คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยินดีที่ได้รู้จัก
ตอนที่ 2 ยินดีที่ได้รู้จัก
“แล้วคุณล่ะชื่ออะไรค่ะ”
แทยอนถามหญิงสาวที่ยืนเงียบ แต่ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา
แทยอน
.....................ทำไม??????????? เธอถึงไม่พูดล่ะยืนเงียบอีกล่ะ หรือว่าเธอพูดไม่ได้น่ะ เอ๊ะแต่ว่าเมื่อกี้เธอยังด่าไอ้คนไม่มีมารยาทคนนั้นอยู่นิ หรือว่าเธอเสียงไม่เพราะ หรือว่าเธอเป็นคนขี้อายกันน่ะ หรือว่านั้น นี้ โน้น..................
แทยอนได้แต่ค้นหาความจริงในใจ
แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาของคนตรงหน้าก็ยังยืนเงียบก้มหน้าเหมือนเดิม
ทิฟฟานี่
..................เธอจะให้ฉันบอกเธอได้ยังไงกันล่ะว่าฉันคือทิฟฟานี่ Dream girls นะ ถ้ามีคนรู้มีหวังต้องเป็นเรื่องแน่เลยอย่าโกรธกันเลยน่ะ...................
และทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ จนมีเสียงหนึ่งพูดขึ้นจากคนที่ยืนก้มหน้าเงียบว่า
“ขอบคุณน่ะค่ะที่ช่วย ฉันมีธุระต้องไปทำต่อขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ฉันขอตัวก่อน”
แล้วร่างบางก็วิ่งไป มันคงเร็วพอที่แทยอนจะเอ้ยเรียกเธอไม่ทัน
“คะ คะ คุณ จะรีบไปไหนของเขาน่ะ แค่ถามชื่อ ต้องหวงด้วย”
แทยอนยืนบ่นกับตัวเอง แล้วมองไปทางที่ร่างบางวิ่งไปอย่าง งงๆ
“เฮ้ย เหนื่อยที่สุดเลย ต้องวิ่งหนีไอ้คนคนไม่มีมารยาทคนนั้น แถมยังต้องมาวิ่งหนีจากคนที่มาช่วยอีก เธอจะคิดยังไงเนี๊ย นี้ฉันยังไม่เคยวิ่งจนหอบขนาดนี้มาก่อนเลยน่ะเนี่ย ฉันไม่เคยคิดว่าการที่แค่ออกมาเดินเล่นข้างนอกครั้งแรก ก็เจอแต่เรื่องแบบนี้ เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ร่างบางบ่นกับตัวเองอย่างเอาจริงเอาจังกับการที่เธอออกมาเดินเล่นข้างนอกแต่ดันมาเจอเรื่องแบบนี้ แต่พอนึกถึงเหตุการณ์ที่พึ่งจะเกิด ภาพของหญิงร่างเล็ก หน้าขาวใส ปากที่เป็นสีอมชมพู หน้าตาที่เหมือนกับเด็กน้อย ก็ลอยเข้ามาในความคิดของเธอ ภาพของหญิงสาวร่างเล็กที่ลอยเข้ามาทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ทิฟฟานี่ เธอเป็นอะไรของเธอเนี๊ย”
ร่างบางส่ายหัวและบ่นกับตัวเองเบาๆ
“ถึงจะเจอเรื่องซวยๆ แต่ก็มีเรื่องดีอยู่น่ะแฮะ”
เธอพูดพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก และภาพของหญิงสาวร่างเล็กที่อยู่ในหัว
หลังจากนั้นเธอก็เดินไปเรื่อยๆ เดินไปตรงนั้น ตรงนี้ ตรงนู้น ตรงโน้น จนมันดึกมากแล้ว เธอเดินมาถึงแม่น้ำสายหนึ่งมันคือแม่น้ำฮัน แม่น้ำที่สำคัญของเชาเกาหลี ในตอนกลางคืนแม่น้ำฮันจะมีการแสดงแสงสี แสงสีของแม่น้ำฮันทำให้หญิงสาวตื่นตามาก และหันมาสนใจกับความอลังการของแสงสีในแม่น้ำ เธอหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ามาถ่ายวีดีโอของแม่น้ำเธอเดินไปเรื่อยๆ ความที่เธอตั้งใจกับการถ่ายวีดีโอ เธอไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครยืนอยู่เธอชนเข้ากับอีกคน จนต่างฝ่ายล้มลงไปนั่งกับพื้นทั้งคู่
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ทันได้มองฉันขอโทษจริง ๆ น่ะค่ะ “
ร่างบางขอโทษคนที่ถูกชนพร้อมกับโค้งเพื่อเป็นการขอโทษ ในขณะที่คนตรงหน้ากำลังยืนขี้น
“นี้!!!!!! คุณ”
แทยอนตะคอกเสียงดัง ต่คำพูดต้องหยุดชะงักเพราะคนหน้าของคนที่เดินชน
“คุณ!!!!!!!!!/คุณ!!!!!!!!”
ทั้งสองคนพูดขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจ แต่กลับเป็นหญิงร่างบางที่พูดขึ้นก่อน
“คุณเป็นอะไรมั้ย?? เจ็บตรงไหนรึเปล่า”
“มันจะไม่จ๊บได้ยังไงล่ะเล่นชนเอาฉันล้มไปขนาดนั้น ทั้งเรื่องเมื่อเช้า ไหนจะตอนนี้อีก” >_<
แทยอนบ่นกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะตอบกลับร่างบาง
“ไม่เป็นไรค่ะ”
พอร่างบางขอโทษ และถามถึงอาการของหญิงร่างเล็ก ก็ทำท่าว่าจะเดินหนีไป แต่ร่างบางยังไม่ทันที่จะหันหลังกลับไป แทยอนคว่าแขนของอีกคนไว้ โดยไม่รู้ตัว และเอยขึ้นกับเพราะความหรืออดของคนตรงหน้า
“นี้คุณจะหนีไปไหนอีก ฉันไม่ได้จะฆ่าคุณซะหน่อย ฉันขอใช้สิทธิ์ที่เป็นคนช่วยคุณเมื่อตอนเช้า และสิทธ์ที่ตอนนี้ที่คุณทำให้ฉันต้องเจ็บตัว ห้ามหนีไปไหนและคุณต้องบอกชื่อของคุณมาเดี๋ยวนี้”
ร่างบางถึงกับอึ่งกับคำพูดของอีกคนที่ทำให้เธอไม่กล้าตอบปฏิเสธที่จะเดินหนีและไม่บอกชื่อกับคนตรงหน้าเพราะถ้าเธอเลือกเดินหนีและไม่บอกมันอาจทำให้เธอดูเป็นคนไม่ดี แต่แทยอนก้อึ้งกับคำพูดของตัวเองเหมือนกัน แถมยังมือที่ไปจับแขนของร่างบางที่ยังไม่ปล่อยร่างบางจึงเอ่ยขึ้นว่า
“กะ กะ ก็ได้ ตามฉันมาสิ “
.......................ก็แค่บอกชื่อทำไมต้องมีความลับขนาดนี้ด้วยน่ะ??????????.......................
แทยอนคิดในใจ ทั้งสองคนเดินมาไกลจากที่ที่มีผู้คนมาจนไกลพอที่จะมีแค่เธอสองคนในบริเวณนั้น
“คุณจะบอกฉันได้รึยัง” แทยอนเอย
ไม่ทันใดหญิงสาวที่เดินเงียบมาตลอดทาง ถอดแว่นตาและสิ่งของปกคุมใบหน้าออก
แทยอนถึงกับอึ่งกับคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอก่อนที่จะตะโกนออกมา
“เฮ้ยยยยย!!!!!!!!!!! ทิ ทิ ทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ Dream girls”
“คุณเงียบๆ หน่อยสิ” ทิฟฟานี่กระซิบบอกร่างเล็ก
“ค ค่ะ” แทยอนตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“ค่ะ ฉัน ฮวัง ทิฟฟานี่ ตอนนี้คุณก็รู้จักชื่อฉันล่ะน่ะ”
ทิฟฟานี่เอย พร้อมมองไปที่มือของอีกคนที่จับแขนของเธออยู่
“ขอโทษค่ะ” ร่างเล็กกล่าวขอโทษพร้อมกับปล่อยมือออกจากแขนของอีกคน
แทยอนพูดไม่ออกเพราะคนที่อยู่ตรงหน้าคือทิฟฟานี่ Dream girls ศิลปินที่เธอชอบที่สุด
“คุณๆ จะเงียบอีกนานมั้ย คนที่พูดกับฉันคนเมื่อกี้หายไปไหนล่ะ นี้ไงที่เป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันไม่อยากบอกว่าฉันเป็นใคร”
แทยอนที่ยืนอึ้งอยู่พูดขึ้นว่า
“ทำไม??????? ทิฟฟานี่ Dream girls ที่มีงานทุกวันถึงได้มาเดินเล่นตั้งแต่เช้า จนตอนนี้ก็ดึกมากแล้วทำไม่ล่ะ????”
“ทำไมคุณถึงรู้ล่ะว่าฉันไม่คอยมีเวลา”
แทยอนเอยถามเพราะ Idol คนนี้วันๆก็มีแต่งานรัดตัวขนาดเวลาจะนอนจะกินก็ยังไม่มี
......................ทำไม่เธอถึงจะไม่รู้ล่ะ ก็ฉันนี้แหละแฟนคลับตัวยงของเธอ.................
เธอยิ้มมุมปากเล็กๆ
“วันนี้ฉันไม่มีงานน่ะค่ะ เลยออกมาเดินเล่นข้างนอกบ้าง ก็ฉันเป็นลูกครึ่งอเมริกาที่ต้องมาอยู่เกาหลีตั้งแต่เป็นเด็กฝึกหัด ก้ไม่ค่อยได้ออกไปไหนเพราะต้องฝึกหนักทุกวัน และตอนนี้ก้ดบิวแล้วเลยไม่ค่อยมีเวลาได้ออกมาแบบนี้ แต่วันนี้ไม่มีงานฉันเลยออกมาเที่ยวข้างนอก แต่ก้ไม่คิดว่าการออกมาข้างนอกครั้งแรกก็ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ แย่จังเลย แต่ก้ต้องขอบคุณมากๆ ที่ช่วยฉันเมื่อตอนเช้า ถ้าไม่ได้คุณฉันต้องแย่แน่ๆเลย”
ทิฟฟานี้พูดซะยาวพอบทจะพูด
“ค่ะ” แทยอนเอาแต่ตอบว่า ค่ะ ค่ะ ตั้งแต่ที่ได้รู้ว่าหญิงร่างบางเป็นใคร
“ทำไม????? คุณไม่เห็นพูดอะไรล่ะ เอาแต่พูดว่า ค่ะ ค่ะ อยู่นั้นแหละ”
........................คนที่พูดกับฉันเมื่อกี้หายไปไหนนี้ กลายเป็นคนละคนเลยน่ะคุณ..............
“คุณมาทำอะไรที่แม่น้ำฮันล่ะ???????????” เป็นทิฟฟานี่ที่เอ่ยถาม
“เอ๊ะ หรือว่าคุณมากับแฟนหรอ” ที่ทิฟฟานี่ถามเธอมันไม่แปลกเพราะแม่น้ำฮันมักจะมีคู่รักมักจะนิยมมาเดินเล่นในยามค่ำคืน
“ไม่ใช่น่ะ ฉันไม่ได้มากับใครหรอก ฉันก็แค่เหนื่อยกับชีวิตที่ไม่เคยสมหวัง ชีวิตที่เอาแต่นั่งท้อของตัวเอง ฉันมักจะมาเวลาที่ฉันเหงา ทุกข์ และไม่สบายใจน่ะ เพราะเวลาที่มามันเหมือนความทุกข์มันหายไปกับสายน้ำยังไงไม่รู้สิ” แทยอนที่เมื่อกี้ยังมี่ใบหน้าที่ร่าเริง แต่พอนึกถึงเรื่องที่ทำให้มาที่แม่น้ำกับมีสีหน้าที่แบกความทุกข์ของคนทั้งโลกไว้ ที่ตัวเองยังไงยังงั้น
ทิฟฟานี่ที่เห็นใบหน้าของอีกคนเลยพูดว่า
“ต่างกับฉันน่ะ เวลาที่ฉันมีความสุขฉันอยากจะมาที่แม่น้ำนี้ สักวันฉันอยากจะกลับมาที่นี้ มาที่แม่น้ำฮันกับคนที่ฉันรักบ้าง แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก”
ทิฟฟานี่พูดด้วยสีหน้าเซ็งๆ เพราะเรื่องแบบนี้คงเกิดขึ้นกับIdolอย่างเธอไม่ได้แน่นอน ทันใดนั้นก้มีเสียงโทรศัพท์ดังข็น
เธอรีบรับโทรศัพท์และก็คุยโดยที่สอยตามองไปยังใบหน้าของอีกคน
“ค่ะ แล้วฉันจะรีบกลับ” สุดเสียงของทิฟฟานี่เธอก็หันกับมาคุยกับแทยอนถึงเรื่องที่คุยค้างอยู่
“ฉันหวังว่าสักวันคุยต้องเจอกับสิ่งที่ทำให้คุณมีความสุขแล้วมาที่แม่น้ำฮันน่ะค่ะ
“ขอบคุณมากๆค่ะ และฉันก็ขอให้คุณมาที่นี้กับคนที่คุณรักให้ได้น่ะ ”
บทสนทนาที่ให้กำลังใจกันทำให้ทั้งคู่ยิ้มอย่างมีความสุข
“ฉันขอตัวก่อนน่ะค่ะ ฉันออกมานานมากแล้ว ขอบคุณมากๆน่ะค่ะ และก้ขอโทษ เอ้อ คุณ”
ทิฟฟานี่อำอึ่งเพราะลืมชื่อของอีกคน
“แทยอน คิมแทยอน” เป็นอีคนที่เอ่ยชื่อออกมา
“ขอบคุณน่ะ คุณคิม แทยอน ที่ช่วยฉันตอนเมื่อเช้า และก็ขอโทษที่เดินชนเมื่อกี้ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกน่ะ คิมแทยอน”
“ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ คิม แทยอน” ทิฟฟานี่เอ่ย พร้อมกับรอยยิ้มเอกลักษ์ตายิ้มของเธอ
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะคุณ ทิฟฟานี่” แทยอนเอ่ย
________________________________________________________________
ช่วงนี้ไรเตอร์มีสอบต้องอ่านหนังสือหนักหน่อยน่ะค่ะ
ไว้ว่างว่าจะคิดตอนต่อไป ยังไงก็ช่วยคอมเมนด้วยน่ะค่ะ
เพื่อไรเตอร์จะได้มีกำลังใจ คิดตอนต่อไป
>___<
ความคิดเห็น