คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การพบกัน
ตอนที่ 1 การพบกัน
ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งในกรุงโซล
.
.
.
.
.
ในบรรยากาศของฤดูหนาวมีหญิงสาวร่างเล็กคนหนึ่งที่กำลังนั่งถอนหายใจกลับอาการที่เหนื่อยใจอย่างเห็นได้ชัด
เหมือนเธอกำลังคิดอะไรที่หนักมากอยู่ในสมองของเธอ โดยที่ไม่แคร์เลยว่าสภาพอากาศนั้นหนาวจับใจ
คนร่างเล็กบ่นพรึมพลำกับตัวเอง
“ทำไม!!! ชีวิตของเธอต้องมาเจอแต่เรื่องที่ไม่สมหวังอย่างนี้น่ะแทยอน”
“เฮ้ย!”
“เฮ้ย!”
“เฮ้ย!”
“เฮ้ย!”
แทยอนนั่งถอนหายใจอยู่นาน กับการที่คิดเรื่องที่ไม่สมหวังของชีวิต
จู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึน ไม่ไกลหนัก
ขอโทษน่ะค่ะ!!
ขอโทษค่ะ
หญิงสาวร่างเล็กที่กำลังนั่งถอนหายใจจึงเกิดความสงสัย เลยตัดสินใจเดินตามเสียงนั้นไป
ภาพที่เธอเห็นคือ หญิงสาวที่สวมแว่นกันแดดสีดำ พร้อมกับเสื้อคลุมคนหนึ่งที่กำลังโดนชายหนุ่มร่างใหญ่กำลังบีบข้อมือของหญิงสาวด้วยความไม่พอใจอะไรสักอย่าง ด้วยความที่เธอเป็นคนที่ตั้งใจ และไม่ยอมแพ้ เธอยังไม่ได้พูดพร่ำอะไร หรือแม้แต่จะคิดอะไร เธอเดินตรงเข้าไปในสถานการณ์ ที่มีหญิงสาวและชายหนุ่มร่างใหญ่ โดยไม่คิดอะไร
“ขอโทษน่ะค่ะ มีอะไรกันรึเปล่า” แทยอนเอ่ยถามอย่างมีมารยาท
แต่กลับโดนชายหนุ่มตะคอกใส่หน้าเธอด้วยความไม่มีมารยาทว่า
“เธอเป็นใคร ไม่ต้องมายุ่ง มันเรื่องของฉัน”
แทยอนหันไปมองหน้าหญิงสาวก่อนจะที่จะหันมาตอบชายหนุ่มร่างใหญ่ว่า
“เธอเป็นเพื่อนของฉันมีอะไรรึเปล่าค่ะ”
ด้วยความที่แทยอนไม่พอใจในคำพูดของชายหนุ่มร่างใหญ่และอยากจะช่วยหญิงสาว เธอเลยบอกกับชายร่างใหญ่คนนั้นไปว่า หญิงสาวที่ไม่รู้จักเป็นเพื่อนของเธอ
.แต่ชายหนุ่มกับตอบเธอว่า
“เพื่อนเธอแล้วยังไงก็ยายเนี๊ย!!! มาเดินชนฉันแล้วยังทำกาแฟหกเลอะเสื้อผ้าของฉันด้วย”
ชายร่างใหญ่พูดพร้อมชี้ไปตรงที่กาแฟหกใส่
แต่แทยอนก็ไม่เห็นมันจะเลอะซะจนเขาต้องโกรธอะไรมากมายขนาดนั้น มันเป็นเพียงแค่คราบกาแฟที่เลอะเพียงเล็กน้อยก็เท่านั้นเอง
“มันก็ไม่ได้เลอะอะไรมากขนาดนั้นนี้ค่ะ”
แทยอนยังคงตอบเขาโดยเก็บอารมณ์ และยังเป็นคำพูดที่สุภาพ
“แต่เสื้อตัวนี้ของฉันมันราคาแพงมาก มากขนาดที่เธอสองคนต้องไปนอนกับฉันมันก็ยังไม่พอค่าเสื้อตัวนี้เลย 5555”
“เพี๊ยยยยยยย”
ชายหนุ่มร่างใหญ่พูดดูถูกพร้อมกับหัวเราะชอบใจกับคำพูดของตัวเองแต่ก็หัวเราะได้ไม่ทันจะสะใจก็โดนมือบางของคนที่ยืนเงียบตบโดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว เธอคงเหลืออดแล้วจริงๆ กับคำพูดของเค้า
“นี้เธอ”
ชายหมุ่มร่างใหญ่พูดและกำลังทำท่าจะตบไปที่หน้าของเธอ
แต่เขายังไม่ทันจะพูดจะตบเธอ แทยอนก็จับมือของหญิงสาวนั้นวิ่งไปอย่างเร็วแต่ชายหนุ่มก็วิ่งตาม จนมาถึงบริเวรที่เป็นซอกตึก แทยอนที่เห็นหญิงสาวที่เหนื่อยหอบกับการวิ่ง จึงเลือกที่จะหลบไปในซอกตึก ดีกว่าจะวิ่งไปเรื่อยๆ แล้วโดนจับได้
ระยะห่างที่ไกลกันพอสมควรจึงทำให้แทยอนและหญิงสาวหนีลอดจากการวิ่งไล่ตามของชายร่างใหญ่
“เฮ้ย!!!!!!!!! ยัย คิมแทยอนเอ้ย ทำไมชีวิตของเธอต้องมาเจอกับเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยเนี๊ย”
“ขอโทษน่ะค่ะ ที่ทำให้คนที่ไม่รู้จักกันอย่างคุณต้องมาเดือนร้อน ขอโทษค่ะ”
หญิงสาวที่ยืนเงียบเลยขอโทษเธอ พร้อมโค้งเพื่อเป็นการขอโทษที่ทำให้คนที่ไม่รู้จักกันอย่างแทยอนต้องมาเดือดร้อน
แต่แทยอนกลับยิ้มแบบดีใจให้กับหญิงสาว และก็พูดว่า
“ฉัน ชื่อ คิมแทยอน และเมื่อกี้ฉันก็บอกกับไอ้คนไม่มีมารยาทคนนั้นว่าคุณคือเพื่อนของฉันแล้วด้วยเราจะไม่รู้จักกันได้ยังไงล่ะจริงมั้ย”
หญิงสาวที่เอาแต่ก้มหน้าถึงกับเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มให้กับเธออย่างคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าจะมี คำพูดที่น่ารักขนาดนี้ไม่ผิดกับหน้าตาของเธอ เพราะมั่วแต่วุ่นวายกับชายหนุ่มใหญ่และก็ไม่ได้มองหน้าของคนที่เข้ามาช่อยเธอชัดๆ สักที หญิงสาวยืนนิ่งเมื่อเห็นใบหน้าของแทยอนชัดๆ ใบหน้าที่เรียวเล็ก ปากที่มีสีอมชมพู ผิวหน้าที่เนียนขาวใส และใบหน้าที่ดูเด็กของเธอ พาให้หญิงสาวยืนอึ่งกับความน่ารัก
“คุณ คุณ เป็นอะไรไปค่ะ แล้วคุณชื่อละอะไร“
สั้นไปหน่อย
ตอนนี้เอาแทไปเต็มๆก่อน
ตอนหน้าจะได้พบกับ...น่ะ
ฝากคอมเมนเยอะๆหน่อยค่ะ
ความคิดเห็น