คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 100%
Gumiho : TK
PART…2
ร่างบางเอ่ยขึ้นเรียบๆ...พร้อมกับนัยน์ตากลมโต
ที่ได้แปรเปลี่ยนเป็นสีเงินสวยวาวระยับ
พร้อมกับประกายแห่งความหวังทอแสงระเรื่อขึ้นมา...
ก่อนเรียวปากอิ่มจะเหยียดยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจ...
อิสระ...มันช่างหอมหวนนัก...
.....................................
แทคยอนมาหยุดยืนที่ที่น่าจะเรียกว่าวัด...
ก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาอูยองเพื่อบอกว่า
เขาอยู่หน้าวัดของอีกฝ่ายแล้วในตอนนี้...
(((((Rrr))))).......
[อันยอง...แทคว่าไง...]...
เสียงปลายสายเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่โทรเข้ามานั้นเป็นใคร....
แทคยอนยิ้มร่าก่อนกรอกเสียงไปตามสายอย่างดีใจ....
“อูยองตอนนี้ฉันอยู่หน้าวัดของนายออกมารับฉันหน่อยได้มั้ย..”
ร่างสูงเอ่ยได้เพียงเท่านั้นพลันสัญญาณก็ขาดหายไปเสียดื้อๆ...
ทำเอาแทคยอนยู่หน้าใส่ทันที....ก่อนออกล่าตามหาสัญญาณไปทั่ว....
“อ่า....มาแล้วมาแล้ว....”
ร่างสูงร้องออกมาอย่างดีใจหลังจากที่ต้อง
เดินสเปะสะปะตามหาสัญญาณโทรศัพท์ไปทั่วกว่าจะเจอได้ซักกะขีด...
แต่ทว่าความเย็นยะเยือกบวกกับบรรยากาศที่เริ่มจะขมุกขมัวเพราะเค้าฝนนั้น
ทำให้แทคยอนต้องรีบวิ่งเข้าไปหลบในโบสถ์ใกล้ๆ...
ก่อนใช้มือคร้ามของตัวเองผลักบานประตูไปอย่างช้าๆ...
เมื่อก้าวข้ามเข้ามาภายในโบสถ์ที่เย็นชื้นนั้น....กลับพบว่ามีกลิ่นหอมประหลาดๆโชยมา
แทบทำให้ร่างสูงแทบเกือบจะเคลิ้มฝัน.....
กลิ่นนี้มันช่างหอมละมุนหวานนุ่มนวลเสียจน
แทคยอนต้องทำจมูกฟุตฟิตไล่ล่าตามหากลิ่นนั้นไปทันที...
ก่อนมาหยุดยืนนิ่งที่ภาพๆหนึ่ง...
“กลิ่นมันมาจากรูปนี้อย่างนั้นหรอ..”..
นัยน์ตาคมจ้องมองรูปภาพตรงหน้าอย่างสงสัย....
ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาซะงั้น...
“ครับ...อูยองใช่มั้ย..”
ร่างสูงเอ่ยถามออกไปอย่างตื่นเต้น...
[ไม่ใช่...แต่ฉันมีเรื่องอยากให้นายช่วย..]
เสียงหวานๆจากปลายสายเอ่ยขึ้น...
ทำเอาแทคยอนเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ลงมาดู
ก่อนจะผวา...ตาเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจสุดขีด.....
เมื่อโทรศัพท์ที่เขารับสายนั้นไม่มีเลขหมายโชว์แต่อย่างใด....
แต่แล้วจู่ๆทำไมมันถึงมีเสียงเรียกเข้าและเสียงพูดคุยของอีกฝ่ายได้ล่ะ....
แทคยอนหน้าซีดเผือดก่อนทำท่าจะโยนมือถือทิ้งไปซะอย่างนั้น...
ทว่ากับมีเสียงแทรกดังขึ้นมาเสียก่อนที่มือคร้ามจะขว้างมือถือออกไป....
[ถ้านายยังไม่อยากจะตายแล้วล่ะก็...ห้ามขว้างมันทิ้งเด็ดขาด...
แล้วจงทำตามที่ฉันสั่งซะ..]...
น้ำเสียงนุ่มๆเอ่ยขึ้นเรียบๆ....
แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้แทคยอนตัวสั่นงันงกอย่างกับเจ้าเข้าได้เลยทีเดียว
ก่อนที่ร่างสูงจะตอบออกไปอย่างตะกุกตะกักว่า...
“คะ...คะ...คร้าบบบ...มะ...มะ..มี...อะไร..ให้..ผมช่วย..งั้นหรอครับ”
น้ำเสียงติดจะสั่นๆนั้นทำเอาบุคคลที่ยืนแอบดูอยู่ถึงกับอมยิ้มบางๆอย่างพอใจ...
[เดินไปที่รูปแล้วเติมหางลงไปเก้าหางตรงตัวจิ้งจอกนั่น....เร็วเข้าสิ]…
น้ำเสียงนุ่มๆเร่งขึ้นเมื่อรับรู้ได้ว่ามีคนกำลังเดินมุ่งหน้ามาที่นี่....
แทคยอนกลืนน้ำลายดังเอื้อก....
พร้อมกับเหงื่อเม็ดโตๆที่เริ่มผุดขึ้นมาอย่างหยุดไม่อยู่...
มือไม้เองก็ดูจะสั่นเกินกว่าจะจับปากกาให้มั่นคงได้
[ถ้าหากนายยังขืนชักช้ามากไปกว่านี้อีกล่ะก็...รับรองได้ว่านายอาจจะไม่มีลมหายใจพอที่จะออกไปจากห้องนี้ได้อย่างแน่นอนฉันสัญญา..]…
ร่างที่อยู่ในมุมมืดนั้น....เริ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกแบบขู่แกมบังคับ
...ได้โปรดจงวาดให้เสร็จทีก่อนที่ใครคนนั้นจะเข้ามาถึงเสียก่อน...
ร่างในมุมมืดภาวนาอย่างร้อนลุ่ม.....
ส่วนด้านแทคยอนที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับสะดุ้งเฮือก
ก่อนรีบตะเกียกตะกายปีนขึ้นไปบนโต๊ะ
แล้ววาดหางไปเก้าหางตามคำสั่งนั้นอย่างร้อนรน.
เครดิตภาพจาก mthai จ้า
เพียงแค่วาดเสร็จ....พลันจู่ๆท้องฟ้าก็มืดครึ้มลงและเริ่มปั่นป่วน...
สายฝนสาดกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง
ลมพายุพัดโหมกระหน่ำมาอย่างรุนแรงเสียจนพัดพาเอาของทุกอย่าง
ภายในห้องกระเด็นกระดอนไปทุกทิศทุกทาง
ไม่เว้นแม้แต่แทคยอนที่หล่นแอ้ก....ไปนอนกองบนพื้นพลางหลับตาปี๋....
เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าดังระงมไปทั่วทั้งบริเวณ...
สายตากลมโตพลันวาวระยับ....
ความร้อนพวยพุ่งไปทั่วร่าง
...ก่อนพันธนาการทุกอย่างจะค่อยๆหลุดพ้นออกไปจากร่างบางนั้น...
พร้อมกับรูปจิ้งจอกที่นั่งข้างๆหญิงชรา...
...ก็ได้หายตามไปด้วยเช่นกัน........
....ในที่สุดวันที่เขารอคอยก็มาถึงซะที....
.......................................
ปล.เรื่องนี้ไม่สนุกใช่มั้ยค่ะ...ถึงไม่ค่อยมีคนโหวต...
กระซิกๆๆๆ.......
TBC.
มาสั้นๆแบบต่อเนื่อง...555+++..
โปรดเข้าใจว่าลง สองเรื่องเลยทำได้แค่นี้...คิๆๆๆๆ
ไรท์รอเสียงโหวตและคอมเม้นท์อยู่นะค่ะ...
ขออภัยหากมีคำผิดและข้อความที่ตกหล่น...
BYE
Khunkaechin.
ความคิดเห็น