คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 18 100%
Gumiho : TK
PART…18
นิคคุนที่หมดความสนใจจะเล่นแล้วนั้น...หันกลับมาแย่งผ้าในมือของอีกฝ่าย
ก่อนยกขึ้นมาเช็ดคราบเลือดบนใบหน้าคมเข้มให้ด้วยรอยยิ้มน่ารักประจำตัว....
แทคยอนยิ้มตอบร่างบาง....ที่กำลังตั้งอกตั้งใจเช็ดเลือดให้เขาอย่างนุ่มนวล.
...นัยน์ตาคมทอดมองการกระทำของอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน...
....นี่นายจะน่ารักไปไหนนะนิคคุน....
เท่าที่มีอยู่ฉันก็ไม่รู้จะเอาหัวใจที่ไหนมาให้นายแล้วเนี่ย...
“คุน..ฉันว่าเรามาเป็นแฟนกันแบบจริงจังเถอะ..”
……………………………………………………….
“แฟนคืออะไรหรอแทค..???”…
นิคคุนถามขึ้นขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินจูงมือกันเข้ามาในรั้วมหาลัยอย่างไม่แคร์สายตา...
ร่วมร้อยกว่าชีวิตที่เดินผ่านพวกเขาไปพร้อมกับหันมามองด้วยความตะลึง....
แม้จะไม่รู้ว่าเพราะอะไรก็ตามเหอะ....
จริงอยู่ที่เขาเข้าเรียนในชั่วโมงแรกไม่ทัน...เพราะดันไปติดฝนจากการร้องไห้
ของร่างบางที่ตกอกตกใจเมื่อเห็นเลือดเขาพุ่งไม่หยุดก็ตาม...
แต่ถึงงั้นเขาก็ยังคงต้องมาเรียนวิชาถัดไปหลังจากนี้อีก 2 ชั่วโมง
เอาว๊ะ....อย่างน้อยก็โดดแค่วิชาเดียวล่ะน่า...
“เอ่อ...แฟนก็คือ...คนรัก...คนที่นายหรือฉันมีความรู้สึกพิเศษให้...
เหมือนกับที่เราเป็นอยู่ในตอนนี้ไง...”
แทคยอนอธิบายด้วยรอยยิ้มทำให้อีกฝ่ายยิ้มกว้างตอบกลับมาเช่นกันพลางต่อประโยคว่า
“งั้นก็เหมือนกับ...ที่แทคยอนคือคนคนเดียวของฉันใช่มั้ย..??”...
ร่างบางถามพลางแนบหน้าไปที่แขนหนาของอีกฝ่ายอย่างรู้สึกดีมากๆ...
จนแทคยอนเองก็อดที่จะอมยิ้มให้กับความน่ารักของคนข้างๆนี้เสียไม่ได้....
เลยกดจูบลงไปที่กลุ่มผมสีดำเข้มนั้นอย่างเอ็นดูและรักใคร่พลางตอบกลับมาว่า....
“ใช่แล้วล่ะ....นั่นล่ะคือคนรัก...หรือที่คนในสมัยนี้เรียกว่า..แฟนไง...”
นิคคุนยิ้มร่าก่อนกระโดดโลดเต้นไปรอบๆอย่างรื่นเริง....
กับคำศัพท์ใหม่ที่พึ่งจะได้เรียนรู้
และค้นพบความรู้สึกแปลกใหม่นี้ไปด้วยเช่นกัน
“แฟนๆๆๆ...นิคคุนคือแฟนแทคยอน..คิๆๆๆ..”..
“ใครเป็นแฟนใครหรอแทค...???”
น้ำเสียงของบุคคลที่สามเอ่ยขัดขึ้น
ทำเอาร่างบางที่กระโดดเหยงๆอยู่นั้นกระพริบตาปริบๆ
หยุดการกระทำทุกอย่างแบบฉับพลันมองคนที่กำลังเดินกอดอกก้าวเข้ามาหาพวกเขา
ด้วยสีหน้าบึ้งตึงสุดๆ..
“ฉันถามไม่ได้ยินหรอ..??”...
น้ำเสียงขุ่นกระชากของอีกฝ่ายถามย้ำอีกครั้งอย่างไม่สบอารมณ์...
ส่วนแทคยอนก็ทำเพียงยืนนิ่งเงียบ....ใบหน้าคมเข้มดูเฉยเมยจนติดจะเย็นชานิดๆ...
นิคคุนที่มองทั้งสองคนสลับกันไปมาจึงค่อยๆเดินไปเกาะแขนร่างสูงเอาไว้เบาๆ....
เขาไม่เคยเห็นสีหน้าที่ดูเหมือนเจ็บปวดแบบนี้ของแทคยอนมาก่อน...
แถมแววตาที่จ้องมองอีกฝ่ายนั้นมีแต่การตัดพ้อต่อว่า...
แม้จะข่มมันไว้ด้วยสีหน้าเรียบเฉยเช่นนั้นก็ตาม
หากแต่เขาสัมผัสถึงมันได้...
อาจจะเป็นผลมาจากลูกแก้ววิญญาณที่ยังคงอยู่ในร่างของแทคยอนนั่นล่ะมั้งนะ....
นิคคุนวางฝ่ามือเรียวขาวของตนลงบนหน้าอกเหนือหัวใจของอีกฝ่าย
พลางลูบไล้เบาๆเพื่อหวังให้ความเจ็บปวดนั้นทุเลาเบาบางลงไปได้บ้าง....
แทคยอนที่ยืนนิ่งเงียบอยู่นั้นเมื่อรู้สึกถึงการสัมผัสอุ่นๆตรงหน้าอกของตัวเอง
ก็รีบก้มลงมอง....ก่อนจะประทะเข้ากับสายตากลมโตที่จับจ้องเขามาอยู่ก่อนแล้ว...
“เจ็บมากมั้ย...??”...
คำถามซื่อๆกับนิ้วมือนุ่มๆนั้นทำให้ร่างสูงคลี่ยิ้มออกมา
ก่อนดึงคนน่ารักตรงหน้าเข้ามากอดไว้แน่นๆ
พลางเหลือบตาไปมองอีกฝ่ายที่กำลังทำตาเขียวกัดฟันกรอดอย่างขัดเคืองใจ
กับภาพที่เห็นตรงหน้า...
“เห็นแบบนี้แล้วผมควรต้องตอบนูน่ารึเปล่าครับ..”
ความเย็นชาอันร้ายกาจของอดีตคนคุ้นเคย
ทำเอาเธอกำมือแน่นจนรู้สึกเจ็บเพราะเล็บแหลมๆนั้น
กำลังทิ่มแทงลงไปยังเนื้อนุ่มๆของมือบางนั้น
และคาดว่าคงเป็นรอยจิกบนฝ่ามือไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วตอนนี้...
“นี่นายผิดหวังจากฉันมากเสียจนกลายเป็นคนวิปริตผิดเพศไปแล้วหรอ..อ๊คแทคยอน..”
คำพูดถากถางของหญิงสาวตรงหน้าทำเอาร่างสูงขบกรามแน่นอย่างกรุ่นโกรธ..
ร่างบางที่ถูกกอดนิ่งอยู่นั้นค่อยๆดันตัวเองออกห่างนิดหน่อย
ก่อนหันไปมองที่อีกฝ่ายอย่างรู้สึกไม่ค่อยชอบใจนัก...
ที่มายืนต่อว่าแทคยอนให้โกรธจนตัวสั่นแบบนี้...
“ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้น...คุณเป็นคนไม่ดี....คนไม่ดีต้องถูกลงโทษ
คุณยายสามเคยบอกเอาไว้..”
พูดจบร่างบางก็หายวับออกมาจากอ้อมแขนของแทคยอน
พร้อมกับยืนประจันหน้ากับอีกฝ่ายที่ดูจะตกใจจนเบิกตากว้างกับสิ่งที่เพิ่งเห็นไปเมื่อครู่...
ออร่าบางอย่างแผ่ซ่านออกมาจากร่างบาง...พร้อมกับกลิ่นหอมจางๆที่ชวนให้เคลิ้มฝัน....
ใบหน้าสวยหวานที่แทบจะชิดติดกับใบหน้าน่ารักของเธอนั้น...
กำลังใช้สายตากลมโตของตนจ้องลึกลงไปยังนัยน์ตาคู่สวยที่ดูตื่นตระหนกของอีกฝ่าย
ให้อยู่นิ่ง....ก่อนริมฝีปากอิ่มสีสวยจะขยับน้อยๆ
.....พร้อมกับเผยให้เห็นคมเขี้ยวเล็กๆแต่แหลมคมวาววับนั้นได้อย่างชัดเจน....
ทำเอาร่างเพรียวบางของอีกฝ่ายถึงกับช็อคจนหมดสติล้มพับไปกองที่พื้นทันที....
แทคยอนที่กำลังยืนนิ่งอึ้งอยู่เพราะปุบปับจู่ๆร่างบางที่กอดเอาไว้อยู่นั้น
ก็ดันโผล่ไปยืนอยู่ตรงหน้าอดีตคนรักเก่าของเขาเร็วเสียจนมองแทบไม่ทันว่าไปตอนไหน...
และเมื่อกำลังจะอ้าปากร้องห้ามไปว่าอย่าทำอะไรเธอก็ดูจะไม่ทันการซะแล้ว
เมื่อร่างเล็กๆของอีกฝ่ายนั้นอยู่ๆก็หมดสติไปเสียดื้อๆ...
แทคยอนรีบปราดเข้าไปดูคนที่นอนแน่นิ่งอยู่อย่างตื่นตระหนก
เพราะเกรงว่าจะเป็นอะไรไปมากกว่าที่เห็น...
แถมเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าไอ้เจ้าตัวแสบที่กำลังยืนมองตาปริบๆ
ทำเหมือนกับว่าตัวเองนั้นไม่ผิดสักหน่อยนี่...
ดันเผลอไปทำอะไรรุนแรงกับอีกฝ่ายเข้าหรือเปล่า....
“จูยอนนูน่าครับ...นูน่า..ตื่นสิครับ”
แทคยอนเขย่าร่างบางที่ตอนนี้ดูซีดเผือดไร้สีเลือดหลับตานิ่งไม่ยอมตื่น...
ก่อนตวัดสายตาคมเข้มขึ้นไปมองอีกคนที่กำลังทำแก้มป่องตาใสเอียงคอมอง
อย่างงงๆกับสิ่งที่ร่างสูงทำอยู่ในตอนนี้....
ไอ้ที่จะดุเลยกลายเป็นถอนหายใจอย่างหน่ายๆแทน
พลางช้อนร่างฮายอนจูเอาไว้ในอ้อมแขนแกร่งแล้วสาวเท้าก้าวฉับๆ
เดินดิ่งๆไปยังห้องพยาบาลทันที....
โดยมีคนที่ก่อเรื่องทำหน้ามุ่ยลากเท้าเดินตามร่างสูงไปอยู่ห่างๆ....
.......................................
ที่ห้องพยาบาล..
“เธอแค่ตกใจเลยสลบไป...อีกไม่นานก็คงฟื้นแล้วล่ะจ๊ะ..”
คุณหมอประจำห้องพยาบาลเอ่ยยิ้มๆก่อนจะเลี่ยงเดินออกจากห้องไป....
ทิ้งให้แทคยอนที่เอ่ยขอบคุณแล้วนั้น...หันกลับไปมองร่างบางที่เอาแต่นั่งกอดเข่า
ใช้นิ้วจิ้มจึกๆไปที่พื้นตรงมุมห้องอยู่เงียบๆตั้งแต่มาถึงที่นี่แล้ว....
อะกิกู...ทำอย่างกับเด็กที่ถูกขัดใจเวลาอยากได้อะไรบางอย่างแล้วไม่ได้ยังไงยังงั้น..
ร่างสูงส่ายหน้าบางๆก่อนจะเดินไปหาแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆถามว่า...
“นายเป็นอะไรคุน...ดูทำท่าเข้าอย่างกับโดนสั่งไม่ให้กินเนื้อวัวมาแล้ว 3 ปีแหนะ..”
ร่างบางที่มักจะมีรอยยิ้มเสมอขมวดคิ้วแน่นทำแก้มป่องก่อนลุกขึ้นยืนกอดอก
จ้องหน้าแทคยอนเขม็งด้วยความไม่เข้าใจและไม่พอใจสุดๆ...
“ผู้หญิงคนนี้นิสัยไม่ดี...ทำไมนายยังไปช่วยเธออีกล่ะ..คุณยายสามเคยบอกเอาไว้ว่า..
เมื่อเราทำเรื่องไม่ดีต้องถูกลงโทษ..แต่นายกลับไปช่วยเธอทั้งๆที่ฉันก็กำลังลงโทษเธออยู่..”
แทคยอนยืนขึ้นกอดอกทำหน้านิ่งถามเสียงเรียบกลับไปว่า...
“แล้วไอ้การลงโทษของนายคืออะไรคุน..”
คนที่ถูกถามขมวดคิ้วมุ่นทำปากยื่นตอบอย่างไม่สบอารมณ์ไปว่า...
“ก็แค่ขู่และก็แยกเขี้ยวใส่เท่านั้นเองยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย...แค่ขั้นแรกแบบเบาะๆ..”
แทคยอนที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกลับกรอกตาขึ้นฟ้าแล้วอยากจะเป็นลมตามยอนจูไปเสียจริงๆ...นี่ขนาดแค่ขู่ขั้นเบาะๆยังเป็นลมล้มพับไปอย่างนี้....
แล้วถ้าหากขั้นแอดวานซ์มิตายห่อกันเลยรึ...
“นิคคุนที่นายทำไปน่ะมันไม่ใช่เรื่องเบาะๆหรอกนะ...นายก็รู้ว่าเพราะอะไรใช่มั้ย....??
คราวหลังห้ามทำแบบนี้อีกเข้าใจรึเปล่า..??”...
นิคคุนทำหน้างอแต่ก็พยักหน้ารับหงึกๆแม้จะไม่ค่อยเต็มใจนักก็ตามเหอะ
แทคคยอนเห็นแบบนั้นจึงกวักมือเรียกให้อีกฝ่ายที่กำลังงอนอยู่ให้เดินเข้ามาหาใกล้ๆ...
แต่ดูเจ้าตัวแสบจะงอนหนักเอาการ...
ก็เล่นยืนนิ่งไม่ขยับเข้ามาใกล้เขาเลยแม้แต่น้อย
แทคยอนจึงหรี่ตามองก่อนเน้นเสียงทุ้มๆไปว่า...
“นิคคุน..”
ร่างบางที่ยืนนิ่งอยู่ได้ยินแบบนั้นเข้าก็ยู่หน้าใส่....
พลางลากขาเดินเข้ามาหาตามคำสั่งแม้จะยังงอนอยู่ก็ตาม...
แต่เมื่อร่างสูงใช้โทนเสียงทุ้มต่ำแบบนี้ทีไร...
เป็นต้องโดนขู่ให้งดกินเนื้อสุดที่รักทันที.....
เขาเลยจำใจจำยอมพาร่างบางของตัวเองเดินโซซัดโซเซเข้าไปหา....
แทคยอนคลี่ยิ้มบางๆเมื่อร่างเล็กๆเดินมาหยุดยืนจ้องหน้าเขานิ่ง
แม้ใบหน้าน่ารักตอนนี้จะยังคงบวมไปด้วยลมทั้งสองข้างอยู่ก็เถอะนะ...
แต่อีกไม่นานเขานี่แหละจะทำให้มันหายไปเอง...
“ที่งอนนี่หึงหรือเปล่า....”
นิคคุนขมวดคิ้วทำสีหน้างุนงงกับคำศัพท์ใหม่
ที่วันนี้รู้สึกว่าเขาจะต้องบันทึกลงในสมองเล็กๆนี้ไปหลายคำแล้วล่ะ...
“แทคหึงคืออะไร...มันดีใช่มั้ยนายถึงยิ้ม..”
แทคยอนอยากจะขำกลิ้งกับความใสเกินพิกัดของคนตรงหน้านี้จริงๆก่อนตอบว่า....
“มันก็ดีบ้างไม่ดีบ้างนั่นแหละคุน....หึงมันก็คืออารมณ์ที่เราไม่ชอบให้ใคร
เข้ามาวุ่นวายกับคนที่เรารักน่ะ...เพราะจะทำให้หัวใจเราเต้นช้าลงรู้สึกอึดอัด..
หงุดหงิด..ไม่สบอารมณ์...ว่าแต่นายรู้สึกแบบนั้นมั้ย..??”..
คนที่ถูกถามทำหน้าครุ่นคิดก่อนยิ้มตอบกลับมาว่า...
“อ่า...หึงเป็นแบบนี้งั้นหรอ...แล้วถ้าฉันไม่ชอบให้นายไปจับตัวเธอแบบเมื่อกี้นี้...
อย่างนั้นเรียกว่าหึงหรือเปล่า..”
แทคยอนอมยิ้มพยักหน้าตอบก่อนดึงร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมแขนแกร่ง
แล้วกดจูบไปที่พวงแก้มอิ่มที่ส่งกลิ่นหอมจางๆออกมานั้นไปอย่างรักใคร่.....
“แล้วตอนนี้หายงอนหายหึงหรือยัง...”
ร่างบางยิ้มน้อยๆพลางแก้มขึ้นสีอย่างน่ารักแล้วพยักหน้าหงึกๆตอบ
ก่อนซุกตัวลงบนอกแกร่งไปอย่างมีความสุข...
อ่าห์...ความรักนี่ก็แปลกเนอะ...
...เดี๋ยวๆก็มีความสุข....
...แต่อีกเดี๋ยวก็รู้สึกบีบแน่นตรงหน้าอกจนแทบหายใจไม่ออก...
...แต่แล้วก็กลับมามีความสุขได้อีก....เป็นแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา....
....ดูประหลาดดีแท้...แต่จะว่าไปนะเขากลับชอบมัน....
....ชอบมากจริงๆนั่นแหละ....
....ไอ้ความรักเนี่ย...
.................................................
จูยอนที่นอนจิกหมอนกัดปากแน่นจนห้อเลือดทนฟังบนสนทนาแปลกๆนั้น
อยู่สักพักก็เริ่มขมวดคิ้วเรียวบางขึ้นมาอย่างนึกสงสัย..
....คนบ้าที่ไหนกันแทคยอนถึงได้เก็บมาเลี้ยงเนี่ย....
ดูท่าจะไม่ค่อยเต็มเต็งสักเท่าไหร่....และเหมือนกับจะไม่ค่อยรู้จักโลกภายนอกเอาเสียเลย..
ทำอย่างกับพึ่งออกมาจากป่าจากเขายังไงยังงั้น..แถมมาทำอะไรประหลาดๆใส่เธอเสียจนตกอกใจตกใจจนถึงขั้นเป็นลมเป็นแล้งไปแบบนี้เลยทีเดียว
หึๆๆๆ....งานนี้มีเอาคืนแน่..... ไอ้ตัวประหลาด.....
ปล.แถมคร่า...สำหรับใครที่ไม่รู้จัก ฮาจูยอนนะค่ะ...
.....................................................
TBC.
เหอๆๆๆ....มาแบบกรุบกริบๆ...คึๆๆๆ..
อะไรดีๆมีอีกเยอะรีดเดอร์....
ดังนั้น....กรุณาเถอะค่ะ....
มาโหวตและคอมเม้นท์กันนะค่ะ...
จะได้มาต่อให้...วะฮ่าๆๆๆๆๆ.....(หัวเราะแบบนางมารร้าย..คิๆๆ)
ขออภัยหากไรท์ไม่ได้ทำการแก้ไขคำผิดและข้อความที่ตกหล่น...
BYE.
Khunkaechin.
ความคิดเห็น