คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ดอกเบี้ยทบต้น… 6
รันนท์ไม่รอฟัำอบ เพราะรู้อยู่แล้วว่าเธอะอบอย่าไร ึลมือปลุเร้านเอาแ่นอนหลับานิ่ และราวนี้รพีพรรไม่ัืนเลยสันิ ปล่อยให้เาิมริมฝีปาอเธอไ้ามแ่ะพอใ
“ลืมามอผมลูแ้ว” เาผละมามอหน้าเธออีรั้ รพีพรรึลืมาึ้น เธอมอสบาเาแ่เพียแวบเียว แล้ว็เบนสายามอไปทาอื่น รันนท์ับมือเธอมาุมพิ แล้วนำมันไปโอบอรอบลำอเา
“ห้ามหลับา ผมอยาใหุ้มอในทุารระทำอผมนับานี้”
รันนท์ัารเสื้อุนอนอเธออไปนพ้นัว แล้ว่อยมาัารอัวเอบ้า รพีพรรสมเพัวเอสิ้นี สุท้ายเธอ็้อลายมาเป็นนาบำเรอัอ แ่หาร่าายนี้มันะทำให้ทุนไ้อยู่อย่ามีวามสุ เธอ็ะยอมสละมันให้
ำพูอผู้เป็นพ่อ ำ่อว่าอนเป็นน้อ ไหนะารผลัไสอนที่เธอเรียว่าแม่ ปัหา่า ๆ ที่เธอแบมันเอาไว้ ไว้ว่าะเป็นหนี้สินที่ัวเอไม่ไ้่อ ประัเ้ามานเธอแทบะรับไม่ไหวแล้วในอนนี้
เธอปล่อยให้นที่เรียัวเอว่าเ้าหนี้ไ้ัววามสุาร่าายอเธอ ไม่ไ้มีอารม์ร่วมไปับารปลุเร้าอเาเลยสันิ ิใเธอมันล่อลอยไปแ่ับวามเสียใ
“เ็บ!” เธอสะุ้ เมื่อเาสอแทรัวนเ้ามา แม้รันนท์ะไม่ไ้ผลีผลาม ่อยเป็น่อยไป ถึอย่านั้น เธอ็เ็บนเผลอออแร่อ้าน ้วยารผลัเาให้ออห่าาัว
“รั้แรมัน็เ็บแบบนี้แหละ”
“ไม่ไหว เ็บมา”
รันนท์ยอมหยุและถอถอนัวนออมา่อน เพื่อมาทำารปลุเร้าใหม่ เมื่อรู่เาอาใร้อนเินไป และรั้นี้เาึ่อย ๆ เล้าโลมเธออย่า้า ๆ เริ่ม้น้วยารบูบ แร ๆ เธอ็ไม่อบโ้อะไรเลย แ่สัพั็เริ่มล้อยามและทำามไปอย่าไม่ประสีประสา
ในะที่ปาปรนเปรอูบ มือให่็ระุ้นอารม์ปรารถนา้วยารแะเ้นลึอไม้แรแย้ม รพีพรรที่เริ่มะมีอารม์ร่วม็หลุเสียร้อราออมา เธอไม่เยรู้สึอะไรแบบนี้มา่อนเลย วามเสียเสียวทำให้ร่าายเธอสั่นสะท้าน ายสาวบีบรััวอย่ารุนแรเมื่อยามเายี้ปลายนิ้วที่ปุ่มเสรบวมเปล่
“ุนนท์ ัน...” เธอโอบอเาแน่น ร่าายระุเร็เมื่อไ้รับวามสุสมอย่ารุนแร พอหัวใเริ่มลับมาเ้นเป็นปิ เา็นำมือเธอไปทำวามุ้นเยับแ่นายที่ำลัผา
“อนะ ุพร้อมแล้วลูแ้ว”
เาแทรัวไปนั่รลาหว่าา ัวนเ้าหลอมรวมับเธอ ่อย ๆ ันมันเ้าไป้า ๆ พอเธอร้อบอว่าเ็บ็หยุพัให้ านั้น็ันมัน่อไปเรื่อย ๆ นสุ่อทารั
“ไม่้อเร็ เี๋ยว็รู้สึี” รันนท์บอ่อนที่ะเริ่มเลื่อนัวเ้าและอออย่า้า ๆ านั้น็เร่ัหวะึ้นเรื่อย ๆ นมอบวามสุล้ำให้ับเธออีรั้ ึ่อยามเธอไปิ ๆ
“ทำไมใส่ใน” รพีพรรัวลใึ้นมาทันที เธอไม่อยาผูพันับเามาไปว่านี้ ทว่ารันนท์็ไม่ไ้อบำถาม ลับลมือปลุเร้าเธออี “ยัไม่พอหรือไ”
“บอไปแล้วว่าัเ็มืนนี้”
“ไม่ไหวหรอ” ถ้าเาทำอีเธอายาเียแน่ ๆ
“ุพูเอว่าไหว”
“ถอนำพูไ้ไหม”
“รพีพรรนเ่สู้ไม่เยถอยอยู่แล้วไม่ใ่เหรอ”
รันนท์ไม่ยอมให้นเ่ถอนำพู่าย ๆ หรอ และืนนี้รพีพรร็แทบะ่ายอเบี้ยให้เาทั้ืน ว่าะเายอมผละออไปาัวเธอ แสอาทิย์อวันใหม่็ลอผ่านผ้าม่านเ้ามาให้มอเห็นแล้ว...
talk---------------------
สรุปือไหวปะน้อลูแ้ว...พี่นนท์ทวอเบี้ย้า่ายไ้สำเร็แล้ว วามผูพันำลัะามมา ฝาิาม่อนะะ
ความคิดเห็น