คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 402 (02)
ตอนที่ 1 402
“เธอที่อยู่ในชุดแบบนี้” ปัฐน์เหยียดปากนิดๆ
แล้วขยับตัวเข้าไปใกล้พนักงานของโรงแรมที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี
“ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ได้จ๊ะ”
ยะหยามองอย่างสงสัย
ทำไมนายถึงมาเข้าพักที่นี่ได้ ในเมื่อบ้านก็อยู่ห่างออกไปไม่มาก
“ไหนล่ะ ผ้าขนหนูที่ฉันต้องการ”
ปัฐน์ไม่ได้ตอบคำถาม เขาร้องขอในสิ่งที่ต้องการ
“นี่ค่ะ”
หญิงสาวยื่นผ้าขนหนูไปให้อีกครั้ง
เพียงฝ่ามืออุ่นร้อนไม่ได้รับมันไปกลับกลายเป็นสอดเข้ามารวบเอวคอดให้ร่างของเธอปะทะอกกว้าง
“นายจะทำอะไรจ๊ะ” มือเรียวเล็กผลักดันออกกว้าง
ไม่เข้าใจว่านายหัวปัฐน์ต้องการอะไรกันแน่
อึดใจเดียวก็ได้ยินวาจาที่ทำให้สงสัยอีกรอบ
“ผ้าผืนนี้สำหรับเธอ”
ยะหยาเอียงคอมอง สำหรับเธอ...อย่างนั้นหรือ
ไม่ทันได้เอ่ยปากถามใดๆ อีกก็เข้าใจความหมายเมื่อนายหัวปัฐน์ยื่นหน้ามาใกล้
อึดใจเดียวลมหายใจก็ถูกช่วงชิงไป
อื้อ...ยะหยาถึงกับครางประท้วง
ไม่ทันได้ตั้งตัวเตรียมใจ มือยกขึ้นทุบอกกว้างราวกับต้องการให้เขาถอยห่าง
แต่มีหรือนายหัวปัฐน์จะยินยอม ปากหนานั้นดูดดึงกลีบปากอิ่มหนักหน่วง
แถมยังแทรกปลายลิ้นเข้าไปหาความหวาน ตวัดไปมาอย่างชำนาญ
มือโอบรัดร่างอรชรไว้ไม่ให้ขยับหนีแล้วดึงยะหยาให้แนบชิดยิ่งกว่าเดิม
กลิ่นกายของนายหัวปัฐน์ทำให้หญิงสาวแก้มร้อนผะผ่าว
แผ่นอกของเขาแทบไม่มีช่องว่างให้เธอผลักไสได้อีก แถมจูบยังดูดดื่มเอาแต่ใจ
ก่อนลำตัวจะถูกยกขึ้นลอยจากพื้น
ในนาทีนั้นเรียวปากของเธอเป็นอิสระจึงต้องเอ่ยออกไปเสียงหนัก
“นาย...ปล่อยหยาก่อน หยาทำงานอยู่นะ”
บางทีนายอาจจะหลงลืมไป
วาจาเหล่านั้นคงช่วยเตือนสติ แต่เปล่าเลย
ราวกับมันไม่ได้กระเด็นเข้าไปในโสตประสาทของปัฐน์
เพราะเขายังมุ่งหน้าพายะหยาเข้าไปในห้องน้ำ
หญิงสาวรู้ชะตากรรมของตัวเองจึงเปล่งออกไปอีกหนึ่งประโยค
“เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล...”
อื้อ...
นอกจากนายหัวปัฐน์จะทำเป็นหูทวนลมแล้วยังจัดการรุกเร้าด้วยริมฝีปากอันชำนาญ
ไม่ปล่อยโอกาสให้เจ้าของร่างอรชรได้กล่าวในสิ่งที่ระคายหู
นัยน์ตาคมกริบมีแวววูบไหวและวาบหวาม
มือแกร่งข้างหนึ่งเริ่มลูบไล้ไปทั่วกายอ่อนนุ่ม
ขณะที่อีกข้างยังจัดการล็อกยะหยาไม่ให้ห่างตัว
โดยยังไม่ได้เดินเข้าไปลึกด้านใน เพราะเขาต้องทำหนึ่งสิ่งเสียก่อน
นั่นคือการจัดการลอกคราบผีเสื้อน้อย
ความคิดเห็น