตย์เท่านั้นเอง  ผมไม่อยากแต่งงานนนน (>< )( ><)(>< )( ><)!!!!!!!!~