คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 100%
Gumiho : TK
PART…8
ร่างบางที่ถูกลากออกมานั้นกลับเอาแต่ยิ้มไม่หุบ
แถมยังทำหน้าลัลล้าอย่างมีความสุขสุดๆ(เพราะจะได้กินเนื้อย่าง)
จนแทคยอนอยากจะสะบัดมือเล็กๆนี่ทิ้งไปเสียอย่างหมั่นไส้.....
นี่ไอ้ปีศาจหน้าหวานนี้มันจะไม่รู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนเลยรึไงกันนะ...
ฮึ่ย...แต่จะว่าไปคงบอกว่าไม่รู้ตัวเสียมากกว่า...
ว่าตัวเองมีหน้าตาน่ารักมากขนาดไหน
เพราะแค่เมื่อครู่ที่เห็นร่างบางเพียงชั่วแว่บบบบ...เดียวเท่านั้น
ก็สามารถเรียกน้ำลายจากหนุ่มๆให้ไหลมารวมกันจนจะเป็นแอ่งน้ำได้อยู่แล้วเชียว
ทั้งยังมีหน้ามามองนิคคุนด้วยสายตาหื่นๆเสียอีก...
อันตรายจริงๆ....นิคคุน...
แล้วอย่างนี้ฉันจะปล่อยมือนายไปได้ยังไงกัน...
แทคยอนกระชับมือตัวเองให้แน่นขึ้น...
พลางสาวเท้าพาร่างบางเดินหายลับไปจากสายตาของคนแถวนั้นอย่างรวดเร็ว...
........................................................................
แทคยอนพานิคคุณมาหยุดยืนยังสถานที่แห่งหนึ่ง
ก่อนจะจูงมือร่างบางให้เดินตามตัวเองเข้ามาด้านในอย่างรวดเร็ว...
เพราะจู่ๆหลังจากที่นิคคุนทำตาโตๆเสร็จ.....ร่างเล็กๆก็เกือบจะพุ่งตัวเข้าชาร์ต
รถส่งไก่ทอดที่ขับผ่านไปเมื่อครู่.....
ดีแต่ว่าแทคยอนตะครุบเอาไว้ได้ทันอย่างเฉียดฉิวเสียก่อน...
”ย่าห์...ฉันขอสั่งห้ามไม่ให้นายทำแบบนั้นอีกเข้าใจมั้ยเพราะว่า
มันอันตราย(กับคนอื่น)รู้หรือเปล่านิคคุน..”
ร่างสูงตีหน้าเคร่งทำเสียงดุใส่คนที่กำลังก้มหน้างุดอย่างสำนึกผิด..
ก่อนจะช้อนตากลมโตใสปิ๊งขึ้นมามองอย่างน่ารัก....
เล่นเอาแทคยอนเบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน....
“ก็ฉันหิวนี่นา....”
ร่างบางเอ่ยตอบพลางทำหน้าสลดอย่างน่าสงสารเป็นที่สุด
จนแทคยอนต้องถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย....
....อีกแล้วสิน่า.....อ๊คแทคยอน.....
“งั้นไป....ฉันจะพานายไปกินเนื้อย่างอย่างที่นายอยากกิน....”
ร่างสูงตอบอย่างเนือยๆ
“ว้าวววววววว....แทคยอนยอดไปเลยๆๆๆ....ไปกินเนื้อๆๆๆๆ...คิๆๆๆ”
ร่างบางกระโดดโลดเต้นไปรอบๆร่างสูงที่ทำเพียงส่ายหน้ายิ้มๆอย่างระอาใจ....
“ไปกัน..”
ร่างบางเอ่ยขึ้นพลางส่งยิ้มบางๆให้แล้วดึงมืออีกฝ่ายให้ออกเดินทั้งที่ยังไม่ทันจะได้เข้าบ้าน
ไปเก็บของแต่อย่างใด....
แทคยอนขืนมือไว้ก่อนคว้าไหล่เล็กๆให้หันมาสบตาแล้วบอกว่า...
“แต่ก่อนที่เราจะไป....” ใช้นิ้วชี้มายังกระเป๋าที่สะพายอยู่บนหลัง
“ต้องเอามันไปเก็บก่อนพร้อมกับทำอะไรสักอย่างกับผมของนายด้วย...”
ร่างบางเอียงคอมองตาปริบๆอย่างไม่เข้าใจแต่ก็ยังคงยิ้มน่ารักมาให้อยู่ดี.....
แทคยอนมองหน้าสวยหวานนั้นยิ้มๆ...
นี่สรุปแล้วคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขานี้เป็นปีศาจจิ้งจอกจริงๆงั้นหรอ....
เพราะไม่ว่าจะดูยังไงๆก็เหมือนลูกหมาตากลมๆน่ารักๆ
ที่บังเอิญหลงทางมาเสียมากกว่า....(หากไม่รวมกับตอนที่อยู่ในวัดอ่ะนะ..)
......................................................
“แทคยอนนายจะทำอะไรหรอ..???”
ร่างบางที่นั่งกอดเข่าถามขึ้น...
เมื่อเห็นร่างสูงถือของบางอย่างที่มีกลิ่นแปลกๆเดินเข้ามาใกล้ตน
นิคคุนที่เห็นแบบนั้นรีบถอยหลังหนีออกห่าง..
พลางใช้มือเรียวขาวอุดจมูกตัวเองทันที
เพราะรู้สึกทนไม่ไหวกับกลิ่นอันไม่พึ่งประสงค์นี้เป็นที่สุด
“นายเหม็นงั้นหรอ...แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่นา...เพราะสีผมของนายมันเด่นเกินไป...
ทำให้เราไปกินเนื้อย่างไม่ได้น่ะสิ..”
นิคคุนที่นั่งห่อตัวหลบมือแทคยอนอยู่นั้น....
พอได้ยินว่าเข้าไปกินไม่ได้เพราะสีผมของตัวเองก็ถึงกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
ก่อนใช้มือเรียวเล็กทั้งสองข้างนั้นขึ้นมาจับผมสีเงินยาวสลวยไว้แน่นอย่างหวาดกลัว
“เขาจะไม่ให้กินงั้นหรอ??”
ร่างบางถามเสียงเศร้า....เขาไม่ได้กลัวว่าแทคยอนจะตัดขน..
....เอ้ย..ผมเขาหรอกนะ...
...แต่เพราะว่าเขาน่ะไม่ชอบกลิ่นฉุนๆในของที่แทคยอนถือมาต่างหากล่ะ...
ร่างสูงที่เห็นก็อดยิ้มแบบๆขำไม่ได้...กับไอ้ท่าทางกลัวๆแต่อยากกิน
ของคนน่ารักตรงหน้า....พลางเอ่ยอย่างปลอบใจไปว่า
“ไม่เป็นไรเหม็นแค่แป๊บเดียวเท่านั้นแล้วเดี๋ยวฉันจะเสกให้หอมเลย...โอเคมั้ย??”...
ร่างบางทำหน้างงๆแต่ก็พยักหน้ารับอย่างไว้ใจก่อนคลี่ยิ้มออกมาบางๆ...
มือหนาหยิบกรรไกรมาถือไว้ก่อนจับที่กลุ่มผมสีเงินยาวสลวยนั้น
แล้วกลั้นใจตัดฉับไปอย่างอดรู้สึกเสียดายแทนไม่ได้........
และหลังจากที่เขาตัดผมให้นิคคุนเสร็จแล้วนั้น...
เขาจึงลงมือย้อมผมให้คนที่นั่งน้ำตาคลอ
....บ่นว่าเหม็นไม่ยอมหยุด.......อย่างรู้สึกสงสารปนขำเสียไม่ได้
....น่ารักจริงๆ... GUMIHO....
....................................
ที่ร้านเนื้อย่าง....
“แทคยอนเก่งจังเลย....ตอนนี้ผมฉันไม่เหม็นแล้วล่ะ...”
ร่างบางยิ้มร่าก่อนใช้มือเรียวขาวเอื้อมไปหยิบเนื้อดิบๆที่วางอยู่ข้างๆเข้าปาก....
แทคยอนที่เห็นแบบนั้นก็ถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจ
ก่อนรีบคว้าข้อมือเล็กๆนั้นไว้อย่างรวดเร็ว...
“ย่าห์....นิคคุนใครใช้ให้นายกินแบบนั้น...วางลงเดี๋ยวนี้....”
นิคคุนขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจทันทีที่ได้ยินแบบนั้นเข้า..
“อ่า...ทำไมล่ะก็ไหนแทคยอนบอกจะพามากินเนื้อย่าง...
ฉันอุตส่าห์ยอมเอาไอ้เหม็นๆนั้นใส่หัวแล้วก็ให้ตัดผมด้วย....ทำไมยังกินไม่ได้อีกล่ะ..”
แทคยอนกรอกตาขึ้นฟ้าพลางดึงเนื้อที่ยังดิบอยู่นั้นมาจากมือบางแต่กับถูกขืนเอาไว้เสียนี่
“นิคคุนปล่อย...ถ้านายยังดื้อไม่ฟังที่ฉันพูดอยู่แบบนี้แล้วล่ะก็
คราวหน้าฉันจะไม่พานายมากินอีก..”
ร่างบางรีบปล่อยมือทันควันพลางอ้าปากหวอทำหน้าตกใจสุดขีด...
“อ่า...ขอโทษ..”
พลางก้มหน้างุดจนแทบคางจะติดกับหน้าอกตัวเองได้อยู่แล้วเชียว...
“ไม่ใช่ไม่ให้กินแต่เขากินกันแบบนี้....แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาดูซะ....วิธีกินแบบมนุษย์น่ะ..”
ร่างบางที่ได้ยินคำว่า...กินแบบมนุษย์..ก็หูตั้งหางกระดิกทันทีก่อนยิ้มกว้าง....
“กินแบบมนุษย์...ๆๆๆๆ...ดีๆๆๆ....เพราะฉันก็อยากเป็นมนุษย์...”
ร่างบางตบมือแปะๆอย่างดีอกดีใจจนแทคยอนต้องขมวดคิ้วอย่างงงๆ....
ปีศาจจิ้งจอกอยากเป็นมนุษย์งั้นหรอ...????
ทั้งๆที่ร่างบางนี้มีพลังอิทธิฤทธิ์ตั้งมากมาย...
แต่ทำไมถึงอยากเป็นมนุษย์ที่แทบจะไม่มีพลังอะไรเลยด้วยซ้ำล่ะ
....แปลก....
..............................................
TBC.
เอามาลงให้อย่างแบบต่อเนื่อง
พาร์ทนี้คงยาวขึ้นบ้างมั้ย..คิๆๆๆ
และไรท์หวัง..ว่าทุกคนจะชอบเรื่องนี้กันนะค่ะ...
เพราะฉะนั้นโหวตให้เต็มร้อยกันไวๆนะ...(ทำไมไม่เต็มสักทีอ่ะกระซิกๆๆๆ)
เพื่อเป็นแรงใจให้กับไรท์เตอร์สมองมดคนนี้ด้วยนะค่ะ
ไรท์ยังรอเสียงโหวตและคอมเม้นท์ทุกคนอยู่นะ...
ขออภัยหากมีคำผิดและข้อความที่ตกหล่น...
BYE.
Khunkaechin.
ความคิดเห็น