คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 1 อดีต-เลขาฯ (04)
ตอนที่ 1 อดีต-เลขาฯ
เมื่อถึงเวลาเลิกงานประมาณสิบเจ็ดนาฬิกา
คริมาก็หยิบกระเป๋าขึ้นพาดบ่าแล้วเดินไวๆ ไปยังลานจอดรถที่ชั้นสอง
รถเก๋งคันเก่าที่เธอซื้อมือสองมาเมื่อห้าปีก่อนยังสามารถใช้งานได้
แม้จะเริ่มเกเรมาสองปีเต็มแล้ว จากนั้นก็ขับเคลื่อนมันไปบนถนนที่แออัดไปด้วยรถยนต์
การจราจรแสนจะติดขัด มลพิษบนท้องถนนมากขึ้นไปทุกวัน ปกติแล้วคริมาจะใช้รถยนต์ในยามที่จำเป็นเท่านั้น
ส่วนใหญ่จะอาศัยรถโดยสารประจำทางเพื่อมาทำงาน
แต่ในวันนี้เป็นวันสำคัญที่เธอต้องพาหนึ่งคนกลับบ้านด้วยจึงต้องขับรถมาเพื่อความสะดวก
ใช้เวลาไปประมาณสี่สิบห้านาทีกว่าจะถึง
รอยยิ้มปรากฏชัดเมื่อเดินเข้ามาด้านในพร้อมทักทายกับนางพยาบาลที่เดินผ่านไปมา
จากนั้นเดินขึ้นไปยังชั้นสอง เลี้ยวซ้ายไปยังห้องพิเศษ มือผลักประตูไปด้านใน
เพียงแต่หัวคิ้วต้องยกขึ้นสูงในนาทีถัดมา
บนเตียงไม่มีร่างเล็กบอบบาง
มันว่างเปล่าทำให้สองเท้าต้องถอยหลังไปด้านหน้าเพื่อสอบถาม
“คุณพยาบาลคะ น้องของครีมหายไปไหนหรือคะ” คริมาแสนจะสงสัยว่าน้องสาวตัวเล็กของเธอหายไปไหนกัน
อึดใจเดียวก็ได้ยินสิ่งที่ทำให้หัวใจเต้นระรัว
“เมื่อบ่ายมีคนมารับไปแล้วนะคะ...” คริมามองอย่างสงสัยทันที
ใครกันที่มารับน้องสาวของเธอ ไม่นานก็ได้ยินคำเฉลยที่ทำให้กลืนน้ำลายไม่ลงคอ “เห็นน้องอัญบอกว่าเป็นพี่ชายค่ะ”
“พี่...กายน่ะหรือคะ”
คริมาถึงกับเป็นกังวลแล้วรีบควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าใบใหญ่
ตู๊ดดด
“รับสิ”
หญิงสาวยืนกระสับกระส่าย
ปลายสายนั้นไม่ยอมรับโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าพี่ชายต้องการอะไรกันแน่ จู่ๆ
ทำไมมารับตัวของอัญชิราไป มันคงไม่ใช่เรื่องดี ใบหน้าเริ่มซีดลง สมองเฝ้าขบคิด
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถติดต่อพี่ชายได้ คริมาจึงต้องกลับไปตั้งหลักที่บ้าน
ส่วนเรื่องค่ารักษาพยาบาล เธอได้จัดการเรียบร้อยแล้วเมื่อสองวันที่ผ่านมา
ภาระที่เคยแบกเอาไว้หนักกว่าเดิมเมื่อน้องสาวล้มป่วย
คริมารีบขับรถยนต์คันเก่าของตัวเองกลับไปยังบ้านพัก
บางทีพี่ชายอาจจะพาน้องสาวกลับไปที่นั่น ซึ่งมันก็เป็นความจริง
ยามเห็นรถคันหนึ่งจอดเยื้องหน้าบ้านไปเล็กน้อย
“พี่กายยัยอัญอยู่ที่ไหน”
คริมาเห็นพี่ชายยืนพิงตัวกับประตูบ้านรออยู่จึงปรี่เข้าไปถาม ทว่าอีกฝ่ายกลับแค่กระตุกยิ้มมุมปาก
หัวใจจึงยิ่งร้อนรน
“ตอบครีมมาน้องอยู่ที่ไหนแล้วพี่ต้องการอะไร อยากได้เงินเหรอ
ครีมจะเอามาให้” เธอยังพอมีเงินอยู่บ้าง แต่น้อยนิดนัก
ทว่าไม่ได้เสียดายเลยถ้าทำให้ได้อัญชิราคืนสู่อ้อมกอด
“ไม่” ชายรูปร่างสูงใหญ่ ผิวขาว ใบหน้าหล่อเอาการส่ายหน้าไปมา
เขาไม่ได้ต้องการเงิน แต่มีสิ่งที่อยากได้อยู่พลันตวัดสายตามองน้องสาว
“แล้วพี่ต้องการอะไร” คริมาถามกลับเร็วไว
“ตัวแก”
“พี่หมายความว่ายังไง”
คริมารีบถอยเท้าออกห่างจากพี่ชาย สายตาเต็มไปด้วยความไม่ไว้ใจ
ก่อนจะได้ยินคำเฉลยที่ยิ่งทำให้เธอขยับตัวหนี
“มีคนสนใจแก”
ตอนนี้ต้นฉบับใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้วค่ะ
กำลังจะส่งพิสูจน์อักษร
เนื้อหาด้านบนจะมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย จากการรีไรต์
-เกี้ยวเกล้า-
ความคิดเห็น