คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 100%
Gumiho : TK
PART…3
สายตากลมโตพลันวาวระยับ....
ความร้อนพวยพุ่งไปทั่วร่าง
...ก่อนพันธนาการทุกอย่างจะค่อยๆหลุดพ้นออกไปจากร่างบางนั้น...
พร้อมกับรูปจิ้งจอกที่นั่งข้างๆหญิงชรา...
...ก็ได้หายตามไปด้วยเช่นกัน........
....ในที่สุดวันที่เขารอคอยก็มาถึงซะที....
.........................................
อูยองที่วิ่งมาเห็นแทคยอนนอนหมอบหมดสติอยู่ที่พื้นก็รีบปรี่เข้าไปหาทันที..
ก่อนจะค่อยๆพยุงร่างสูงนั้นแล้วพาเดินออกไปจากโบสถ์
โดยลืมสังเกตไปว่า...มีอะไรบางสิ่งบางอย่าง
ที่กำลังจะแปรเปลี่ยนไปแล้วในตอนนี้
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดยุคโบราณสีดำสนิททั้งตัว
พร้อมกับใบหน้าสวยหวานที่ดูจะขาวจัดจนติดออกจะซีดเผือดนั้น...
กำลังนั่งไขว้ห้างมองร่างสูงที่ถูกหามออกไปเงียบๆอยู่บนคานจากทางด้านบน
นัยน์ตากลมสวยเปล่งประกายระยิบระยับ
ก่อนที่ริมฝีปากอิ่มสวยจะคลี่ยิ้มบางๆออกมาอย่างพึงพอใจ....
“คิๆๆๆๆ...ขอบใจนะ”...
....................................
แทคยอยลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆ...
ก่อนรีบลุกพรวดพราดอย่างรู้สึกหวาดผวา...
ใบหน้าคมเข้มตอนนี้นั้นกำลังซึมชื้นไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กๆ....
นัยน์ตาเรียวคมเข้มกวาดมองไปโดยรอบทั่วๆห้อง....อย่างสงสัย
"ที่ไหนว่ะเนี่ย...หรือเราจะหลงข้ามมิติมางั้นหรอ...."
แทคยอนเอ่ยขึ้นพลันสีหน้าก็ดูวิตกกังวลไปต่างๆนาๆ....
แต่จะไม่ให้เขากลัวได้ยังไงกันในเมื่อเพิ่งจะได้เจอเรื่องแปลกๆไปเมื่อคู่อยู่หยกๆ
ให้ตายก็ไม่มีทางลืมมันไปได้เด็ดขาด....
ก่อนที่แทคยอนจะคิดเตลิดไปไกลจนกู่ไม่กลับมากกว่านี้นั้น
อูยองก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับชามข้าวต้มและน้ำดื่ม...
พลางริมฝีปากเรียวบางก็ยกยิ้มกว้างขึ้นทันทีที่เห็นเขาฟื้นมานั่งเองได้แล้ว...
"อ้าว...แทคตื่นแล้วหรอ..."
อูยองวางของในมือลงบนพื้นข้างๆแทคยอน
ก่อนเลิกคิ้วจ้องร่างสูงที่เอาแต่ทำหน้านิ่วอย่างกับคนคิดหนัก....
"แทคยอน...นี่...เป็นอะไรไปมากหรือเปล่า..ห๊ะ!!!!!...
หรือหัวนายจะไปโขกพื้นเข้า...จนสติแตกไปแล้วล่ะนั่นน่ะ"
อูยองเขย่าแขนเพื่อนเพื่อให้รู้สึกตัว..
เนื่องจากว่าร่างสูงเอาแต่เหม่อมองไปข้างหน้า
จนไม่รับรู้การมาถึงของเขาเลย...แม้จะนั่งอยู่ข้างๆก็ตาม...
เมื่อแรงเขย่าของอูยองที่ไม่ค่อยจะเบานักนั้น
ทำเอาตาคมรีบเบือนกลับมามองพร้อมกับเบิกกว้างขึ้น....
"ที่นี่มีผีใช่มั้ยอูยอง"
คนที่ถูกถามกระพริบตาปริบๆอย่างงงๆกับสิ่งที่ได้ยิน
"..ผีงั้นหรอ???"
อูยองเลิกคิ้วถาม..ร่างสูงจึงรีบพยักหน้ารัวเพื่อยืนยันคำถามที่ถามไป....
อูยองเม้มปากแน่นเหมือนกำลังคิดตัดสินใจอะไรบางอย่างอยู่.....
"ก่อนที่ฉันจะตอบคำถามนาย...ขอถามอะไรสักอย่างได้มั้ย..."
แทคยอนนพยักหน้ารับแต่โดยดีอย่างไม่มีอิดออด....
"นายเข้าไปในนั้นแล้วเห็นอะไรผิดปกติบ้างมั้ย..."
แทคยอนครุ่นคิดพลางตอบว่า....
"..เอ่อก็...นิดหน่อยเอง..."
คำตอบของแทคยอนทำเอามือเรียวขาวคว้าหมับเข้าที่ต้นแขน
พลางบีบเอาไว้้เสียแน่น....
"ที่ว่านิดหน่อยน่ะ...หมายความว่าไง".....
อูยองถามร่างสูงอย่างร้อนรน...แต่ก่อนที่แทคยอนจะเอ่ยปากตอบอะไรออกมานั้น
ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังแทรกขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน...
ทำเอาอูยองถึงกับต้องพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด
พลางยกยิ้มบางๆให้แทคยอนแล้วขอตัวออกจากห้องไป
แทคยอนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ที่ตัวเองรอดพ้นออกมาจากโบสถ์นั้นได้อย่างปลอดภัยครบ 32
แต่แล้วมันก็ได้แค่เท่านั้น...
เมื่อจู่ๆก็มีร่างๆหนึ่งใส่ชุดโบราณสีดำสนิทไปทั้งตัวผมยาวสีเงินที่ทิ้งตัว
ลงไปถึงสะโพกนั้นกำลังแผ่กระจายไปทั่วกรอบหน้าเรียวสวย
ที่กระโดดผลุงมาจากบนคาน....ก่อนเหยียดตัวขึ้นจนเต็มความสูง..
แล้วคลี่ยิ้มหวานๆมาให้พร้อมกับก้าวขาเรียวยาวเดินเข้ามาหาแทคยอนอย่างช้าๆ
ที่ยังคงนั่งตกตะลึงตัวแข็งโป้กอยู่กับสิ่งที่เห็นอยู่ในขณะนี้
....ใครว่ะน่ารักโครตๆ...ถึงแม้จะแต่งตัวประหลาดๆก็เหอะ..
GOMIHO...ในร่างหนุ่มน้อยหน้าหวานที่เดินมาใกล้ร่างสูงแล้วนั้น
ก็ทรุดตัวลงนั่งข้างๆแทคยอน...
ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงเข้มขยับเอ่ยขึ้นเบาๆว่า...
“ขอบใจมากนะที่ช่วย...แต่จะดีมากกว่านี้...
ถ้าหากนายจะไม่พูดอะไรที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง..”
..แทคยอนที่ตั้งสติได้แล้วนั้นหันหน้ากลับมาพลางสบตากลมโต
สีเงินเป็นประกายของร่างบางตรงหน้าที่กำลังเอียงคอมองเขาอยู่อย่างน่ารัก...
“หมายความว่ายังไง...แล้วนายเป็นใครกัน...
ถึงสามารถกระโดดลงมาจากบนนั้นได้..โดยที่ไม่ต้องใช้สลิง”
แทคยอนทำหน้าสงสัย..พลางชี้มือไปยังจุดที่ร่างบางนี้...
กระโดดลงมาได้อย่างสวยงามราวกับเป็นนินจาฮาโตริ
มิหนำซ้ำยังหล่นตุ้บลงมาพร้อมความสวยเกินบรรยายเสียจนเขาเองยังตะลึงพรึงเพริด
ถึงจะเป็นเด็กผู้ชายก็เหอะนะ..
ร่างบางอมยิ้มน้อยๆก่อนตอบเสียงสดใสว่า...
“ฉันก็คือสิ่งที่นายช่วยปลดปล่อยออกมาจากภาพวาดนั้นไง...
แต่ตอนนี้ไม่มีเวลามาอธิบายให้นายฟังมากนักหรอกนะ...
เพราะหมอนั่นกำลังจะเดินกลับเข้ามาแล้ว...
ฉันแค่อยากจะมาเตือนนายว่า....อย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้เป็นอันขาด...
เพราะถ้าหากนายผิดสัญญาแล้วล่ะก็...”
ใบหน้าสวยหวานที่ยิ้มให้เมื่อครู่นั้น...กลับแปรเปลี่ยนเป็นเรียบสนิท
พร้อมกับเขี้ยวและเล็บอันแหลมคมค่อยๆผุดพรวดขึ้นมาต่อหน้าต่อตาเขา...
จนแทคยอนเองเริ่มหน้าซีดตัวสั่นเหงื่อผุดพราวออกมาราวกับน้ำตก....
ร่างบางลากนิ้วที่มีเล็บคมกริบนั้น...
ไปยังตำแหน่งของหัวใจที่กำลังสั่นระรัว...ก่อนแสยะยิ้มแล้วพูดขึ้นมาว่า...
“ฉันจะควักหัวใจนายออกมาแล้วขย้ำเล่น
จากนั้นก็จะกินนายไม่ให้เหลือซากเลยคอยดู..หึๆๆๆ...”
พูดจบร่างบางก็ผลุบหายไปอย่างรวดเร็วทันที...
ปล่อยให้แทคยอนต้องกลืนน้ำดัง...เอื้อก..
พลางปาดเหงื่อไปอย่างหวั่นวิตกกับคำขู่ของร่างบางนั้นเพียงลำพัง....
..ซวยแล้วไงล่ะ...ดันปล่อยตัวอันตรายออกมาซะได้...
...อ๊ค แทคยอน...
แล้วเขาจะทำยังไงต่อไปดีล่ะเนี่ย...
โอ๊ยยยย..เครียดเฟ้ยยยยย...
....................................
TBC.
มาสั้นๆแบบต่อเนื่อง...555+++..
ไรท์วาดหวังมาก..ว่าทุกคนจะชอบเรื่องนี้กันนะค่ะ...
เพราะฉะนั้นโหวตให้เต็มร้อยกันไว...
เพื่อเป็นแรงใจให้กับไรท์เตอร์สมองมดคนนี้ด้วยนะค่ะ
ไรท์รอเสียงโหวตและคอมเม้นท์อยู่นะทุกคน...
ขออภัยหากมีคำผิดและข้อความที่ตกหล่น...
BYE
Khunkaechin.
ความคิดเห็น