คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ตอนที่ 4 ปีศาจร้าย (03)
ตอนที่ 4 ปีศาจร้าย
“คุณธูปคะ”
อัคริมายังไม่ทำตามความต้องการของชายหนุ่ม
มือยื่นไปจับชายเสื้อยีนของธิปกเพื่อรั้งเขาไว้
เพราะต้องการเอ่ยหนึ่งประโยคด้วยความรู้สึกจากใจจริง
“หยีขอโทษนะคะ”
ที่จริงแล้วเธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่น้อยที่จะไปกรุ่นโกรธเขา
ดวงหน้าแสดงความรู้สึกตามที่กล่าวออกไป ก่อนร้องอธิบายไปอีกเพราะอยากให้เขาเข้าใจ
“แต่หยีเป็นเจ้าของก็ต้องดูแลและรับผิดชอบงาน
หยีอยากทำสุดความสามารถ แต่หยีสัญญานะคะว่าจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี
จะไม่ทำให้คุณเป็นห่วงอีก
และหยีจะพยายามหลีกเลี่ยงในที่ที่อาจจะทำให้หยีเป็นอันตราย
ขอบคุณนะคะที่ห่วงหยี”
หวังว่าเขาจะลองเชื่อใจเธอดูอีกสักครั้ง
ส่วนชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆ
“ถ้าเข้าใจก็ดีแล้ว”
ธิปกโล่งอกที่อัคริมารับรู้ว่าเขาเป็นห่วงเจ้าตัว “แต่ฉันต้องไปแล้ว”
“ค่ะ ขับรถกลับดีๆ นะคะ”
อัคริมาเฝ้ามองแผ่นหลังกว้างหายลับไป
รอยยิ้มผุดขึ้นบนดวงหน้า ดีใจที่เขาเป็นห่วง
แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่พูดออกมาตรงๆ ก่อนจะได้คำตอบในนาทีต่อมา
เพราะเธอทำให้ครอบครัวเขาต้องปวดร้าวปางตายอย่างไรล่ะ
มันคงสร้างความอึดอัดและความลำบากใจไม่น้อยให้แก่ธิปก
นัยน์ตาคู่สวยจึงมีความมืดมนปกคลุมมากกว่าเดิม
ส่วนคนตัวโตเดินตรงไปยังลิฟต์เพื่อกลับไปยังรถกระบะของตนเอง
แต่จังหวะที่ยืนรออยู่นั้นร่างกายและความคิดก็ชะงักกึกไป
“เราก็แค่ห่วงลูก”
คนปากแข็งบอกตัวเองเช่นนั้น ไม่ยอมรับความรู้สึกที่มี
ทั้งที่หัวใจร่ำร้องบอกอยู่แทบทุกขณะ
ความวุ่นวายเป็นเสมือนฝนห่าใหญ่ที่ตกลงมาไม่หยุดหย่อนตลอดหนึ่งสัปดาห์
แม้อัคริมาเตรียมใจรับมือกับการเปลี่ยนแปลง แต่ไม่วายหนาวสะท้าน
บรรดาผู้ถือหุ้นน้อยใหญ่ทยอยขอลาขาดกับบริษัทที่เคยรุ่งเรือง
เริ่มประกาศขายหุ้นที่มีกันบ้างแล้ว
แต่ปัญหาที่หนักใจที่สุดคือพบว่ามีพนักงานฝ่ายจัดซื้อแอบทุจริตกับหัวหน้าฝ่ายการผลิต
สเปกของสายพานถูกปรับเปลี่ยนคุณภาพ
อุปกรณ์หลายอย่างก็เช่นกัน ในตอนนี้กำลังตามสืบ
โดยสองคนนั้นชิงขอลาออกไปเพื่อจะหนีปัญหา แต่อย่างไรเธอก็จะดำเนินการทางกฎหมาย
สายตาเบนไปมองทางประตูห้องทำงาน เพราะคิดถึงผู้ชายคนหนึ่ง
เวลานี้เขาคงอยู่ที่ขอนแก่นและขาดการติดต่อกันไปเลย
เธอเองไม่กล้าโทร.ไปรบกวน ไม่รู้เขาจะอยู่กับเธอคนนั้นหรือเปล่า
หนึ่งอึดใจต่อมาประตูที่หญิงสาวเฝ้ามองก็ถูกเคาะเพื่อขออนุญาตเข้ามาด้านใน
ดวงตาจึงเป็นประกายแอบหวังว่าจะเป็นธิปก
ชั่วนาทีใบหน้าก็ประดับยิ้มให้แก่ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาพร้อมกับนิกษ์นิภาที่มีแฟ้มเอกสารในมือ
“คุณท่านอยากพบคุณหยีครับ”
ชายตรงหน้าไม่ใช่คนที่เธออยากเจอ
แต่เป็นเลขาฯ คู่ใจของบิดา ด้านดำรงผายมือเชิญอัคริมาให้ขยับตัวลุกขึ้น
“ท่านรออยู่ที่รถครับ”
“ค่ะ”
หญิงสาวรู้ว่าคงขัดไม่ได้
ไม่รู้บิดาต้องการพบเธอด้วยเรื่องอะไร แล้วมีความกังวลปรากฏ
พลางหันไปสั่งงานกับนิกษ์นิภาสองสามประโยคก่อนขยับเท้าตามดำรงไป
เมื่อลงมาด้านหน้าอาคารสูงก็พบรถเบนซ์คันหรูจอดรออยู่
“สวัสดีค่ะคุณพ่อ”
เมื่อก้าวเท้าเข้าไปนั่งเคียงข้างบิดาแล้วสองมือก็พนมขึ้นไหว้ ไม่ทันจะได้เอ่ยใดๆ
รถก็เคลื่อนตัวออก
“เราจะไปไหนกันคะ”
“พบว่าที่หุ้นส่วนคนใหม่ของฉัน”
น้ำเสียงของอดิศรทุ้มเข้ม สายตาปรายมองบุตรสาวเล็กน้อย
นัยน์ตาฉายแววความไม่พึงพอใจอยู่เต็มเปี่ยม
“หยีท้องอยู่นะคะคุณพ่อ”
ไปตาม #เสี่ยปืนใจหมากันค่ะ
ใครๆ มักเรียกเขาว่า เสี่ยปืนใจหมา
ถ้าเป็นหมาแล้วได้ครอบครองเธอ เขายอม
https://writer.dek-d.com/kiaoklao_kiao/writer/view.php?id=2202775
--------------------------------------------------------
สำหรับเขา เธอคือ ‘ดอกเบี้ย’
แต่สำหรับเธอ เขาคือ ‘คนในหัวใจ’
“มาเก็บดอก”
“ไว้ตอนเย็นไม่ได้หรือคะ”
“เผอิญมีนัด”
ชายคนนั้นตอบกลับเสียงเข้ม สายตาคู่ทรงอำนาจนิ่งมองเจ้าของร่างอรชร ชั่วครู่หัวคิ้วก็เลิกขึ้นนิดๆ ปากหยักลึกปล่อยหนึ่งคำถามไปกระทบใจดวงเล็ก
“แล้วจะใส่ไอ้ชุดนั่นอีกนานไหม...”
สาวเจ้าหลุบตามองชุดที่ตนเองสวมอยู่ ปากกัดเม้มแน่น คิดว่าเขาคงรู้เรื่องสำคัญแล้ว ไม่ถึงนาทีเสียงแข็งห้วนก็ดังขึ้นอีก
“เงินผู้บริหารมันไม่พอจะซื้อชุดคลุมท้องหรือไงกันฮะ...”
--------------------------------------------------------
“เธอไม่มีสิทธิ์พาลูกของฉันไปในที่ที่อาจจะมีอันตรายแบบนั้น รีบบอกที่อยู่มา”
“จะมาทำไมคะ”
“จะไปเฝ้า”
น้ำเสียงของชายหนุ่มเข้มจัดและคล้ายกับจะสื่อว่าไม่ไว้ใจในตัวแม่ของลูก นั่นทำให้คนฟังมีอาการเสียดลึกในอก สุดท้ายแล้วเขาก็เหมือนคนอื่นๆ หัวใจสั่นระรัว ความเสียใจ ความน้อยใจพลุ่งพล่านในอกอย่างยากจะหักห้าม แล้วตอบกลับไปอย่างปวดร้าว ผสมไปด้วยกระแสโทสะนิดๆ
“ถ้าไม่ไว้ใจหยีขนาดนี้ ทีหลังก็อย่าเอาลูกของคุณมาใส่ในท้องของหยี” ถ้าคิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายนัก ไยเอาสายเลือดของเขามาไว้ในท้องของเธอกันเล่า
“ลูกหยี” คนฟังถึงกับเค้นเสียงในลำคอ กรอบหน้าขึงขังขึ้นเป็นสิบเท่า ไม่ยักรู้ว่าฝีปากของอัคริมาก็ใช่ย่อย กลิ่นอายความกรุ่นโกรธลอยฟุ้ง
“แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ แกก็ลูกของหยีเหมือนกัน ถ้าลูกเป็นอะไรไปหยีจะไปกับลูก” หากเจ้าตัวเล็กเป็นอะไรไป เธอก็คงอยู่ไม่ได้เช่นกัน เนื้อตัวเริ่มสั่นเทิ้มจนอยากจะร้องไห้ แล้วน้ำตาก็รื้นขึ้นมาขังคลอหน่วย ความอ่อนแอถาโถมรุนแรง
“อัคริมา”
--------------------------------------------------------
ความคิดเห็น