เคียงหทัย..

10 มกราคม 2558

สวัสดีค่ะ ห่างหายไปนานเลย ต้องขออภัยด้วยนะคะ

วันนี้กลับมาแวะแจ้งข่าวรวม My ID. นี้กับ My ID. หลักที่ใช้อยู่ประจำเข้าด้วยกันค่ะ

คือจะยุบเรื่องเคียงหทัยในไอดีนี้ แล้วไปลงใหม่ในไอดีหลัก

เพื่อคนเขียนจะได้สะดวกในการอัพ

ยังไงต้องขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะคะ

เพื่อนๆ สามารถติดตามไปที่ My ID. หลัก

เพื่ออ่านเรื่องเคียงหทัย และผลงานอื่นๆ ของคนเขียนได้ที่ http://my.dek-d.com/aube/writer/

-----------------------------------------------------

แจ้งเรื่องการอัพนิยายจร้า

ช่วงแรกอาจอัพบ่อยเพื่อให้ขึ้นหน้าหนึ่งของนิยาย 

 

ไม่ได้อัพตอนต่อไป ดังนั้นขอให้ถือเอาตอนแรกที่อัพ
เป็นตอนจริงเพียงตอนเดียวเท่านั้นในหนึ่งวันนั้น
คนอ่านจะได้ไม่หลงเข้ามาแล้วเสียความรู้สึกที่ไม่ได้อัพตอนต่อไปจริง
ต้องขออภัยและแจ้งไว้ล่วงหน้าจร้า ^ ^ 

-------------------------------------------------------
เพียงแรกพบ...อัญมณีสีมรกตก็ปลิดคว้างลงกลางหทัย 
แต่รักกลับมิอาจเป็นได้อย่างใจปรารถนา

เมื่อ 'เขา' คือพยัคฆ์ผู้หยิบยื่นความตายและสงครามให้แก่ดินแดนนาง

และ 'นาง' คือบุปผางามที่ถูกส่งมาบรรณาการแก่องค์ราชา

ราชาผู้ซึ่งพยัคฆ์ต้องพิทักษ์ด้วยเลือดเนื้อและชีวิตตราบจนสิ้นใจ

 

ลัลค์                ‘เลือดเนื้อ…ชีวิต และหัวใจข้า ดำรงอยู่เพื่อแผ่นดินนี้เท่านั้น’

สตาญา           ‘เกลียด…เราเกลียดท่าน...แม่ทัพลัลค์ เกลียดและเครียดแค้นท่านที่สังหารพี่ชายเราอย่างเลือดเย็น ชิงชังที่ท่านยังมีชีวิตอยู่…อยู่ทำให้เราหวั่นไหวและรักปักใจมากถึงเพียงนี้’

มัตติกา          ‘ขอให้หญิงได้อยู่ข้างกายและรักท่านไปตลอดชีวิตของหญิงได้หรือไม่ ท่านแม่ทัพ’

ภาคียะ            ‘พยัคฆ์เหนือ…ชีวิตเจ้าเป็นของเรา หากเราไม่อนุญาต จงจำไว้ว่าเจ้าไม่มีสิทธิแม้แต่คิดจะรักนาง’

เชลา                ‘ไม่ว่าจะเป็นนรกหรือสวรรค์ ข้าจะติดตามท่านไปและกอดท่านไว้เช่นนี้ไม่มีเปลี่ยน’

เพทรา        ‘ข้าจะต้องได้ครอบครองพระหทัยของฝ่าบาทแต่เพียงผู้เดียว ไม่ว่าจะด้วยวิธีการใดก็ตาม’

สิคาล              ‘ลัลค์ หากเป็นความต้องการของเจ้า ต่อให้เป็นบัลลังก์ของฌกร หมาป่าดำเช่นข้าก็ จะช่วงชิงมาไว้แทบเท้าเจ้าด้วยมือของข้าเอง’

------------------------------------------------------------

การคัดลอก ดัดแปลง นิยายของผู้อื่น

ถือเป็นการดูถูกจินตนาการและความสามารถของตัวเองอย่างร้ายแรง

เมื่อความภูมิใจของคนแต่ละคน

อยู่ที่การได้เริ่มต้น ‘สร้าง’ ทุกอย่างขึ้นมา จาก ‘ความสามารถของตัวเอง’

……………
แม้คนเขียนอาจไม่มีฝีมืออะไรมากมายนัก

แต่ก็ภูมิใจกับงานทุกชิ้นที่เขียนขึ้นมา

เพราะฉะนั้น!!!

อย่าทำลายความตั้งใจในการสร้างสรรค์ผลงานของคนอื่น

ด้วยการดูถูกฝีมือของตัวคุณเอง…

มันไม่น่าภูมิใจ และเป็นเรื่องผิดกฎหมาย

 
### ดังนั้นพบเห็นการคัดลอกที่ไหน แจ้งให้ทราบได้ทันที

คนเขียนจะดำเนินการทางกฎหมายให้ถึงที่สุด