คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : ตอนที่ 4 กระต่ายน้อย (05)
ตอนที่ 4 กระต่ายน้อย
“คอไปโดนอะไรมาคะ”
“กระต่ายข่วน”
คนที่ถูกถามอมยิ้ม
ไม่ได้มีแค่รอยข่วนนะ มีรอยแดงเป็นจ้ำด้วย
โชคดีที่มีแค่จุดสองจุดเท่านั้นที่อยู่เหนือร่มผ้า
ฝ่ายพุดตานงงงวยอีกหนพร้อมเอียงคอมอง
แต่ในเวลานี้สมองของเธอยังตื้อทึบอยู่จึงตีความได้ยากยิ่ง
ภาธรไม่เฉลยบอกว่า
ในช่วงท้ายของบทรักพุดตานกรีดร้องในความสุขที่ซัดเข้าใส่และเจ้าตัวเผลอจิกเล็บระบายความปรารถนาลงบนต้นคอของเขาจึงเป็นรอยแผล
คนตัวเล็กตีหน้ายุ่งเมื่อจำอะไรไม่ค่อยได้เลย
ก่อนจะรีบลุกขึ้นไปช่วยเสิร์ฟน้ำให้แก่แขกที่ทยอยกันเข้ามาร่วมงาน
ชายหนุ่มแค่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ
ในเวลาเก้าโมงเก้านาทีที่ถูกกำหนดว่าเป็นฤกษ์งามยามดี
เสียงโห่ก็ดังแว่วมาแต่ไกล คนที่กลับมานั่งอยู่ข้างๆ ภาธรสักพักใหญ่ได้ขยับตัวลุกขึ้น
“พุดขอไปกั้นประตูเงินประตูทองนะคะ”
“ครับ”
แค่สิ้นคำตอบรับ
พุดตานก็วิ่งไวๆ ไปกั้นประตูเงินประตูทองกับญาติคนหนึ่งของลุงแสง
ดวงตาทรงเสน่ห์มองตามแล้วอมยิ้มเมื่อเห็นหญิงสาวรับซองสีแดงมาอย่างตื่นเต้น
ทว่าสายตาของเขาได้มองหาลุงแสงเพราะมีเรื่องจะพูดด้วย
พอเห็นอีกฝ่ายยังหัวปั่นกับการช่วยงานอยู่เลยได้แค่รอ
ทั้งสองอยู่ร่วมงานจนถึงช่วงเที่ยงที่เป็นงานเลี้ยง
ได้ร่วมอวยพรให้คู่บ่าวสาว ด้านสันติมีแต่ความปลาบปลื้ม
สุขใจที่เห็นลูกสาวเป็นฝั่งเป็นฝา
พุดตานก็พลอยดีใจแทนไปด้วย
วูบหนึ่งกดยิ้มเศร้า เพราะงานแต่งงานเป็นความฝันของสาวหลายคน
เธอเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั่น แต่ตอนนี้พับเก็บมันไปแล้ว
พอถึงเวลาบ่ายโมงตรงก็ถึงเวลาที่คนทั้งสองจะเดินทางกลับ
“ขอบคุณคุณธรกับหนูพุดมากเลยนะครับที่มาร่วมงาน”
สันติบอกด้วยน้ำเสียงชื่นใจ แม้วรรณรทจะมาไม่ได้ แต่ก็ยังส่งตัวแทนมา
“ไม่เป็นไรครับ”
ภาธรยิ้มรับในคำขอบคุณ
“ขอให้เดินทางปลอดภัยนะครับ”
สันติอวยพร แล้วเก็บมะม่วงหนึ่งถุงใหญ่ให้ติดไม้ติดมือกลับไปด้วย
ก่อนจะขอลาไปดูแลแขกที่เหลือ ปล่อยให้น้องชายจัดการเรื่องต่อ
ภาธรมองเจ้าของบ้านที่ให้ตนและหญิงสาวอาศัย
เขารอจังหวะนี้มานานแล้ว
“ลุงแสงครับ
ผมขอคุยด้วยสักครู่นะครับ”
พุดตานที่เห็นลุงแสงกับภาธรแยกตัวไปพูดคุยกันอีกด้านเลิกคิ้วอย่างสงสัย
มีเรื่องอะไรกันนะ ทว่าก็ไม่กล้าจะก้าวก่าย
กระทั่งได้เดินกลับไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าที่บ้านของลุงแสง
เธอเก็บกระเป๋าเสร็จก่อนจึงเดินลงมารอด้านล่าง
ไม่ถึงห้านาทีต้องเบนสายตามองไปยังของในอ้อมแขนกำยำและความฉงนทำให้ร้องถามออกไป
“หอบผ้าอะไรมาด้วยคะ”
แค่มองดูก็รู้ว่ามันคงไม่ใช่ของเขาแน่
“ผ้าห่มของลุงแสงครับ”
“แล้วคุณธรเอาผ้าห่มของลุงแสงมาทำไมคะ”
“มันเปื้อน ผมเลยขอลุงแสงมา
ไว้เดี๋ยวจะซื้อผืนใหม่ส่งมาให้แกครับ” เรื่องนี้แหละที่เขาหาจังหวะพูดกับลุงแสง
แม้ใบหน้าจะเก็บซ่อนความรู้สึก แต่เหมือนผู้ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนจะรู้ทัน
ท่านเลยไม่ได้ซักไซ้ว่าทำไมผ้าห่มถึงเปื้อนได้ แถมยังมีรอยขาดเล็กๆ อีกด้วย
“เปื้อนหรือคะ”
พุดตานยกมือขึ้นเกาศีรษะ
มันเปื้อนได้ยังไงกัน แล้วมองผ้าห่มผืนนั้นพลางเดินตามภาธรไปยังรถที่ขยับมาจอดตรงลานบ้านของลุงแสง
ก่อนเริ่มคิดอะไรได้บางอย่างเมื่อนั่งประจำตำแหน่งแล้วจึงถามออกไป
“เพราะพุดหรือเปล่าคะ
พุดคงเมาแล้วนอนน้ำลายยืด” เธอว่าต้องใช่แน่ๆ
ภาธรต้องกดยิ้มลึก
สงสัยแม่กระต่ายน้อยจะจำไม่ได้จริงๆ เสียแล้ว พลันค่อยๆ ขับเคลื่อนรถมุ่งหน้าออกจากสวนมะม่วง
เรื่องใหม่ค่ะ
กฎการมีเซ็กซ์กับคี คือแตะต้องได้ทุกส่วนบนร่างกาย ยกเว้นหัวใจ
หากเธอตกลง เราก็เอากันได้ทุกที่…
แนวแซบๆ น่ารักและดราม่าเล็กน้อย
ตอนนี้อ่านได้ที่ รีด และ DEKD
https://writer.dek-d.com/kiaoklao_kiao/writer/view.php?id=2271262
ฝาก EBOOK เรื่องใหม่ด้วยค่ะ
เสี่ย(ปืน)ที่รัก
--------------------------------------------------------
EBOOK
กฎของธร...มีข้อเดียวคือ ห้ามรัก
แต่ความรู้สึกนั้นห้ามกันได้จริงๆ นะหรือ
--------------------------------------------------------
“จะไปด้วยกันไหม หรือว่าคุณเอารถมา”
“พุดไม่ได้เอารถมาค่ะ”
เมื่อเช้านี้เจ้านายให้คนมารับเธอจึงไม่ได้ขับพี่เต่าออกมาบนท้องถนน
ภาธรเอียงคอเล็กน้อยเป็นอันเข้าใจ เท้าก้าวขึ้นไปบนรถในตำแหน่งคนขับ หญิงสาวเองเวลานี้ก็มานั่งประจำที่เรียบร้อยแล้ว
พุดตานเคยนั่งรถคันนี้อยู่บ้างในเวลาจำเป็นที่คุณวรรณรทใช้ให้เธอมาช่วยเขาที่บริษัทแห่งนี้ หญิงสาวเอี้ยวตัวไปดึงเบลต์มาคาด
“เราจะไปไหนกันคะ” มีคำถาม เพราะไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปที่ใด
“ที่ลับ” ภาธรตอบสั้นๆ แล้วสตาร์ตเครื่องยนต์เพื่อขับเคลื่อนรถ เวลานี้จวนเจียนจะสองทุ่มตรงแล้ว
ความคิดเห็น