NC

คำเตือนเนื้อหา

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ภรรยาสำรอง reup

    ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 5 ส่วนหนึ่งหรือส่วนเกิน (02)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 47.85K
      7
      19 มี.ค. 66





           ภรรยา...คำนี้ทำให้หัวใจของพาขวัญช้ำหนักกว่าเดิม รู้ว่ามันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย เพราะไม่ว่าอย่างไรเธอก็คือคนที่โมกข์ชังอยู่วันยังค่ำ

                    “ไปสิ”     

                    คำเร่งเร้าส่งผลให้ร่างระหงรีบพาลูกน้อยทั้งสองกลับไปยังบ้านพัก ทิ้งให้ย่าหลานอยู่กันตามลำพังภายในออฟฟิศ ธัญญาเรศตวัดตามองอย่างไม่พอใจ แต่นิ่งเงียบ กักเก็บความกรุ่นโกรธไว้ในทรวง เพราะมีสิ่งสำคัญกว่ามานั่งโมโหและยังไม่อยากทำให้หลานคนโตไม่พอใจ

                    ครึ่งชั่วโมงต่อมา พาขวัญก็พบว่าชายหนุ่มมายืนรออยู่หน้าบ้านแล้ว แต่กลับไม่เห็นคนที่มีอำนาจมืดอยู่ด้วย

                    “ขึ้นรถสิ จะมัวยืนมองอะไร”

                    เสียงดุห้วนดังขึ้นขณะที่โมกข์ก้าวเท้าไปประจำตำแหน่ง พาขวัญอุ้มลูกขึ้นไปนั่งเบาะหลัง แล้วไม่เอ่ยปากถามใดๆ ทั้งสิ้น

                    “ป๊ะป๋า…ป๊ะป๋าหล่อ”

                    นอกจากแม่หนูน้อยทั้งสองจะชื่นชอบในความฉวย (สวย) ของตนเองแล้ว ยังไม่วายจดจำคำนี้มามอบให้คนเป็นบิดา 

                    ผลออกมาไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจากแต่ก่อน คนไร้หัวใจยังเอาแต่ตั้งใจขับรถ ไม่แสดงสีหน้าใดๆ ทว่ามีแวบหนึ่งที่พาขวัญกลับได้เห็นรอยยิ้มมุมปาก

                    “แม่ขันฉวย...”       

                    พาณิภัคไม่ลืมชมมารดา หญิงสาวจึงยิ้มแก้มปริพร้อมดึงลูกเข้ามากอด จากนั้นภายในรถก็มีเสียงเจื้อยแจ้วของฝาแฝดทั้งสองดังไปตลอดทาง กระทั่งรถคันโตเลี้ยวเข้าไปยังร้านอาหารชื่อดังของจังหวัด

                    พาขวัญพาลูกทั้งสองเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในร้าน แปลกใจไม่น้อยที่วันนี้เขาพาเธอมาด้วย คิดว่าอาจมีอะไรแอบแฝง ก่อนจะเข้าใจถึงเหตุผล

                    “คุณโรส”

                    โรสรินคลี่ยิ้มให้แก่ผู้มาใหม่ทั้งสี่คน แต่ยิ้มที่ให้โมกข์นั้นหวานกว่าใครเพื่อน ข้างกายมีคนที่คอยบงการทุกอย่างนั่งอยู่

    คนถูกบอกว่าเป็นคนในครอบครัวเริ่มทำสีหน้าไม่ถูก ไม่อยากตกอยู่ในสถานการณ์ปวดใจ ไม่อยากต้องเผชิญหน้ากับคนที่จะมาแทนที่ตน และที่สำคัญเธอไม่อยากตกเป็นเครื่องมือของใครอีกแล้ว

                    “ย่ากับหนูโรสสั่งอาหารให้แล้ว อีกเดี๋ยวคงจะมา ของหนูภัคกับหนูดาก็ด้วย” คำพูดนั้นราบเรียบ ไม่แสดงความรู้สึก

                    ชายหนุ่มเจ้าของใจด้านชาไม่ได้โต้ตอบกลับ ทำเพียงนั่งนิ่ง พาขวัญต้องเป็นฝ่ายคลี่ยิ้มแสดงความขอบคุณ

                    ไม่นานเท่าไรอาหารหลายอย่างก็มาเรียงรายอยู่บนโต๊ะ แม้รสชาติจะชั้นเลิศแต่กลับไม่ได้ทำให้ทุกคนลดความอึดอัดลง มีแค่พาณิภัคและพาณิธิดาเท่านั้นที่ยังร่าเริงตามประสาเด็ก

                    ใบหน้าหล่อเหลายังคงมีสีหน้าเช่นเดิม โมกข์นั่งตักอาหารใส่ปากราวกับไม่สะทกสะท้านสายตาที่มองมา กระทั่งโรสรินหยิบยื่นน้ำใจมาให้

                    โมกข์ไม่ได้ปฏิเสธปลากะพงสามรสที่โรสรินตักใส่จาน เพราะอีกฝ่ายคือลูกค้ารายสำคัญของไร่ แต่ไม่ได้มีความรู้สึกอื่นใดเข้ามาเกี่ยวข้อง

                    พาขวัญแทบไม่เงยหน้ามองบรรยากาศตรงหน้า เอาแต่ป้อนข้าวลูกสาว ใจจริงอยากหอบลูกกลับไร่จะแย่ ใครกันอยากจะทนอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่จำเป็นต้องพินิจพิเคราะห์ก็ดูออกว่าลูกไก่ตัวน้อยๆ เช่นเธอเป็นส่วนเกินสำหรับทุกคน

                    แต่แล้วเธอก็ต้องช้อนตาขึ้นมองอย่างคาดไม่ถึง เมื่อมีคนใจดีแสดงความเอาใจใส่ด้วยการตักอาหารมาใส่จานให้

                    “ขอบคุณค่ะ”

                    คนคนนั้นไม่มีทางใช่ธัญญาเรศหรือโรสริน แต่เป็นชายที่ดึงเธอมาเล่นเกม

                    ส่วนพาณิภัคและพาณิธิดามองการกระทำของบิดาตาแป๋ว ต่างพากันยกยิ้มแล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊ากคล้ายชอบใจ ก่อนอ้าปากกว้างจนเห็นฟันซี่เล็กๆ เมื่อมารดายื่นช้อนซึ่งมีไส้กรอกลูกกลมๆ ป้อมๆ มาให้

                    พาณิธิดากัดไส้กรอกไปครึ่งลูกแล้วคายออก วางไว้ในชามใบเล็กสำหรับเด็ก มีช้อนลายการ์ตูนอยู่ข้างๆ ขณะที่พาขวัญหันไปป้อนพาณิภัคที่นั่งอยู่ด้านซ้าย

                    “ป๊ะป๋า” เสียงใสๆ เรียกบิดาที่นั่งอยู่ไม่ห่าง หลังจากได้ใช้ช้อนตักของบางอย่างไปใส่จานใบใหญ่

                    ไส้กรอกที่ถูกกัดไปครึ่ง...เป็นน้ำใจที่ตั้งใจมอบให้บิดาแทนมารดา

                    ทุกคนต่างหันมามอง ขณะที่พาขวัญมีสีหน้าตกใจลนลานแล้วขยับตัวไปใกล้ร่างโตหวังจะตักไส้กรอกชิ้นนั้นคืนกลับมา ทว่าไม่ทันการณ์ เมื่อมันหายเข้าไปในปากหนาเสียแล้ว

                    ชายหนุ่มเคี้ยวมันอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ได้มีท่าทางรังเกียจแม้สักนิด ทำให้ลูกสาวคนเล็กเกิดความชอบใจ

                    “ป๊ะป๋ากิน...กิน”    

                    จากนั้นเรื่องตรงหน้าก็ได้กลายไปเป็นความสนุกของฝาแฝด พากันตักอาหารใส่จานของโมกข์กันยกใหญ่ คนเป็นมารดาไม่อาจขัด เพราะฝ่ายชายส่งสายตาดุดันเป็นเชิงห้าม ส่งผลให้ภายในใจของคนที่กำลังรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินอย่างโรสรินร้อนขึ้นดังไฟสุม

                    ธัญญาเรศก็เช่นกัน จึงกระแอมเสียงเบาๆ เป็นการเตือนพาขวัญไม่ให้หลงดีใจ แต่กลับไม่ได้ผล เมื่อหญิงสาวยังยิ้มให้กับความสุขของลูก กระทั่งบรรยากาศเริ่มตึงเครียดเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยปาก

                    “พาขวัญพาเด็กๆ ออกไปด้านนอกก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับหลานชายเป็นการส่วนตัว”

                    คนโดนออกปากไล่ขยับตัวทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้น เธอเองก็ไม่เคยอยากจะมาอยู่ตรงนี้ ทว่ากลับมีสงครามย่อมๆ เกิดขึ้นเมื่อชายหนุ่มคว้าข้อมือของเธอไว้แล้วส่ายหน้า

                    “ไม่ต้องไป” โมกข์บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่ได้สนใจในคำของคนเป็นย่า

                    “ฉันสั่งให้เธอพาเด็กๆ ออกไปพาขวัญ” ธัญญาเรศสั่งอีกหน


    มาแล้วววววว 
    เมียเช่ามือหนึ่ง
    โปรโมชั่นราคา 69 บาทจากราคาปก 120 บาท



     https://www.mebmarket.com/web/index.php? action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTI4ODczNyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIzMjU1NCI7fQ

    Thumbnail Seller Link
    เมียเช่ามือหนึ่ง
    เกี้ยวเกล้า
    www.mebmarket.com
    : : : : เมียเช่ามือหนึ่ง เธอต้องการหัวใจ ส่วนเขาปรารถนาแค่ตัว : : : : “เจ็บเพราะเธอคนนั้นมาอีกแล้วใช่ไหมคะ ถึงได้มาหานิ้ง” เพรา...
    Get it now


     






    เธอต้องการหัวใจ
    ส่วนเขาปรารถนาแค่ตัว
     

    อีบุกวางจำหน่ายแล้วนะคะ

    -**ภรรยาสำรองเคยตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์มาแล้วครั้งหนึ่งค่ะ นักอ่านที่เคยซื้อรูปเล่มหรือ EBOOK แล้วไม่ต้องซื้อใหม่นะคะ เนื้อหายังเหมือนเดิม มีการปรับแค่เล็กน้อย **    

    https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTI4ODczNyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIyMTE2NSI7fQ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×