คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : ตอนที่ 5 ปากแข็งแต่ใจอ่อน (05)
ตอนที่ 5 ปากแข็งแต่ใจอ่อน
ไม่ถึงสิบห้านาทีต่อมาทุกอย่างก็เสร็จสิ้น...
“เมื่อกี้คุณหยีโทร.มาหรือครับ”
ดนุพลเดาว่าคงไม่พ้นอัคริมา เพราะเป็นสายเดียวที่เจ้านายของเขาไม่ลังเลที่จะกดรับ
ถึงแม้จะทำปากหนัก ทำเสียงเข้มไปก็เถอะ
“อื้ม...” ธิปกขานรับสั้นๆ
สายตาตวัดมองคนที่อยากรู้ ก่อนคำถามจะถูกปล่อยจากปากของคนสนิทมาอีก
“เธอว่ายังไงครับ”
เขาเองก็นึกห่วงอัคริมา คนที่รีบร้อนกลับมาก็ไม่ต่างกันหรอก
“แค่ถามว่าอยู่ไหน”
ธิปกบอกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ
ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาถือว่าหฤโหดสำหรับเขา
มีงานหลายอย่างที่ต้องเคลียร์ให้เสร็จสิ้น
รวมถึงต้องเตรียมพร้อมข้อมูลเกี่ยวกับการลงทุนที่กำลังเริ่มขึ้น
ภายในมือของเขาตอนนี้กุมความเสี่ยงไว้พอสมควร
“แล้วคุณธูปไม่บอกคุณหยีไปล่ะครับว่าอยู่ใกล้ๆ
คุณหยีจะได้อุ่นใจ”
ธิปกตอบคำถามของดนุพลด้วยการไหวไหล่ราวกับไม่แคร์
คนที่เห็นท่าทางนั้นต้องส่งตาค้อนไปให้
อยากจะยื่นมือไปแตะปากของเจ้านายดูจริงๆ ว่ามันจะแข็งเหมือนหินหรือเปล่า
นาทีถัดมาชายหนุ่มขยับตัวลุกเต็มความสูงจากเก้าอี้หนัง
เท้าก้าวไวๆ ออกจากห้องทำงาน เดินผ่านพนักงานหลายคนที่ดูไม่คุ้นเคยกับเขาสักเท่าไร
ต่างจากดนุพลที่ได้รับรอยยิ้มทักทายอยู่ตลอด
หลายจังหวะสายตาเหลือบไปมองลูกน้องคนสนิทที่ยังปิดปากเงียบ
ทั้งที่ปกติแล้วต้องพูดนั่นพูดนี่
ดนุพลทำเป็นสงบปากสงบคำ
เพราะใคร่รู้ว่าธิปกจะทำอย่างไรต่อหากเขาไม่คะยั้นคะยอ
ดูซิว่าจะใจแข็งเหมือนปากไหม และจะทนไปได้สักกี่น้ำ
ไม่ทันจะก้าวเท้าไปถึงรถคันงามที่จอดอยู่ด้วยซ้ำ เสียงเข้มๆ ก็ดังแว่วให้กดยิ้ม
“บอกไอ้พาให้จัดการเรื่องห้อง
อีกยี่สิบนาทีฉันจะเข้าไป”
“ครับผม”
ดนุพลตอบรับเร็วไว
รู้ดีว่าห้องที่พายัพ ลูกน้องอีกคนต้องไปจัดการนั้นอยู่ที่ใด
และเขาไม่ได้เย้าแหย่กลับไป เพราะไม่อยากให้เจ้านายรู้สึกเสียฟอร์ม
เสี่ยปืนมาแล้ว
มีโปรโมชั่นให้เหมือนเคย
114 จากบาท 195 บาท
สอยเลย ก่อนหมดโปรฯ
--------------------------------------------------------
ใครๆ มักเรียกเขาว่า เสี่ยปืนใจหมา
ถ้าเป็นหมาแล้วได้ครอบครองเธอ เขายอม
--------------------------------------------------------
“พราวต้องอยู่กับคุณนานไหมคะ” เมื่อทางเลือกของเธอหลงเหลืออยู่แค่ทางเดียว สิ่งที่ทำได้คงจะเป็นการทำใจยอมรับ
“ในสถานะนี้สามเดือน” เขาอยากให้มันจบลงภายในสามเดือน
“ค่ะ”
คำสั้นๆ นี้เป็นการตอบรับและตอบตกลง อากาศถูกสูดเข้าปอดอีกรอบ
“งั้นเริ่มเลยไหมคะ มันจะได้จบไวๆ”
ในสถานะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ใครๆ ก็อยากจะหนีไปให้พ้น เธอเองก็เช่นกัน ขณะสายตายังไม่ละจากเขาคนนั้น
“ได้สิ ฉันก็อยากให้มันจบไวๆ เหมือนกัน”
--------------------------------------------------------
“ไปเที่ยวมาสนุกไหม”
น้ำเสียงของปริชญ์ดุดันราวกับมัจจุราชที่กำลังล่าวิญญาณ นัยน์ตาสีดำแทบจะเปลี่ยนเป็นสีเพลิง ด้านพราวเพชรชะงักกึกไป แล้วหันหลังกลับไปมองน้องสาว
เขาคงจะมาแล้วเจอกับแพรพรรณเข้า พราวเพชรขบปากแน่น
“ทำไมเงียบล่ะพราว” ปริชญ์เค้นเสียงถาม หรือว่ายังคิดหาถ้อยคำมาแก้ตัวไม่ได้ ชั่วครู่หูก็ได้ยินสิ่งที่เขาไม่ต้องการ
“พราวขอโทษค่ะ”
พราวเพชรหน้าเจื่อนลง เธอผิดเองสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะพยายามจะรักษาความรู้สึกของน้องสาว โดยไม่คำนำถึงความรู้สึกของใครอีกคน
“สิ่งที่ฉันอยากได้ไม่ใช่คำขอโทษ” เขาไม่อยากฟังคำใดๆ อีกแล้ว เพราะกลัวว่ามันจะไม่ใช่ความจริง จากนั้นก็ปล่อยประโยคสำคัญออกไปด้วยเสียงเหี้ยมเกรียม
“คืนนี้ฉันต้องได้นอนกับพราว”
--------------------------------------------------------
โหลดตัวอย่างอ่าน ก่อนที่จะตัดสินใจซื้อนะคะ
-เรื่องนี้เน้นพระนาง เป็นแนวเรียบๆ ง่ายๆ มีดราม่าเล็กน้อยค่ะ
-เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง อาจจะมีไม่สมเหตุสมผลบ้างนะคะ
-แนะนำให้ซื้อผ่านเว็บจะถูกกว่าค่ะ
-เกี้ยวเกล้า-
--------------------------------------------------------
สำหรับเขา เธอคือ ‘ดอกเบี้ย’
แต่สำหรับเธอ เขาคือ ‘คนในหัวใจ’
“มาเก็บดอก”
“ไว้ตอนเย็นไม่ได้หรือคะ”
“เผอิญมีนัด”
ชายคนนั้นตอบกลับเสียงเข้ม สายตาคู่ทรงอำนาจนิ่งมองเจ้าของร่างอรชร ชั่วครู่หัวคิ้วก็เลิกขึ้นนิดๆ ปากหยักลึกปล่อยหนึ่งคำถามไปกระทบใจดวงเล็ก
“แล้วจะใส่ไอ้ชุดนั่นอีกนานไหม...”
สาวเจ้าหลุบตามองชุดที่ตนเองสวมอยู่ ปากกัดเม้มแน่น คิดว่าเขาคงรู้เรื่องสำคัญแล้ว ไม่ถึงนาทีเสียงแข็งห้วนก็ดังขึ้นอีก
“เงินผู้บริหารมันไม่พอจะซื้อชุดคลุมท้องหรือไงกันฮะ...”
--------------------------------------------------------
“เธอไม่มีสิทธิ์พาลูกของฉันไปในที่ที่อาจจะมีอันตรายแบบนั้น รีบบอกที่อยู่มา”
“จะมาทำไมคะ”
“จะไปเฝ้า”
น้ำเสียงของชายหนุ่มเข้มจัดและคล้ายกับจะสื่อว่าไม่ไว้ใจในตัวแม่ของลูก นั่นทำให้คนฟังมีอาการเสียดลึกในอก สุดท้ายแล้วเขาก็เหมือนคนอื่นๆ หัวใจสั่นระรัว ความเสียใจ ความน้อยใจพลุ่งพล่านในอกอย่างยากจะหักห้าม แล้วตอบกลับไปอย่างปวดร้าว ผสมไปด้วยกระแสโทสะนิดๆ
“ถ้าไม่ไว้ใจหยีขนาดนี้ ทีหลังก็อย่าเอาลูกของคุณมาใส่ในท้องของหยี” ถ้าคิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายนัก ไยเอาสายเลือดของเขามาไว้ในท้องของเธอกันเล่า
“ลูกหยี” คนฟังถึงกับเค้นเสียงในลำคอ กรอบหน้าขึงขังขึ้นเป็นสิบเท่า ไม่ยักรู้ว่าฝีปากของอัคริมาก็ใช่ย่อย กลิ่นอายความกรุ่นโกรธลอยฟุ้ง
“แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ แกก็ลูกของหยีเหมือนกัน ถ้าลูกเป็นอะไรไปหยีจะไปกับลูก” หากเจ้าตัวเล็กเป็นอะไรไป เธอก็คงอยู่ไม่ได้เช่นกัน เนื้อตัวเริ่มสั่นเทิ้มจนอยากจะร้องไห้ แล้วน้ำตาก็รื้นขึ้นมาขังคลอหน่วย ความอ่อนแอถาโถมรุนแรง
“อัคริมา”
--------------------------------------------------------
ความคิดเห็น