คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 16 100%
Gumiho : TK
PART…16
“แทค...ทำไมหัวใจฉันถึงเต้นเร็วกว่าเดิม..
แล้วทำไมจู่ๆหน้าฉันมันก็ร้อนขึ้นมาซะดื้อๆล่ะ...
นี่ฉันกำลังจะไม่สบายใช่มั้ย.....แทคยอน..”
ร่างบางเขย่าแขนของอีกฝ่ายที่เอาแต่ยืนยิ้มกริ่มด้วยความตื่นตระหนก
“ไม่หรอก...นั่นนายกำลังเขินต่างหาก....
แต่ฉันมีอีกอย่างที่คนรักแบบมนุษย์เรามักจะทำกัน...
นายอยากจะลองดูมั้ย...นิคคุน”....
..................................................
“นิคคุนนายอยากจะลองทำมั้ย..??”...
แทคยอนถามร่างบางที่กำลังเลิกคิ้วทำตาโตก่อนจะพยักหน้ารัวอย่างตื่นเต้น...
“ลอง...ฉันอยากลองแทค...คนรักกันเขาทำกันยังไงหรอ...??”
นิคคุนที่กระพริบตาปริบๆเขย่าแขนร่างสูงอย่างอยากรู้หยิกๆ
เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่ยอมเริ่มทำอะไรสักที...
แทคยอนเลยต้องคว้าหมับไปที่ไหล่บางทั้งสองข้าง...
เพื่อให้เจ้าตัวแสบนั้นอยู่นิ่งๆให้ได้เสียก่อน..
“ขั้นแรกหลับตาแล้วยืนนิ่งๆ..”
นิคคุนทำตามอย่างว่าง่ายพร้อมกับรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ...
แม้จะยังคงงงๆอยู่ก็ตามว่า...
....ทำไมคนรักกันต้องให้หลับตาด้วยล่ะ...
แต่เขาก็เลือกที่จะไม่ถามมันออกไป....
และรอคอยอยู่นิ่งๆตามที่แทคยอนสั่ง...
หลังจากที่ร่างบางหลับตาลงได้แล้วนั้น....
แทคยอนก็ใช้มือหนาๆของตัวเองเกลี่ยผมที่ปรกหน้าผากมนออกให้อย่างเบามือ
ก่อนจะประทับจูบลงไปอย่างแผ่วเบานุ่มนวลราวขนนก...
แล้วจึงค่อยๆไล้ลงมากดจูบที่ตากลมโตทั้งสองข้างอย่างทะนุถนอม
พลางใช้มือทั้งสองข้างประคองดวงหน้าสวยหวานนั้นขึ้นมา...
แล้วจึงโน้มใบหน้าคมเข้ม....เข้าไปหาใกล้ๆจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นจัด
ที่กำลังรินรดแก้มใสให้ขึ้นสีระเรื่อชวนมอง.....
แทคยอนบรรจงฝังจมูกโด่งของตัวเองลงบนแก้มเนียนนั้น
ก่อนสูดดมเอาความหอมละมุนไปกักเก็บไว้จนชุ่มปอด...
นัยน์ตาคมจดจ้องไปยังริมฝีปากอวบอิ่มสีสวย...
ที่กำลังระบายยิ้มออกมาอย่างน่ารักเหมือนเช่นทุกครั้ง...
หากแต่ครั้งนี้....
...มันกลับดึงดูดให้เขาขยับเขยื้อนเคลื่อนตัวเข้าไปหา
ราวกับเป็นแม่เหล็กต่างขั้วที่คอยแต่จะวิ่งเข้าใส่กันอยู่เสมอ....
แทคยอนค่อยๆแตะริมฝีปากหยักได้รูปของตัวเอง
ลงไปบนกลีบปากสีชมพูสดนุ่มนิ่มนั้นอย่างเบาๆ...
และค่อยๆละเลียดชิมความหอมหวานนั้นอย่างช้าๆ
ก่อนจะเปลี่ยนมาขบเม้มริมฝีปากอิ่มให้เผยอออกเล็กน้อย...
เพื่อจะได้แทรกเรียวลิ้นอุ่นๆเข้าไปควานหาความหอมหวานข้างในนั้น
ได้อย่างเต็มที่....
นิคคุนที่เพิ่งจะเคยรู้จักกับการกระทำแบบนี้เป็นครั้งแรกนั้น...
ก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว.....
....รู้แต่เพียงว่าเรี่ยวแรงมันค่อยๆหดหาย...
...จนตัวเองต้องโถมตัวเข้าหาร่างสูงเพื่อใช้เป็นหลักยึด
และปล่อยให้แทคยอนนำพาเขาไปเรื่อยๆ...
....อย่างไม่คิดประท้วงหรืออิดออดใดๆ...
เรียวลิ้นหนาตวัดและดูดกลืนเรียวลิ้นเล็กๆของอีกฝ่ายที่ไม่ประสานั้น
จนทำให้ร่างบางถึงกับออกอาการสั่นน้อยๆ
เพราะความรู้สึกประหลาดๆที่โหมซัดใส่จนแทบจะพยุงร่างเล็กๆนี้ไว้ไม่อยู่
มันเหมือนกับว่าร่างกายทุกๆส่วนของเขานั้น...
กำลังถูกกระแสไฟอ่อนๆช๊อตจนรู้สึกมึนชาไปหมด.....
“อืมมมมม...ๆ..”...
เสียงจูบอันชื้นแฉะและเรียวลิ้นที่เกาะเกี่ยวกันไม่หยุดนั้น
เรียกเสียงครางหวานๆออกมา
อย่างรู้สึกดีมากๆแบบที่เขาเองก็ไม่เคยพานพบมาก่อน...
หลังจากที่จูบมาอย่างเนิ่นนานจนแทบขาดอากาศหายใจ...
แทคยอนจึงค่อยๆถอนจูบออกมาช้าๆ...
แล้วมองใบหน้าสวยหวานที่กำลังขึ้นสีจัดอย่างน่ารักนั้นด้วยหัวใจที่พองโต....
ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยจูบมาก่อน...
แต่ทำไมครั้งนี้เขาถึงรู้สึกดีกว่าจูบทุกจูบที่เคยผ่านมาทั้งหมด...
ความหวานหอมนุ่มละมุนของคนตรงหน้านี้...
มันแทบทำให้เขาคลั่งจนไม่อยากจะถอยออกห่างมาเลยแม้แต่น้อย...
เขาอยากจะทำอะไรๆมากกว่านี้...
...อยากจะดื่มด่ำความหอมหวานอันน่าหลงใหลนี้ให้หมดในคราวเดียว...
แต่มันคงจะเร็วเกินไปหากคิดจะทำอะไรแบบนั้นจริงๆ...
เขายังอยากให้ความบริสุทธิ์และใสซื่อ...
คงอยู่กับร่างบางไปให้นานอีกสักหน่อย.....
จนกว่าจะมั่นใจได้ว่าพวกเขานั้นรักกันมากพอ....
แบบที่ชีวิตนี้จะขาดใครคนใดคนหนึ่งไปไม่ได้...
“ลืมตาได้แล้วนิคคุน”.....
ร่างบางที่ได้ยินคำอนุญาต...จึงค่อยๆปรือตากลมโตขึ้นมาอย่างช้าๆ...
ประกายนัยน์ตาใสกระจ่างที่ดูหยาดเยิ้มนั้น
ช้อนขึ้นมาสบตากับร่างสูงแบบตรงๆ...เล่นเอาไอ้คนที่ถูกมอง..
หน้าร้อนผ่าว.....หัวใจเต้นผิดจังหวะ...หายใจติดขัด....
แถมยังกลืนน้ำลายเหนียวๆนั้นฝืดคออีกต่างหาก...
....นี่จะรู้ตัวเองมั้ยว่า.....
...ไอ้ท่าทางที่กำลังทำอยู่ในตอนนี้.....นั้น....
....มันดูเซ็กซี่เย้ายวนแค่ไหน......
....ย่าห์......จับกดมันตรงนี้เลยดีมั้ยเนี่ย.....แง่งงงงง..
“แทค...เมื่อกี้ที่เราเลียปากกัน...ทำไมฉันเหมือนกับตัวมันเบาหวิว...
สมองก็มึนๆเบลอๆอย่างกับจะลอยได้แหนะ...
แถมเรี่ยวแรงที่จะยืนก็ยังไม่ค่อยมี....อีกอย่างที่แปลก....คือ...
...ทำไมฉันถึงได้รู้สึกดีจัง....มันดีแบบ...ดีมากๆ...
ดีกว่ากินวันเป็นสิบๆตัวเลย...มันอร่อย...หวานและก็หอมแปลกๆ
แบบที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน...ฉันชอบมันจัง..แทค...คิๆๆๆ”
..ร่างบางที่พรั่งพรูคำพูดออกมาอย่างซื่อๆนั้น...
เรียกเอาความร้อนพุ่งสาดซัดใส่ร่างหนาเข้าไปเต็มๆ...
....น่ะ...น่ะ...น่ารัก....เกินไปแล้วคนคนนี้....น่ารักสุดๆอ่ะ...
...แต่จะว่าไป....มันจะดีมากกว่านี้นะ.....
...ถ้าหากไม่เทียบจูบเขากับของกินอ่ะนะ...
“นิคคุน...นั้นเขาเรียกว่าจูบ...ไม่ใช่เลียปาก...แต่นายรู้สึกดีจริงๆหรอ...??”
ร่างบางยิ้มร่าพลางโอบแขนเรียวไปที่คอแกร่งของอีกฝ่ายพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า..
“ชอบ...ชอบมากๆเลย...มันอร่อยดี...งั้น...ขออีกทีได้มั้ย...ขอจูบอีกทีนะ..”
คำร้องขอของร่างบางนั้นเรียกรอยยิ้มกว้างของอีกฝ่ายให้ผุดขึ้น
ก่อนมือหนาจะรั้งเอวบางให้เข้ามาใกล้เสียจนทุกสัดส่วนของร่างกาย
นั้นมันแนบชิดติดกันไปหมด...
แบบที่อากาศก็ยังไม่สามารถซึมผ่านเข้าไปได้เลยแม้แต่น้อย...
“ได้อยู่แล้ว...จะให้จูบอีกกี่ครั้งก็ได้...ถ้าเป็นนาย...คุน..”
พูดจบก็แนบริมฝีปากหยักได้รูปเข้าไปประกบกับริมฝีปากอิ่มของอีกฝ่าย
พร้อมกับกดจูบลงไปอย่างนุ่มนวลและอ่อนหวาน....
จนลืมเรื่องไก่ทอดกันไปเสียสนิท....แต่ไม่เป็นไรหรอก...
....เอาไว้คราวหน้าแล้วกัน.....
.....ในเมื่อตอนนี้....มีของอร่อยกว่าไก่ทอดให้กินแล้วนี่นา...
....เนอะ...นิคคุน
.........................
TBC.
พาร์ทนี้มันอะไรกันเนี่ย.....อะไรของตรูฟร๊ะ...แง่งงง
ทำไมแค่จูบมันถึงได้ลากยาวไปเป็นตอนๆเลยอ่ะคุณชิน...แง่งงงง..
....ทำไรของเราอยู่ฟร๊ะเนี่ยยยยย...ฮึ่ยยยย..หงุดหงิด...(บ่นๆๆ)
ขออภัยหากมันเลี่ยนเกินไปจนรีดเดอร์อยากอ้วกใส่ไรท์...
อันนี้ก็ไม่ว่ากานนนน....กระซิกๆ....
ว่าแต่ทำไมมันยาวงี้ฟร๊ะ...(ไม่เลิกบ่น)
งงตัวเองจริงๆค่ะรีดเดอร์...
ไรท์คงจะมึนถึงขั้นวิกฤติแล้วแหละ..
เอาเป็นว่า..ทนๆอ่านๆไปกันหน่อยนะ....
{เฮ้ย..แต่มันยาวไปจริงนะเนี่ย..ย่าห์...(ไม่จบ)...}
ปล.ไม่ได้จูบที่ป้ายรถเมล์นะค่ะรีดเดอร์
เขาแอบไปทำกันที่มุมลับตาคนนะ..
.เอ๊ะ....หรือไรท์อธิบายไม่เคลียร์จากตอนที่แล้วหรอ....งืมๆๆๆๆ
และเพื่อเป็นแรงใจให้กับไรท์เตอร์สมองมดคนนี้
อย่าลืมมาโหวตและคอมเม้นท์ให้กันบ้างนะค่ะ...
ขออภัยหากมีคำผิดและข้อความที่ตกหล่น...
BYE.
Khunkaechin.
ความคิดเห็น