[กลอน]

เนื้อเรื่อง

   เห็นนายแล้วใจละลาย   
                        
คนอะไรทำไหมน่ารักอย่างนี้

อยากถามว่า   มีคนรู้ใจหรือยังคนดี

ถ้ายังไม่มี....ขออนุญาติจีบเลยก็แล้วกัน

ไม่ว่าอะไรใช่ไหม

ถ้าจะขอเก็บเธอไว้ในฝัน

ทึกทักเอาว่าเป็นแฟนฉันเลยก็แล้วกัน

ร  ะ  วั  ง  ตั  ว  น  ะ  ..........

สักวันความฝันของฉันจะเป็นจริง


   ทำไมนะ  ทำไม

ในหัวใจถึงยังลืมเธอไม่ได้

ยังห่วงและยังรักเธออยู่ร่ำไป

ทั้งที่ใจเธอยังไม่คิดจะใยดี

ก็แค่อยากจะบอกกับตัวเธอ

ว่ายังห่วงเสมอในวันนี้

รักษาตัวด้วยนะจ๊ะคนดี

จากคนนี้ที่คนดี.....เคยบอกลา


   รู้จักกันมาตั้งหลายปี

ไม่นึกเลย  ความรู้สึกที่ดีหายไปไหน

ใจเธอนั้นยังเปลี่ยนแปลงและเปลี่ยนไป

เยือกเย็นเหมือนไม่มีเยื่อใย.....ให้แก่กัน

เธอคงลืมว่าวันนั้นและวันไหนๆ

ที่เราต่างสามัคคีรักใคร่แก่กัน

ในวันนี้เธอคงลืม....ว่าไม่มีฉัน

อยู่ในความทรงจำของเธอ....ตลอดไป


   มองเธอไกลๆ

ไม่กล้าเข้าใกล้....กลัวเธอรู้

ใช้ชีวิตอย่างคนไกลได้แต่เฝ้าดู

เคยคิดอยากเรียนรู้ชีวิตแบบใกล้เธอ

แต่ใจคงยังไม่พร้อม

จึงได้แต่ยอม  แค่มองเสมอ

เมื่อไหร่นะ คนไกลอย่างฉันจะได้เข้าใกล้คนอย่างเธอ

คงไม่มีวันเป็นจริง ฝันนี้คงเก้อ คิดเองข้างเดียว


   
    ในคืนที่ฝนพรำ

ฉันนั่งฟังเพลงรักหวานฉ่ำ

ทั้งที่ใจนั้นแสนจะเจ็บช้ำ

เพราะการกระทำของเธอ

วันแรกที่เราได้รู้จัก

เธอเดินมาทักฉันก่อนใช่ไหม

เธอยังบอก...ขอจีบฉันได้ไหม

เพราะน่ารักโดนใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ

แต่แล้ววันนี้เธอเปลี่ยนไป

ไม่ค่อยโทรมาหาเหมือนอย่างเคย

ท่าทางของเธอดูเฉยเมย

เหมือนไม่รักกันเลยที่ผ่านมา



   ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนหวาน

เหมือนผ้าพับไว้ก็ไม่ปาน ดังคำว่า

เปิ่น โก๊ะ แก่น เซี้ยว ได้ทุกเวลา

รวมออกมากลายเป็นฉันคนนี้ไง

ไม่เข้าใจเหมือนกัน

ว่าทำไมเธอจึงชอบฉันได้

เป็นผู้หญิงแสนธรรมดาไม่มีอะไร

แต่กลับโดนใจผู้ชายอย่างเธอ



    คืนนี้ในห้องของฉัน

ฉันนั่งร้องไห้กับพระจันทร์บนฟ้า

แสงดาวช่วยปลอบตลอดเวลา

สายลมช่วยเช็ดน้ำตาด้วยความเข้าใจ
........

ดึกแล้ว...ยังนั่งร้องไห้อยู่ข้างหน้าต่าง

มองออกไป  พบฟ้ากว้างส่งยิ้มให้

เหมือนบอกว่าอย่าไปใส่ใจ

อย่าร้องไห้เพื่อใคร..ที่ไม่รักเรา




   สนุกมากหรือไง

ที่ได้เห็นใครๆ จะเป็นจะตาย เพราะเธอเป็นคนแบบนี้

ทำเป็นหว่านเสน่ห์ คิดว่าเท่ซะเต็มที

แต่ขอโทษนะพ่อตัวดี ที่ฉันไม่หลงกล

โรคจิตหรือไงที่ชอบเห็นน้ำตา

ทำเป็นยืนโปรยยิ้มมา คงคิดว่าฉันจะสน

แต่เสียใจ เพราะอย่างน้อยก็มีฉันคนหนึ่ง

ที่จะไม่หลงกล รอยยิ้มของคนไม่รักใครจริง



    ขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้น 

เพราะฉันไม่อาจฝืนความเป็นจริงได้

อยากให้เธอเจอคนที่ดีกว่า จึงต้องตัดใจ

ต่อให้น้ำตาต้องไหล เจ็บแค่ไหน......ก็ยอม

ไปเถอะ  ให้เธอไปเจอสิ่งที่ดีกว่า

อนาคตข้างหน้ากับวันใหม่ใหม่

ไม่อยากให้จมปรักอยู่กับคนที่ไม่แน่นอนอะไร

เธอคงเข้าใจ คำว่า "ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม"