ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมีย(ห้ามใจ)รัก

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ไอรัก (01)

    • อัปเดตล่าสุด 6 ธ.ค. 61




    ตอนที่ 1 ไอรัก


          Rrrr…

          เสียงสั่นเบาๆ พร้อมกับเสียงร้องทำให้เจ้าของสมาร์ทโฟนสีดำบางเฉียบต้องพลิกหน้าจอพินิจดูว่า ใครกันโทรมารบกวน เพียงรอยยิ้มได้ถูกแต้มขึ้นทันทีที่เห็นรายชื่อปรากฏ มือรีบหยุดการประชุมเพื่อรับสายสำคัญ

          ป๋า

          ว่าไงไอ้เปี๊ยก

          เสียงเรียกทำให้หัวใจของคนฟังเต้นไว รอยยิ้มกว้างกว่าเดิม ลำตัวขยับตัวลุกจากเก้าอี้หนังพร้อมทั้งเดินออกจากห้องประชุมเพื่อพูดคุยธุระกับคนสำคัญ

          โธ่ป๋า ผมอายุยี่สิบสองแล้วนะ หยุดเรียกผมว่าไอ้เปี๊ยกเสียทีด้านปลายสายนั้นมิวายบ่นอุบ ผ่านมานานแล้วแต่บิดาของเขาก็ยังไม่เลิกเรียกตนว่า ไอ้เปี๊ยกเสียที ตอนนี้เขาโตเป็นหนุ่มที่อีกเพียงหนึ่งปีก็จะก้าวเข้าสู่วัยทำงานแล้ว 

          ถ้าเลิกเป็นลูกป๋า ป๋าจะหยุดเรียกส่วนชายที่อยู่ในชุดสูทสีดำเรียบหรูอย่างอธิษฐ์เอ่ยเสียงเข้ม เขาไม่มีทางหยุดเรียกลูกชายว่าไอ้เปี๊ยกได้ เพราะไม่ว่าจะผ่านมาแล้วกี่ปี อนณยังดูเป็นเด็กตัวเล็กๆ สำหรับตนเสมอ กระนั้นมีสิ่งทำให้หัวใจเกิดความสงสัยยามไม่มีเสียงโต้ตอบกลับ
          ลมหายใจระอุร้อนพร้อมถอนหายใจเฮือกอย่างกังวล ซึ่งนั่นกำลังทำให้นักธุรกิจใหญ่สงสัยใคร่รู้ เพราะปกติแล้วอนณจะเป็นเด็กร่าเริง พูดเก่ง แต่ทำไมวันนี้ดูเงียบๆ ไป ใบหน้าเริ่มมีความกังวล ก่อนร้องถามเสียงเข้ม

          วันนี้ลูกป๋าเป็นอะไรไป แล้วตอนนี้อยู่ไหนละ

          ผมอยู่บ้านครับอนณตอบสั้นๆ ใบหน้ากำลังมีความหนักใจ ก่อนจะได้ยินอีกประโยคตามมา

          อยู่กับยัยตัวเล็กหรือไงน้ำเสียงในประโยคนี้เบาลงแต่มีความอบอุ่น เพียงใบหน้าวางเรียบ โดยไม่แน่ใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับบุตรชายหรือเปล่า พานให้ห่วงไปถึงคนคนหนึ่งที่มีความสำคัญต่ออนณเป็นอย่างมาก เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ดูบอบบางราวกับแผ่นกระดาษ

          ครับแล้วป๋าอยู่ไหน

          ป๋าอยู่ออฟฟิต กำลังประชุมกับลูกน้องอยู่ นณกำลังมีปัญหาใช่ไหมอธิษฐ์หัวใจร้อนขึ้น เพราะบุตรชายเป็นเสมือนหัวใจ เป็นลมหายใจและเป็นชีวิตที่เขาจะดูแลเป็นอย่างดี

          ครับ ผมมีปัญหา ป๋าช่วยกลับมาหาผมที่บ้านได้ไหมสองเท้าของอนณกำลังก้าววนเวียนไปมา ตอนที่มาถึงบ้านคิดว่าจะได้พบกับบิดา ในเวลานี้จึงรู้สึกเจียนจะบ้าพร้อมอยากเจอหน้าบิดาโดยไว เขาหวั่นเกรงว่า ใครคนหนึ่งจะทนไม่ไหว

          เดี๋ยวป๋าจะรีบไป รอไม่ถึงสิบนาที

          เรื่องของบุตรชายสำคัญต่ออธิษฐ์เสมอ เพียงเขาต้องเดินกลับเข้าไปในห้องประชุมด้านในที่มีลูกน้องนั่งรออยู่จำนวนห้าคนพร้อมทั้งเอ่ยบอกว่ามีเหตุจำเป็นต้องยุติการพูดคุยกัน ขณะโทรศัพท์ยังแนบอยู่กับใบหู ซึ่งทำให้ได้ยินประโยคสุดท้ายก่อนสายจะตัดไป

          ผมจะรอป๋านะครับน้ำเสียงของอนณมีความร้อนรนประหนึ่งกับเขากำลังนั่งอยู่ท่ามกลางกองไฟที่ระอุร้อน ใบหน้าได้หันไปมองด้านประตูห้องหนึ่งอย่างทรมาน เขาทั้งห่วงและกลัว ได้แค่ภาวนาขอให้บิดากลับมาถึงโดยไว ด้านอธิษฐ์รีบสั่งลูกน้องให้นำพากับบ้าน
          โชคดีว่าช่วงเวลานี้เกือบจะสี่ทุ่มแล้วรถราจึงไม่หนาแน่นเหมือนช่วงเย็น ฉะนั้นคงใช้เวลาไม่นานน่าจะถึงบ้านตามที่ได้เอ่ยบอกกับบุตรชาย ไม่รู้ว่าอนณกำลังมีปัญหาอะไร ไม่เคยได้ยินน้ำเสียงที่ว้าวุ่นเช่นนั้น ซึ่งทันทีที่รถเลี้ยวเข้าไปในบ้านจัดสรรขนาดสองชั้นขารีบตรงเข้าไปด้านใน

          คุณนณอยู่ไหนอธิษฐ์เอ่ยถามกับพ่อบ้านที่เป็นคนดูแลทุกอย่างและทำงานกับเขามายาวนาน

          คุณนณบอกว่า จะไปรอคุณธิษฐ์ที่ห้องนอนครับ
          อธิษฐ์เอ่ยวางหน้าเครียด เพราะทุกครั้งที่บุตรชายมีเรื่องไม่สบายใจจะเข้าไปนอนในห้องของเขา สองเท้ารีบก้าวขยับพร้อมถอดเสื้อสูทพาดไว้บนโซฟา ฝ่ามือแกร่งรีบหมุนลูกบิดแล้วดันประตูห้องนอนให้เปิดออก สายตาเคร่งเครียดกวาดมองหาลูกชายพร้อมเรียกหา

          นณอยู่ไหนลูก...
          ไม่มีเสียงใดๆ โต้ตอบกลับมา สายตาดำขลับกวาดมองไปยังห้องด้านซ้ายที่เป็นมุมนั่งเล่น โดยมีโต๊ะทำงานอยู่ด้วยหรือบางทียามนี้อนณอาจจะไปหลับอยู่บนเตียง เท้าเลยก้าวเข้าไปด้านในแล้วได้พบกับร่างหนึ่งนอนอยู่จริงๆ
          นณ...
          อธิษฐ์รีบเดินเข้าไปด้านใน แต่แค่ชิดกับปลายเตียงนอนเท่านั้น ใบหน้ากลับเข้มขึ้นพร้อมตกใจเพราะไม่ใช่บุตรชายที่นอนอยู่บนเตียง แต่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ก็มีความสำคัญต่อเขา

          ยัยตัวเล็ก…” หัวคิ้วเหนือดวงตาทรงเสน่ห์ยกขึ้นอย่างสงสัย เพราะอะไรกันเพื่อนรักของบุตรชายถึงมานอนอยู่บนเตียงของเขาได้ ก่อนจะได้เห็นร่างอรชรที่ค่อยๆ บิดไปมาพร้อมส่งเสียงเรียก

          คุณป๋า...ป๋าขา
          บนดวงหน้าที่เคยมีความสดใส ในบัดนี้เต็มไปด้วยความทรมาน ลำตัวแทบเป็นไฟ ขณะกายสั่นระริก ก่อนจะขอความช่วยเหลือออกไปเสียงแหบพร่า
          ป๋าช่วยจ้าวด้วย

          เป็นอะไรจ้าว บอกป๋าสิอธิษฐ์ทิ้งกายลงบนเตียงนอน ขณะสายตามองสำรวจอย่างสงสัย หัวใจร้อนรนขึ้นมาในฉับพลัน

          จ้าวร้อน จ้าวทรมานค่ะป๋าจ้าวหรือว่าจิณณา เพื่อนรักของอนณพยายามจะพยุงร่างขึ้น เพียงความรู้สึกภายในกายกำลังทำให้เธอทรมาน ได้แค่บิดกายไปมา ก่อนจะมีฝ่ามืออุ่นๆ ยื่นมาแตะหน้าผากทำให้รู้สึกราวกับมีกระแสไฟแล่นไปทั่วกาย


    กดติดตามคลิกที่ภาพนะคะ


    Cr.https://twitter.com/drug_na_palit/status/981380872418091008

    ฝากป๋าของเกี้ยวเกล้าด้วยค่ะ
    -เกี้ยวเกล้า-


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×