คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 15 100%
Gumiho : TK
PART…15
“ไปๆๆๆ....ไปซิ...ไป...และฉันก็จะไปกับแทคยอนคนเดียวด้วย..ฮี่ๆๆๆ..”
ร่างบางยิ้มร่าก่อนเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มร่างสูง 1 ที
เพื่อเป็นรางวัลที่จะพาเขาไปกินไก่ทอด...
ก่อนวิ่งวนไปมาอย่างมีความสุข...
แทคยอนเหยียดยิ้มน้อยๆ
แล้วจึงออกเดินตามร่างบางที่ตอนนี้วิ่งนำไปลิ่วๆล่วงหน้าก่อนแล้ว...
……………………………………………………………
แทคยอนพานิคคุนเดินมารอขึ้นรถประจำทางที่ด้านหน้าของมหาลัย
ซึ่งดูจะคลาคล่ำไปด้วยผู้คนเป็นจำนวนมาก
ที่ต่างก็เฝ้ารอคอยรถเมล์สายประจำของตนอย่างคอยืดคอยาว...
“แทคๆ...ที่นี่คนเยอะจัง...เขาจะไปร้านไก่ทอดเหมือนกับเราหรอ..???”
ร่างบางเลิกคิ้วถาม....
พลางหันไปมองยังกลุ่มคนเบื้องหน้าที่ยืนออกัน
จนแทบจะตกไปจากริมฟุตบาตได้อยู่แล้วเชียว..
“อ่า...เปล่าหรอกนิคคุน....ที่นี่เป็นจุดต่อรถน่ะ...คนก็เลยเยอะไปหน่อย...”
แทคยอนตอบก่อนคว้ามือเล็กๆของอีกฝ่ายมากุมเอาไว้...
เนื่องจากไอ้ความซุกซนของคนข้างๆนี้
มันมีมากเกินกว่าที่เขาจะปล่อยให้เป็นอิสระไปได้...
นิคคุนที่สัมผัสได้ถึงมืออุ่นๆของอีกฝ่ายก็ยิ้มหวาน
พลางกอดแขนหนานั้นเอาไว้อย่างรู้สึกดีเป็นพิเศษ....
“ตึกๆๆๆๆ..”....
เสียงหัวใจที่เต้นรัวเร็ว...
ราวกับกำลังจะหลุดออกมานอกอกได้อยู่แล้วนั้นของแทคยอน
ทำให้เขาต้องรีบยกมือหนาอีกข้างขึ้นมา
แล้ววางทาบลงตรงหน้าอกข้างซ้ายเหนือหัวใจตัวเองทันที....
ไอ้ความน่ารักของคนตรงหน้านี้...มันกำลังทำให้เขาหวั่นไหว...
จนหัวใจเขาตอนนี้เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ...
รู้สึกร้อนวูบวาบแล่นไปทั่วร่าง...
เพียงแค่มือนุ่มๆนั้น...สัมผัสเขามาเพียงแผ่วเบาเท่านั้น....
ทั้งๆที่เป็นปีศาจ....แถมยังเป็นผู้ชายเหมือนกัน...
...แต่ทำไม...
...ทำไม...เขาถึงได้รู้สึกดี...ไม่สิดีมากๆต่างหากกับเพียงชั่วเวลาไม่นานที่ได้พบกันนี้...
นิคคุนช้อนตามองร่างสูงพลางซบแก้มเนียนลงบนแขนหนาๆนั้น
ก่อนจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างมีความสุข....
...เขารู้แล้ว...ว่าความสุขเป็นยังไง...คุณยายสาม...
....ขอแค่เพียงมีคนๆนี้อยู่ใกล้ๆ...
...เขาก็จะยิ้มได้...หัวเราะได้...
....และมองเห็นสิ่งต่างๆเป็นเรื่องสนุกจนมันไม่น่าเบื่ออีกต่อไป...
....คุณยายสาม....
.....ในที่สุดฉันก็เจอแล้วคนคนนั้น....คนคนเดียวของ GUMIHO......
....คนที่จะมอบชีวิตในแบบมนุษย์จริงๆให้เขา....
....อย่างที่เคยใฝ่ฝันถึงมันมาตลอด....
...แทคยอน...คนคนเดียวของนิคคุน...
“เอ่อ...นิคคุน...ไม่ร้อนหรอ...มาเกาะฉันแบบนี้น่ะ..”
แทคยอนถามออกไปในขณะที่ตัวเองก็เริ่มเหงื่อซึมน้อยๆ...
แต่ไม่ใช่ร้อนเพราะอากาศหรอกนะ....ร้อนอย่างอื่นมากกว่า....
“ไม่เลยแทค...ฉันชอบเวลากอดนาย...และก็ชอบเวลาที่นายจับมือฉันแบบนี้..
ชอบเวลาที่เราได้อยู่ใกล้ๆกัน....เพราะมันทำให้ตรงนี้..(ชี้ที่หัวใจ)....มีความสุข
และก็เต้นเร็วมากเสียจนฉันกลัวว่ามันจะหลุดออกมาข้างนอก...
เหมือนกับนายที่มันก็เต้นแรงและดังเหมือนกันกับฉันในตอนนี้.....”
มือบางยกขึ้นมาวางทาบทับบนมือหนาพลางส่งยิ้มละไมมาให้
เล่นเอาแทคยอนหน้าร้อนวาบ....ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว
ก่อนร่างสูงจะรู้สึกได้ถึงสายตานับสิบคู่ที่คอยจับจ้องพวกเขาจากรอบๆตัว
ซึ่งยืนเบียดเสียดรอฟังและลุ้นกันอย่างใจจดใจจ่อ...
แทคยอนเห็นท่าไม่ดีรีบกระตุกมือบางของอีกฝ่าย
ให้หลบออกมาจากสายตาอยากรู้อยากเห็นของคนเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว.....
เมื่อทั้งคู่มาหยุดยืนที่มุมอับมุมหนึ่งซึ่งก็ดูจะลับสายตาผู้คนได้พอสมควร..
ร่างสูงก็ปล่อยมือของอีกฝ่ายออก...
พลางจ้องหน้าสวยหวานของคนตรงหน้าที่ยังคงเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มอยู่
อย่างน่ารักนั้นอย่างใช้ความคิด....
“แทค...เราไม่ไปร้านไก่ทอดกันแล้วหรอ..???”
ร่างบางเลิกคิ้วถามพลางหันกลับไปทางเดิมที่เดินจากมา...
นัยน์ตากลมโตฉายแววสงสัยและงงหน่อยๆกับท่าทีครุ่นคิดของอีกฝ่าย...
นิคคุนที่เห็นสีหน้าเคร่งขรึมของแทคยอนแบบนั้น
ก็ปรี่เข้าไปกอดร่างสูงทันที......
เพราะคิดว่าเขากำลังไม่สบายใจอยู่แน่ๆ..
เลยอยากให้ร่างสูงมีความสุขเหมือนอย่างที่ตัวเองมีเวลาได้กอดแบบนี้..
....แทคยอนตัวแข็งทื่อ
.....ก่อนค่อยๆดันร่างบางที่ยืนยิ้มกว้างให้เขาอยู่เช่นเดิมนั้นอนั้นอกห่างเล็กน้อย....
“นิคคุน...นายเข้าใจความหมายที่ตัวเองบอกฉันเมื่อกี้หรือเปล่า...”
ร่างบางที่ได้ยินส่ายหน้าดิ๊กเป็นคำตอบ....พลางเอ่ยเสียงใสว่า
“ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย...
จนฉันเองก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ดีกันแน่นะ...
แต่ทุกครั้งที่ได้ใกล้นายได้กอดนาย..ฉันจะรู้สึกเหมือนโลกนี้...กำลังอบอุ่นขึ้น..
ทำให้ความเหงาที่มีมาหลายร้อยหลายพันปีของฉันค่อยๆจางหายไปทีละน้อยๆ...
และทำให้ในวันทุกวันของฉันมีแต่เรื่องสนุกๆเต็มไปหมดจนมันไม่น่าเบื่ออีกต่อไป...แค่เพียงมีนายอยู่ข้างๆฉัน...แทคยอน...”
ร่างบางที่ยิ้มร่าสบนัยน์ตาคมของอีกฝ่ายนั้น
ก็โผเข้ามากอดร่างหนาแล้วซุกหน้าเนียนใสลงบนอกแกร่งของอีกฝ่าย
อย่างมีความสุข...
“นั่นเขาเรียกว่ารัก...นิคคุน..”
แทคยอนตอบเหมือนคนละเมอ...
เมื่อรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองนั้นกำลังหลงเข้ามาในดินแดนแห่งความฝัน...
ที่เขาเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคือฝันดีหรือร้ายกันแน่....
“มันก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีหรอกนิคคุน...
แต่มันคือเรื่องพิเศษที่จะเกิดขึ้นได้เฉพาะกับคนเพียงคนเดียวเท่านั้น....
นั่นก็คือคนที่นายรัก...”
นิคคุนที่เอียงคอฟังร่างสูงอย่างตั้งใจ...พอได้ยินแบบนั้นเข้า...
...ก็ตบมือรัวขึ้นมาอย่างตื่นเต้น...พลางกระโดนดุ๊กดิ๊กไปรอบอย่างดีใจสุดๆ...
“รัก....มันคือรักหรอแทคยอน....รักที่มนุษย์มีให้แก่กันใช่มั้ย..???”...
นิคคุนตาลุกวาว…..
พร้อมกับกระโดดเข้าไปหอมแก้มแทคยอนอย่างรู้สึกทั้งดีใจทั้งตื่นเต้น
ผสมปนเปกันไปหมด...
“ตอนนี้....ฉันกำลังรู้สึกถึงคำว่ารักได้แล้ว....
มันคือรัก...รัก...รัก...ฉันรักแทคยอน...เย้ๆๆๆ...”
ร่างบางกระโดดโลดเต้นไปมาอย่างชอบอกชอบใจ..
คล้ายกับเด็กที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่โดนใจยังไงยังงั้น..
และไอ้ท่าทางที่นิคคุนแสดงออกมา.
...มันทำให้ร่างสูงถึงกับยิ้มขำๆอย่างรู้สึกเอ็นดูใน...
...ความใสซื่อบริสุทธิ์...และความน่ารักแบบธรรมชาติไร้การปรุงแต่งนี้....
....ซึ่งหาให้ตายยังไงก็คงไม่มีอีกแล้วล่ะ....บนโลกนี้....
ดังนั้นแทคยอนจึงตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาดแล้วว่า....
....เขาจะไม่สนใจเรื่องที่นิคคุนเป็นปีศาจ...หรือแม้แต่เรื่องที่เป็นผู้ชายเหมือนกันก็ตาม..
....เขาจะรัก...รักที่หัวใจอันบริสุทธิ์ราวคริสตัลของคนๆนี้...
...รักแบบไม่มีเงื่อนไขหรือข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น...
“นิคคุนมานี่สิ...”
แทคยอนกวักมือเรียกร่างบาง....
ที่กำลังเต้นแร้งเต้นกาไปทั่วอย่างสนุกนั้นให้มาหาตัวเอง
ก่อนคนหน้าหวานจะรีบวิ่งโถมตัวเข้ามากอดพร้อมกับรอยยิ้มน่ารัก...
“นายไม่อยากรู้หรอว่าฉันรู้สึกยังไงกับนาย...”
ร่างบางทำหน้านิ่งคิดเล็กน้อย....แล้วจึงพยักหน้ารับเป็นคำตอบ...
“ฉันเองก็รักนายเหมือนกัน...”
นิคคุนที่ได้ยินแบบนั้น..
ถึงกับเบิกตากว้างพร้อมใบหน้าน่ารักที่กำลังขึ้นสีจัดอย่างน่าหลงไหล....
“แทค...ทำไมหัวใจฉันเต้นเร็วกว่าเดิม..
แล้วจู่ๆทำไมหน้าฉันมันก็ร้อนขึ้นมาซะดื้อๆล่ะ...
นี่ฉันกำลังจะไม่สบายใช่มั้ย.....แทคยอน..”
ร่างบางเขย่าแขนของอีกฝ่ายที่เอาแต่ยืนยิ้มกริ่มด้วยความตื่นตระหนก
“ไม่หรอก...นั่นนายกำลังเขินต่างหาก....
แต่ฉันมีอีกอย่างที่คนรักแบบมนุษย์เรามักจะทำกัน...
นายอยากจะลองดูมั้ย...นิคคุน”....
................................................
ตัดฉับ....5555+++
แอ้ก....อิอ๊คจะทำได้รึเปล่าน้า
ก็คงต้องติดตามตอนต่อไป...เหอๆๆๆๆ....
ไม่สปอย....ลุ้นเอาเด้อคิๆๆๆๆ
อย่าลืมมาโหวตและคอมเม้นท์ให้กันบ้างนะค่ะ...
ขออภัยหากมีคำผิดและข้อความที่ตกหล่น...
BYE.
Khunkaechin.
ความคิดเห็น