คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2 พรหมลิขิต
“ไอหื่น จะระรึด อะไรของมึง คิดได้แต่เรื่องแบบนี้รึไง เดียวกูโทรไปนัดอีกที แค่นี้แหละ”
“เฮ้ย!! เดี๋ยว !!” ตี๊ดๆๆๆ.......
“รีบวางไปไหนว่ะ สงสัยจะ จะระริด อยู่จิงๆแฮะ” ชายหนุ่มวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ แล้วนั่งหมุนเก้าอี้เล่นแบบเซ็งๆ
ก๊อกๆๆ
“ขออนุญาตครับ”
“เชิญ”
ชายหนุ่มร่างเล็กแต่ดูอวบเล็กน้อยเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับแฟ้มเอกสารจำนวนหนึ่ง
“นี่คือ เอกสารทั้งหมดครับ ท่านประธาน” ร่างอวบวางเอกสารทั้งหมดลงบนโต๊ะ
แต่แทนที่จะสนใจกับเอกสารแต่ท่านประธานกับเอาแต่จ้องร่างอวบตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา
“นะ...นายปะ...เป็นใคร”
---------------------------------------------------- 2 อาทิตย์ก่อน-------------------------------------------------
ประมาณบ่าย4โมง บนถนน ‘So I’ ชายหนุ่ม2คนกำลังเดินอยู่บนทางเดินเท้าริมถนน
“เฮ้ย!! วันนี้จะกินอะไรกันดี”
“...”
“หือ?” คยูหันไปจ้องหน้าคิบอมอย่างงงๆ
เขาเดินไปอย่างเหม่อลอย เหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ แต่ในดวงตาดูเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่
“เป็นอารายปาย... คิม... คี... บอมมม...” คยูตะโกนใส่หูของคิบอม
“หือ?” คิบอมหันหน้ามาหาคยูอย่างงงๆ
“โหย..เป็นอะไรไม่ฟังกูพูดเลย หรือว่า....คิดถึงน้องด๊องอยู่จ๊ะ”
คิบอมพยักหน้ารับ “ก็เป็นห่วง...ช่วงนี้กูไม่ค่อยได้ไปหาเขาเลย”
“อ๋อ...แล้วอาการตอนนี้เป็น...”
“เฮ้ย!! ข้างหน้า”
ปึ้ง!!!
ตุ๊บ!!!
คยูฮยอนมัวแต่หันไปคุยกับคิบอม โดยไม่ได้มองทางข้างหน้า เลยชนกับคนเข้า
“โอ๊ย!!!” เสียงของผู้ถูกชน
“อ๊ากกก” เสียงของคยูฮยอน
“....” ของคิบอม
หนังสือ,เอกสารที่ผู้ถูกชนถือมา(หอบมา) หล่นกระจายเต็มพื้น
ตอนนี้ทั้งคู่ก็ได้ลงไปกองอยู่กับพื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
หลังสำรวจตัวเองแล้ว คยูฮยอนลุกขึ้นเริ่มช่วยเก็บหนังสือให้กับคนที่เขาชน
ส่วนคิบอมเดินเก็บกล่องอะไรซักอย่างที่กลิ้งไปค่อนข้างไกล
เมื่อทั้งคู่เก็บมาถึงเล่มสุดท้าย...
“อ๊ะ” ทั้งคู่กลับใจตรงกัน มือของทั้งสองทับกันอยู่บนหนังสือเล่มนั้น
และทั้งสองก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกัน... สบตากัน...
ต่อไปนี้จะเป็นความคิดของคยูฮยอน
‘ ทะทำไมน่ารักจัง หน้าเรียวดูเนียนใส แก้มป่องมีสีชมพูเรื่อๆ ดวงตากลมโตดำสนิทคู่นั้นดูตกใจ ริมฝีปากคล้ายกับรูปหัวใจ ปรอยผมด้านข้างชุ่มไปด้วยเหงื่อ ทำให้เรียบติดไปกับแก้มด้านข้าง มันช่างดู...’
“น่ากินจังเลย” ประโยคสุดท้าย คยูฮยอนกับหลุดปากพูดออกมา
“ห๊ะ?” “ขะขะขอโทษครับ” ผู้ที่ถูกชนกล่าวอย่างงงๆ รีบก้มหัวขอโทษแล้วลุกขึ้นออกไปจากตรง
นั้นทันที
“เวรกรรม...พูดออกไปเฉยเลยกู”
“อ้าว ไปไหนแล้วหล่ะ” คิบอมเดินกลับมาหลังไปเก็บบกล่อง
“ป่าว เฮ้ย!!! แล้วนั้น” คยูฮยอนชี้ไปยังกล่องในมือของคิบอม
“อ๋อ ก็ของของคนที่แกเดินชนเขาเมื่อกี้ไง”
“กูว่าพรหมลิขิตว่ะ หึๆๆๆๆ” คยูฮยอนเกาะไหล่ของคิบอมแล้วหัวเราะออกมาอย่างมีเลศนัย
“ไอหื่น - -; ”
--------------------กลับมาที่ห้องทำงานของคยูฮยอน----------------------
“นะนายเป็นใคร!!”
“อะอ๋อครับ ผมชื่อลีซองมิน ผู้ช่วยคนใหม่ของท่านประธานครับ”
“ห๊า ผะผู้ช่วยคนใหม่ของฉัน” คยูร้องออกมาอย่างตกใจ
‘ที่จริงแล้วเขาก็พอรู้มาก่อนว่าต้องเปลี่ยนผู้ช่วยใหม่ แต่นี้มัน... มันเป็นพรหมลิขิตชัดๆ ถ้าอย่งนั้น
เราคงต้องสานต่อซะแล้ว’
“หึๆๆๆ” เขาคิดแล้วเผลอหัวเราะออกมา
“ทะท่านประธานเป็นอะไรไปครับ”
“ฮะ...?ปะป่าว ถ้าอย่างนั้นเพื่อทำให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น เย็นนี้นายต้องไปทานข้าวกับฉัน”
“คะคือว่า ผมต้องขออภัยด้วยครับ คือว่าผมมีนัดแล้ว”
“หือ? กับใคร!!” คยูพูดออกมาเสียงดัง ทำไงได้ สิ่งที่เขาคิดไว้มันก็ต้องล่มนะสิ
“เพื่อนครับ”
“ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรนี่ นายก็ไปกับเพื่อนนายเหมือนเดิม แค่เพิ่มฉันไปอีกคน ตกลงเอาตามนี้
บอกเวลาและสถานที่มา”
“ตะ แต่ว่า...”
“นายคงยังไม่อยากจะตกงานตั้งแต่วันแรกหรอกนะ ลีซองมิน” คำสุดท้ายคยูกดเสียงให้ต่ำลง
เป็นเชิงข่มขู่
“ไม่ครับ” ซองมินตอบเสียงอ่อย พร้อมก้มหน้าลง (ประมาณว่า ยอมรับกรรมของตัวเอง)
*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+
สวัสดีผู้อ่านทุกๆท่านค่ะ อยากให้ทุกคนติชมเยอะๆน๊า ผู้เขียนจะได้มีแรงเขียนต่อด้วย อิอิ
ใครไปสาวกคู่ไหนก็คอยติดตามกันนะคะ จะเริ่มปล่อยออกมาทีละคู่ ^^
รักคนอ่านมาก...แต่รักคนเม้นมากกว่า^^
ความคิดเห็น