เมีย(ห้ามใจ)รัก

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 1 ไอรัก (04)

ตอนที่ 1 ไอรัก

      “ป๋ากอดจ้าวได้ไหม”
      “ป๋าไม่ใช่ผู้ชายที่ดีนัก”
      อธิษฐ์ส่ายหน้า ไม่ได้รังเกียจ แต่คิดว่าตนเองต่างหากไม่ดีพอและเขาก็มีด้านมืด ไม่อยากจะดึงรั้งหญิงสาวเข้ามาระเริงในกองไฟ กระนั้นมีประโยคโต้กลับมาทำให้หัวใจเต้นไวราวกับมันจะทะลุทะลวงออกจากหน้าอกด้านซ้าย
      “จ้าวจะอดทน...” คนที่ตกอยู่ใต้อำนาจของฤทธิ์ยาเสน่หามิอาจทนไหวอีกแล้ว ทำไมเธอจะไม่รู้ว่า ผู้ชายที่อบอุ่นคนนี้มีส่วนลึกเป็นอย่างไร แต่ระยะเวลาที่ได้รู้จักไม่เคยนึกรังเกียจ อาจเป็นเธอต่างหากที่ไม่มีค่าพอแล้วกัดเม้มปากแน่นกว่าเดิม ขณะร่างกายสั่นระริก
      จิณณาได้แค่ส่งสายตาไปเว้าวอนอธิษฐ์ ในเวลานี้ต้องการใครสักคนและอยากให้เป็นบุรุษตัวโตที่มักส่งยิ้มกินใจมาให้ เพียงก็กลัวว่าจะถูกรังเกียจ ชั่วครู่จึงค่อยๆ ลองฝืนตัวเองยื่นมือไปหมายจับโครงหน้าคร้ามคม
      ฝ่ายอธิษฐ์กลับรีบเบือนหน้าหลบพร้อมทำท่าจะขยับตัวลุกขึ้น มือน้อยๆ จึงคว้าข้อมือไว้ ก่อนร่างบอบบางจะฝืนตัวพยุงร่างขึ้นค่อยๆ ก้าวเท้าออกจากอ่างน้ำ
      จิณณายิ้มไม่ออก แทบจะยืนไม่ไหวด้วยซ้ำ แต่รู้ว่ากำลังสร้างความลำบากใจให้กับอธิษฐ์และเรื่องนี้คนผิดคือเธอเอง
      “จ้าว...ไปเองค่ะป๋า”
      ตนต่างหากต้องเป็นฝ่ายไปแล้วพยายามจะประดับยิ้ม ก่อนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ฝืนเท้าเดินเพื่อมุ่งหน้าออกจากห้อง โดยเชื่อว่าอนณคงจะยินยอมเปิดประตูให้ โดยก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเพื่อนจะพามาที่นี่ ส่วนอธิษฐ์ยืนอยู่ที่เดิมเฝ้ามองแผ่นหลังที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ
      ก้อนเนื้อในอกกำลังเต้นไวรุนแรง สมองคิดไปต่างๆ นานาแล้วเบือนหน้าหนี มันสมควรจะเป็นเช่นนี้ เพียงแต่ยามเขาได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ บ่าที่งุ้มลง หัวใจก็เกิดอาการทุรนทุราย ยิ่งหญิงสาวห่างออกไปยิ่งทนไม่ไหวและทุกอย่างขาดสะบั้นเมื่อคิดว่าจะมีฝ่ามืออื่นมาแตะต้องเนื้อนวลเข้าจริงๆ สองเท้ารีบก้าวตรงไปหาพร้อมการดึงรั้งต้นแขนนวลเพื่อพาเข้ามาแนบชิดในอ้อมกอด
      “อื้อ...”
      ในแวบหนึ่งอธิษฐ์ได้มองตาคู่ใสเพื่อบอกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น เมื่อไร้ปฏิกิริยาต่อต้านริมฝีปากหนาจึงจู่โจมฉับพลันพร้อมกับหัวใจที่กำลังบีบรัด
      วงแขนโอบกอดให้ร่างระหงแนบชิดบดเบียด อยากให้ยัยตัวเล็กได้คลายจากความร้อนที่กำลังไล่คืบให้เกิดความทรมานเจียนตาย ปากกดจูบหนักๆ ถี่ๆ มอบความหวานซ่อนขมให้ลามไปทั่ว ฝ่ายจิณณาครางเบาๆ ในลำคอกับสัมผัสที่ปรารถนา
      ปากอิ่มจูบตอบกลับไปบ้างอย่างไม่ประสา โดยฤทธิ์ของยาผลักดันให้จิณณาเริ่มรุกไม่หยุด ก่อนเอ่ยแผ่วๆ กับคนที่ดันเธอให้ไปชิดกับกำแพง
       “ป๋าจ้าวเสียว...จ้าวต้องการป๋า”
      “ใจเย็นจ้าว”
      เขารู้ว่าหญิงสาวทรมาน แต่ไม่อยากรุกมากเกินไปแล้วค่อยๆ เบียดชิดตัวเข้าหาพร้อมกับฝ่ามือที่ลูบไล้ไปตามสีข้าง
      “ป๋าทำเอง” อธิษฐ์เอ่ยเพราะเห็นว่ามือเล็กพยายามจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าเปียกชุ่ม จิณณารู้สึกใจร้อนและอึดอัดไปหมด
      ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวบางด้วยความอ่อนโยน เพียงสายตากลับแข็งขึ้น ลมหายใจร้อนระอุยามพบสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ใต้เนื้อผ้า สายตาเฝ้าจับจ้องเรือนกายอรชร พลางเอ่ยปากถึงสิ่งที่เขาจะทำ
      “ป๋าจะไม่หยุด ไม่ว่าจ้าวจะเจ็บแค่ไหน”

ติดตามคลิกที่ภาพได้เลย

Cr.https://twitter.com/drug_na_palit/status/981380872418091008

ฝากป๋าของเกี้ยวเกล้าด้วยค่ะ
-เกี้ยวเกล้า-