GUMIHO [TK]

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 100%

Gumiho : TK

PART…9

“ไม่ใช่ไม่ให้กินแต่เขากินกันแบบนี้....แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาดูซะ....วิธีกินแบบมนุษย์น่ะ..”

ร่างบางที่ได้ยินคำว่า...กินแบบมนุษย์..ก็หูตั้งหางกระดิกทันทีก่อนยิ้มกว้าง....

“กินแบบมนุษย์...ๆๆๆๆ...ดีๆๆๆ....เพราะฉันก็อยากเป็นมนุษย์...”

ร่างบางตบมือแปะๆอย่างดีอกดีใจจนแทคยอนต้องขมวดคิ้วอย่างงงๆ....

ปีศาจจิ้งจอกอยากเป็นมนุษย์งั้นหรอ...????

ทั้งๆที่ร่างบางนี้มีพลังอิทธิฤทธิ์ตั้งมากมาย...

แต่ทำไมถึงอยากเป็นมนุษย์ที่แทบจะไม่มีพลังอะไรเลยด้วยซ้ำล่ะ

....แปลก....

.....................................................




 

หลังจากที่ทั้งคู่กลับมาจากร้านเนื้อย่าง


แทคยอนก็เอาแต่นั่งถอนหายใจทิ้งทำหน้าเครียดอยู่บนโซฟาอย่างเงียบๆ....


จนนิคคุนที่วิ่งไล่จับผีเสื้อที่หลงเข้ามาในบ้านอยู่นั้นถึงกับต้องขมวดคิ้วเอียงคอมองอย่างสงสัย


ก่อนเดินเข้ามาแล้วย่อตัวลงนั่งกอดเข่าอยู่ตรงหน้าร่างสูงพลางเอ่ยถามว่า




"แทคยอนเป็นอะไร....นายนั่งถอนหายใจตั้งแต่มาถึงบ้านแล้วนะ..

ดูสินายหน้าย่นลงไปเยอะเลยเพราะเอาแต่ถอนหายใจอยู่นั่นแหละ???"




นิคคุนทำหน้าใสซื่อจ้องนัยน์ตาคมของอีกฝ่ายที่เขียวปั๊ดเพราะดันไปพูดแทงตัวดำๆ...เอ้ยย!!!...ใจดำๆของเขาเข้า




"ย่าห์..ๆๆๆ...มันไม่ได้ย่นเพราะถอนหายใจเยอะแต่มันย่นเพราะนายเล่นกินเนื้อย่างไป 50 ชุด

จนกระเป๋าเงินฉันเนี่ยฟีบแล้วฟีบอีกแถมตอนนี้เงินเหลือไม่ถึง 5000 วอนด้วยซ้ำ....แล้วมื้อเย็นอีกล่ะเราจะกินอะไรกัน"




แทคยอนบ่นยืดยาวก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างรู้สึกปวดหัว...กับวิกฤติทางการเงินครั้งนี้...

เขาควรจะกลับบ้านแล้วตั้งใจเรียนต่อการบริหารอย่างที่ปู่คาดหวังไว้ดีมั้ย

แล้วก็ล้มเลิกเรื่องการเรียนการแสดงที่เขาชอบไปซะ...หลังจากนั้นอยากได้อะไร...อยากซื้อ....อยากกินอะไร

หรือเที่ยวที่ไหนก็ทำได้ตามใจชอบ.....ไม่ต้องมาโดนยึดบัตรที่เคยรูดปื้ดๆใช้จ่ายอย่างกับน้ำแบบนั้นไปหมด....

และไอ้ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะความดื้อรั้นเอาแต่ใจของเขาเองแท้ๆ.....

เลยทำให้ตัวเองต้องมาลำบากอยู่อย่างทุกวันนี้...



ร่างสูงสลัดหัวไล่ความคิด..ครั้งที่ล้านแปด...นั้นทิ้งไป....ก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอีกครั้ง.....

ย่าห์....เอาอีกแล้วสินะ...พอลำบากหรือเข้าตาจนทีไรเป็นอันต้องคิดอยากจะกลับไปอยู่บ้านแบบสบายๆทุกทีสินา.....

.....ฮึ่ยยยยยย.....ในเมื่อเขาตัดสินใจเองแล้วว่าจะเลือกเดินตามความฝัน.....

ดังนั้นเขาก็ควรที่จะไปให้ถึงสุดปลายทางของมันสิ.....จะมายอมแพ้แค่อุปสรรค..กิ๊กก๊อก???...แบบนี้ได้ยังไงกัน

พลางเหลือบตามองคนตรงหน้าแล้วก็นั่งคอตกแทบจะทันที.....

เอ่อ....ขอเปลี่ยนจากคำว่าอุปสรรคกิ๊กก๊อก...เป็นอุปสรรที่อยากแก่การควบคุมจะดีกว่า.....


.....เฮ้อ....กลุ้ม...


แทคยอนนั่งน้ำตาไหลพรากอยู่ในอกเมื่อเห็นว่าร่างบางตรงหน้านั่งมองเขาอยู่อย่างไม่ค่อยจะเข้าใจเท่าไหร่.....




"50 ชุดคือแปลว่าเยอะหรอแทค....ปกติฉันก็กินแต่วัวตัวเป็นๆนี่นา...???"



ร่างบางทำท่าทางครุ่นคิดอย่างหนักแต่แทคยอนกลับนั่งหน้าซีดเหงื่อตก

และพร้อมจะเป็นลมได้อยู่ทุกเมื่อพอได้ยินอะไรแบบนั้นเข้า




"นะ...นะ...นายกินวัวสดๆ....ตัวเป็นๆเลยหรอนิคคุน"




แทคยอนถามเสียงสั่นๆอย่างรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆ....พลางครุ่นคิด...

...แล้วถ้าเกิดหมอนี่ดันหิวจัดขึ้นมาจะกระโดดกัดคอหอยตรูมั้ยล่ะทีเนี่ย..ย่าห์....




"อืม...ก็แค่จับหักคอดูดเลือดแล้วก็ค่อยกินเนื้อทีหลังน่ะ...มันอร่อยมากกว่าที่นายให้เอาไปย่างกินซะอีกนะแทคยอน"




นิคคุนยิ้มตอบตากลมโตใสแป๋วเขาทำเหมือนว่าเรื่องที่เล่ามานั้นเป็นเรื่องธรรมด๊าาาธรรมดาปกติสามัญทั่วไป....

แถมยิ้มแก้มแทบปริอีกต่างหาก..เล่นเอาแทคยอนทั้งอยากจะกลัวทั้งอยากจะเอ็นดู(แต่ไม่กล้า)จนสับสนไปหมด

ทำไมคนน่ารักๆแบบนายถึงต้องเป็นปีศาจด้วยนะ....

เพราะไอ้ความน่ารักที่แฝงไปด้วยความน่ากลัวนี่แหละที่มันทำให้เขาแขยงไม่กล้าที่จะอยู่ใกล้ๆร่างบางนี้สักเท่าไหร่

และถึงแม้ในบางครั้งเขาเองก็มักจะเผลอไผลเคลิบเคลิ้มไปกับเสน่ห์ในตัวร่างบางนี้ก็ตาม

แต่อีกใจลึกๆแล้วนั้น..ก็คอยแต่จะเฝ้าย้ำเตือนกรอกหูตัวเองอยู่เสมอว่า

ร่างบางตรงหน้านี้คือ Gumiho ปีศาจจิ้งจอก

ที่ตำนานบอกเอาไว้ว่ามันชอบกินตับมนุษย์ผู้ชายเป็นอาหาร..

ย่าห์......แล้วหลังจากนี้เขาควรจะระวังตับตัวเองเอาไว้ให้มากใช่มั้ย

งั้นแกล้งบอกไปเลยแล้วกันว่า....ฉันไม่ใช่ผู้ชายนะยะตัวเธอ....

เพื่อรักษาและคงไว้ซึ่งตับชายเกาหลีที่ Gumiho หมายปองจะกินมัน




"เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ....เพราะตอนนี้ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำมากกว่าจะมานั่งๆนอนๆ

ปล่อยให้เวลาผ่านไปอยู่แบบนี้"




ร่างสูงเอ่ยพลางคว้าเป้ขึ้นมาสะพายบนหลังและตั้งท่าจะเดินออกจากบ้านไป...

นิคคุนที่เห็นแบบนั้นก็รีบผวาเฮือกวิ่งเข้าไปเกาะแขนหนาเอาไว้แล้วพูดว่า




"นายจะไปไหนหรอแทคยอน"




สีหน้าตื่นตกใจและนัยน์ตากลมโตที่จ้องมองเขามานั้น

มีประกายของความหวาดกลัวแสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด......

เรียกให้คิ้วเรียวของอีกฝ่ายถึงกับขมวดเป็นปมขึ้นด้วยความสงสัย......




"เอ่อ...ฉันก็แค่จะไปหางานทำ....ไม่งั้นจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อเนื้อให้นายกินได้ล่ะ"




แทคยอนตอบแต่พอแค่เห็นรอยยิ้มกว้างฉาบขึ้นบนดวงหน้าสวยหวานนั้น

ก็รีบพูดขัดขึ้นมาทันทีเลยว่า




"ย่าห์ๆๆๆ....หยุดเลยนิคคุนถ้านายคิดจะตามไปป่วนฉันแล้วล่ะก็หยุดคิดไปได้เลย

และฉันขอสั่งห้าม.....ไม่ให้นายออกจากบ้านไปไหนเด็ดขาด.....

พร้อมทั้งช่วยกรุณานั่งนิ่งๆอยู่ตรงนี้แล้วเฝ้าบ้านให้ฉันจะดีกว่านะ...นิคคุน...."




ร่างบางที่ได้ยินคำสั่งห้ามไม่ให้ออกไปไหนก็ถึงกับพองลมใส่แก้มทำหน้าง้ำไม่พอใจทันที

นิคคุนโถมร่างตัวเองลงไปนอนบนโซฟาแล้วซุกหน้าหนีแทคยอนเพราะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ

ที่ร่างสูงไม่ยอมให้ติดตามไปด้วย.....

แต่นั้นก็ยังไม่เท่าไหร่หรอก....ถ้าไม่อยากให้ตามเขาก็ไม่ตามไปด้วยก็ได้....

แต่นี่อะไรกันยังมาบอกว่าห้ามไม่ให้เขาออกไปข้างนอกเองอีก....นี่มันสุดจะทนเกินไป...

แทคยอนคิดจะขังเขาเอาไว้เหมือนอย่างในภาพนั้นอีกงั้นหรอ....

แล้วเขายังต้องถูกขังแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ถึงจะพอ.....



ร่างสูงที่ยืนมองอยู่นิ่งๆพอเห็นว่าร่างบางนอนเงียบไม่พูดไม่จาอะไรขึ้นมาอีก

จึงตัดสินใจกระชับกระเป๋าตัวเองขึ้นแล้วก้าวฉับๆออกจากบ้านไป

ทิ้งให้นิคคุนนอนยิ้มกริ่มคิดอะไรอยู่เพียงตามลำพัง...




........................................


TBC.

ย่าห์.....อัพให้แบบด่วนๆ....ณ.ที่ทำงานจ้า....5555++++

ปล.ขอบคุณคุณหนูนานะคะที่เตือน...55555++++

ไรท์ลืมบอกไปหรือจะบอกว่าพลาดอย่างแรงดีล่ะที่

ดันลืมบอกสีผมสีใหม่ของ Gumiho ไปหลังจากแทคยอนย้อมให้

ตอบนะคะ...ผมนิคคุนคือสีดำ...คิๆๆๆ...ถือว่าเราเคลียร์กันแล้วนะคะ5555++

ยังไงอย่าลืมโหวตกับคอมเม้นท์มากันนะ...


ขออภัยหากไรท์ไม่ได้ทำการแก้ไขคำผิดหรือคำที่ตกหล่น


bye.

khunkaechin