คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 100%
Gumiho : TK
PART…7
"งั้นต่อจากนี้ไปนายชื่อว่านิคคุนนะ...
ส่วนฉันแทคยอน..อ๊ค แทคยอน..จำเอาไว้ด้วยล่ะ..."
ร่างบางคลี่ยิ้มกว้างอย่างดีใจ
พลางหอมแก้มร่างสูงเบาๆเพื่อให้เป็นรางวัล..
"อืม..ฉันชื่อนิคคุน..ขอบใจนะแทคยอน."......
พูดจบก็หันกลับไปสนใจวิวรอบนอกต่อ
พลางชี้โบชี้เบ้ยิ้มหัวเราะกับสิ่งแปลกใหม่ตรงหน้าอย่างสนุกสนาน....
แทคยอนอดยิ้มตามไม่ได้.....
เจ้านี่มันน่ารักเป็นบ้าเลย
...................................................
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหลาที่ซ่อนอยู่ภายใต้กรอบแว่นตาใสๆนั้น
กำลังกวาดมองไปรอบๆภายในตัวโบสถ์.....
ที่ต่างก็เต็มไปด้วยซากสิ่งของที่หล่นแตกหักเสียหายจากลมพายุเมื่อวานนี้....
แต่นัยน์ตาคมๆนั้นหาได้ใส่ใจไม่......
ในเมื่อเขาเอาแต่จดจ้องอยู่กับรูปภาพที่เหลือเพียงแค่หญิงชราที่นั่งอยู่คนเดียวเท่านั้น
คิ้วเรียวเข้มขมวดเป็นปมเข้าหากันทันที....
“มาถึงแล้วเหรอ”
อูยองที่เดินเข้ามาเอ่ยภามขึ้นใบหน้าน่ารักนั้นเรียบสนิท
เมื่อเห็นร่างที่คุ้นตายืนกอดอกมองภาพเจ้าปัญหาอยู่เงียบๆ
“ครับ..”
ชายหนุ่มตอบสั้นๆโดยไม่คิดที่จะหันกลับมามองหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย
“หายไปได้ยังไงในเมื่อคุณยายสามเป็นคนผนึกเอาไว้เองแท้ๆ..”
ร่างสูงพึมพำเบาๆกับตัวเอง.....
นัยน์ตาคมนั้นแอบมีประกายไหววูบเล็กน้อยก่อนจะกลับไปเรียบสนิทไร้อารมณ์เช่นดังเดิม
“ที่นายมาที่นี่คงรู้แล้วสินะว่าจะต้องทำอะไร....เพราะดูจากรูปการณ์แล้ว
ต้องมีใครสักคนที่รู้วิธีการปลดผนึกเป็นแน่...แต่เพื่อจุดประสงค์อะไรนั้น
ฉันเองก็ยังไม่มั่นใจเท่าไหร่....เพราะขนาดคนในตระกูลผู้ดูแลยังไม่มีใครเคยรู้เรื่องนี้
มาก่อนเลยแม้แต่คนเดียว..”
อูยองเดินเข้ามายืนข้างๆร่างสูงพลางกอดอกมองภาพนั้นอย่างใช้ความคิด....
ชายหนุ่มไม่เอ่ยตอบอะไรแต่กลับสาวเท้าเดินขึ้นไปปลดรูปนั้นลงมา
ก่อนม้วนมันยัดใส่กระเป๋าตัวเอง...
อูยองที่เห็นแบบนั้นรีบไปรั้งแขนเขาไว้ทันที...
สายตาที่มองบ่งบอกถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก...
“นั่นนายคิดจะทำอะไร..ฮวาง ชานซอง”
น้ำเสียงแข็งกร้าวของอูยองเอ่ยถาม....
ร่างสูงทำเพียงดึงแขนตัวเองกลับแล้วตอบด้วยเสียงเรียบๆว่า...
“ถึงจะแขวนเอาไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกครับ...ในเมื่อผนึกมันถูกปลดออกไปแล้ว”
ชานซองที่จ้องหน้าคนข้างๆไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจกับอาการขุ่นเคือง
ของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย...อูยองขบกรามแน่นพลางเอ่ยเสียงเครียดว่า
“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ...แต่นายเองก็ไม่มีสิทธิที่จะทำแบบนี้....นายลืมฐานะของตัวเอง
ไปแล้วหรือไง”
นัยน์ตาเรียวเล็กมองร่างสูงอย่างเหลืออดที่เขากล้ามาปลดรูป
ที่แขวนเอาไว้ถึง 3000 ปีนั้นลงมาเสียดื้อๆ
“คุณจะกลัวอะไรในเมื่อภาพนี้ไม่มีสิ่งที่พวกคุณจะต้องดูแลอยู่อีกต่อไป....”
ริมฝีปากสวยได้รูปเหยียดยิ้มราวเยาะให้คนตรงหน้า...
ที่กำลังกำหมัดแน่นข่มอารมณ์กรุ่นโกรธนั้นอยู่...
ร่างสูงโค้งตัวลงน้อยๆก่อนก้าวขาเรียวยาวนั้นจากไปอย่างไม่ใยดี....
“โถ่เว้ย...!!!!!!!”
อูยองสบถออกมาอย่างหงุดหงิดเต็มทน....เขาไม่น่าพลาดเลยที่ปล่อย GUMIHO
ให้หายไป....แล้วคราวนี้เขาจะเอาหน้าที่ไหนไปพบบรรพบุรุษที่อุตส่าห์ฝากฝัง
ไว้ใจให้เขาดูแลและสืบทอดวัดนี้กันได้อีกต่อไปล่ะ....
“นายท่านขอรับ...จะให้ผมจัดการยังไงต่อไปดีขอรับ”
ชายหนุ่มรูปร่างเพรียวบางอ้อนแอ้นนัยน์ตาเรียวเล็ก
ที่ยืนอยู่ห่างๆเมื่อครู่....เดินเข้ามาหาผู้เป็นนายพลางเอ่ยขอรับคำสั่งต่อไป....
อูยองที่ยืนหลับตานิ่งข่มอารมณ์กรุ่นๆของตนเองอยู่นั้น
หันมาหาลูกน้องคนสนิทด้วยสีหน้าเครียดขมึงแล้วเอ่ยว่า....
“ตามไป..”
ร่างบางที่ได้รับคำสั่งค้อมตัวคำนับก่อนถอยหลังออกมาสองสามก้าว
แล้วจึงหมุนตัวเดินออกไปจากโบสถ์อย่างเงียบกริบ...
“ฝากด้วยนะ..จุนโฮ...”
อูยองถอนหายใจอย่างหนักอก....
พลางเบือนสายตาเรียวเล็กนั้นขึ้นไปมองที่ท้องฟ้ากว้างอย่างเหม่อลอย.......
(เอารูปมาให้มโน Gumiho กันค่ะ...น่ารักเนอะ..น่ารักว่ามั้ย..คิๆๆ)
.............................................................................
แทคยอนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าป้ายรถเมล์พร้อมกับนิคคุนที่เอาแต่หันซ้ายหันขวา
ทำตาโตเป็นประกาย...ทั้งยังเดินป่วนไปนั่นนี่แบบอยู่ไม่เป็นสุข...
จนเขาเองต้องดุเข้าให้เสียหลายทีกว่าจะนิ่งลงได้บ้าง.....
“แทคคคคคค..!!!!!”
ร่างบางร้องเรียกพลางใช้นิ้วเรียวขาวชี้ไปยังป้ายโฆษณาใหญ่ยักษ์ที่มีรูปเนื้อย่าง
อย่างน่าอร่อย....พลางทำสีหน้าออดอ้อนพร้อมกับเขย่าแขนหนานั้นไปเต็มแรง
เสียจนแขนเขาแทบหลุด....
“ฉันอยากกินเนื้อ..”
ไม่ว่าเปล่าพลางใช้ลิ้นสีชมพูเรียวเล็กนั้น...ไล้เลียลงบนปากอิ่มของตนเองประกอบ
เล่นเอาแทคยอนหัวใจกระตุกวูบทั้งกลัวทั้งหวั่นไหวกับไอ้ท่าทางแบบนั้น....
แทคยอนรีบเงยหน้าหนีเพราะไม่อยากเห็นภาพสะเทือนอารมณ์บวกกับเรียวหน้า
สวยหวานที่คอยเอาแต่ทำตาโตๆส่งประกายวิ้งๆมาให้
จนเขาเองก็ทนไม่ไหวต้องใจอ่อนยอมทำตามที่ขอจนได้สิน่า...
“อ่าๆๆๆๆ....เข้าใจแล้วแต่ต้องกลับบ้านก่อนค่อยพาไปกินตกลงมั้ย..??”..
“จริงๆนะ...เย้ๆๆๆๆ......อ๊คแทคยอนใจดีที่สุดในโลกเลย”
ร่างบางที่ได้ยินแบบนั้นก็กระโดดโลดเต้นดีใจยกใหญ่โดยมีร่างสูงที่มองมาแบบยิ้มๆ
ก่อนนิคคุนจะโถมตัวเข้าไปกอดร่างสูงไว้แน่น...เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ.....
จนทำให้หมวกที่ใส่อยู่ถึงกับหลุดออกมา
แล้วรั้งให้ผมสีเงินยาวสลวยตกถึงสะโพกนั้นทิ้งตัวลงมาอย่างรวดเร็ว....
เรียกให้สายตาคนแถวนั้นมองมาอย่างตกตะลึง...
เมื่อเห็นใบหน้าหวานสวยเรียวเล็กรูปไข่ที่ขาวจัด
พร้อมกับแก้มอิ่มที่กำลังขึ้นสีระเรื่ออย่างชวนมองเพราะอาการดีใจ
ทั้งยังถูกฉาบไปด้วยร้อยยิ้มของริมฝีปากอิ่มสีสวยจนแทบจะละสายตาไปไม่ได้....
แถมร่างบางนั้น.....ยังมีผมที่ยาวจัดและสีที่แปลกจนสะดุดตาคนที่เดินผ่านไปมาอีกด้วย
แทคยอนรีบหยิบหมวกขึ้นมาแปะไว้บนหัวทุยๆนั้นก่อนถอดเสื้อแขนยาว
ที่มีฮู้ดของตัวเองออกมาให้ร่างบางใส่แล้วรวบผมสีเงินนั้นเข้าไปข้างใน
พลางดึงหมวกทับลงให้อีกที
ก่อนมือหนาๆจะรีบกุมมือเรียวเล็กนั้นไว้แล้วจูงให้เดินหนีออกมาจากจุดนั้นทันที
เมื่อสายตาทุกคู่เริ่มมองมายังพวกเขาทั้งสองคนอย่างสนใจ...
แต่ร่างบางที่ถูกลากออกมานั้นกลับเอาแต่ยิ้มไม่หุบ
แถมยังทำหน้าลัลล้าอย่างมีความสุขสุดๆ(เพราะหวังจะได้กินเนื้อย่าง)
จนแทคยอนอยากจะสะบัดมือเล็กๆนี่ทิ้งไปเสียอย่างหมั่นไส้.....
นี่ไอ้ปีศาจหน้าหวานมันจะไม่รู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนเลยรึไงกันนะ...
ฮึ่ย....แต่จะว่าไปคงบอกว่าไม่รู้ตัวเสียมากกว่า....ว่าตัวเองมีหน้าตาน่ารักมากขนาดไหน
เพราะแค่เมื่อครู่ที่ทุกคนเห็นร่างบางเพียงชั่วแว่บบบบ.....เดียวเท่านั้น
ก็สามารถเรียกน้ำลายจากหนุ่มๆให้ไหลมารวมกันจนจะเป็นแอ่งน้ำได้อยู่แล้วเชียว...
ทั้งยังมีหน้ามามองนิคคุนด้วยสายตาหื่นๆเสียอีก...
ย่าห์......อันตรายจริงๆ....นิคคุน...
แล้วอย่างนี้ฉันจะปล่อยมือนายไปได้ยังไงกัน...
แทคยอนกระชับมือตัวเองให้แน่นขึ้น...
พลางสาวเท้าพาร่างบางเดินหายลับไปจากสายตาของคนแถวนั้นอย่างรวดเร็ว...
..................................................
TBC.
เอามาลงให้อย่าง(ไม่)ต่อเนื่อง 555+++
พาร์ทนี้คงยาวขึ้นมานิดนึงอ่ะเนอะ..คิๆๆๆ
และไรท์หวัง..ว่าทุกคนจะชอบเรื่องนี้กันนะค่ะ...
เพราะฉะนั้นโหวตให้เต็มร้อยกันไวๆนะ...(ทำไมไม่เต็มสักทีอะกระซิกๆๆๆ)
เพื่อเป็นแรงใจให้กับไรท์เตอร์สมองมดคนนี้ด้วยนะค่ะ
ไรท์ยังรอเสียงโหวตและคอมเม้นท์ทุกคนอยู่นะ...
ขออภัยหากมีคำผิดและข้อความที่ตกหล่น...
BYE.
Khunkaechin.
ความคิดเห็น