My Room [ ห้องสีขาว ]

เนื้อเรื่อง

My Room  ::  [ ห้องสีขาว ]  ::


ตอนนี้ผมจะทำยังไงดีนะ   ...  ผมเพิ่งรู้สึกตัวตอนเมื่อกี้นี้เอง แล้วพบว่าสภาพแวดล้อมทั้งหมดรอบกายมันมีแต่ป่าไปหมด มันเป็นความฝัน
รึปล่าวนะ อ๊ะ !!~  ไม่น่าใช่นะก็เมื่อกี้ยังจิกแขนตัวเองอยู่เลย   เอ๊ะ...  นี่มันคืออะไรกัน

ไอ้ที่ผมนั่งอยู่น่ะมันก็ดินแฉะๆ   เอ....ดูๆแล้วแถวๆนี้มันเหมือนป่าดิบชื้นยังไงยังงั้น พื้นดินที่นั่งอยู่มันก็แฉะเนอะหนะ เปื้อนก้นไปหมด    สภาพผมตอนนี้มีเพียงชุดนอนในกางเกงขายาวและเสื้อยืดธรรมดาเอง   ผมจำได้ว่าครั้งสุดท้ายผมเอนตัวหลับหลังจากที่กลับมาจากการไปเที่ยวกับสาวๆที่จตุจักรนี่เอง   อืม...เริ่มจำได้แล้วว่าก่อนที่กลับผมเพิ่งซื้อกางเกงในมา2ตัวด้วย อ๊ะ..!!   ไม่ใช่ๆ เรื่องนั้น   พอผมกลับมาถึงห้องนอนที่เพิ่งจัดเสร็จใหม่ๆ พมก็จัดแจงถอดเสื้อผ้าอาบน้ำเปลี่ยนเครื่องแต่งกายใหม่แล้วเข้านอน ใช่ๆ  เราเข้านอนแล้วและนี่เราคงอยู่ในความฝันแน่ๆ  

จึ้ก.. !!!  โอ้ยยยยย~   ....  เมื่อกี้ผมขยับไปนั่งทับกิ่งไม้แล้วกิ่งมันทิ่มก้นผม...  มันเจ็บและนี่ก็ไม่น่าใช่ความฝันนะ  
นี่มันอะไรกันฟะ เอ...รู้สึกท้องฟ้าตอนนี้มันดูอึมครึมคล้ายเหมือนฝนจาตกนะ  แต่มันไม่ตก  อากาศแบบนี้ก็หนาวผิดปรกติมันใช่ประเทศไทยแน่หรอฟะ ?    งงแล้วนะ!!        

ถ้ามันเป็นฝันผมก็ไม่เคยฝันแปลกๆแบบนี้เลย ...   หรือเราจะแปลกที่แปลกทางนะ อ๊ะ..  หรือจะใช่ มันต้องใช่แน่ๆเลย   เพราะวันนี้ผมเพิ่งย้ายมาอยู่ในห้องเช่าหลังนี้ใหม่ๆหมาดๆมันเป็นห้องเช่าที่มีติดกันถึง 5 ห้องมี 3ชั้น แต่น่าแปลกคือว่าทำไมห้องเช่าที่ดูดีอย่างนี้ถึงมีผมกับใครอีกคนนึงมาเช่าเพียง 2 ห้องเท่านั้น    เอ....คืนนี้คงเป็นคืนแรกที่เรานอน  เพราะว่าผมใช่เวลาจัดของเข้าห้องแค่ครึ่งวันเองแล้วออกไปเดทกับสาวๆ   อา...ถ้ามันเป็นฝันผมก็อยากจะตื่นเต็มที่แล้วไม่ชอบเลยบรรยากาศแบบนี้น่ะ  และที่ไม่ชอบเลยคือพื้นดินแฉะน้ำแบบนี้  ..    อ้ะ..เมื่อกี้มีเสียงอะไร................

เสียงเหมือนฝีเท้าคนเดินเลย...    มันดัง   สวบ   สวบ    สวบ !!  อยู่ไกลไปไม่ถึง100เมตรนี่เอง  ....ดีล่ะ!!  ต้องเข้าไปคุยขอความช่วยเหลือแล้วขืนอยู่อย่างนี้มันไม่ไหวแน่ๆ  ได้ความคิดผมก็ลุกขึ้นจากพื้นดินแฉะๆ เท้าที่ไม่ได้ใส่อะไรเลยมีเพียงเท้าเปล่าที่เดินย้ำบนพื้นดินเน่าๆแบบนี้     ผมเดินตามเสียงฝีเท้าคนไป  .. .
ฟังดูแล้วมีเกือบซัก 3-5 คนแน่เลยน่าจะเป็นกลุ่ม      ผมเร่งฝีเท้ามากขึ้นตามเสียงฝีเท้านั้นไป  อ็ะๆ   ...
ผมเห็นหลังคนเป็นเงาๆแล้วล่ะ  ใกล้ทุกทีแล้ว..       ต้องรีบวิ่งไปแล้วเดี๋ยวไม่ทัน  

ป่าแถวนี้เต็มไปด้วยพืชประเพชเฟิร์นเต็มไปหมด มันกีดขวางทางผมเหลือเกิน ...  ชักเหนื่อยแล้วนะทำไมวิ่งไป
เท่าไหร่ก็ไม่ทันคนพวกนั้นนะ     แฮ่กๆ เหนื่อยแล้วจริงๆด้วย  ตามไม่ทันซะแล้ว..โถ่!! ไม่น่าเลย  เงาคนพวกนั้นมันลับตัาไปแล้ว...    แล้วตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ  ผมจะลองเดินสำรวจไปรอบๆก่อนแล้วนะ  ถึงตอนนี้ผมก็เดินอยู่เท้าผมมันเจ็บมากแล้วเหยียบกิ่งไม้สดๆตามพื้นนี่มันเจ็บเหลือเกิน    ผมยกเท้าขึ้นมาดูเท้าผมมันทั้งเปื้อนดินเละๆแฉะๆทั้งมีแผลเลือดออกซิบๆ แล้วด้วย   ...    ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   ต้องมาเป็นแบบนี้  
ไอ้คำว่าทำไม  มันอยู่แต่ในหัวผมอย่างเดียวแล้วตอนนี้  

ตอนนี้ผมเดินมาหยุดอยู่ที่หมู่บ้านร้างแห่งนึง   มันเป็นหมู่บ้านอะไรนะทำไมไม่เห็นมีคนอยู่เลยซักคน  ไม่มีใครอยู่จริงๆด้วย ผมเดินวนรอบๆมองซ้ายมองขวาแล้วก็ไม่มีใครจริงๆ  หมู่บ้านนี้มันร้างแน่ๆ   มีบ้านอยู่ราวๆ 5-10 หลัง
เป็นแบบกระท่อมๆของชาวป่า  ฝุ่นจับหนาแน่น ก็ใช่ล่ะมันไม่มีคนอยู่นี่นา ...  

กรี๊ดดดดด.....   !!!!!!!~       เสียงหวีดร้องของผู้หญิงนี่ !!!    มันทางชายป่าด้านนั้นนั่นเอง  ผมวิ่งไปดูทันทีมันเป็นเสียงผู้หญิงร้องด้วยความเจ็บปวดนี่นา  ..   เมื่อผมไปถึงผมก็เห็นมีคนอยู่ 2 คนนั่งยองๆอยู่ ไม่รู้ว่าเค้าทำอะไรเพราะมันเห็นไม่ชัดเท่าไหร่ผมเลยรีบรุดเข้าไปใกล้ๆ  ใกล้ๆ      .........................นั่น !!!! ...................มัน!!!....


สิ่งที่ผมเห็นคือชายร่างใหญ่ 2 คนที่นั่งยองๆเสื้อผ้าไม่ใส่ เหมือนคนป่า   กำลังกินไส้ ของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ร่างกายเธอนอนจมกองเลือดบนใบไม้ชนิดไหนก็ไม่รู้ที่เอามารองเลือด และ ร่างของหญิงผู้นั้น   เสียงที่มันกินดัง แจ๊บๆ แหวะมันช่างน่าสะอิดสะเอียนมาก
ผมตะลึงถึงกับพูดอะไรไม่ออก    ผมเอามือปิดปากกับจมูกไว้กลั้นเสียงที่จะระเบิดออกมาเพราะความกลัว บวกกับกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอบอวลไปหมด      ผมค่อยๆถอย  ถอยๆ ไปเรื่อยๆเพราะผมไม่แน่ใจว่าถ้าไอ้ 2 คนนั่นมันพบผมแล้วจะตามากินผมแบบผู้หญิงคนนั้น      อา...  ไม่ไหวแล้ว  ...  ต้องรีบหนีมันสุดจะทนแล้ว!!  

แกรบ !!! ...ไม่น่าเชื่อเสียงเท้าผมที่ถอยไปเหยียบกิ่งไม้ตามพื้นดินหักทันที  สถานการณ์สุดเลวร้าย พวกมัน 2 คนได้ยินเสียง มันหันมาทางเสียงแล้ว !!~ ...........          มันพบผมแล้ว หน้าพวกมันทั้งสองน่ากลัวมาก ปากมันยังมีเลือดสดๆของสาวคนนั้นอยู่เต็มปากอยู่เลย  ..  มันทำหน้าขมึงทึง เหมือนจ้องจะเอาเรื่อง..ใช่มันเอาเรื่องแน่
เพราะพวกมันสองคนมันลุกขึ้นมาแล้ว   !!  เวรกรรม ทำไงดี จะเอาไงล่ะก็ต้องหนีสิ  ผมคิดได้ปุ๊บขาผมมันก็ตามความคิดทันที  ผมวิ่งออกมาจากตรงนั้นโดยเร็ว...  ตายแน่ๆ ถ้ามันมาเจอไอ้สองตัวนั้นมันตามผมมาจริงๆ  
และดูว่ามันเร็วกว่าผมจริงๆด้วย   ขาที่มีกำลังเกินมนุษย์นั้นมันกระโดดไต่ต้นไม้แล้วดีดตัวพุ่งมาด้วยความเร็ว  
มันเร่งตามมาทุกทีแล้ว   ไม่ทัน..มันต้องตามมาไม่ทันสิ ผมวิ่งสุดแรงเกิดจนผมโผล่ที่หมู่บ้านร้างเหมือนเดิม    


ตายแน่จริงๆ  !! เพราะผมโผล่ออกมาเจอกับพวกมนุษย์ที่ไม่เหมือนมนุษย์หน้ามันดูโหดเหี้ยมเกินความเป็นจริง  
มันมีอยู่อีก  5- 6 คน  ที่หมู่บ้านร้าง  แล้วไอ้สองตัวข้างหลังมันตามมาทัน         ใช่แน่นอน มันทั้งหมดเป็นพวกเดียวกัน  ที่นี่มันดินแดนอะไรแล้วทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่นะ   แต่นี่ไม่ใช่เวลามานั่งคิดแล้วดูท่าพวกมันกำลังจะลงอะไรซักอย่างแล้ว   ผมพยายามกวาดสายตามองไปรอบๆตัวเอ๊ะ ...  ผมเห็นช่องแนวป่าอยู๋ทางซ้ายมือตอนนั้นผมนิ่งและตัดสินใจดูว่า จะไปทางนั้นดีมั้ย เพราะว่าต้นไม้พันธุ์เล็กๆที่คอยเกี่ยวแข้งเกี่ยวขา   ตัดสินใจแล้วผมว่าจะไปทางซ้ายมือแล้วกัน  มีไอ้คนตัวใหญ่ 1 ใน กลุ่มพวกมันที่จ้องผมอยู่ และไอ้สองตัวที่อยู่ข้างหลังผม มันค่อยๆก้าวเท้ามาอย่างช้าๆ มาหาที่ผม เยี่ยงเสือที่กำลังจะรุมขย้ำเหยื่อยังไงยังงั้น   ...   มันจะเอาแน่  เพราะในมือของไอ้ตัวใหญ่นั่นมันมีอาวุธเป็นของมีคมอยู่ด้วย มันดูไม่เหมือนกับดาบกับมีดแต่เหมือนอาวุธโบราณที่เคยดูในหนัง แฟนตาซีของฝรั่ง     ไอ้ตัวใหญ่มันแยกเขี้ยวออกมาแล้ว ฟันมันดูใหญ่เกินที่จะเป็นฟันมนุษย์มันแหลมราวๆกับฟันปลาฉลาม

ผมค่อยๆก้าวไปทางซ้ายเพื่อวิ่งเข้าป่าทางนั้น   กลั้นหายใจไว้ แล้วนับ 1- 3 จะต้องตัดสินใจวิ่งไปเลย...
1 ..     2    ......     ผมวิ่งเข้าไปทางซ้ายมือทันทีที่ยังไม่ได้นับ 3 ตามฟอร์ม มันทั้งกลุ่ม และอีก 2 ตัวกระโจนตามผมมาทันที ผมกลั้นหายใจแล้วใส่ฝีเท้าเต็มเหนี่ยว  ไม่ต้องไปมองข้างหลัง  มองแต่ข้างหน้าเท่านั้น ... อ้ะผมเห็นแสงรำไรในขณะที่ตอนนั้นมันมีหมอกหนาเต็มไปหมด     ผมรีบวิ่งไปหาแสงนั่นมันเหมือนทางสวรรค์ที่จะทำให้ผมหลุดออกจากป่าบ้าๆนี่  ทันทีที่ใกล้เเสงเสียงดังวูบมันลอยผ่านหูผมไป  
ผมเห็นข้างหน้าอีกทีมันเป็นดั่งเคียวสั้นๆที่เอาไว้ตัดข้าว ลอยผ่านข้างหัวผมไปเฉาะกับ ต้นไม่ชนิดหนึ่งข้างหน้า แสดงว่าพวกมันจ้องจะเอาอาวุธไล่เขวี้ยงใส่แน่ๆ!!  ผมเร่งฝีเท้าขึ้นอีกพวกมันยังตามมาอย่างไม่ลดละ  เสียงฝีเท้ามันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แล้ว
วูบ....   เท้าผมมันเหมือนกับก้าวพลาดแบบก้าวตกบันได           มันวูบลงไปลงไป ...   อ้าาาา........    ผมก้าวตกจากหน้าผานั่นเอง !!!  ข้างล่างเป็นเหมือนเพียงบึงเล็กๆเท่านั่น    ....   ร่างของผมมันลอยระลิ่ว ล่วงลงมาด้วยความเร็วสูง  หัวผมมันดิ่งเตรียมพุ่งชนกับบึงเล็กๆ มันจะรองรับน้ำหนักผมไหวเรอะเนี่ย  ...... !!!!!~  
ผมลองเงยไปดูข้างบน  ใช่แล้วพวกมันโง่และอยากจะกินผมมากขนาดนั้นกันแน่ ? มันถึงกับตกลงมาพร้อมผมด้วย  
ไม่ช้าหัวผมก็กระแทกลงบึงน้ำนั้น  ....    

ตูม     !!!~!!!!  

  เสียงน้ำแตกกระจายเพราะแรงกระแทก  
ร่างของผมมันดิ่งลงไปในบึงมันเหมือนบึงเล็กจากสายตาแต่จริงๆแล้วมันลึกจนสุดที่จะหยั่งถึง  ร่างผมค่อยๆจมลงไป  จมลงไป  ... โดยที่อากาศหายใจก็ไม่มีมันอึดอัดมาก  ...   ไอ้พวกข้างบนนั้นมันก็กระแทกกับผิวน้ำของบึงแห่งนี้ตามมาเป็นระยะ   เสียงโห่ร้องของมันกึกก้องไปทั่วบริเวณ   แม้ในน้ำยังได้ยินเสียงของมัน   ...

ผมกลั้นใจด้วยเฮือกสุดท้ายว่าเอาวะ ..  เป็นไงเป็นกัน ผมจึงวาดมือว่ายน้ำในท่ากบว่ายขึ้นมาให้พ้นเหนือผิวน้ำ  แล้วว่ายเข้าฝั่งซะจากนั้นจะได้วิ่งหนีจากมันต่อ...   ผมคิดเป็นระบบๆ  พยายามที่จะว่ายให้พ้นผิวน้ำเพื่อไปเอาอากาศหายใจก่อน     ซ่าาาา  .....   เสียงน้ำที่ผมแหวกออกมาให้พ้นเหนือน้ำนั้นมันกระจายออก  ผมหายใจพะงาบๆอย่างปลาที่ขาดอากาศ   ผมมองไปตรงผิวน้ำแต่กลับไม่พบไอ้พวกนั้นเลย  มันหายไปไหนนะหรือว่าจะจมลงที่ใต้บึงแห่งนี้แล้ว   ผมก้มมองไปดูในน้ำอีกที เอ๊ะ .!!!  นั่นมันเงาอะไรใต้น้ำแล้วกำลังพุ่งมาทางผม ...  

พวกมันนั่นเอง !!  มันว่ายมาจากใต้น้ำเพื่อจะมาฉุดขาผมลงไปใช่มั้ย ? ...   ใช่!! มันทำแบบนั้นแน่ๆ  ผมไม่รีรอ  รีบว่ายขึ้นฝั่งทันที  ความเหนื่อยมันหายไปหมดเพราะความกลัวมันมาแทนที่เต็มแล้ว   .....  

ผมวิ่งทันทีที่ขึ้นฝั่งได้  กระหืดกระหอบเต็มทน  ฝ่าเท้าเจ็บระบมไปหมดเนื้อตัวก็มอมแมมมากแล้ว ขากางเกงก็เริ่มขาดวิ่นจากการโดนกิ่งไม้ข่วน  เนื้อตัวที่เต็มไปด้วยดินโคลนตรงตลิ่งนั้นและมันเหม็นมาก  ซักพักเสียงวูบก็ดังมาจากด้านหลังอีก  ..........    ฟึ่บ ......       มันเป็นเคียวที่ไอ้พวกนั้นปามาแน่ๆและที่สำคัญมันเฉี่ยวแขนขวาผมไปจนเป็นรอยถากยาวๆ เลือดค่อยๆซึมออกมาแม้จะเจ็บแต่ผมยังไม่หยุดวิ่ง   ยังวิ่งต่อ เคียวที่มันปาไปตกข้างหน้านั้นผมได้เก็บมันเอาไว้ทันทีที่วิ่งผ่าน  พอแรงเริ่มหมดผมเริ่มวิ่งอ่อนช้าลง เลยหันไปมองข้างหลังอีกทีปรากฏว่าพวกมันยังตามมาห่างๆอีก 6-7ตัวที่ไม่เหมือนมนุษย์ มันทั้งวิ่งทั้งกระโดดเหมือนลิงพุ่งทะยานตัวมาข้างหน้าอย่างเดียว  
ผมจึงออกแรงวิ่งหนีมันอีก  ในมือกำเคียวแน่นเหงื่อชุ่มไปทั้งตัวแทนที่น้ำจากบึงแล้ว  

เราน่าจะชิงฆ่ามันก่อนที่มันจะฆ่าเรานะ  ผมคิดเช่นนั้นในมือที่กำเคียววิ่งอยู่ผมตัดสอนใจดีกว่าสู้กับมันให้รู้ดำรู้แดงไปเลย!!    ผมกลับหลังหันเขวี้ยงเคียงในมือใส่พวกมันทันที   ...     ตอนนั้นท่าทางเหมือนพระเอกหนังบู๊มากๆ  
มันไม่มีเวลาเล็งหรอกแต่เคียวมันหมุนพุ่งไปยัง  กลุ่มพวกมันด้วยความเร็ว     .......

ฉึก!!!  ...  เคียวที่ผมเขวี้ยงเจาะเข้ากับหน้าอกพวกมันตัวนึง  มันล้มฟุบไปทันที พวกมันที่เหลือหยุดชงักเพื่อดูเพื่อน มันเห็นดังนั้นจึงตะโกนโห่ร้องกันใหญ่ แล้วส่งแรงอาฆาตมาทางผมอย่างชัดเจนมากขึ้น   ผมไม่รอช้าวิ่งหนีต่ออีก
ผมวิ่งอย่างสุดแรงไม่สนสิ่งที่อยู่ข้างหน้าไม่ว่ามันจะเป็นพุ่มไม้ใบหญ้าผมกระโจนเหยียบมันไปหมด  จนผมเห็นถ้ำแห่งนึง   ...  
ผมมองจากหน้าถ้ำข้างในมันมืดแต่ดูเหมือนมันจะไม่ตัน  ผมจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปหลบพวกมันในถ้ำดีกว่า  พวกมันที่ไล่หลังมานับได้ตอนนี้มีราวๆ 6ตัว  
ในถ้ำมันมีหลายรูหลายช่องมาก อย่างกับรังมด
ผมวิ่งเข้าช่องไหนก็ไม่รู้รู้แต่ว่าวิ่งและวิ่งไปเรื่อยๆจนกว่าพวกมันจะตามมาไม่ถึง  ...   ผมหลบอยู่ตรงซอกรูๆหนึ่ง
มันเหนื่อยมากเลยจนทนไม่ไหวต้องขอพักบ้าง  ...   ระยะที่วิ่งมามันร่วมๆ 1- 2 กิโลได้แล้วมั้ง  

เสียงฝีเท้าพวกมันดังมากเวลาเดินในถ้ำได้ยินชัดเจน  และรู้สึกตอนนี้มันจะลดกำลังฝีเท้าเดินค่อยๆอยู่ เหมือนมองหาเหยื่อที่เข้ามาหลบอย่างผม   ...  
ใช่แล้ว ตอนนี้ผมเป็นเพียงเหยื่ออันโอชะของมันเท่านั้น ทางด้านกำลังผมอาจจะยังสู้พวกมันไม่ได้แต่รับประกันว่าผมก็มีสมองที่จะคิดเอาตัวรอดได้   และมันต้องได้เพราะถ้าไม่ได้ผมจะไม่เหลืออะไรแม้ชีวิตของผม !!!  
ผมตัดสินใจจะล่อพวกมันเข้ามาในถ้ำแล้วจะหาทางวกออกไปให้ได้   ผมค่อยๆโผล่หน้าออกจากซอกๆหนึ่งเพื่อไปดูในทางเดินตรงถ้ำ ที่มีเส้นทางหลักทางเดียวแต่มีหลายซอกหลายซอยให้แยกเข้าไปหา ผมโผล่ไปเห็นพวกมันมีอยู่ 2 ตัวเดินค่อยๆย่องเข้ามา  พวกที่เหลือคงออกตามหาตัวผมเป็นแน่  ผมกำหมัดแน่นเตรียมใจเต็มที่ที่จะเสี่ยงเพื่อให้ชีวิตรอด   ผมมองแล้วว่าพวกมันยังไม่ทันเห็นผมแน่นอน  มันส่ายสายตาโตๆกลมๆของมันไปมาซ้ายขวา  เพื่อหาเหยื่ออย่างผม ได้มาลองกันหน่อย
เป็นไง ....    

ผมตัดสินใจ กระโดดออกจากซอกรูนั่นเพื่อไปอีกช่องนึงที่อยู่ตรงกันข้าม  แน่นอนมันเห็นตัวผมตามแผน !!
ในมือซ้ายผมเก็บหินในถ้ำมา มันมีลักษณะออกจะสามเหลี่ยม หินคล้ายๆหินอัคนี ปลายยอดมันแหลมพอจะเอาไว้ฉีกเนื้อพวกมันได้  
มันทั้ง 2 ตัวกรูกันเข้ามาหาผมทันที  แต่มันพลาดไปอย่างนึง ที่ไม่ทันคิดว่าคนอย่างผมจะคิดสูกับพวกมันได้ ทันทีที่มันเลี้ยวเข้ามาในซอกที่ผมหลบอยู่ มันตัวแรกไม่ทันระวังผมสวนปลายยอดของหินเข้ากับลูกกระเดือกของมันเต็มๆ หินถูกแทงเจาะเข้าไป เสียงมันร้องโหยหวนดังกังวาล ผมชักหินกลับมาทันที เตรียมสวนใส่อีกตัวที่กำลังจะเข้ามา แล้วผมก็สวนใส่อีกครั้งเมื่อมันอีกตัวเลี้ยวเข้ามา  แต่ครั้งนี้พลาด !!
ผมทิ่มหินใส่โดนแค่ไหล่ซ้ายของมันเท่านั้น มันร้องด้วยความเจ็บและคงตกใจเมื่อเห็นเพื่อนของมันตายลงอย่างทุรนทุราย  มันยิ่งโกรธและร้องเรียกพวกที่เหลือกลับมาทันที ด้วยเสียงหวีดแหลมของมัน      ผมชักหินออกมาจากไหล่ของมัน   ตาที่แดงราวกับเพลิงแค้นมันยกเคียวในมือขึ้นมา  เพื่อฟันหัวของผม  แต่ว่าผมไม่อยู่ให้มันฟันหรอก  ผมกล้มหัวหลบคมเคียวของมันแล้วเอาหินแทงเข้าที่น่องของมันอีกที !!  มันร้องด้วยความเจ็บอีกครั้งแต่ว่าแค่นี้ไม่ทำให้แรงเหนือมนุษย์มันหมดไปหรอก   ในขณะที่พวกที่เหลือกำลังตระกรุยกันเข้ามาหาพวกของมัน  

มันเหลือบลงมามองผมด้วยความแค้นเต็มนัยตา  ผมชักหินกลับมาแล้วเตรียมหนีเข้าไปในซอกนั้นเพราะว่าซอกที่สู้กันอยู่  มันมีทางลาดยาวลึกออกไปจนมองไม่เห็นด้วยความมืด ผมวิ่งหนีทันทีคงเพราะมันบาดเจ็บมันตามมาได้แต่ช้า ในขณะที่พรรคพวกของมันตามมาทันแล้วกำลังจะตามผมมาทันที   อาวุธหนึ่งเดียวที่มีไม่รู้ว่าจะสู้กับพวกมันได้มากแค่ไหน   คงเป็นตัวหัวหน้าของมันที่ตัวใหญ่ผิดปรกติ มันนำหน้ามา   ตามหลังผมอยู่นิดเดียว ผมหันหลังไปแล้วเห็นชัดมาก  ตัวมันใหญ่และมีน่าจะพละกำลังเกินที่จะต่อกรด้วยร่างกายของมัน    ผมวิ่งตรงไปเรื่องๆ ทางไม่ได้ตรงมีแต่ทางที่เลี้ยวไปเลี้ยวมา เหมือนรังมด(ก็บอกไปแล้ว)     ผมวิ่งจนสุดแรงเกิด มันก็กวดผมจนใกล้ถึง ผมตัดสินใจใช้วิธีเดิมคือหันหลังแล้วเขวี้ยงอาวุธในมือใส่มันทันที  เป็นการสวนกลับเหมือนอย่างที่ทำสำเร็จมาแล้ว   ว่าแล้วผมก็สวนกลับทันที
มันเป็นการตัดสินใจที่พลาดอย่างมาก  เพราะผมหันกลับไปแทงมันพลาด !!  

ไอ้ตัวโตมันกระโดดหลบไปเกาะที่เพดานผนังของรูถ้ำ มันแยกเขี้ยวใส่ เหมือนขู่ให้เหยื่อกลัว    ผมตัดสินใจผิดมหันต์มันกระโดด  มาขย้ำที่คอของผมทันที เรี่ยวแรงมหาศาลที่ทำให้ผมกระดิกไม่ได้  

อ๊ากกก!!!   มันเจ็บมากก  ...  ผมไม่ยอมมันหรอก  มือมันใหญ่มากมันจับที่ลำตัวของผมมือมันกำตัวผมได้ในมือเดียวแล้ว มันบีบบแรงเหมือนหักกระดูก ผมเกือบหมดเรี่ยวแรงแต่ทันใดนั้นผมเหลือบไปเห็นนัยตาของมันที่โตขนาดเท่ามือของผม ในขณะที่เขี้ยวของมันจมลงไปใน
ไหปาร้า ทุกทีๆ     ผมตัดสินใจเอานิ้วทั้งห้าจิกเข้าไปที่ลูกนัยตาของมัน ตาก็คือตาเป็นเพียงของเหลวเหมือนก้อนน้ำที่จับตัว   เลือดมันพุ่งกระฉูดออกมาทันที   มันปล่อยผมลงมาแล้วจับตาของมันด้วยความเจ็บปวด  ผมแทบจะหมดเรี่ยวแรงอีกครั้ง  แต่ก็ต้องหนีให้ได้เพราะพวกทมิฬอีก 3 ตัวข้างหลังกำลังตามมาติดๆ   ผมวิ่งหนีจากไอ้ตัวใหญ่มาอย่างทุลักทุเล อ๊ะ ผมเห็นแสงสว่างข้างหน้าคาดว่าจะเป็นทางออก  ไอ้ 3 ตัวมันตามมาทันลูกพี่มันแล้วกรูกันวิ่งต่อมาที่ผมทันที  เหนื่อยแทบขาดใจแต่ทางออกอยู่ข้างหน้าแล้ว    ถ้อไม่ได้เด็ดขาด !!  ต้องวิ่งออกจากถ้ำนี้ไปให้ได้  เท้าที่มีแต่แผลของผมมันเจ็บระบมไปหมดผมวิ่งแรงไม่ดีเท่ากับตอนแรกที่หนี  ชุดที่ขาดวิ่นเปื้อนโคลนมอมแมม โซมเหมือนคนบ้าพเนจร    

มันตามเข้ามาใกล้แล้ว  เจ็บไหล่และไหปาร้าของผมมาก  ผมหายใจไม่ทัน ทางออกอยู่ข้างหน้าอีกนิดเดียว อีกนิดเดียว  ...  อีกนิด ดะ...เดีย..ว.............. 

ยังไม่ทันสิ้นคำ ชายหนุ่มก้าวออกมาจากถ้ำวงกต แล้วล้มสลบลง   .....   ร่างของเค้า ร่วงสู่หนองน้ำเล็กๆ ตัวประหลาดผิดมนุษย์อีก 3 ตัวมันก็ตามออกมา  แต่พวกมันหยุดอยู่แค่ปากทางออก เมื่อเห็นร่างของชายหนุ่มจมลงไปในหนองน้ำมิดหายลงไป  ....    




+++++++++++++++++++++++++++++++++++

ผมสะดุ้งตื่นขึ้นในห้องนอนที่เพิ่งย้ายมาอยู่ได้วันเดียว  ผมหันไปดูนาฬิกา เป็นเวลา  10 .00 น เช้า  เอ๊ะ...  เมื่อคืนนี้ทำไมผมฝันแปลกๆนะ  มันน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก เหมือนผมโดนตามล่าเอาชีวิตอย่างเอาเป็นเอาตาย  
ผมจำอะไรจากเมื่อคืนไม่ได้มาก  นักแต่ความรู้สึกเหมือเพิ่งผ่านมาหยกๆ

คงได้เวลาไปเรียนแล้วล่ะ ผมเอนตัวขึ้นมาจากที่นอน   ทันทีนั้นผมถึงกับตะลึงร่างกายของผมมันมอมแมมเหมือนผ่านศึกมา  โคลนที่เลอะเต็มตัวและเลอะที่นอน  อ๊ะ ...  ตอนนี้ผมรู้สึกเจ็บไหล่และไหปาร้า  เมื่อผมก้มดู มันเป็นรอยฟันขนาดใหญ่มีแผลเหวอะหวะเหมือนโดนฉลามกัด  ยังไงยังงั้น   ใต้ฝ่าเท้าที่มีแต่แผลและเสี้ยนหนามทิ่มตำ  
แผลเล็กน้อยรอยขีดข่วนที่เต็มตัว  ...  นี่ผมไปโดนอะไรมานะ  มันเหมือนผมไปตะลุยอย่างในฝันเมื่อคืนนี้เลย  ...  
ในฝันมันน่ากลัวมาก   แต่ทำไมตัวของผมถึงต้องเป็นไปอย่างฝัน อย่างนี้   ....    

ผมตกใจกับสภาพของตนเอง ซักพักก็ได้ยินเสียงหวอๆ  ของรถกู้ภัยผมเปิดประตูออกมาจากห้อง  เจ้าหน้าที่ เก็บศพกำลังขนย้ายศพผู้หญิงออกจากห้องข้างๆผม  นั้นเป็นเพียงเพื่อนห้องข้างๆเพียงห้องเดียว  ผมเหลือบเห็นหน้าของผู้หญิงคนนั้น    โอ...    ไม่น่าเชื่อ นั่นคือผู้หญิงที่ผมฝันถึงเมื่อคืน  ในฝันที่เธอถูกพวกมนุษย์ประหลาดกำลังกินศพของเธออยู่ ....   นี่มันอะไรกัน  !!  

" คุณเป็นอะไรไหมครับ " พนักงานหน่วยกู้ภัยเดินเข้ามาถามผมหลังจากเห็นสภาพยับเยินเกินมนุษย์ของผม  
" เป็นครับเป็นมากด้วย "  ผมฟุบหลับลงไป โดยไร้เรี่ยวแรงเสมือนร่างกายของผมได้ผจญมากับฝันร้ายของเมื่อคืน


หลังจากนั้นหน่วยกู้ภัยก็นำรถพยาบาลมาช่วยรักษาตัวผม  ...   ผมอยู่ในโรงพยาบาล  5 วันก็กลับมาที่ห้องเช่าตามปรกติ  .......................








ฮะๆ ฮะๆ น่าตลกใช่มั้ยล่ะ ผมอาศัยอยู่ในห้องนั้นมาแล้ว 1 เดือนในทุกๆวันมันน่าสนุกแค่ไหน  
ที่ผมหลับทุกคืนแล้วห้องนั้นจะพาผมไปตะลุยในฝันที่เหลือเชื่อ ทุกๆความฝันไม่เหมือนกันในทุกคืน
มันเหมือนเกมส์ ที่ต้องเล่นแล้วเอาชีวิตให้รอดให้ได้ ผมพอเข้าใจแล้วว่าห้องของผมมันพาผมไปสู่ความฝันที่เสมือนจริง  
ทุกๆความฝันน่ากลัวแตกต่างกันไป และยิ่งทีผมก็รู้สึกสนุกกับความฝันที่ต้องเอาตัวเองเสี่ยงแบบนี้
ถ้าพลาดก็ตายแบบสาวข้างห้องของผม  ในทุกๆวันผมลุ้นว่าจะได้ไปตะลุยกับความฝันแบบไหน
แล้วต้องเอาชีวิตรอดมาให้ได้   มันน่าตื่นเต้นดี ระทึกขวัญ แบบประสบกับตัวเอง  
ผมคิดว่าซักวันคงต้องพลาดตายแบบสาวข้างห้องแน่ๆ แต่ว่าทุกครั้งที่ผ่านมาได้มันเหมือนเหรียญรางวัลแห่งชัยชนะ

มันน่าสนุกนะถ้าห้องของคุณจะเป็น simulator ในฝันที่ตัวคุณเป็นผู้เล่นที่แลกด้วยชีวิต !!!  

จะมีใครกล้าลองไหมล่ะ ในห้องเช่าสีขาวของผม .......













+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องสั้นแบบนี้จะทยอยเขียนมาอีกเรื่อยๆนะถ้าชอบกัน ขอบคุณมากๆคับ
จาก khunpan _ punkz.......