คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ตอนที่ 3 สวนมะม่วง (01)
มุมปากกดยิ้มลึก
บนรถในสวนมะม่วงบรรยากาศอาจจะดีก็ได้
ก่อนจะสะกดตัวเองให้กลับมาอยู่ในมาดของผู้บริหาร
“งั้นแม่ฝากด้วยนะธร”
วรรณรทมองไปยังภาธรและรู้ดีว่าอีกฝ่ายเองก็นึกห่วงอลีนาไม่น้อย
ก่อนหวนไปนึกถึงเรื่องในอดีตราวแปดปีก่อนเธอเคยคิดจะจับคู่ให้ลูกสาวเพื่อนสนิทกับลูกชายของตนเอง
แต่เด็กทั้งสองรู้สึกต่อกันเป็นแค่พี่น้องจึงล้มเลิกไป
“ครับ”
การส่งภาธรไปก็ไม่ต่างจากตนเองไปที่นั่น
แต่หลังจากนี้คงต้องโทร.ไปอธิบายให้ฝ่ายนั้นเข้าใจ
“ขอบใจนะพุดตาน”
จะให้บุตรชายไปคนเดียวคงไม่ได้
เพราะภาธรไม่รู้จักกับสันติ แต่พุดตานเป็นที่รู้จักมักจี่กันดี
เลขาฯ สาวยิ้มรับ
ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้แก่คนที่สิ้นธุระพร้อมเดินไปส่งท่านยังหน้าบริษัท
ในยามหวนกลับขึ้นมายังชั้นสิบเพื่อจะเอ่ยในสิ่งที่ยังไม่ได้เอ่ยเสียทีกลับต้องพับเก็บอีกรอบ
เพราะเห็นทีมทนายกุลีกุจอเข้าไปในห้องทำงานของภาธรอีกแล้วและเห็นปราบศึก
มือขวาของเขาเองก็มารอพบอยู่
“เอาไว้วันศุกร์เย็นหรือวันเสาร์ค่อยพูดละกันนะพุดตาน”
ตอนที่ 3 สวนมะม่วง
ในที่สุดการทำงานเป็นเลขาฯ
ชั่วคราวของภาธรวันสุดท้ายก็ได้มาถึง วันนี้ตลอดทั้งวันก็ต้องวิ่งวุ่นตามงานต่างๆ
ให้เขา ถึงแม้เธอจะทำงานในหน้าที่นี้มานาน
แต่ถูกโยกย้ายมายังบริษัทก่อสร้างเพียงหนึ่งสัปดาห์หลายอย่างจึงขาดตกบกพร่องไปบ้าง
ถึงจะไม่ถูกภาธรดุ แต่สายตาของเขาก็เย็นเฉียบเมื่ออยู่ในมาดผู้บริหาร
ข้อมือของพุดตานพลิกเพื่อดูเวลาซึ่งใกล้จะเลิกงานแล้ว
เธอนั้นมีนัดกับเขาเพื่อเดินทางไปยังสวนมะม่วงเพื่อร่วมงานแต่งในเช้าวันรุ่งขึ้น
ทางลุงสันติ
เจ้าของสวนโทร.มาบอกว่าเตรียมห้องพักไว้ให้แล้ว แม้ท่านจะเสียดายที่วรรณรทไปไม่ได้
แต่ก็ดีใจที่เธอยังสามารถไปร่วมงานได้
ซึ่งตนนั้นได้เอ่ยบอกว่าจะไปช่วยงานในคืนวันศุกร์เลยไม่อาจผิดนัด
“ไว้ผมจะขับรถไปรับคุณที่บ้านตอนทุ่มหนึ่ง”
เมื่อถึงเวลาห้าโมงเย็นภาธรก็ได้ก้าวเท้าออกมาหยุดตรงโต๊ะทำงานของเลขาฯ
“ค่ะ”
พุดตานพยักหน้าแล้วขยับตัวลุก
เธอเดินตามชายหนุ่มไปยังลิฟต์ตัวกว้างที่เวลานี้คงมีพนักงานหลายคนรอลิฟต์อยู่เช่นกัน
ก่อนจะหยุดเท้าอยู่ด้านหลังของชายหนุ่ม
“เอ่อ...”
พุดตานทำเสียงอึกอักเบาๆ
เธอมีเรื่องอยากจะพูดกับเขา ทว่าลิฟต์นั้นก็เปิดออกเสียก่อน
“คุณไปก่อนเลย”
ภาธรผายมือให้พุดตานเข้าไปในลิฟต์หลังเห็นว่ามีผู้โดยสารมาแน่นเอี้ยดและคงเข้าไปได้แค่คนเดียว
พุดตานก้าวเท้าเข้าไปพลันส่งยิ้มแห้งๆ
ให้คนที่เสียสละ
“โธ่ยัยพุด เมื่อไหร่จะได้บอกเขาไป”
พุดตานรำพันกับตัวเองเมื่อประตูลิฟต์ปิดลง ‘หรือเธอจะไปแบบฉายเดี่ยวดีนะ’
พุดตานยกมือขึ้นขยี้ผมของตัวเองเล็กน้อยยามคิดไม่ตก ใช่ว่าเธอจะไม่อยากเอาชนะพวกคนทรยศ
แต่ก็กลัวว่าจะทำให้ภาธรลำบากใจ
เฮ้อ...
กฎของธร...มีข้อเดียวคือ ห้ามรัก
แต่ความรู้สึกนั้นห้ามกันได้จริงๆ นะหรือ
--------------------------------------------------------
“จะไปด้วยกันไหม หรือว่าคุณเอารถมา”
“พุดไม่ได้เอารถมาค่ะ”
เมื่อเช้านี้เจ้านายให้คนมารับเธอจึงไม่ได้ขับพี่เต่าออกมาบนท้องถนน
ภาธรเอียงคอเล็กน้อยเป็นอันเข้าใจ เท้าก้าวขึ้นไปบนรถในตำแหน่งคนขับ หญิงสาวเองเวลานี้ก็มานั่งประจำที่เรียบร้อยแล้ว
พุดตานเคยนั่งรถคันนี้อยู่บ้างในเวลาจำเป็นที่คุณวรรณรทใช้ให้เธอมาช่วยเขาที่บริษัทแห่งนี้ หญิงสาวเอี้ยวตัวไปดึงเบลต์มาคาด
“เราจะไปไหนกันคะ” มีคำถาม เพราะไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปที่ใด
“ที่ลับ” ภาธรตอบสั้นๆ แล้วสตาร์ตเครื่องยนต์เพื่อขับเคลื่อนรถ เวลานี้จวนเจียนจะสองทุ่มตรงแล้ว
ความคิดเห็น