คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เซอร์ไพรส์มา...เซอร์ไพรส์กลับ 4
อวป่อนเลย่ะ ebook ั้ใมา ะออให้ทันวันเิัวเอ
อนนี้เหมือลอี 5 อน็ะแ่บแล้ว่ะ ใรอ่านแล้ว ฝาอมเมน์พูุย ิม ให้ไร์หน่อยน้าาา
นมาถึอนโอเา มันเป็นอนโที่ไม่ไ้หรูหราอะไรมา แ่็มีราาเินว่าห้าล้านบาทเพราะมันอยู่ในย่านสาธร ย่านนี้เป็นย่านธุริ ห้ออเาอยู่ั้นสิบสอ ภายในห้อแ่บิวท์อินมีเฟอร์นิเอร์รบ เธอเินสำรวมันอย่าไม่เรใเ้าอห้อเลยสันิ ็อย่าที่บอเธอับบุราัรสนิทันมา อนเรียนอยู่ที่อเมริา บุราัร็พัอยู่อะพาร์เมน์ห้อเียวันับเธอ พวเราแร์่าห้อัน อนแรอลันอยู่้วย แ่พอมิลินบินมาเรียนที่นี่ สอน็แยัวไปเ่าห้ออยู่้วยัน ็เลยเหลือแ่เธอับบุราัรอยู่ที่ห้อนั้น
“เบส นายเยอหัไหม” เธอยัอยู่ในอาารอหั ึพร่ำเพ้อถามไปเรื่อย
“เยสิ”
“นายมีแฟนอนไหน ทำไมันไม่เยรู้เลย” เรื่อนี้ทำเธอแปลใมา เพราะที่ผ่านมาเธอไม่เยเห็นบุราัรบสาวนไหนเลย ทั้ที่มีสาวมาสารภาพรัับเาบ่อย แ่เา็ปิเสธทุราย ไม่แน่ว่าเาอาะไปบสาวนนั้นอนที่เธอเินทาลับมาประเทศไทยแล้ว็ไ้ เธอเรียนบ่อนึเินทาลับมา ส่วนเา็ยัเรียนอยู่ที่นั่นับนอื่น ๆ
“พี่อยารู้เหรอ”
“โธ่...พูมานานี้ไม่อยารู้ไ้ไ”
“อยาให้ผมพู ผม้อเมา่อน ไม่ั้นพูไม่ไ้ มันเศร้ามา”
“นานั้น” เธอมอร่าสูเินไปยัู้เย็น เห็นบุราัรหยิบเบียร์มาเปิฝาแล้วเทมันใส่แ้ว เามีน้ำใเทมันให้เธอ้วย “ันื่มเหล้ามาแล้ว ินเบียร์ไปอีมันะีันไหม มีหวัเมาเละ”
“เมา็นอนไม่เห็นยาเลย บอลุบาสับป้าฟ้าไปแล้วไม่ใ่เหรอว่าะมา้าับเพื่อน”
“เอ่อ ริ ื่ม็ไ้” เธอไว้ใบุราัร เพราะโมา้วยัน รัันั่พี่น้อ พ่อแม่อเธอับเาสนิทันมา พ่ออบุราัรื่อลุบอล หรือลุบัา แม่อเาื่อป้าสิริน สอนนี้เป็นเพื่อนเรียนมัธยมับพ่อและแม่อเธอ พวเาเป็นเพื่อนในลุ่มเียวัน ทุวันนี้็ยับหาันอยู่ ่าเป็นมิรภาพที่เหนียวแน่นริ ๆ
“เบส เมื่อไรนายะพูเสียที เบียร์หมไปสามวแล้วนะ” เธอเริ่มบ่น บุราัรเอาแ่เียบนเธออึอั เลยเาไปว่าหมอนี่็ะอหัเหมือนเธอแน่
“ผมไม่ล้าพู เพราะยัไม่เมาเลย”
“แ่ันเมาแล้ว...” นี่ือประโยสุท้ายอเธอ านั้นเธอ็เอนหัวพิพนัโฟา หลับาลเพราะหนัามันหนัมา มารู้สึัวอีที็เป็นเ้าอวันใหม่แล้ว
เธอยับัวเพื่อลายวามเมื่อยล้า มืออบุราัรพาอร่าเธอไว้ เธอไม่ใหรอ เพราะเาอเธอบ่อย เรานอนเียเียวันแบบนี้มาแ่ไหนแ่ไร อนอยู่่าประเทศ เาไม่เยไปนอนห้อัวเอเลย ะอมานอนับเธอลอเพราะบอว่าลัวผี เธอสสารเ็น้อย ็เลยยอมให้มานอน้วยัน นพ่อส่น้อายมาอยู่้วย เียหฟุ็ยิ่แบลเพราะน้อายัวแสบ็ไม่ยอมนอนนเียว เลยลายเป็นนอนสามนบนเียเียวัน
เธอับมือเาออ ลุึ้นมานั่ให้หายัวเีย ลาเียแล้วเินไปเ้าห้อน้ำ อนเินผ่านระเาเธอะัไปทันที
“เฮ้ย!” เสียอุทานัึ้น เธอใที่เห็นสภาพอัวเอล่อน้อนไร้ึ่สิ่ใมาปปิ รลำอมีรอยแ้ำสีลีบุหลาบโว์หราให้มอเห็น
“ไอ้เบส!...นายทำอะไรัน”
ความคิดเห็น