ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 100%
เสียใจน้ำตาแตกแต่ฉันก็จะอัพฟิกเว้ยยยยยยยย
PART…6.
แล้วตากลมโตนั้นก็หลับพริ้มลงไปอย่างน่ารัก...
น่ารักเสียจนแทคยอนเผลอโน้มตัวเข้าไปหาช้าๆอย่างลืมตัว....
แต่ทว่าทุกอย่างกับพลันหยุดชะงักลง....
เมื่อจู่ๆตากลมๆคู่สวยนั้นก็ดันลืมขึ้นมาในขณะที่ดวงหน้าของคนทั้งสองนั้น
อยู่ห่างกันไม่ถึงนิ้ว...
ลมหายใจอุ่นๆของเขาที่เป่ารดแก้มสวยนั้นมันค่อยขึ้นสีระเรื่อ.....
....น่ารัก....
...ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ....
...นายปีศาจ.....
.............................................
ร่างสูงผงะตัวออกห่าง...ก่อนผุดลุกขึ้นยืนแล้วสาวเท้าก้าวยาวๆเดินหนีมา...
"แกคิดบ้าอะไรอยู่ว่ะแทคยอนนั้นมันปีศาจนะเฟ้ยยย!!!!!
แถมยังเป็นปีศาจผู้ชายอีกต่างหาก....แม้จะน่ารักก็เถอะ"
ประโยคสุดท้ายบ่นงึมงำเสียงเบากะให้ตัวเองได้ยินเพียงคนเดียว....
"อื้อขอบใจที่ชม"
แต่ทว่าร่างบางที่เดินตามมาติดๆนั้นกับได้ยินซะนี่...พลางเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่สดใส
"อืม...ไม่เป็นไร"
แทคยอนหยุดเดินก่อนสมองจะประมวลผล...แล้วร้องจ๊ากกกออกมาอย่างตกใจ...
"เหวออออ....ได้ยินด้วย"
ร่างสูงทำสีหน้าตื่นตกใจทันที...เมื่อเห็นร่างบางยืนตาแป๋วยิ้มกว้าง..
...นี่เขาแค่พะงาบๆปากยังรู้เลยหรือนี่....ช่างน่ากลัวเสียจริงๆ...
"อืม...ฉันหูดีน่ะ".
..รอยยิ้มเจิดจ้าเปล่งประกายราวสปอตไลท์ตัวเขื่องถูกยิงตรงมาให้ร่างสูงหวั่นไหวเล่น
ไม่ไหวขืนอยู่ใกล้กันมากกว่านี้มีหวังโดนมนต์เสน่ห์แล้วถูกจับกินเป็นแน่......
...ย่าห์...อ๊คไม่ยอมมมมมมม....
เมื่อคิดได้แบบนั้นร่างสูงก็ออกตัววิ่งหนีไปทันที.........
ทิ้งให้ร่างบางยืนมองตาปริบๆอย่างงงๆ.....
"วิ่งทำไม..."
ใบหน้าหวานสวยขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัยแต่ไม่นานก็คลี่ยิ้มบางๆออกมา..
"ถึงยังไงนายก็ต้องวิ่งกลับมาหาฉันอยู่ดี...คิๆๆๆๆ...."
ร่างบางหัวเราะคิกคักพลางเดินวนไปเดินวนมาเพื่อรอคอยร่างสูงอย่างใจเย็น...
ฉันจะรอคอย...เขาคนนั้นอีกครั้ง....
............#...............
แทคยอนที่วิ่งกระหืดกระหอบมาไกลโขแล้วนั้น...จึงตัดสินใจค่อยๆหันหลังกลับไปมอง
ว่าเจ้าปีศาจหน้าหวานตนนั้นตามเขามาอีกหรือไม่......
แต่ทว่ากับไม่มีวี่แววหรือเสียงของการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตเลยแม้แต่น้อย....
แทคยอนถอนหายใจดัง..เฮือก..อย่างโล่งอกก่อนหันหน้ากลับมาเพื่อจะออกเดินต่อ....
รอยยิ้มของความดีใจเมื่อครู่เป็นอันต้องหุบฉับลงไปอย่างปัจจุบันทันด่วน
เมื่อตรงหน้าเขานั้นมีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหมูป่าซึ่งขนาดตัานั้น...
ใหญ่ยักษ์เท่ากับหมูพ่อพันธ์ุได้เลยทีเดียว...
เรียวขายาวๆของเขาค่อยๆถอยหลังออกห่างมาอย่างช้าๆ...
ก่อนจะหมุนตัวและใส่เกียร์ 5 วิ่งหน้าตั้งกลับไปทางเดิมที่เขาเพิ่งจะวิ่งหนีมา....
จะบ้าตาย...อ๊คจะบ้าตาย....
ส่วนอีกด้านที่ยังคงนั่งรอคอยอยู่นั้นก็กำลังเพลิดเพลินกับการเล่นดอกไม้อยู่เลยทีเดียว
..แต่เมื่อพอกลิ่นที่คุ้นเคยนั้นเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ...
ร่างบางก็ออกอาการหน้าบานยิ้มกว้างขึ้นมาทันที
"ว่าแล้วไงว่านายต้องกลับมา"
ร่างบางรีบลุกยืนขึ้นเมื่อคนที่เขาเฝ้ารอคอย...
กำลังวิ่งเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนจะถึงเขาได้อยู่แล้วนั้น...
จู่ๆมือหนาก็ยื่นออกมาอย่างไม่รู้ตัวพลางคว้าเอาข้อมือเรียวเล็กนั้นให้ออกวิ่งตามมาติดๆ....
ใบหน้าสวยหวานอมยิ้มอย่างพอใจ...
แม้อันที่จริงแล้วนั้นเขาสามารถจัดการเขมือบไอ้หมูป่าตัวนั้นได้อย่างสบายๆแท้ๆเลยเชียว
แต่เขากลับเลือกที่จะปล่อยมันไปเพราะเพียงว่ารู้สึกสนุก....
...ใช่แล้ว....เขากำลังสนุกมากที่ได้วิ่งหนีมันไปพร้อมกับคนๆนี้....
....แทนที่จะเลือกกินหมูเจ้าปัญหาตัวนั้นไปซะ....
.............................................
"แกคิดบ้าอะไรอยู่ว่ะแทคยอนนั้นมันปีศาจนะเฟ้ยยย!!!!!
แถมยังเป็นปีศาจผู้ชายอีกต่างหาก....แม้จะน่ารักก็เถอะ"
ประโยคสุดท้ายบ่นงึมงำเสียงเบากะให้ตัวเองได้ยินเพียงคนเดียว....
"อื้อขอบใจที่ชม"
แต่ทว่าร่างบางที่เดินตามมาติดๆนั้นกับได้ยินซะนี่...พลางเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่สดใส
"อืม...ไม่เป็นไร"
แทคยอนหยุดเดินก่อนสมองจะประมวลผล...แล้วร้องจ๊ากกกออกมาอย่างตกใจ...
"เหวออออ....ได้ยินด้วย"
ร่างสูงทำสีหน้าตื่นตกใจทันที...เมื่อเห็นร่างบางยืนตาแป๋วยิ้มกว้าง..
...นี่เขาแค่พะงาบๆปากยังรู้เลยหรือนี่....ช่างน่ากลัวเสียจริงๆ...
"อืม...ฉันหูดีน่ะ".
..รอยยิ้มเจิดจ้าเปล่งประกายราวสปอตไลท์ตัวเขื่องถูกยิงตรงมาให้ร่างสูงหวั่นไหวเล่น
ไม่ไหวขืนอยู่ใกล้กันมากกว่านี้มีหวังโดนมนต์เสน่ห์แล้วถูกจับกินเป็นแน่......
...ย่าห์...อ๊คไม่ยอมมมมมมม....
เมื่อคิดได้แบบนั้นร่างสูงก็ออกตัววิ่งหนีไปทันที.........
ทิ้งให้ร่างบางยืนมองตาปริบๆอย่างงงๆ.....
"วิ่งทำไม..."
ใบหน้าหวานสวยขมวดคิ้วมุ่นอย่างสงสัยแต่ไม่นานก็คลี่ยิ้มบางๆออกมา..
"ถึงยังไงนายก็ต้องวิ่งกลับมาหาฉันอยู่ดี...คิๆๆๆๆ...."
ร่างบางหัวเราะคิกคักพลางเดินวนไปเดินวนมาเพื่อรอคอยร่างสูงอย่างใจเย็น...
ฉันจะรอคอย...เขาคนนั้นอีกครั้ง....
............#...............
แทคยอนที่วิ่งกระหืดกระหอบมาไกลโขแล้วนั้น...จึงตัดสินใจค่อยๆหันหลังกลับไปมอง
ว่าเจ้าปีศาจหน้าหวานตนนั้นตามเขามาอีกหรือไม่......
แต่ทว่ากับไม่มีวี่แววหรือเสียงของการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตเลยแม้แต่น้อย....
แทคยอนถอนหายใจดัง..เฮือก..อย่างโล่งอกก่อนหันหน้ากลับมาเพื่อจะออกเดินต่อ....
รอยยิ้มของความดีใจเมื่อครู่เป็นอันต้องหุบฉับลงไปอย่างปัจจุบันทันด่วน
เมื่อตรงหน้าเขานั้นมีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหมูป่าซึ่งขนาดตัานั้น...
ใหญ่ยักษ์เท่ากับหมูพ่อพันธ์ุได้เลยทีเดียว...
เรียวขายาวๆของเขาค่อยๆถอยหลังออกห่างมาอย่างช้าๆ...
ก่อนจะหมุนตัวและใส่เกียร์ 5 วิ่งหน้าตั้งกลับไปทางเดิมที่เขาเพิ่งจะวิ่งหนีมา....
จะบ้าตาย...อ๊คจะบ้าตาย....
ส่วนอีกด้านที่ยังคงนั่งรอคอยอยู่นั้นก็กำลังเพลิดเพลินกับการเล่นดอกไม้อยู่เลยทีเดียว
..แต่เมื่อพอกลิ่นที่คุ้นเคยนั้นเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ...
ร่างบางก็ออกอาการหน้าบานยิ้มกว้างขึ้นมาทันที
"ว่าแล้วไงว่านายต้องกลับมา"
ร่างบางรีบลุกยืนขึ้นเมื่อคนที่เขาเฝ้ารอคอย...
กำลังวิ่งเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนจะถึงเขาได้อยู่แล้วนั้น...
จู่ๆมือหนาก็ยื่นออกมาอย่างไม่รู้ตัวพลางคว้าเอาข้อมือเรียวเล็กนั้นให้ออกวิ่งตามมาติดๆ....
ใบหน้าสวยหวานอมยิ้มอย่างพอใจ...
แม้อันที่จริงแล้วนั้นเขาสามารถจัดการเขมือบไอ้หมูป่าตัวนั้นได้อย่างสบายๆแท้ๆเลยเชียว
แต่เขากลับเลือกที่จะปล่อยมันไปเพราะเพียงว่ารู้สึกสนุก....
...ใช่แล้ว....เขากำลังสนุกมากที่ได้วิ่งหนีมันไปพร้อมกับคนๆนี้....
....แทนที่จะเลือกกินหมูเจ้าปัญหาตัวนั้นไปซะ....
.............................................
ที่สถานีขนส่ง....
ร่างสูงแบกกระเป๋าเป้ใบใหญ่เดินอาดๆเข้ามายังสถานีเพื่อขึ้นรถกลับไปโซล
โดยมีร่างบางเดินตามมาติดๆ....
แววตาใสซื่อที่มองสิ่งต่างๆไปรอบๆนั้น....มันช่างดูแปลกใหม่และน่าตื่นตาไปเสียหมด
แทคยอนมองดูร่างบางอย่างเอ็นดูปนรำคาญหน่อยๆ
เมื่อเจ้าปีศาจหน้าหวาน...เอาแต่เฝ้าถามนั่น..โน้น...นี่..กับเขาอยู่นั่นแหละ....
ทำเอาจนเขาที่คอยบังคับให้แต่งตัวอยู่นั้น....ถึงกับกุมขมับอย่างปวดหัวเลยทีเดียว.....
"นายอยู่นิ่งๆบ้างสักทีได้มั้ย...????"
แทคยอนตวาดอย่างหัวเสียเมื่อคนที่นั่งข้างๆออกอาการหยุกหยิกอยู่ไม่สุขเสียที....
ร่างบางหันมาทำหน้ายิ้มก่อนตอบว่า...
"ก็มันน่าสนุกนี่นา....ฉันเลยอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้...
ก็เพราะว่าฉัน...ถูกขังไว้ในนั้นมานาน...นานเกือบตั้งห้าพันปีเลยล่ะ"
ร่างบางเอ่ยอย่างเศร้าสร้อยจนพลอยทำให้บรรยากาศรอบๆตัวที่เคยมีประกายวิ้งๆสดใส
พลันหม่นหมองลงไปได้ในพริบตา...
เล่นเอาแทคยอนทำอะไรไม่ถูกกันเลยทีเดียว....
..ว่าแต่ทำไมเขาถึงต้องมารู้สึกหดหู่ตามไปด้วยล่ะเนี่ย...
..ย่าห์...ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ.....
โดยมีร่างบางเดินตามมาติดๆ....
แววตาใสซื่อที่มองสิ่งต่างๆไปรอบๆนั้น....มันช่างดูแปลกใหม่และน่าตื่นตาไปเสียหมด
แทคยอนมองดูร่างบางอย่างเอ็นดูปนรำคาญหน่อยๆ
เมื่อเจ้าปีศาจหน้าหวาน...เอาแต่เฝ้าถามนั่น..โน้น...นี่..กับเขาอยู่นั่นแหละ....
ทำเอาจนเขาที่คอยบังคับให้แต่งตัวอยู่นั้น....ถึงกับกุมขมับอย่างปวดหัวเลยทีเดียว.....
"นายอยู่นิ่งๆบ้างสักทีได้มั้ย...????"
แทคยอนตวาดอย่างหัวเสียเมื่อคนที่นั่งข้างๆออกอาการหยุกหยิกอยู่ไม่สุขเสียที....
ร่างบางหันมาทำหน้ายิ้มก่อนตอบว่า...
"ก็มันน่าสนุกนี่นา....ฉันเลยอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้...
ก็เพราะว่าฉัน...ถูกขังไว้ในนั้นมานาน...นานเกือบตั้งห้าพันปีเลยล่ะ"
ร่างบางเอ่ยอย่างเศร้าสร้อยจนพลอยทำให้บรรยากาศรอบๆตัวที่เคยมีประกายวิ้งๆสดใส
พลันหม่นหมองลงไปได้ในพริบตา...
เล่นเอาแทคยอนทำอะไรไม่ถูกกันเลยทีเดียว....
..ว่าแต่ทำไมเขาถึงต้องมารู้สึกหดหู่ตามไปด้วยล่ะเนี่ย...
..ย่าห์...ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ.....
"ว่าแต่...นายชื่ออะไรล่ะ"
ร่างบางหันหน้ามามองก่อนทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วตอบว่า...
"Gumiho...ใช่ๆ...เพราะใครๆก็เรียกชื่อฉันแบบนี้กันทั้งนั้น....
แม้แต่คุณยายสามเองก็ด้วยเช่นกัน.."
คำตอบที่ทำเอาแทคยอนขมวดคิ้วหนาเข้าหากันทันที....
"นายมีญาติด้วยหรอ..??"
แทคยอนถามอย่างสงสัย....ร่างบางทำเพียงยกยิ้มให้น้อยๆ
แล้วก้มลงมองมือตัวเองที่บีบเข้าหากันแน่น...พลางเอ่ยยิ้มๆว่า....
"สักวันฉันจะเล่าให้ฟังนะ..."
แทคยอนไม่เซ้าซี้อะไรต่ออีก...ก่อนครุ่นคิด...
....จะให้เรียกว่า Gumiho มันก็ดูจะประหลาดเกินไป...
พลางพิจารณาใบหน้าสวยหวานที่เอาแต่เหลียวซ้ายแลขวาอย่างตื่นเต้น
ก่อนจะปิ๊งไอเดียขึ้นมาได้...นิคคุน.....
.......ชื่อนี้แหละเหมาะเหม็ง.......
แถมหน้าตาละม้ายคล้ายนักร้องชื่อดังวงหนึ่งอีกต่างหาก....
"นี่นายไม่มีชื่อใช่มั้ย.....งั้นต่อจากนี้ไปนายชื่อว่านิคคุนนะ...
ส่วนฉันแทคยอน..อ๊ค แทคยอน..จำเอาไว้ด้วยล่ะ..."
ร่างบางคลี่ยิ้มกว้างอย่างดีใจพลางหอมแก้มร่างสูงเบาๆเพื่อให้เป็นรางวัล..
"อืม..ฉันชื่อนิคคุน..ขอบใจนะแทคยอน."...
พูดจบก็หันกลับไปสนใจวิวรอบนอกต่อ
พลางชี้โบ้ชี้เบ้ยิ้มหัวเราะกับสิ่งแปลกใหม่ตรงหน้าอย่างสนุกสนาน....
แทคยอนอดยิ้มตามไม่ได้....เจ้านี่มันน่ารักเป็นบ้าเลย...
................................
ปล.ตอนที่แทควิ่งหนีคุณมาเจอหมูป่านั้นทั้งคู่ยังคงอยู่ในป่านะค่ะ....
อันที่จริงครอบครัวแทครวยนะแต่พี่แกหนีปู่มาทำงานแถวชนบทเลยไม่ค่อยมีตังค์ค่ะ
ส่วนแทคหนีปู่มาเพราะอะไรพาร์ทต่อไปจะเฉลยจ้า...
คาดว่าคงแตกต่างจากละครบ้างไม่มากก็น้อย...แต่ตอนสำคัญหรือฉากประทับใจไรท์ไม่ตัดแน่นอน.ค่ะ
ร่างบางหันหน้ามามองก่อนทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วตอบว่า...
"Gumiho...ใช่ๆ...เพราะใครๆก็เรียกชื่อฉันแบบนี้กันทั้งนั้น....
แม้แต่คุณยายสามเองก็ด้วยเช่นกัน.."
คำตอบที่ทำเอาแทคยอนขมวดคิ้วหนาเข้าหากันทันที....
"นายมีญาติด้วยหรอ..??"
แทคยอนถามอย่างสงสัย....ร่างบางทำเพียงยกยิ้มให้น้อยๆ
แล้วก้มลงมองมือตัวเองที่บีบเข้าหากันแน่น...พลางเอ่ยยิ้มๆว่า....
"สักวันฉันจะเล่าให้ฟังนะ..."
แทคยอนไม่เซ้าซี้อะไรต่ออีก...ก่อนครุ่นคิด...
....จะให้เรียกว่า Gumiho มันก็ดูจะประหลาดเกินไป...
พลางพิจารณาใบหน้าสวยหวานที่เอาแต่เหลียวซ้ายแลขวาอย่างตื่นเต้น
ก่อนจะปิ๊งไอเดียขึ้นมาได้...นิคคุน.....
.......ชื่อนี้แหละเหมาะเหม็ง.......
แถมหน้าตาละม้ายคล้ายนักร้องชื่อดังวงหนึ่งอีกต่างหาก....
"นี่นายไม่มีชื่อใช่มั้ย.....งั้นต่อจากนี้ไปนายชื่อว่านิคคุนนะ...
ส่วนฉันแทคยอน..อ๊ค แทคยอน..จำเอาไว้ด้วยล่ะ..."
ร่างบางคลี่ยิ้มกว้างอย่างดีใจพลางหอมแก้มร่างสูงเบาๆเพื่อให้เป็นรางวัล..
"อืม..ฉันชื่อนิคคุน..ขอบใจนะแทคยอน."...
พูดจบก็หันกลับไปสนใจวิวรอบนอกต่อ
พลางชี้โบ้ชี้เบ้ยิ้มหัวเราะกับสิ่งแปลกใหม่ตรงหน้าอย่างสนุกสนาน....
แทคยอนอดยิ้มตามไม่ได้....เจ้านี่มันน่ารักเป็นบ้าเลย...
................................
ปล.ตอนที่แทควิ่งหนีคุณมาเจอหมูป่านั้นทั้งคู่ยังคงอยู่ในป่านะค่ะ....
อันที่จริงครอบครัวแทครวยนะแต่พี่แกหนีปู่มาทำงานแถวชนบทเลยไม่ค่อยมีตังค์ค่ะ
ส่วนแทคหนีปู่มาเพราะอะไรพาร์ทต่อไปจะเฉลยจ้า...
คาดว่าคงแตกต่างจากละครบ้างไม่มากก็น้อย...แต่ตอนสำคัญหรือฉากประทับใจไรท์ไม่ตัดแน่นอน.ค่ะ
TBC.
มาต่อจนจบพาร์ทแล้วคร่าาาา
อาจดูเนือยๆเพราะไรท์มีสภาพจิตใจที่ค่อนข้างแย่..
หลังจากผ่านเหตุการณ์บางอย่างมา...
ฟิกเลยอาจจะดูพิกลพิการไม่สมประกอบ...ไม่สนุก...
ก็ขออภัยจริงๆค่ะ...
แต่ไรท์ยังคงรอเสียงโหวตและคอมเม้นท์อยู่นะค่ะ...
ขออภัยหากมีคำผิดและข้อความที่ตกหล่น...
BYE
Khunkaechin.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น