บอสที่รัก (REUP)

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 1 อดีต-เลขาฯ (01)

     ผ่านมาแล้วเกือบยี่สิบนาทีที่พายุสวาทได้สงบลง ภายในห้องเงียบงัน มีเพียงเสียงลมหายใจที่เหนื่อยหอบของคริมา หญิงสาวซุกหน้าเข้ากับโซฟาหลังจากคนตัวโตขยับตัวห่างไปสวมกางเกงแล้วเดินหายเข้าไปในห้องนอน ก่อนกลับออกมาพร้อมผ้าห่มผืนหนาแล้วนำมาคลุมกายที่หมดเรี่ยวแรง

      หญิงสาวค่อยๆ ขยับตัวไปมอง แต่ไม่กล้ายิ้มขอบคุณ เมื่อสายตาของเจ้านายมีแต่ความดุดันแล้วเห็นเขาติดกระดุมเสื้อให้เรียบร้อย ไม่นานก็มองตรงมาที่เธอเหมือนต้องการจะกล่าวอะไรสักอย่าง

      ด้านจิระหน้าตึงเรียบ หัวใจปั่นป่วน สัมผัสได้แต่ความกรุ่นโกรธ ในเวลานี้คริมาล้ำเส้นที่เขาขีดไว้ ก่อนชายหนุ่มจะขยับตัวทำท่าจะจากไป แต่ก็ไม่วายเอ่ยบอกหนึ่งประโยคทำตัวราวกับเป็นเจ้านายใจร้าย

      “ผมหวังว่าพรุ่งนี้จะเห็นคุณไปทำงาน”

      “แปดโมงเช้าบอสจะเห็นครีมที่โต๊ะทำงานแน่นอนค่ะ” คริมาฝืนยิ้ม เธอจะไม่ให้กระทบกับงานอย่างแน่นอนแล้วค่อยๆ เฝ้ามองร่างกำยำที่หายออกจากห้องไป

      ไม่ถึงนาทีความอ้างว้างโดดเดี่ยวก็เข้ามากัดกิน หญิงสาวลุกขึ้นมานั่งชันเข่านำผ้าห่มมาคลุมกายแล้วโยกตัวไปมา ไม่มีแรงสะอื้น ไม่มีหยาดหยดน้ำตา แต่ภายในของคริมาบอบช้ำเกินทน รับรู้เสมอว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่ทำไมสวรรค์จึงส่งบททดสอบมาให้บ่อยครั้งนัก จนบ่าน้อยๆ แทบจะรับไว้ไม่ไหว

      แต่อย่างไรชีวิตก็ต้องดำเนินไปต่อ เธอยังต้องสู้เพื่อคนที่รัก แม้จะแลกด้วยชีวิตก็ยินยอม จากนั้นขยับลุกพาตัวเองไปที่เตียงทิ้งตัวลงพร้อมหลับตาเพื่อเก็บเรี่ยวแรงไว้สู้ในยามตะวันส่องแสง เพราะคิดว่าตนอาจต้องเจอกับคลื่นอารมณ์ลูกใหญ่จากบอสที่เธอแอบรัก

ตอนที่ 1 อดีต-เลขาฯ

      “อรุณสวัสดิ์ค่ะบอส”

      เสียงทักทายดังขึ้นในเวลาแปดโมงห้านาทีเมื่อคนเป็นนายเดินทางมาถึงบริษัท รอยยิ้มอย่างเคยถูกส่งออกไป เพียงในวันนี้ผู้รับไม่ได้ยิ้มตอบ แต่เอ่ยประโยคด้วยน้ำเสียงคุกรุ่น

      “เรียกฝ่ายบุคคลมาพบผม”

      “ค่ะ”

      คริมารับคำแล้วต้องกลืนยิ้มให้หายไปกับอากาศ ใบหน้านั้นซีดลงเล็กน้อย โดยหวังว่าอีกไม่นานบททดสอบของสวรรค์ก็จะผ่านไป ซึ่งในวันนี้เป็นวันที่เธอจะได้คนหนึ่งคืนสู่อ้อมกอด

      เลขาฯ สาวก็รีบกดโทรศัพท์ไปยังหมายเลขภายในที่แผนกฝ่ายบุคคลเพื่อแจ้งถึงเจตจำนงของคนเป็นนาย ไม่ถึงห้านาทีก็เห็นกชนุชส่งยิ้มมาให้แต่ไกล ก่อนจะหายเข้าไปในห้องทำงานของจิระ เธอจึงก้มหน้าดูตารางงานและเอกสารที่คนเป็นนายต้องจัดการ

      วันนี้บอสไม่ต้องไปประชุมที่ไหน ไม่มีพบลูกค้าหรือบรรดาผู้ถือหุ้น แต่ก็มีเอกสารที่ต้องเซ็นเพื่ออนุมัติอยู่หลายฉบับ ราวสิบนาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงเรียกของพนักงานฝ่ายบุคคลให้แย้มยิ้ม

      “น้องครีม” กชนุชมีสีหน้าเศร้าๆ พลันมองคริมาด้วยความสงสัยและร้อนใจ

      ด้านหญิงสาวจึงขมวดคิ้ว เกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมอีกฝ่ายถึงมองเธอเช่นนี้ อึดใจเดียวก็ได้ยินประโยคที่ทำให้คิ้วขมวด ชวนให้สงสัย

      “น้องครีมจะลาออกจริงๆ หรือจ๊ะ”

      “คะ”

      “ก็บอสสั่งให้พี่หาเลขาฯ ให้ใหม่ พูดเหมือนกับว่าอีกสามเดือนน้องครีมจะลาออก”

      ประโยคนั้นทำให้คริมาหน้าซีดยิ่งกว่าเดิม ทว่าไม่ได้ตอบอะไรกลับไป หัวใจสั่นคลอนเล็กๆ จากนั้นเสียงอินเตอร์โฟนก็ดังขึ้น

      “เข้ามาพบผมคุณครีม”

ฝากหนูครีมกับคุณจีนด้วยนะคะ
#คนแอบรักที่ไม่มีสิทธิ์รัก

-เกี้ยวเกล้า-