Revolution; love and tragedy

Revolution; love and tragedy

ฟังดูไม่โรแมนติกแม้แต่น้อยเมื่อผมได้พบเธอ ท่ามกลางกระบอกปืน ลูกกระสุน ทหารและแก๊สน้ำตา

          หลายประเทศล้วนมีชนวนการปฏิวัติที่มาจากความรู้สึกร่วมกันของประชาชนผู้ถูกกดขี่ พวกเขามีความหวังร่วมกันคือการได้เห็นประชาธิปไตยผลิบาน รัฐสวัสดิการเข้มแข็ง สังคมที่เท่าเทียม เสมอภาค และไม่มีคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งอยู่เหนือกฎหมายหรือมีสิทธิออกคำสั่งที่ขูดเลือดขูดเนื้อและไม่เป็นธรรม

          ให้เสียงของประชาชนมีความหมาย ให้เสียงของประชาธิปไตยดังก้องกว่าเสียงของความอยุติธรรมทั้งปวง เราใฝ่ฝัน เรามีอุดมการณ์ร่วมกัน เราต่อสู้ แต่เราก็พ่ายแพ้

…

          แรงบันดาลใจจากทุกการปฏิวัติที่เกิดขึ้นจริงบนโลกใบนี้ หยาดเหงื่อ เลือดเนื้อที่ถูกขูดรีดและไม่เป็นธรรมจากชนชั้นปกครอง ตลอดจนทุกเสียงเรียกร้องและความต้องการเปลี่ยนแปลงประเทศให้เป็นประชาธิปไตย หรือการเป็นประเทศที่ประชาชนทุกคนเป็นเจ้าของมันอย่างแท้จริง

**ทุกฉากที่กล่าวถึงในนิยายเรื่องนี้ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์จริง 

เป็นเพียงสถานการณ์สมมติเท่านั้น

“หนีเร็ว!”

เธอบอกผมพร้อมกับลากผมวิ่งไปด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่เธอมี แม้มันจะเหลืออยู่น้อยนิดก็ตาม ฉากเดิมวนกลับมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เราต้องหนี คนพวกนั้นไม่เคยสำนึกในสิ่งที่ทำกับพวกเรา ปืนจริง กระสุนจริง พวกเขาใช้กำลังเข้าปราบปรามพวกเราอย่างรุนแรง นับคืนนี้ ก็เข้าคืนที่สามแล้วที่พื้นที่นี้ถูกปิดและไม่มีใครสามารถติดต่อหรือรับรู้ความเป็นไปของพวกเราได้เลย

“พวกทหารไม่ตามมาแล้ว”

เราหยุดนั่งหายใจหอบด้วยกันหลังแผงลอยเก่าๆ ใบหน้าเธอเหนื่อยล้าแต่เธอก็ยังยิ้มให้ผม

“เกี๊ยงจะไม่ยอมแพ้ใช่มั้ย”

“ไม่หรอก… ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น เชื่อสิ”

รวมๆ แล้ว นิยายเรื่องนี้จะพูดความรักของหนุ่มสาวนักศึกษาท่ามกลางกระแสการปฏิวัติระบอบการปกครอง อยากลองเขียนแนวนี้ดูเพราะตัวเองสนใจประวัติศาสตร์การปฏิวัติ ชนชั้น และปัญหาสังคมที่เกิดจากกดขี่ของผู้มีอำนาจ 

ถ้ามีคนสนใจเยอะก็จะลงตอนแรกให้อ่านเร็วๆนี้ค่ะ <3 มาร่วมหารคุกไปด้วยกันนะคะ55555