เมีย(ห้ามใจ)รัก

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 2 พิศวาสเสน่หา (02)

ตอนที่ 2 พิศวาสเสน่หา

     “แหวกขา...ป๋าจะเข้าไป” อธิษฐ์จงใจบอกให้ยัยตัวเล็กได้เตรียมใจและเขาจะไม่หยุดแม้จิณณาจะร้องไห้สะอึกสะอื้น เพราะความปรารถนาได้ถูกปลุกขึ้นมายากจะเก็บกักไว้ในส่วนลึก

      คนที่ตกอยู่ในห้วงสวาทอยากจะกระเด้งตัวเองออกจากเตียง แต่ด้วยฤทธิ์ของยากลับทำให้เธอโอนอ่อนทำตามคำสั่ง หัวใจเต้นระรัวแล้วต้องช้อนตาเฝ้ามองอธิษฐ์ที่ค่อยๆ เลื่อนใบหน้ามามองเธอเช่นกัน

………….เซ็นเซอร์………….

      อธิษฐ์โอบกอดแนบชิดจิณณาไว้ในวงแขนเสิร์ฟทั้งความหวานและความเร่าร้อน ครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยท่วงท่าสอดประสาน หัวใจนั้นทั้งสุขและทุกข์ โดยในยามที่คลื่นนิ่งสงบก็ยังทำหน้าที่เป็นหมอนใบโตให้อิงแอบ

      “หลับไปซะ” ชายที่มีใบหน้าเรียบเอ่ยบอกกับคนที่ขยับตัวเพื่อจับจ้องโครงหน้า

      “ป๋า...”     
      ด้านจิณณามีหลายถ้อยคำอยากจะเอ่ย เพียงเรี่ยวแรงนั้นสูญสิ้น กระนั้นยังอยากจะเฝ้ามองดวงหน้าและสายตาของเขา เพราะรู้สึกกลัวจับขั้วหัวใจว่าสิ้นสวาทจะทำให้เสน่หาและความอบอุ่นดับไปด้วย ก่อนที่ฝ่ามือใหญ่จะลูบเบาๆ ยังต้นแขน

      “ป๋าจะอยู่ด้วยจนถึงเช้า” อธิษฐ์บอกเสียงหนักพร้อมอยากให้จิณณาได้พักผ่อนแล้วกดศีรษะเล็กให้แนบชิดกับอกกว้าง เลื่อนมือไปลูบแผ่นหลังคล้ายจะกล่อมและปลอบประโลม

      “ฝันดีนะคะป๋า”

    หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงักอยู่สองสามหน ปากพึมพำบอกพร้อมกับดวงตาที่ปิดลง เพราะเธอเหนื่อยเหลือเกิน ก่อนจะยกมือไปวางไว้ที่เอวสอบ จากนั้นก็หลับไปอย่างเร็วไว ต่างจากคนตัวโตที่ยกมือขึ้นมาก่ายหน้าผาก เพราะทุกอย่างคงจะเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้วและมีอีกหนึ่งอย่างที่เขาต้องจัดการ

      เพียงสายตามิวายมองไปยังคนในอ้อมกอด ความรู้สึกต่างๆ ไหลวกวนไปมาไม่หยุด ก่อนจะเลือกดับความว้าวุ่นด้วยการทิ้งตัวลงสู่ห้วงนิทรา ขณะมือกอดร่างเล็กมิยอมคลาย      

 

    เวลาราวประมาณหกโมงสิบห้านาทีร่างของบุรุษได้ค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นจากเตียง สีหน้าเรียบเฉยแต่อารมณ์แฝงไปด้วยความดุดัน สองเท้าก้าวตรงออกจากห้องนอนและเพียงเปิดประตูออกไปก็ได้พบกับคนคนหนึ่ง

      “ป๋า...”

      ชายที่กำลังกระวนกระวายอยู่หน้าห้องนั้นครางชื่อบิดาแผ่วๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน ยิ่งเจอกับประโยคคำถามยิ่งทำให้ลมหายใจสะดุด

      “มารับศพเพื่อนหรือไง”

     “ผม…” อนณพูดไม่ออก ได้แค่เฝ้ามองแววตาของบิดา โดยรู้ดีว่าทำให้กรุ่นโกรธเพียงใด 
     ส่วนอธิษฐ์กล่าวออกมาแค่ประโยคนั้นแล้วเดินเลี่ยงตัวลงไปด้านล่างยังห้องรับแขก ไม่อยากจะเอ่ยอะไร เพราะในอกตอนนี้มีแต่ความว้าวุ่นใจ โดยสองเท้าของอนณก็ได้ก้าวเข้าไปด้านใน

      คนเป็นเพื่อนตรงไปยังเตียงนอน โดยเขาพยายามทำใจมาทั้งคืน ไม่สามารถข่มตาข่มใจให้หลับได้ เพียงเมื่อไปยืนชิดกับเตียงแล้วเห็นสภาพของคนที่เขารักเสมือนน้องก็ทำให้หน้าซีดปากสั่น

      “ไอ้จ้าว...”

อีบุควางจำหน่ายแล้วค่ะ
พร้อมโปรโมชั่นให้ในราคา 99 บาท จาก 159 บาทนะคะ
เพียง15วันเท่านั้น
นักอ่านท่านไหนสนใจเชิญได้เลยค่ะ