[Fic Chankai] with Love And Deception

ลำดับตอนที่ #4 : -คนไม่สำคัญ- [Hunho]

 .With Love And Deception
HunHo
.
.
.
.
.
.
..










 

"จุน...."

"จุนมยอน...""
"เฮ้.....คิมจุนมยอน...."มือแกร่งยกขึ้นตบแก้มนุ่มนิ่มเบาๆเเพื่อปลุกให้คนตัวเล็กที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวตื่นขึ้นมาซะที

"อ่ะ!....ล.....ลู่หานฮยอง...."ร่างบางลืมตาโพลงขึ้นมาทันทีแถมยังต้องตกใจกับคนตรงหน้านี้อีก นีเขารอเซฮุนจนเผลอหลับไปรึไงเนี่ยร่างสูงนั่งลงข้างๆพลางยกมือขึ้นมาลูบหัวคนตัวเล็กข้างกาย

"พี่ยังไม่กลับอีกเหรอ?"ถามคนข้างกายอย่างสงสัยนี่ก็สามทุ่มแล้วนี่ทำไมลู่หานฮยองถยังอยู่แถวนี้ล่ะ"เรานั่นแหละะะะะะะ มาทำอะไรแถวนี้ดึกๆดื่นๆไม่กลับบ้านรึไง?"ว่าแล้วก็ยกมือยีหัวคนตัวเล็กอย่างนึกหมั่นไส้ จุนมยอนได้แต่ส่ายหัวหลบมือหนานั่นแต่ก็ไร้ผลคนตัวสูงเล่นมานั่งเบียดกันขนาดนี้ใครจะลุกหนีได้ล่ะ

"ย้ากกกกก ผมรอเซฮุนมารับต่างหากเล่าาาาา"โวยวายใส่แล้วจับมือหนาอีกมาจากหัวของตนพลางลูบผมสีแดงของตัวเองให้เข้าทรงมืออีกข้างก็กุมมือลู่หานไว้แน่นเพื่อให้แน่ใจว่าคนตัวสูงกว่าจะคิดแกล้งเขาอีก

"ป่านนี้แล้วยังไม่มา?"ลู่หานเลิกคิ้วเชิงถาม คนตัวเล็กสีหน้าดูหดหู่ล็กน้อยก่อนจะส่งสียงอืมออกมาเป็นคำตอบ ลู่หานจึ้ปากว่าแล้วเชียว

"ฮยองไปส่งหมั้ย?"
"จริงดิ ไปๆๆๆๆๆ"ท่าทางดีอกดีใจนั่นเล่นเอาลู่หานไปไม่เป็นเลยทีเดียวลู่หานยกมือขึ้นลูบหัวทุยเบามือ

เขารู้ดีว่าความสัมพันของจุนมยอนกับเซฮุนเป็นยังไงในตอนนี้ เขากับเซฮุนไม่เชิงสนิทกัน พ่อเซฮุนกับแม่ของเขาแต่งงานกันเขากับเซฮุนไม่ใช่พี่น้องโดยสายเลือดอันนี้ทุกคนรู้ดี ลู่หานกับเซฮุนอายุห่างกัน4ปีลู่หานอายุมากกว่าตอนนี้ลู่หานเข้าเรียนมหาลัยแล้วส่วนเซฮุนก็ยังคงเรียนอยู่

เซฮุนไม่ค่อยคุยกับใครหาตัวยากนานๆทีถึงจะได้เจอกัน ล่าสุดก็เจอกันตอนที่เขารู้ว่าเซฮุนกับอดีตน้องระหัสของเขาจุนมยอนคบกัน.........

รถสีแดงคันหรูเคลื่อนมาจอดอยู่หน้าคอนโดของจุนมยอนร่างเล็กปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะหันมาทางลู่หานเพื่อขอบคุณ

"ฝันดีนะเตี้ย"ลู่หานว่าพลางดีด้หม่งคนตัวเล็กกว่าไปทีนึงอย่างนึกหมั่นไส้ผิดขาวๆนั่น คโดนแกล้งยู่ปากใส่อย่างไม่สบอารมณ์"

"สักวันผมจะสูงกว่านี้ ชิส์"ยีฟันใส่แล้วลุกออกจากรถไป

คิดแล้วขค้นเลยรู้ทั้งรู้ว่าคนเค้าไม่ชอบให้ล้อส่วนสูงก็ยังล้ออีกมันน่เอาสันหนังสือฟาดหน้าหล่อๆเหี่ยวๆนั่นซะจริงๆให้ตายเหอะะะะ

ลู่หานนั่งมองร่างบางที่กระแทกเท้าเข้าไปในตัวคอนโดด้วยรอยยิ้ม นึกขำให้ท่าทีน่ารักแบบนั้นจริงๆ ไม่เคยทำแบบนี้ใส่เจ้าน้องชายหัวรั้นของเค้ารึไงกัน นี่ถ้าเป็นลู่หานเองคงหลงไปแล้วล่ะ.....

.ร่างบางเดินเข้าไปในห้องของตนกวาดมองไปรอบๆห้องเพื่อหาเจ้าของร่างสูงของโอเซฮุนที่ขึ้นชื่อว่าคนรักของตน......แต่กลับไร้วี่แววของคนที่ว่า........

ยังไม่กลับรึไงนะ......

ป่านนี้แล้ว....


-จะรีบมาต่ออีกครึ่งนึงะรุ่งนี้เน่ออออ-0-/-