คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : ตอนที่ 3 ห่วง (05)
ตอนที่ 3 ห่วง
“ฉันจะกลับไปพร้อมกับคนสำคัญในอนาคต”
“ค่ะ ขอให้สนุกนะคะ”
หญิงสาวยิ้มบางๆ ไปพร้อมคำอวยพร
“แน่นอน”
ชายหนุ่มไม่ได้ปากแข็งอย่างเดียว
ยังปากเก่งอีกด้วย ก่อนจะสะบัดหน้าหนีอัคริมา
ลำตัวถอยออกห่างแล้วพลิกหันหลังให้คล้ายกับงอนขึ้นมาเสียอย่างนั้น
ใบหน้าขึงขังกว่าเดิม ปากบ่นอุบใส่หัวใจที่มีอาการเฉา
‘มึงหวังอะไรวะไอ้หัวใจบ้า เลอะเทอะ’
เขาไม่สมควรจะรู้สึกอะไรทั้งนั้น นอกจากชัง
เปลือกตาปิดลงทิ้งตัวสู่ห้วงนิทราทันที ก่อนจะมีความรู้สึกบ้าๆ เกิดขึ้นมาอีก
เจ้าของร่างอรชรมีอาการงุนงงกับท่าทางสะบัดหน้าหนี
แล้วทอดมองแผ่นหลังกว้างต่ออีกนิด ร่างกายของเธอกับเขาห่างกันแค่คืบ
แต่สำหรับหัวใจราวกับอยู่ในเขาวงกต ทุกครั้งที่เข้าใกล้ก็จะมีหมอกหนามาบดบัง
จนหากันไม่เจออีกจนได้
“หยีขอโทษนะคะคุณธูป คุณพ่อคุณแม่
ที่หยีพรากน้องนัญไปจากทุกคน”
หญิงสาวพึมพำเสียงเบา
ความผิดนี้ไม่เคยลบเลือนจากหัวใจเลยสักวินาที แล้วหลับตาลงเพื่อให้สมองและหัวใจได้พักบ้าง
เสียงวุ่นวายที่ดังอยู่ด้านนอกส่งผลให้ชายหนุ่มผู้ตกอยู่ในห้วงนิทราตื่นขึ้น
เปลือกตากะพริบสองสามหนเพื่อปรับรับแสงที่ลอดผ่านผ้าม่านมา
แล้วพบว่าเวลานี้น่าจะสายมากแล้ว ไม่คิดว่าตัวเองจะหลับลึกหลับนานขนาดนี้
นัยน์ตาสีเข้มรีบหันมองหญิงสาวผู้ร่วมเตียงกับเขา
แต่ไร้เงาของอัคริมา เท้าจึงก้าวไปตามหา
ว่างเปล่า...ภายในบ้านหลังนี้มีแต่เขา
ก่อนเดินวนกลับไปยังห้องนอน มือคว้าสมาร์ตโฟนขึ้นมาแนบหู
“อยู่ไหน” ทันทีที่ปลายสายกดรับ
ธิปกก็เปล่งเสียงเข้มๆ
“หยีมาทำงานแล้วค่ะ”
หญิงสาวเอ่ยตอบ เพิ่งเลี้ยวรถเข้ามาจอดในโรงงานแห่งหนึ่งในจังหวัดราชบุรีเมื่อห้านาทีก่อน
เธอมาที่นี่เพื่อกล่าวคำขอโทษและแสดงความรับผิดชอบในความเสียหายที่เกิดขึ้น
รวมถึงอยากขอเจรจาให้เป็นลูกค้ากันต่อไป
แล้วเสียงห้วนดุก็แว่วผ่านสายโทรศัพท์มาอีกให้รีบอธิบาย
“ฉันยังไม่อนุญาตให้ไป”
“หยีขอโทษค่ะ พอดีเครื่องจักรที่โรงงานของลูกค้ามีปัญหา
หยีเลยมาดูกับทีมช่าง” เธอเองก็อยากอยู่รอเขา เพียงในวันนี้มีภารกิจสำคัญ
“ลืมไปหรือไงว่าท้องอยู่”
คนฟังมีสีหน้าตึงเครียด
อัคริมาไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว ทำไมถึงออกไปในสถานที่ที่อาจจะมีความอันตราย
“หยีจำได้ค่ะ แต่หยีก็ต้องทำงาน”
“แล้วถ้าเจ้าตัวเล็กเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง”
สีหน้าของธิปกมีเค้าความตึงเครียดเพิ่มมากขึ้น
หากเกิดหน้ามืดแล้วเป็นลมเป็นแล้งไปจะทำอย่างไร พร้อมปล่อยประโยคออกไปอีก
หลังมีแต่ความเงียบตอบกลับ
“เธอไม่มีสิทธิ์พาลูกของฉันไปในที่ที่อาจจะมีอันตรายแบบนั้น
รีบบอกที่อยู่มา”
“จะมาทำไมคะ”
“จะไปเฝ้า”
น้ำเสียงของชายหนุ่มเข้มจัดและคล้ายกับจะสื่อว่าไม่ไว้ใจในตัวแม่ของลูก
นั่นทำให้คนฟังมีอาการเสียดลึกในอก สุดท้ายแล้วเขาก็เหมือนคนอื่นๆ หัวใจสั่นระรัว
ความเสียใจ ความน้อยใจพลุ่งพล่านในอกอย่างยากจะหักห้าม แล้วตอบกลับไปอย่างปวดร้าว
ผสมไปด้วยกระแสโทสะนิดๆ
“ถ้าไม่ไว้ใจหยีขนาดนี้
ทีหลังก็อย่าเอาลูกของคุณมาใส่ในท้องของหยี” ถ้าคิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายนัก
ไยเอาสายเลือดของเขามาไว้ในท้องของเธอกันเล่า
“ลูกหยี” คนฟังถึงกับเค้นเสียงในลำคอ
กรอบหน้าขึงขังขึ้นเป็นสิบเท่า ไม่ยักรู้ว่าฝีปากของอัคริมาก็ใช่ย่อย
กลิ่นอายความกรุ่นโกรธลอยฟุ้ง
EBOOK ที่ลับที่รัก ลดราคาเหลือ 169 บาท จาก 219 บาท
โปรฯ ถึงวันพรุ่งนี้นะคะ
กฎของธร...มีข้อเดียวคือ ห้ามรัก
แต่ความรู้สึกนั้นห้ามกันได้จริงๆ นะหรือ
--------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------
สำหรับเขา เธอคือ ‘ดอกเบี้ย’
แต่สำหรับเธอ เขาคือ ‘คนในหัวใจ’
“มาเก็บดอก”
“ไว้ตอนเย็นไม่ได้หรือคะ”
“เผอิญมีนัด”
ชายคนนั้นตอบกลับเสียงเข้ม สายตาคู่ทรงอำนาจนิ่งมองเจ้าของร่างอรชร ชั่วครู่หัวคิ้วก็เลิกขึ้นนิดๆ ปากหยักลึกปล่อยหนึ่งคำถามไปกระทบใจดวงเล็ก
“แล้วจะใส่ไอ้ชุดนั่นอีกนานไหม...”
สาวเจ้าหลุบตามองชุดที่ตนเองสวมอยู่ ปากกัดเม้มแน่น คิดว่าเขาคงรู้เรื่องสำคัญแล้ว ไม่ถึงนาทีเสียงแข็งห้วนก็ดังขึ้นอีก
“เงินผู้บริหารมันไม่พอจะซื้อชุดคลุมท้องหรือไงกันฮะ...”
--------------------------------------------------------
“เธอไม่มีสิทธิ์พาลูกของฉันไปในที่ที่อาจจะมีอันตรายแบบนั้น รีบบอกที่อยู่มา”
“จะมาทำไมคะ”
“จะไปเฝ้า”
น้ำเสียงของชายหนุ่มเข้มจัดและคล้ายกับจะสื่อว่าไม่ไว้ใจในตัวแม่ของลูก นั่นทำให้คนฟังมีอาการเสียดลึกในอก สุดท้ายแล้วเขาก็เหมือนคนอื่นๆ หัวใจสั่นระรัว ความเสียใจ ความน้อยใจพลุ่งพล่านในอกอย่างยากจะหักห้าม แล้วตอบกลับไปอย่างปวดร้าว ผสมไปด้วยกระแสโทสะนิดๆ
“ถ้าไม่ไว้ใจหยีขนาดนี้ ทีหลังก็อย่าเอาลูกของคุณมาใส่ในท้องของหยี” ถ้าคิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายนัก ไยเอาสายเลือดของเขามาไว้ในท้องของเธอกันเล่า
“ลูกหยี” คนฟังถึงกับเค้นเสียงในลำคอ กรอบหน้าขึงขังขึ้นเป็นสิบเท่า ไม่ยักรู้ว่าฝีปากของอัคริมาก็ใช่ย่อย กลิ่นอายความกรุ่นโกรธลอยฟุ้ง
“แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ แกก็ลูกของหยีเหมือนกัน ถ้าลูกเป็นอะไรไปหยีจะไปกับลูก” หากเจ้าตัวเล็กเป็นอะไรไป เธอก็คงอยู่ไม่ได้เช่นกัน เนื้อตัวเริ่มสั่นเทิ้มจนอยากจะร้องไห้ แล้วน้ำตาก็รื้นขึ้นมาขังคลอหน่วย ความอ่อนแอถาโถมรุนแรง
“อัคริมา”
--------------------------------------------------------
ความคิดเห็น