ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    GUMIHO [TK]

    ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 14 100%

    • อัปเดตล่าสุด 19 มี.ค. 56






    Gumiho : TK

     

     

    PART…14

     

     

    “หน้าที่อย่างนั้นเหรอ....นั่นสินะ...เพราะงั้นนายเองถึงต้องทนเจ็บปวด

    แบบนั้นมาตลอดยังไงล่ะฮวางชานซอง”...

    ร่างบางหลับตานิ่งอย่างข่มอารมณ์

    ก่อนทอดสายตาเรียวเล็กตรงไปยังเบื้องหน้า...พลางครุ่นคิด..

    เขาเองก็คงต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเช่นกัน...

    นั้นก็คือ...ปกป้อง Gumiho ...

    ...จากฝีมือของผู้ที่มาจากตระกูลนักล่าปีศาจ....

    ....อย่างนายไง.....

     

    ..ฮวางชานซอง..

     

    …………………………………………………………………….






    แทคยอนที่เดินหน้าบึ้งมาตลอดทางนั้น

    ทำเอาร่างบางไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างสูง

    จึงได้แต่ก้มหน้างุดๆทำหน้ามุ่ยเดินตามมาเงียบๆเท่านั้น..

    นิคคุนรู้ตัวดีว่าทำให้แทคยอนไม่พอใจเป็นอย่างมาก

    ที่จู่ๆเขาก็ออกมาก่อนทั้งๆที่แทคยอนเองก็กำชับแล้วกำชับอีกว่าให้รอแท้ๆ..

    แต่เขาก็ยังดื้อแพ่งตามกลิ่นไก่ไปได้ซะนี่...

    ชิส์...เพราะไก่ทอดมันหอมเกินไปนะสิ....เขาเลยอดใจไม่ไหว...

     

     

    นิคคุนเร่งฝีเท้าเพื่อเดินตามให้ทันร่างสูงที่เอาแต่ก้าวฉับๆ

    แบบไม่มีทีท่าว่าจะชะลอความเร็วลงเลยแม้แต่น้อย...

    ซึ่งเขาเองก็ไม่กล้าพอจะเอ่ยปากร้องเรียกให้ร่างสูงหยุดเดิน..

    แล้วหันมาพูดคุยกันก่อนบ้างได้มั้ย....

    และมันก็เป็นเพียงแค่ความคิดที่เขานั้นต้องกลืนมันกลับลงไปเช่นเดิม

    แล้วเปลี่ยนมาเร่งความเร็วในการเดินให้ไปตามแรงฉุดรั้งของแทคยอนแทน

     

     

     

    “นิคคุน..”..

     

     

     

    จู่ๆแทคยอนก็หยุดเดินเสียดื้อๆ....

    จนร่างบางที่ก้มหน้าก้มตาเร่งฝีเท้าเดินตามเขามาติดๆนั้น

    ถึงกับชนหลังกว้างของร่างสูงเข้าไปเสียเต็มแรง...

    เล่นเอาแทคยอนนั้นถึงกับเซถลาเสียจนหน้าเกือบจะคะมำลงไปจูบบนพื้นซะแล้วนี่

     

     

     

    “ย่าห์...อะไรของนายเนี่ย..”

     

     

     

    แทคยอนพยายามหาจุดศูนย์ถ่วงของตัวเอง...

    ก่อนค่อยๆทรงตัวยืนขึ้นพร้อมกับตวาดร่างบางออกไปอย่างหัวเสีย...

     

     

     

    “อ่า...ขอโทษที...ฉันไม่ได้ตั้งใจ..ก็อยู่ๆ..ใครใช้ให้นายหยุดกะทันหันแบบนั้นกันเล่า..

    ฉันไม่ได้มองก็เลยชนนายเข้าน่ะสิ..”

     

     

     

    พูดจบก็อมลมเข้าแก้มจนบวมเป่งทันที...

    ไอ้ท่าทางที่ดูยังไงๆก็น่ารักนั้น...ทำเอาแทคยอนต้องถอนหายใจดังเฮือกทันที...

     

     

     

    “นายหายไปไหน...ในขณะที่ฉันสั่งให้นายรอที่หน้าตึกจนกว่าฉันจะออกมา..นิคคุน”

     

     

     

    น้ำเสียงแข็งๆที่ถามมานั้น....

    ไม่ได้ทำให้ร่างบางตรงหน้านี้รู้สึกเครียดหรือกังวลใจใดๆเลยแม้แต่น้อย

    ตรงกันข้ามกลับยิ้มร่าพลางกระโดด..ด๊องแด๊ง...

    เข้ามาหาคนที่ยืนกอดอกเสียงเขียวใส่แล้วยื่นใบปลิวให้ดูพร้อมทั้งฉีกยิ้มกว้าง...

     

     

     

    “นี่ไงๆ...ฉันวิ่งตามคนที่มีกลิ่นไก่ไป...แล้วเขาก็ยื่นไอ้นี่มาให้ฉัน

    แถมพอมองหน้าฉันอยู่ดีๆก็เลือดออกตรงนี้ใหญ่เลย..(ใช้นิ้วจิ้มที่จมูกตัวเอง)...

    พอฉันถามว่าเป็นอะไรมากมั้ย..แล้วฉันควรจะทำยังไงดี...

    เขาก็รีบเผ่นแน่บไปเลยอ่ะ...

    แต่ว่านะแทคยอน...ผู้ชายคนนั้น....คนสูงๆน่ะ....

    เขาบอกว่าร้านไก่ร้านนี้อร่อยมากเลย...และฉันเองก็อยากกินมร๊ากกกก...

    เขาก็เลยชวนฉันไปด้วยกันแถมยังบอกอีกว่าจะเลี้ยงด้วยล่ะ...

    ถึงจะเสียดายที่อดกินไก่ก็ตามแต่ถ้ามันทำให้นายโกรธแล้วล่ะก็ฉันไม่ไปกินก็ได้......

    ขอโทษนะแทคยอน...ก็ไอ้ไก่ทอดมันหอมมากเลย...หอมมากกกกก..

    ฉันเองก็กำลังหิวอยู่พอดีด้วย....เลยเผลอตัวไปหน่อย...
    นายคงไม่โกรธฉันหรอกนะแทคยอน...”

     

     

     

    พูดจบก็เดินเข้ามากอดเขาจนแน่นทำเอาร่างสูงถึงกับนิ่งอึ้งกันไปเลยทีเดียว...ก่อนจะค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาน้อยๆ......

     

    ไอ้ที่โกรธๆอยู่เมื่อครู่ก็กลับมลายหายไปแทบจะในทันที

    เพียงแค่ร่างบางนี้เข้ามาออดอ้อนพร้อมกับทำตัวน่ารักๆใส่เขาเท่านั้น...

    แทคยอนยกแขนหนาๆทั้งสองข้างขึ้นมาโอบกอดร่างบางเอาไว้

    แล้วจึงฝังใบหน้าคมเข้มนั้นลงไปบนไหล่เล็กๆของอีกฝ่ายอย่างรู้สึกอ่อนใจ....

     

     

    กลิ่นหอมอ่อนๆที่โชยมาจากผิวขาวๆนั้น...

    ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายลงได้อย่างน่าประหลาด....

    อะไรๆที่เคยหนักอึ้งมาก่อนหน้านี้...

    แค่เพียงได้กอดและสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆของอีกฝ่าย...

    ไอ้ที่ว่าหนักๆนั้นก็พลันเบาสบายขึ้นมาในพริบตา....




    นี่เขากำลังพ่ายแพ้ต่อความน่ารักและใสซื่อบริสุทธิ์

    ...ของคนคนนี้จริงๆแล้วซินะเนี่ย...

     

     

     

    “งั้นนายจะไปกินมั้ย...??

     

     

     

    แทคยอนถามร่างบางที่กอดอยู่ก่อนดันตัวเองออกห่างเล็กน้อย

    เพราะอยากเห็นใบหน้าที่กำลังเปื้อนยิ้มอย่างดีอกดีใจ..

    กับสิ่งที่อีกฝ่ายนั้นรอคอยให้เขาเอ่ยปากชวนอยู่นานแล้ว..

     

     

     

    “ไปๆๆๆ....ไปซิ...ไป...และฉันก็จะไปกับแทคยอนคนเดียวด้วย..ฮี่ๆๆๆ..”

     

     

     

    ร่างบางยิ้มร่าก่อนเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มร่างสูง 1 ที

    เพื่อเป็นรางวัลที่จะพาเขาไปกินไก่ทอด...

    ก่อนวิ่งวนไปมาอย่างมีความสุข...

    แทคยอนเหยียดยิ้มน้อยๆ

    แล้วจึงออกเดินตามร่างบางที่ตอนนี้วิ่งนำไปลิ่วๆล่วงหน้าก่อนแล้ว...

     

     

    ...........................................................






     

    TBC.

     

     

    เอามาลงให้อย่างแบบต่อเนื่อง 

     

    พาร์ทนี้มันน่ารักไปหรือเปล่าเนี่ย..คิๆๆๆ.....

     

    หรือไรท์คิดไปเอง...555+++

     

    ตอนต่อไป....ไม่สปอย..คิๆๆๆ...จะเอาเลือดหรือน้ำตาก่อนดีเน้อ...

     

    555++....ขอคิดดูก่อนนะ....รีดเดอร์....

     

    และเพื่อเป็นแรงใจให้กับไรท์เตอร์สมองมดคนนี้

     

     

    อย่าลืมมาโหวตและคอมเม้นท์ให้กันบ้างนะค่ะ...

     

     

     

     

     

    ขออภัยหากมีคำผิดและข้อความที่ตกหล่น...

     

     

     

    BYE.

     

    Khunkaechin.


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×