ดอกเบี้ยขม (REUP)

ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 2 ใครอีกคน (06)

ตอนที่ 2 ใครอีกคน

     เขาไม่ได้มาคนเดียว แต่มาพร้อมกับผู้หญิงรูปร่างเล็กที่มีใบหน้าหวานละมุนและมีผิวขาวละเอียด ไม่ถึงนาทีฝีเท้าหนักๆ ก็ชะงักไป เธอคงอยู่ในระยะสายตาคู่คมแล้ว

      ธิปกมองตรงไปยังมุมซ้ายถัดจากจุดที่เขาหยุดเท้าไปราวสามโต๊ะ ไม่คิดว่าจะพบกับอัคริมาที่นี่ แล้วสบตากันอยู่ร่วมนาที

      “เรานั่งโต๊ะนี้ละกันค่ะพี่ธูป” เสียงใสๆ ดังขึ้นให้ชายหนุ่มดึงตากลับไปมองสาวร่างเล็กที่มาด้วย พลันทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ มือหยิบเมนูอาหารขึ้นมาพินิจดู ทำเหมือนไม่รู้จักกันกับคนที่ยังมองมา ไม่ถึงนาทีเสียงกระซิบก็ดังแว่ว

      “ใจร้ายไปไหมครับ” คนที่มาด้วยอีกคนอย่างดนุพลต่อว่าเจ้านายที่ทิ้งตัวลงนั่ง ไม่คิดจะเข้าไปทัก ไปอธิบายเลยหรือไง ทั้งที่ก็เห็นสายตาหม่นๆ คู่นั้น

      “กูไม่ใช่พ่อพระ” ธิปกหันไปตอกกลับหน้าเรียบ เขาทำทุกอย่างไปเพื่อแก้แค้น ไยต้องสนใจไยดีกับความรู้สึกของ

อัคริมา ก่อนจะหันไปเอ่ยกับเจ้าของร่างเล็กซึ่งยังให้ความสนใจอยู่กับสมาร์ตโฟน

      “อยากกินอะไรก็สั่งเลยนะ พี่เลี้ยง”

      “ขอบคุณค่ะพี่ธูป พี่ธูปน่ารักที่สุดเลย”

      คนไถข้อความในเฟซบุ๊กดูไปเรื่อยๆ ยิ้มหวาน มือวางคว่ำสมาร์ตโฟนลงบนโต๊ะ ไม่ได้สังเกตเห็นเค้าฝนที่อาจจะตกท่วมใจหญิงสาวที่นั่งอยู่ห่างออกไป

      อัคริมายิ้มชืดอมขม ไม่ได้นึกโกรธแต่อย่างใด เพราะจำสถานะของตัวเองได้ดี และเขาก็มากับคนอื่นคงไม่สะดวกเข้ามาหาเธอ สองนาทีถัดมากลับมีคนหนึ่งเดินเข้ามาหา

      เธอยิ้มให้เขา ยิ้มอย่างเป็นมิตร ก่อนเสียงทุ้มๆ จะเอ่ยขอ

      “ผมนั่งด้วยได้ไหมครับคุณหยี”

      “ได้ค่ะคุณพล”

      อัคริมาพยักหน้าให้กับคนสนิทของธิปก อีกฝ่ายนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามเธอพร้อมเรียกให้บริกรนำใบเมนูอาหารมาให้ ดนุพลทำเป็นคนใจร้ายไม่ไหว จึงเอ่ยบอกกับผู้ร่วมโต๊ะทั้งสองว่า ขอมานั่งกับเพื่อน

      หญิงสาวชำเลืองสายตาไปมองธิปกเล็กน้อย สัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่ซึมลึกเข้ามาให้รู้สึกเหน็บหนาว เขานั้นไม่ได้มองมาทางเธอเลย จึงหันกลับมาสนใจอาหารที่บริกรนำมาเสิร์ฟ แม้ในอกจะมีอาการเจ็บจี๊ดคล้ายกับถูกมดกัด

      “คุณหยีจะกินหมดหรือครับ” ดนุพลทำตาโตมองอาหารที่ฝ่ายหญิงสั่งมา

      “หมดค่ะ เดี๋ยวนี้หยีกินเก่ง แต่ไม่ว่าจะกินไปมากแค่ไหน กลางคืนก็หิวอีกอยู่ดี”

      อัคริมายิ้มเขินๆ กับปริมาณอาหารซึ่งสั่งไป มือวางทาบบนหน้าท้องเมื่อเจ้าตัวเล็กทำให้เธอหิวกลางคืนอยู่เสมอ แล้วเห็นถึงสายตาเป็นห่วงของอีกฝ่าย

      “หยียังไหวค่ะ”

      เลือกจะไม่เก็บท่าทีเย็นชามาคิดมาก เพราะมีแต่ทำให้เศร้ากว่าเดิม และไม่หันไปมองธิปกกับคนของเขาอีกเลย ถึงอย่างนั้นลึกๆ ในอกก็อยากรู้ว่าเธอคนนั้นเป็นใคร

      “แต่หน้าคุณหยีดูซีดๆ นะครับ ไม่สบายหรือเปล่าครับ” ใบหน้าของอัคริมาดูไม่อิ่มเอมคล้ายกับมีเรื่องให้กังวล

      “หยีสบายดีค่ะ หยีแค่เหนื่อยจากงานน่ะค่ะคุณพล” คงเพราะความเครียดจากงานทำให้ใบหน้าของเธอดูหม่นหมองยิ่งกว่าเดิม

      “สู้ๆ นะครับ”

      ดนุพลให้กำลังใจ เขารู้ว่าอัคริมาเข้มแข็งพอตัว แต่ก็ใช่ว่าในวันหนึ่งจะล้มลงไม่ได้ โครงหน้าหันกลับไปมองคนใจยักษ์ คิดว่าน้ำเสียงของตนน่าจะดังพอสมควรที่จะทำให้ชายที่นั่งอยู่ห่างไปได้ยินด้วย

      อึดใจต่อมามุมปากมีรอยยิ้มบิดโค้ง เพราะมีสายตาคู่หนึ่งมองตรงมายังอัคริมา ก่อนจะรีบหันขวับกลับไปทำเป็นไม่สนใจ

      ปากแข็ง...ตามที่เขาเคยนิยามไว้ แต่ใจกลับไม่แข็งตาม...

EBOOK
น่าจะวางขายประมาณวันพฤหัสบดี หรือวันศุกร์นี้นะคะ
จัดโปรฯ ให้เหมือนเดิมค่ะ
รอได้เลยค่ะ

-เกี้ยวเกล้า-