คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 100%
Gumiho : TK
PART…4
“ฉันจะควักหัวใจนายออกมาแล้วขย้ำเล่น
จากนั้นก็จะกินนายไม่ให้เหลือซากเลยคอยดู..หึๆๆๆ...”
พูดจบร่างบางก็ผลุบหายไปอย่างรวดเร็ว...
ปล่อยให้แทคยอนกลืนน้ำดังเอื้อก..
พลางปาดเหงื่ออย่างหวั่นวิตกกับคำขู่นั้นเพียงลำพัง....
..ซวยแล้วไงล่ะ...ดันปล่อยตัวอันตรายออกมาซะได้...
...อ๊ค แทคยอน...
แล้วเขาจะทำยังไงต่อไปดีล่ะเนี่ย...
โอ๊ยยยย…..เครียดเฟ้ยยยยย...
………………………………………
ไม่นานอูยองก็เดินกลับมาพร้อมรอยยิ้มพลางทรุดตัวลงนั่งข้างๆ
“พอดีคนที่รู้จักกันโทรมาบอกว่ากำลังขับรถมาที่นี่น่ะ...
เออ...ว่าแต่เมื่อครู่ที่ถามไปนั้น...นายเห็นอะไรบ้างหรือเปล่าแทค”
ร่างสูงยิ้มพรางส่ายหน้าดิ๊กแล้วรีบพูดขึ้นว่า..
“พอดีฉันเดินเข้าไปหลบฝนแล้วจู่ๆก็มีลมพายุมาจากไหนก็ไม่รู้หอบเอาข้าวของกระจุยกระจาย..ทำเอาฉันสะดุดล้มหัวน็อคพื้นไปจนหมดสติอย่างที่นายเห็นเนี่ยแหละ...”
แทคยอนเอ่ยยิ้มๆพลางใช้มือเกาท้ายทอยตัวเองอย่างเก้อเขิน
กับความซุ่มซ่ามของตนเอง(แม้จะเป็นเรื่องโกหกก็ตามทีเถอะนะ)
อูยองขมวดคิ้วทำหน้านิ่งครุ่นคิด...
ร่างสูงเมื่อเห็นดังนั้นก็ถามออกไปอย่างเป็นห่วง
“มีอะไรหรือเปล่าอูยอง”...
อูยองแค่นยิ้มน้อยๆก่อนตอบ...
“นิดหน่อยนะ...พอดีของที่เก็บล็อคเอาไว้นั้นได้หายไปแบบไร้ร่องลอย...ทั้งที่ก็อุตส่าห์เก็บไว้อย่างดีแล้วเชียวนะ...สงสัยคงเพราะกุยแจที่ใช้ล็อคนั้นคงหมดสภาพน่ะ..”
อูยองตอบพลางทอดถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกยุ่งยากใจเป็นที่สุด...
“อ่า..จริงดิ...แย่จังเลยนะ...”
ร่างสูงเอ่ยพลางแตะไหล่เพื่อนเพื่อช่วยให้กำลังใจหน่อยๆ...
อูยองยิ้มให้เพื่อเป็นการขอบคุณ...
และในตอนนั้นเองที่แทคยอนคิดได้ว่าเขาควรจะกลับโซลเสีย
ดีกว่าเพราะหากยังขืนรั้นอยู่ที่นี่ต่อไปล่ะก็...
มีหวังเขาคงต้องโดนควักหัวใจ..ตับ..ไต..ไส้พุง
พร้อมกับอวัยวะสำคัญส่วนอื่นๆเป็นแน่......
เพราะงั้นทางที่ดีเขาควรจะชิ่งหนีไอ้เจ้าปีศาจหน้าหวาน
ตนนั้นเสียก่อนดีกว่า...
และหมอนั่นคงตามเขาไปถึงโซลไม่ได้หรอกหน่า...
“ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือในทุกๆเรื่องนะอูยอง...
ยังไงฉันก็ขอตัวกลับบ้านก่อนแล้วกันนะก่อนที่มันจะดึกมากไปกว่านี้...”
อูยองเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย
แต่ก็ไม่คิดห้ามปรามแต่อย่างใด
ในเมื่อร่างสูงประสงค์ที่อยากจะกลับบ้าน....และเขาเองก็คิดว่าดีแล้ว
ที่แทคยอนอยากจะกลับบ้านไป...
เพราะนั่นถือว่ามันคือความปลอดภัยของร่างสูงเอง...
เนื่องจากตอนนี้ที่นี่..มันอันตรายเกินไปสำหรับเขาแล้วนะสิ...
“ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่ไปส่งนายไม่ได้...”
อูยองทำหน้าเศร้าเมื่อต้องปล่อยให้แทคยอนกลับบ้านไปเพียงลำพัง...
แทคยอนยิ้มกว้างก่อนพูดขึ้นมาว่า..
“ไม่เป็นไรหรอกอูยอง...นายเองก็มีแขกที่ต้องรอรับนี่นา..
ส่วนฉันเองก็กลับออกไปถูกอย่างแน่นอน...นายก็รู้นี่ว่าฉันจำทางเก่ง”
ร่างสูงตบบ่าเพื่อนเบาๆเพื่อหวังให้คลายความกังวล
ก่อนร่างสูงจะก้าวฉับๆออกเดินไปอย่างรวดเร็ว..
ในขณะที่เดินมาได้สักพักนั้น
แทคยอนก็ดันจับความรู้สึกอะไรบางอย่างได้จนต้องหยุดชะงัก
พลางหันขวับกลับไปมองทันที....
“นี่นายยยยยย...”
ร่างบางยืนยิ้มอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
พลางสาวเท้าเดินเข้ามาหาเขาแล้วกอดเอาไว้เสียแน่น...
กลิ่นหอมอ่อนๆโชยออกมาจากร่างบอบบางตรงหน้าจนเขาเองก็แทบเคลิ้มไป...
....กลิ่นนี้มันคือกลิ่นเดียวกันกับตอนที่อยู่ในโบสถ์นี่นา...
คิดได้แบบนั้นร่างสูงก็ถึงกับผงะ
ก่อนจะรีบผลักร่างบางนั้นให้ออกไปห่างๆตนเอง...
แล้วค่อยๆก้าวถอยหลังไปทีละนิดๆโดยมีสายตากลมโต...
ที่ทำหน้าแบ๊วๆเอียงคอมองมาอย่างงงๆกับสิ่งที่เห็น...
( มโนหน้าคุนนี่นะค่ะ:จกมาจากบ้านของ ANGLE KHUN )
จนเมื่อกระทั่งร่างสูงที่คอยเอาแต่ก้าวขาถอยหลังออกห่างไปเรื่อยๆอยู่นั้น....
ก็พลัน...พลัดตกลงไปยังหน้าผาสูงแบบที่ตัวเขาเองยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว..
“อ๊าคๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!”....
ร่างของแทคยอนล่วงหล่นลงมาด้วยความเร็วและแรงเสียจน
หัวของเขาไปกระแทกเข้ากับโขดหินใหญ่อย่างจัง...
ส่วนหลังเองก็ฟาด..โบ๊ะ..เข้ากับท่อนไม้...จนได้ยินเสียงแตกหักของกระดูก
ก่อนที่ร่างสูงนั้นจะสลบเหมือดและแน่นิ่งไปในทันที....
..............................................................................
TBC.
ปล.สต๊อกที่เขียนค้างไว้ค่ะ..
มาสั้นๆแบบต่อเนื่อง...555+++..
ไรท์วาดหวังมาก..ว่าทุกคนจะชอบเรื่องนี้กันนะค่ะ...
เพราะฉะนั้นโหวตให้เต็มร้อยกันไวๆนะ...
เพื่อเป็นแรงใจให้กับไรท์เตอร์สมองมดคนนี้ด้วยนะค่ะ
ไรท์รอเสียงโหวตและคอมเม้นท์อยู่นะทุกคน...
ขออภัยหากมีคำผิดและข้อความที่ตกหล่น...
BYE
Khunkaechin.
ความคิดเห็น