NC

คำเตือนเนื้อหา

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ภรรยาสำรอง reup

    ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 5 ส่วนหนึ่งหรือส่วนเกิน (01)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 51.32K
      10
      13 มี.ค. 66




          “ไม่...” คำปฏิเสธสั้นๆ ได้ใจความนั้นสร้างอาการวูบไหวในแววตาคู่หม่น

          พาขวัญไม่เอ่ยปากร้องขออีก หมุนตัวออกจากห้องทำงานมา เพราะรู้ว่าโมกข์นั้นเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย...เย็นชา แต่ก็เพราะเธอไง เขาถึงเป็นเช่นนี้

          “เรากลับบ้านกันนะคะ”    

          พาขวัญหยุดยืนชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งว่าจะทำอย่างไรดี จนกระทั่งเห็นว่าเม็ดฝนไม่ทิ้งตัวหนักมากเหมือนหลายนาทีที่ผ่านมาแล้ว จึงตัดสินใจช้อนตัวลูกสาวทั้งสองเข้าสู่อ้อมกอดอย่างยากลำบาก เนื่องด้วยจำเป็นต้องถือร่มที่ถูกกางออกไว้ด้วย เพื่อป้องกันละอองฝนไม่ให้กระเซ็นมาโดนยอดดวงใจ

          สองสาวฝาแฝดยังอยู่ในอาการสะลึมสะลือ และชักจะงอแง อยากทิ้งตัวลงนอนบนเบาะนุ่มๆ ต่อ หญิงสาวจึงเร่งฝีเท้าออกจากออฟฟิศ

          ทว่าเท้ายังไม่ทันก้าวพ้นไป กลับมีสิ่งหนึ่งทำให้หยุดชะงัก

          จู่ๆ มือกระด้างก็ยื่นมาดึงร่มเอาไปถือ วงหน้าหวานช้อนสายตาขึ้นมองอย่างประหลาดใจ ไม่เข้าใจในการกระทำเอาเสียเลย แถมยังต้องสะดุ้งกับเสียงเข้มๆ

          “เดิน”

          เท้าเรียวสวยก้าวไปข้างหน้าตามคำสั่ง ดวงตาเหลือบมองคนหน้านิ่งเดินกางร่มให้ตนและลูกสาวด้วยอาการฉงนฉงาย

          โมกข์ไม่แสดงสีหน้าใดๆ นอกจากไร้ความรู้สึก เขาแค่ทำหน้าที่ที่เห็นว่าสมควร และไม่ปริปากบ่นสักคำแม้ลำตัวจะเริ่มเปียกชุ่มด้วยหยดน้ำฝน แค่ร่มคันเล็กๆ ปกป้องร่างน้อยๆ ถึงสามคนก็ถือว่าทุลักทุเลมากแล้ว ขืนเพิ่มเขาเข้าไปอีกไม่พ้นเปียกปอนทั้งหมด

          ตลอดทางเด็กๆ ทั้งสองต่างพากันส่งยิ้มหวานๆ ให้ชายที่กำลังมองตรงไปด้านหน้า ไม่มีเหลียวมาเมียงมองหรือหยอกเย้าเลย   

          ไม่กี่นาทีต่อมาก็ถึงบ้านหลังเล็กของพาขวัญ พาณิภัคเริ่มร้องโยเยพลางยื่นมือไปคล้ายจะคว้าตัวของบิดาที่กำลังเดินห่างออกไป

          “ไม่งอแงนะคะ ป๊ะป๋าต้องรีบกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่อย่างนั้นป๊ะป๋าของหนูภัคจะไม่สบายแล้วต้องไปให้หมอฉีดยานะ”

          คำบอกนี้ได้ผลชะงัดนัก พาณิภัคเลิกร้องโยเย ด้วยความกลัวว่าบิดาจะโดนคุณหมอจับฉีดยา พาขวัญอมยิ้มแล้วพาลูกทั้งสองเข้าบ้าน ไม่วายเหลียวมองคนเดินดุ่มๆ เข้าไปในบ้านอีกหลัง ไม่ทันได้เอ่ยคำขอบคุณเขาก็จากไปเสียแล้ว เธอรู้ดีว่าโมกข์ไม่ต้องการมัน   

          สิ่งที่เขาต้องการคืออิสระในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ซึ่งใกล้เข้ามาทุกที เธอเองก็หวังเช่นกันว่าเมื่อปลดพันธนาการแล้ว หัวใจดวงแกร่งจะคลายความเกลียดชังไปได้บ้าง

     

    ตอนที่ 5 ส่วนหนึ่งหรือส่วนเกิน

      

          ในวันนี้แสงของพระอาทิตย์ดวงโตมาพร้อมกับสายตาดุกระด้างที่พาขวัญชินชาเสียแล้ว ความอบอุ่นเล็กๆ เมื่อวานหายไปในพริบตาเดียวเมื่อพบสีหน้าของสามี ทำเอาวงหน้าน้อยๆ ต้องหลบสายตาลงต่ำ หัวใจเริ่มสั่นไหว มีไม่กี่อย่างที่จะทำให้ชายผู้นี้แสดงความเกรี้ยวกราดออกมา

          ไม่นานหญิงสาวก็ได้พบสาเหตุ สองมือพนมขึ้นไหว้หญิงสูงอายุผู้เป็นย่าของโมกข์ แววตาวูบไหว ความกลัวปรากฏชัดเจน ก่อนจะลดสายตาลงมาจับจ้องลูกน้อยทั้งสองแล้วดึงเข้ามาในอ้อมกอด 

          “สบายดีนะพาขวัญ”

          “สบายดีค่ะคุณท่าน”

          ธัญญาเรศเป็นฝ่ายเปิดปากถาม ส่วนพาขวัญแทบยกยิ้มไม่ออกและเธอไม่อยากเจอหน้าของอีกฝ่าย แม้แต่ยิ้มให้ก็ไม่อยากทำ แต่รู้ดีถ้ายังไม่หมดสัญญา เธอไม่ควรทำให้ตนเองมีปัญหาเพิ่ม แล้วช้อนสายตาขึ้นมองสามีที่หยุดยืนอยู่ไม่ห่าง รู้ดีว่าเขานั้นอึดอัดและกำลังถูกความชิงชังรุมเร้า

          ฝ่ายโมกข์ไม่อยากแม้แต่จะยกมือไหว้ด้วยซ้ำไป เพราะหลายสิ่งที่ธัญญาเรศทำไว้นั้นเกินกว่าจะรับไหว ทั้งในเรื่องไม่ยอมรับมารดาของเขาเป็นลูกสะใภ้เลยยัดเยียดคนที่ต้องการให้กับลูกชาย เรื่องความแค้นที่เขาถูกดึงไปร่วมเกม

          นัยน์ตาคมตวัดมองพาขวัญ ทุกครั้งที่ธัญญาเรศเดินทางมาที่นี่ พาขวัญจะกลายไปเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาระยะสั้นๆ เนื่องด้วยหญิงสาวเป็นตัวช่วยสำคัญที่ดีสำหรับการป้องกันการจับคู่

          ส่วนพาณิภัคและพาณิธิดามองหญิงแปลกหน้าตาแป๋ว เด็กทั้งสองไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับธัญญาเรศอยู่เลย

          “ส่งเหลนมาให้ฉันอุ้มหน่อยพาขวัญ” ธัญญาเรศลดน้ำเสียงดุลงในยามพูดถึงเด็กทั้งสอง

          เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวช้อนสายตามองโมกข์ เพราะกลัวจะทำอะไรที่ไม่ถูกใจเขา แล้วจะยิ่งเป็นการสร้างความหมางเมิน กระทั่งเห็นเขาเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้า นำตัวบดบังไม่ให้ผู้เป็นย่าอุ้มลูก

          “พาลูกไปอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวเราจะออกไปกินข้าวนอกบ้านกัน” น้ำเสียงจริงจังนั้นบ่งบอกว่าพาขวัญไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ

          ด้านธัญญาเรศได้ฟังแล้วตีหน้าไม่พึงพอใจ ไม่อยากจะให้หลานชายนำพาลูกไก่ในกำมือไปด้วย เพราะจะไปสร้างความตะขิดตะขวงใจให้ทุกฝ่าย

          “พาขวัญเป็นคนในครอบครัว ผมจะพาภรรยาไปด้วยคงไม่แปลกอะไร” โมกข์รู้ดีว่าธัญญาเรศจะเอ่ยปากคัดค้าน เขาจึงพูดคำว่า ภรรยา เพื่อย้ำเตือนว่า คนตรงหน้าคือผู้ผลักไสพาขวัญมาให้ หากเขาจะให้หญิงสาวมาเป็นคนกั้นกลางก็ไม่ผิดอะไร

          ภรรยา...คำนี้ทำให้หัวใจของพาขวัญช้ำหนักกว่าเดิม รู้ว่ามันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย เพราะไม่ว่าอย่างไรเธอก็คือคนที่โมกข์ชังอยู่วันยังค่ำ

          “ไปสิ”    


    มาแล้วววววว 
    เมียเช่ามือหนึ่ง
    โปรโมชั่นราคา 69 บาทจากราคาปก 120 บาท



     https://www.mebmarket.com/web/index.php? action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTI4ODczNyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIzMjU1NCI7fQ

    Thumbnail Seller Link
    เมียเช่ามือหนึ่ง
    เกี้ยวเกล้า
    www.mebmarket.com
    : : : : เมียเช่ามือหนึ่ง เธอต้องการหัวใจ ส่วนเขาปรารถนาแค่ตัว : : : : “เจ็บเพราะเธอคนนั้นมาอีกแล้วใช่ไหมคะ ถึงได้มาหานิ้ง” เพรา...
    Get it now


     






    เธอต้องการหัวใจ
    ส่วนเขาปรารถนาแค่ตัว
     

    อีบุกวางจำหน่ายแล้วนะคะ

    -**ภรรยาสำรองเคยตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์มาแล้วครั้งหนึ่งค่ะ นักอ่านที่เคยซื้อรูปเล่มหรือ EBOOK แล้วไม่ต้องซื้อใหม่นะคะ เนื้อหายังเหมือนเดิม มีการปรับแค่เล็กน้อย **    

    https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTI4ODczNyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIyMTE2NSI7fQ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×