คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : ตอนที่ 4 กระต่ายน้อย (02)
ตอนที่ 4 กระต่ายน้อย
มือแกร่งดึงร่างอรชรให้เป็นฝ่ายนอนลงกับเตียง
ส่วนตัวเขาลุกขึ้นมามอบจูบเร่าร้อนรุกราน
“อื้อ...”
คนที่กลายเป็นผู้ตามครางอืออา
ทั้งสรรพางค์กายร้อนขึ้นอีกเหมือนมีลูกไฟวิ่งไปมา
โดยเฉพาะเวลาที่ปากหยักกำลังไล่พรมจูบ
ภาธรเลือกจูบตั้งแต่ข้อเท้าสวยของพุดตาน
ลากผ่านขึ้นมายังหัวเข่า ต้นขา ไปหยุดตรงส่วนใจกลางดอกไม้งาม ฝังปลายจมูกกดลึกลงไป
พุดตานบิดเร่าอย่างรัญจวน
เธอสยิวและซาบซ่านก่อนครางหวิวหวามยามมือของภาธรดึงกางเกงของเธอให้ต่ำลงจนพ้นปลายเท้า
อึก...
หญิงสาวรู้สึกขนลุกเกรียวยามลิ้นอุ่นร้อนตวัดไปยังดอกไม้หอมหวาน
มือขยุ้มขยำผ้าปูไว้แน่นแล้วแอ่นสะโพกขึ้นรับทุกสัมผัส
ด้านภาธรเองปลดปล่อยเสียงคำรามพึงพอใจ
กลีบดอกพุดตานช่างหอมเย้ายวน
ใบหน้าคลุกเคล้าอยู่นานกว่าจะผละออกห่างไปไล่จูบสูงขึ้นมายังหน้าท้องแบนราบ
ปลายลิ้นร้อนตวัดไปยังสะดื้อบุ๋ม
“คุณธร”
พุดตานบิดเร้ายิ่งกว่าเดิม
มือเลื่อนไปขยุ้มผมดกดำกดศีรษะของชายหนุ่ม
ภาธรกระตุกยิ้มภูมิใจที่เห็นพุดตานชอบในสิ่งที่เขามอบให้
แล้วค่อยๆ ไล่ใบหน้าขึ้นมายังเนินเนื้อกลมกลึง
ฝ่ามือใหญ่ปลดเสื้อผ้าของคนเมามายออกในเวลาอันรวดเร็ว
สายตาไล่มองทรวงกลมกลึงที่น่ากลืนกิน ก่อนจะใช้ปลายฟันขบเคี้ยวเบาๆ
ราวกับมันเป็นลูกอมรสหวาน
“อ่า”
พุดตานยกตัวขึ้นรับจังหวะของริมฝีปากหนา
เธอคล้ายจะคลั่งและหวีดร้อง นัยน์ตาเปี่ยมล้นไปด้วยความปรารถนา ลมหายใจหอบระรัว
ภาธรใช้ปากร้อนและมือใหญ่ฟอนเฟ้นความนุ่มเด้ง
เวลานี้เขาคล้ายสัตว์ป่าที่กระหายยิ่งนักพร้อมรู้สึกไม่อาจทนกับความต้องการได้อีกต่อไปจึงเลื่อนใบหน้าไปจูบรุกเร้ากลีบปากอิ่ม
นาทีต่อมาร่างกำยำก็ยันตัวขึ้นเพื่อดึงบ็อกเซอร์ออก
นัยน์ตาที่วาววับด้วยเพลิงสวาทมองหากระเป๋าเงินของตัวเอง
ไม่นานกลับต้องคำรามคำดิบๆ ออกมาเบาๆ
“ฉิบ”
นี่มันห้องที่ลุงแสงจัดไว้ให้พุดตาน
ไม่ใช่ของเขา กระเป๋าสตางค์ที่มีของสำคัญเลยไม่ได้อยู่ที่นี่
พลางมองไปยังร่างที่ระทดระทวย
“เราต้องไปอีกห้อง”
เขาโน้มตัวไปกระซิบบอกข้างหูสะอาด มือจัดการโอบร่างเล็กไว้ในวงแขน
รวมถึงนำผ้าห่มผืนหนึ่งมาห่อหุ้มตัวเขากับพุดตานเอาไว้
ก่อนโอบอุ้มเจ้าของร่างบางที่ซุกหน้าคลอเคลียอยู่กับอกกว้างตรงไปยังประตูห้องนอน
ภาธรแง้มมันออกเล็กน้อย ใบหน้าหันมองซ้ายและขวา
เมื่อไม่เห็นใครที่จะก้าวเท้าเข้ามาจึงรีบพาพุดตานตรงดิ่งไปยังอีกห้องหนึ่งที่มีของสำคัญ
สำหรับตัวเขาไม่มีอะไรจะเสีย แต่พุดตานแสนจะบริสุทธิ์และบอบบาง
ถ้าพลาดไปมันคงไม่ดีสำหรับฝ่ายหญิง
แล้วนัยน์ตาอบอุ่นที่แฝงไปด้วยความห่วงใยก็ปรากฏขึ้น
ยามวางร่างอรชรลงบนเตียงอีกครั้งชายหนุ่มก็เอื้อมตัวไปหยิบกระเป๋าสตางค์ที่วางไว้ตรงหมอนขึ้นมาหยิบคอนดอมออกจากกระเป๋าแล้วจัดการฉีกมันอย่างเร็วไว
ฝ่ายพุดตานนอนมองด้วยนัยน์ตาพราวระยับ
ทว่าก็เริ่มมีอาการง่วงนิดๆ ก่อนร่างกายจะสัมผัสได้ถึงความแข็งขืนที่หลอมรวมเข้ามา
อื้อ...
ทั้งสองครางกระเส่า
ภาธรทาบทับลำตัวแล้วเคลื่อนไหวหนักหน่วงเร็วไว ปากตรงเข้ากัดเม้มคอเนียนนุ่ม
แต่มันไม่ได้มีแต่เสียงแห่งความปรารถนา กลับมีเสียงออดแอดของเตียงด้วย
เพราะพายุสวาทกำลังดำเนินไปอย่างเร่าร้อนรุนแรง
สองมือของชายหนุ่มกำหัวเตียงไว้แน่น สะโพกก็หมุนควงล้วงลึก
พุดตานขยับตัวโต้กลับรับความซาบซ่าน
ศีรษะทุยสวยที่อยู่บนหมอนส่ายสะบัดไปมา
นิ้วเรียวเลื่อนขึ้นไปเกาะเอวสอบก่อนที่ภาธรจะโน้มใบหน้าไปมอบจูบหวานๆ
สะโพกก็ไม่หยุดเคลื่อนไหว แต่เสียงของเตียงที่ดังไม่หยุดกำลังรบกวนบทรักเร่าร้อน
“สงสัยเราคงต้องเปลี่ยนที่กันอีกรอบ” ภาธรผละจากปากอิ่มเพื่อเอ่ยบอกแล้วค่อยๆ
ช้อนร่างเล็กขึ้น ขณะร่างกายนั้นยังเป็นหนึ่งเดียวกัน
สายตามองไปยังพื้นไม้ข้างเตียง
มือแกร่งโยนผ้าห่มซึ่งหยิบติดมาจากอีกห้องปูไว้ด้านล่างแล้วพากันตามลงไป
เพียงเขากลับพลิกร่างนุ่มขึ้นให้คร่อมร่างของตัวเองไว้
ฝ่ายพุดตานครางประท้วง
ดวงตาหลุบตาไปมองคนที่นอนราบไปกับพื้น
“เดี๋ยวเจ็บหลัง”
เรื่องใหม่ค่ะ
กฎการมีเซ็กซ์กับคี คือแตะต้องได้ทุกส่วนบนร่างกาย ยกเว้นหัวใจ
หากเธอตกลง เราก็เอากันได้ทุกที่…
แนวแซบๆ น่ารักและดราม่าเล็กน้อย
ตอนนี้อ่านได้ที่ รีด ก่อนนะคะ
ของเด็กดียังไม่ได้ลงค่ะ
https://www.readawrite.com/a/Z38pwj-คุณคี.?r=cat_newentry
ฝาก EBOOK เรื่องใหม่ด้วยค่ะ
เสี่ย(ปืน)ที่รัก
--------------------------------------------------------
EBOOK
กฎของธร...มีข้อเดียวคือ ห้ามรัก
แต่ความรู้สึกนั้นห้ามกันได้จริงๆ นะหรือ
--------------------------------------------------------
“จะไปด้วยกันไหม หรือว่าคุณเอารถมา”
“พุดไม่ได้เอารถมาค่ะ”
เมื่อเช้านี้เจ้านายให้คนมารับเธอจึงไม่ได้ขับพี่เต่าออกมาบนท้องถนน
ภาธรเอียงคอเล็กน้อยเป็นอันเข้าใจ เท้าก้าวขึ้นไปบนรถในตำแหน่งคนขับ หญิงสาวเองเวลานี้ก็มานั่งประจำที่เรียบร้อยแล้ว
พุดตานเคยนั่งรถคันนี้อยู่บ้างในเวลาจำเป็นที่คุณวรรณรทใช้ให้เธอมาช่วยเขาที่บริษัทแห่งนี้ หญิงสาวเอี้ยวตัวไปดึงเบลต์มาคาด
“เราจะไปไหนกันคะ” มีคำถาม เพราะไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปที่ใด
“ที่ลับ” ภาธรตอบสั้นๆ แล้วสตาร์ตเครื่องยนต์เพื่อขับเคลื่อนรถ เวลานี้จวนเจียนจะสองทุ่มตรงแล้ว
ความคิดเห็น