ตอนที่ 5 : THE 1ST ANGEL ตอนที่ 4 [รีไรท์]
THE 1ST ANGEL ตอนที่ 4
“เฮ้ยยย!!”
ผลัก!
ตุบ!!
“โอ๊ยยย” เสียงคิลเลอร์ร้องขึ้นดังลั่นห้องเนื่องจากโดนเท้าเล็กๆของต้นน้ำประทับเข้ากลางลำตัวจนตกเตียงอย่างตั้งตัวไม่ทัน พอหลุดพ้นจากอีกฝ่ายคนตัวเล็กก็รีบลุกลงจากเตียงและลอบถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันมาดูอาการเจ้าของห้อง ชั่วแว๊บหนึ่งต้นน้ำรู้สึกสงสารคิลเลอร์อยู่เหมือนกันเพราะระดับความสูงของเตียงที่ตกลงมาก็เอาเรื่องอยู่ แต่มันก็แค่แปปเดียวเท่านั้น
จากความสงสารกลับกลายเป็นความสะใจไปอย่างง่ายดาย
“สมน้ำหน้า! อยากเล่นเหี้ยไรไม่รู้เรื่องไงล่ะยังอยากอีกไหมครับคุณรุ่นพี่”
“มึงเตะกูตกเตียงสองครั้งแล้วนะสัด!” คิลเลอร์พูดออกมาอย่างโมโหและลุกขึ้นยืนจ้องต้นน้ำ
“มึงก็จะปล้ำกูสองครั้งแล้วเหมือนกัน!!” ต้นน้ำสวนกลับทันควันและเชิดหน้ามองคิลเลอร์อย่างไม่เกรงกลัว คิลเลอร์แกล้งจ้องต้นน้ำด้วยสายตาดุดันแล้วย่างก้าวเข้าไปหาเด็กดื้อเรื่อยๆ เมื่อเห็นท่าไม่ค่อยดีคนตัวเล็กก็ทำท่าจะขยับเท้าถอยหนีแต่ก็ต้องหยุดชะงัก
“ถ้ามึงก้าวถอยกูอีกก้าวเดียวมึงไม่รอดแน่” คิลเลอร์กดเสียงต่ำอย่างน่ากลัวทำให้คนคิดหนีไม่กล้าที่จะขยับไปไหนและหลับตาปี๋เมื่อคนตัวโตเดินเข้ามาประชิดตัวเอง ริมฝีปากหยักลอบยิ้มขำเมื่อเห็นอาการของต้นน้ำก่อนจะเก๊กเสียงขรึมอีกรอบ
“เตรียมตัวรับบทลงโทษของมึงได้เลยน้องต้นน้ำ”
ต้นน้ำแทบจะกลั้นลมหายใจเมื่อได้ยินประโยคนั้นแม้จะทำตัวเก่งใส่คิลเลอร์แต่ลึกๆแล้วเขาก็รู้สึกกลัวคิลเลอร์อยู่ไม่น้อย เพราะอะไรบางในตัวของคิลเลอร์ทำให้ต้นน้ำรู้สึกได้ว่าถ้าผู้ชายคนนี้เอาจริงขึ้นมาเขาสู้อะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
หมับ!
“อื้อออ!!”
คนตัวเล็กเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรหยุ่นๆนิ่มๆมาประกบอยู่ที่ปากตัวเองแต่พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นดวงตาคมๆของคิลเลอร์อยู่ในระยะประชิดทั้งที่ควรจะโวยวายแต่กลับทำได้เพียงอึ้งค้าง สัมผัสอ่อนนุ่มที่ริมฝีปากเกิดจากลิ้นชื้นของคิลเลอร์ที่กำลังไล้เลียริมฝีปากของเขานั่นเอง มือเล็กที่ควรจะยกขึ้นดันร่างสูงออกในตอนนี้กลับยกไม่ขึ้นเสียดื้อๆ หรืออาจจะเป็นเพราะสายตาคู่นั้นที่ทำให้ต้นน้ำเผลอตัวปล่อยให้อีกฝ่ายล่วงเกินก็ไม่อาจรู้ได้ ฝ่ามือใหญ่เลื่อนมาประคองใบหน้าเรียวไว้แผ่วเบาแล้วไล้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยแก้มใสไปมาช้าๆ สัมผัสนั้นทำให้คนตัวเล็กค่อยๆหลับตาลงและเผยอริมฝีปากขึ้นเปิดทางให้ลิ้นชื้นได้เข้ามาเก็บเกี่ยวความหวานในปากตนเองอย่างง่ายดาย
“อ.อืมม..”
เสียงหวานครางในลำคอแผ่วเบาและตวัดปลายลิ้นดุนดันปลายลิ้นร้อนตอบกลับไป คิลเลอร์เอียงใบหน้าเล็กน้อยส่งลิ้นร้อนไล้ไปตามไรฟันสวยช้าๆอย่างใจเย็น มือข้างหนึ่งเลื่อนลงมาโอบประคองเอวบางไว้
สองเรียวลิ้นเกี่ยวกระหวัดตอบโต้กันไปมาอย่างหยอกเย้าจนกระทั่งต้นน้ำรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจมือเล็กจึงทุบอกกว้างเบาๆ ถึงจะไม่อยากละทิ้งความหวานนี้แต่คิลเลอร์ก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาช้าๆอย่างนึกเสียดาย ต้นน้ำเองก็ค่อยๆลืมตาขึ้นเช่นกัน
“หวาน...”
คิลเลอร์พูดชิดริมฝีปากอิ่มแล้วไล้ลิ้นเลียเล็มกลีบปากบางไปมาอย่างอ้อยอิ่ง สองสายตามองสบกันคล้ายกับตกอยู่ในภวังค์ของกันและกัน หากนี่เป็นเกมส์จ้องตาคิลเลอร์คงเป็นฝ่ายแพ้เพราะเขาเป็นฝ่ายละสายตาออกมาก่อนแต่มือหนายังคงลูบเกลี่ยแก้มนุ่มเล่นไม่ปล่อย
“กูจองแล้วนะรู้ไหม”
ประโยคสั้นๆแต่เต็มไปด้วยความรู้สึกและความหมายพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่นกำลังสั่นคลอนหัวใจดวงน้อยอย่างแรง ต้นน้ำกำลังรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นแรงมากจนกลัวว่าจะหลุดออกมานอกอก
เดี๋ยวนะเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น?
นี่เขากำลังฝันรึเปล่าทำไมถึงรู้สึกว่าเขินคิลเลอร์ล่ะ
แต่เอ๊ะ เมื่อกี้หมอนั่นมันจูบเราใช่ไหม...
หื้มม จูบ!!!!!
“ไอ้พี่คิล!!!! มึงขโมยจูบกูอีกแล้วนะ!!!!!” ต้นน้ำโวยวายขึ้นเสียงดังลั่นห้องเมื่อได้สติกลับคืนมาและผลักคิลเลอร์ออกอย่างแรง ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงก่ำอย่างน่ามอง นิ้วเรียวชี้ตรงไปที่คิลเลอร์อย่างหมายหัวมือเล็กสั่นระริกไม่รู้ว่าเขินจนสั่นหรือโกรธจนจะระเบิดกันแน่ หากแต่อีกฝ่ายกลับพูดตอบกลับมาหน้าตายพร้อมทั้งทิ้งตัวนอนลงบนเตียงนุ่มอย่างสบายอารมณ์
“กูป่าวขโมยแต่กูจูบจะๆเลยต่างหาก”
“มึง...มึงตายยย!!!!”
ต้นน้ำตะโกนลั่นก่อนจะกระโดดขึ้นไปทับกลางตัวคิลเลอร์แล้วเอาหมอนอีกใบมาฟาดใส่คิลเลอร์ไม่ยั้ง ด้วยความโกรธทำให้ต้นน้ำลืมตัวว่าตนเองกำลังนั่งอยู่ในที่ที่ไม่ควรนั่งเลยสักนิด
“โอ๊ยๆๆ ถ้ากูตายมึงก็เป็นหม้ายขันหมากนะน้องต้นน้ำ”คิ ลเลอร์เอ่ยออกมาและพยายามปัดป้องหมอนที่คนตัวเล็กฟาดใส่อย่างสุดความสามารถ
ตุบๆๆ
“หม้ายพ่อง! ใครจะแต่งกับมึงห๊ะ” มือเล็กยังคงไม่หยุดฟาดแต่ว่าโลกใบนี้ก็มีสัจธรรมอีกข้อว่า
ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว
ในขณะที่ต้นน้ำกำลังจะฟาดหมอนใส่คิลเลอร์อีกครั้งเจ้าตัวก็เกิดตีพลาดและถลาลงไปนอนเกยอยู่บนตัวเป้าหมายเต็มตัว คิลเลอร์เห็นดังนั้นก็รีบกอดรัดล็อกเอวบางไว้ไม่ให้ต้นน้ำขยับได้อีกก่อนจะหัวเราะร่าเมื่อเห็นต้นน้ำที่กำลังหมดท่าอยู่บนตัวของตนเอง
“ไงล่ะทีนี้ เวรกรรมมันมีจริงเห็นไหม”
“แมร่ง! ปล่อย กูเลยไม่ตีมึงแล้วไง ปล่อยเซ่!” ต้นน้ำพยายามดิ้นรนให้หลุดออกจากอ้อมแขนแกร่งแต่ยิ่งดิ้นคิลเลอร์ก็ยิ่งกอดแน่นมากขึ้นเท่านั้น
“อย่าดิ้นน่า เดี๋ยวกูตื่นอีกรอบละมึงจะซวยนะน้องต้นน้ำ” คิลเลอร์บอกเสียงเจ้าเล่ห์ทำให้ต้นน้ำหยุดดิ้นแทบจะทันที ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นอย่างขัดใจที่ทำอะไรคิลเลอร์ไม่ได้เลย
“กูง่วง นอนกันเดี๋ยวเย็นๆค่อยกลับห้อง” คิลเลอร์บอกและพลิกให้ต้นน้ำมานอนข้างๆตนเองดีๆแต่ก็ยังคงกอดคนตัวเล็กไว้แนบอกเหมือนเดิมทำให้ต้นน้ำบ่นออกมาอย่างไม่ชอบใจ
“นอนก็นอนดิจะกอดกูทำไมอึดอัด”
“กูปล่อยเดี๋ยวมึงหนีทำไง นอนเหอะน่ากุไม่ทำอะไรมึงหรอก”
“กูจะเชื่อมึงได้ไงห๊ะ มึงจะปล้ำกูสองครั้งแล้วนะ” ต้นน้ำโวยวายใส่และจ้องคิลเลอร์ตาเขม็ง
“ไม่รู้สิหรือจะลองเป็นเมียกูเลยดีไหมพูดมากจริง” คิลเลอร์แกล้งทำเสียงจริงจังและยื่นหน้าเข้าไปใกล้ต้นน้ำมากขึ้น
“ไม่ต้อง!! นอนก็นอน” ต้นน้ำบอกแล้วนอนนิ่งๆปล่อยให้คิลเลอร์กอดอยู่อย่างนั้นและค่อยๆหลับตาลง
ในสถานการณ์แบบนี้เขาจะไปทำอะไรได้นอกจากยอม
“กูจองมึงจริงๆนะ”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยย้ำอีกครั้งแล้วกดจูบลงกลางหน้าผากมนก่อนจะหลับตาลงบ้างโดยที่ไม่รู้เลยว่าคนฟังกำลังนอนใจเต้นไม่ส่ำอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง ต้นน้ำกัดปากตัวเองเบาๆอย่างไม่รู้ตัวใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อเมื่อนึกถึงคำพูดของคิลเลอร์ แม้จะไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องยอมให้คนที่พึ่งรู้จักกันไม่ถึงสามวันมานอนกอดแบบนี้แต่ต้นน้ำก็ยอมไปแล้ว ผ่านไปสักพักต้นน้ำก็ผล็อยหลับไปในอ้อมกอดของคิลเลอร์
คิลเลอร์ตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงหกโมงเย็นแต่ก็ไม่กล้าที่จะขยับตัวไปไหนเพราะต้นน้ำเล่นนอนกอดเขาไว้แน่นแถมยังเอาหน้ามาซุกอกเขาไว้อีกต่างหาก คนตัวโตอมยิ้มน้อยๆและจ้องมองใบหน้าของคนในอ้อมอกอย่างสำรวจ โครงหน้าเรียวสวยคิ้วหนาพอดีเรียงตัวสวยรับกับจมูกโด่งที่ปลายรั้นเชิดขึ้นประกอบริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อที่ชอบพ่นคำด่าว่าเขาสารพัด อ่อที่ สำคัญต้นน้ำมีดวงตาที่เป็นประกายในแบบที่คิลเลอร์มองแล้วก็รู้สึกหลงใหลมันทุกที
ไม่ว่าจะมองยังไงต้นน้ำก็น่ารักมากกว่าหล่ออยู่ดี
“ต้นน้ำตื่นได้แล้ว นอนตอนเย็นมันไม่ดี” มือหนาตบแก้มใสๆเบาเป็นการปลุก
“อื้อ..กี่โมงแล้วอ่ะ” ต้นน้ำถามขึ้นเสียงงัวเงียและขยับตัวไปมาทั้งที่ยังไม่ลืมตา
“หกโมงแล้ว ลุกเร็วจะพาไปกินข้าว” คิลเลอร์บอกแล้วลุกขึ้นพร้อมกับดึงร่างบางให้ลุกขึ้นมาพร้อมกันด้วยแต่ดูท่าว่าคนตัวเล็กจะไม่ค่อยอยากตื่นสักเท่าไร
“กูง่วงอ่ะ ไม่กินได้ไหม” ต้นน้ำพูดบอกแล้วยกมือขยี้ตาตัวเองด้วยความง่วงแต่ก็ถูกคิลเลอร์จับมือไว้ก่อน
“ห้ามขยี้เดี๋ยวตาช้ำ ไปล้างหน้าเร็ว”
“อุ้มหน่อย” ต้นน้ำบอกทั้งที่ยังไม่ลืมตาที่จริงต้องเรียกว่ากึ่งหลับกึ่งตื่นเสียมากกว่าเพราะยังไม่ตื่นดีทำให้ต้นน้ำเผลอแสดงนิสัยเหมือนตอนอยู่บ้านออกมาต่อหน้าคิลเลอร์
หากแต่สองคำสั้นๆนั้นทำให้คนฟังต้องถามอีกครั้งอย่างไม่แน่ใจในสิ่งที่ตัวเองได้ บางทีเขาอาจจะหูเพี้ยนไปเองก็ได้
“ห๊ะ พูดพูดอะไรนะ”
“อุ้มต้นหน่อย อุ้มนะอุ้ม” เสียงหวานพุดอ้อนออกมาอีกรอบโดยที่ยังหลับตาเช่นเดิม ครางนี้สิ่งได้ยินมันชัดเจนมากๆจนทำให้คิลเลอร์หลุดหัวเราะเบาๆเพราะไม่คิดว่าจะเจอต้นน้ำโหมดนี้
“มาครับมาคุณหมอจะอุ้มน้องต้นน้ำไปล้างหน้านะ” คิลเลอร์บอกเสียงใจดีแล้วอุ้มคนตัวเล็กขึ้นเหมือนอุ้มเด็กโชคดีที่เขาเป็นคนออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอทำให้สามารถอุ้มต้นน้ำได้อย่างสบายๆ
คิลเลอร์อุ้มต้นน้ำมาวางไว้บนเคาน์เตอร์ข้างๆอ่างล้างหน้าแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาชุบน้ำก่อนจะนำไปเช็ดหน้าเช็ดตาให้คนตัวเล็กที่ยังคงนั่งหลับตาอยู่ ดูจากอาการแล้วต้นน้ำคงงอแงไม่ยอมล้างหน้าดีๆแน่นอนและความเย็นชื้นจากผ้าที่กระทบผิวเนื้อทำให้ต้นน้ำค่อยๆลืมตาขึ้นพร้อมกระพริบตาถี่ๆไล่ความง่วงออกไป
“พี่คิลเลอร์...” ต้นน้ำพูดออกมาเสียงเบาหวิวทำให้คิลเลอร์ได้ยินไม่ชัดมือหนาตบแก้มใสเบาๆอีกครั้ง
“ตื่นได้แล้วครับจะนั่งหลับในรึไง”
เสียงกลั้วหัวเราะที่ดังขึ้นครั้งนี้ดังเข้าไปในโสตประสาทของคนตัวเกอย่างจัง สติสัมปชัญญะที่หายไปเริ่มกลับมาอีกครั้งและพอตื่นขึ้นมาเต็มตาต้นน้ำก็ต้องถามขึ้นอย่างงุนงงว่าตัวเองเข้ามาอยู่ในนี้ได้ยังไง แถมยังอยู่กับคนที่ไม่ควรอยู่ด้วย!
“กูมาอยู่ในนี้ได้ไง!!”
“มึงให้กูอุ้มมา” คิลเลอร์บอกแล้วเอาผ้าไปพาดไว้ที่ราวแยกไว้
“ห๊ะ??? อุ้มกู กูเนี่ยนะให้มึงอุ้ม” ต้นน้ำถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
อย่าบอกนะว่าเขาหลุดแสดงท่าทีบ้าบออะไรใส่คิลเลอร์ไป...
“เชื่อเหอะ มึงอ้อนให้กูอุ้มมาเนี่ย เลิกงงแล้วลงไปกินข้าวกัน” คิลเลอร์บอกทำท่าจะเข้าไปอุ้มต้นน้ำอีกรอบแต่ต้นน้ำยกมือกั้นไว้ก่อน
“เดี๋ยวๆ มึงจะทำอะไรเนี่ย”
“อุ้มมึงไง”
“ไม่ต้องกูเดินได้สัด” ต้นน้ำว่าแล้วลงจากเคาน์เตอร์เดินออกไปจากห้องน้ำทันทีด้วยใบหน้าที่แดงก่ำแต่คิลเลอร์ไม่ทันได้สังเกตเห็น คนตัวโตส่ายหัวเบาๆกับอารมณ์ของคนตัวเล็กที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแต่ไม่ใช่เพราะรำคาญเขากลับคิดว่ามันน่ารักเสียมากกว่า
คิลเลอร์พาต้นน้ำออกมากินข้าวที่ร้านอาหารไทยชื่อดังที่อยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าไรนักเพราะวันนี้น้องๆของเขาออกไปทำธุระกันหมดคงไม่มีใครกลับไปกินอาหารที่วิลล่า กว่าจะยอมมาได้ก็เถียงกันอยู่นานเพราะเจ้าตัวจะไปเอารถท่าเดียวไม่รู้จะห่วงอะไรนักหนา ส่วนที่ว่าทำไมต้องเป็นอาหารไทยก็เพราะตอนแรกเลี้ยวเข้าร้านอาหารอิตาเลียนแล้วต้นน้ำโวยวายใส่และงอแงไม่ยอมลงจากรถคิลเลอร์เลยต้องจำยอมในที่สุด
ภายในร้านมีการตกแต่งสไตล์ไทยๆทุกโต๊ะอาหารมีถ้วยเล็กๆใส่ดอกมะลิลอยน้ำไว้ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆเฟอร์นิเจอร์ส่วนมากก็เป็นเฟอร์นิเจอร์ไม้และเน้นการใช้สีโทนขาวทำให้ดูสะอาดตา แถมยังรับกับแสงไฟสีส้มอ่อนๆทำให้อาการดูน่าทานมากขึ้น ด้วยความที่เป็นร้านแบบเปิดทำให้สัมผัสกับบรรยากาศภายนอกได้เป็นอย่างดีโดยที่ไม่ต้องกลัวว่าจะร้อนเพราะเป็นพื้นที่ๆลมพัดผ่านตลอดและยังมีต้นไม้ปลูกไว้รายล้อมยิ่งทำให้อากาศเย็นสบายเหมาะแก่การพาคนรักมาดินเนอร์โดยแท้
ทั้งสองเลือกที่จะนั่งลงด้านในสุดเป็นมุมที่เห็นท้องฟ้าชัดเจน โชคดีที่วันนี้คนไม่เยอะมากนักทำให้ไม่รู้สึกแออัดแต่ต้นน้ำก็ยังรู้สึกหงุดหงิดเล็กกับสายตาหลายคู่ที่มองมาตั้งแต่ที่พวกเขาก้าวเท้าเข้ามาในร้านแห่งนี้ต้นเหตุก็คงมาจากคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขานั่นเอง
“เป็นอะไรอีกล่ะ” คิลเลอร์ถามขึ้นเมื่อเห็นต้นน้ำนั่งหน้างอ
“หงุดหงิด จะมองอะไรนักหนา ไอ้พี่คิลมึงไปนั่งแยกโต๊ะดิ๊” ต้นน้ำบอกอย่างหงุดหงิด
“มึงจะบ้าหรอครับ ก็ปล่อยให้เขามองไปสิจะสนใจทำไม” คิลเลอร์ว่าพลางส่ายหัวอย่างขบขัน
“ก็กูไม่ชอบให้คนมอง” ต้นน้ำบอกและทำหน้าบึ้ง
“มึงควรทำตัวให้ชินนะครับน้องต้นน้ำเพราะมึงต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ทุกวัน”
“ไม่เห็นจำเป็นกูไม่ได้จะไปเป็นคู่ชีวิตมึงสักหน่อย” ต้นน้ำว่า
“แต่กูจะให้มึงเป็น” คิลเลอร์บอกด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มและมองสบตากับต้นน้ำอย่างสื่อความหมาย ต้นน้ำที่ถูกมองด้วยสายตาแบบนั้นก็รู้สึกร้อนหน้าขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ตึกๆๆๆ
“สวัสดีค่ะคุณลูกค้าจะรับอะไรดีคะ”
เสียงของพนักงานที่เข้ามารับออเดอร์เหมือนระฆังช่วยชีวิตให้ต้นน้ำหลุดออกจากความฟุ้งซ่านนั้นหากแต่ก้อนเนื้อในอกมันยังไม่ยอมสงบลงเลยนี่สิ คิลเลอร์หัวเราะเบาๆเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กดูประหม่าไป
“เอาเป็นต้มยำทะเลน้ำข้น ผัดผักรวมมิตร กุ้งทอดกระเทียมครับ เอาอะไรเพิ่มไหม” คิลเลอร์หันไปสั่งพนักงานและหันกลับมาถามต้นน้ำต่อ
“ไข่เจียว” ต้นพูดออกมานิ่งๆ
“ห๊ะ? ไข่เจียวเนี่ยนะ” คิลเลอร์ถามย้ำอีกครั้งเพราะไม่คิดว่าต้นน้ำจะสั่งไข่เจียว
“ทำไมกูอยากกินไข่เจียวแปลกตรงไหน ”ต้นน้ำบอกแล้วมองหน้าคิลเลอร์นิ่ง
“เออๆ เอาไข่เจียวเพิ่มอีกอย่างครับแล้วก็ข้าวเปล่า 1 โถครับ” แล้วคิลเลอร์ก็ต้องยอมหันไปสั่งพนักงานต่อในที่สุด
“ค่ะ แล้วคุณลูกค้าจะรับเครื่องดื่มอะไรดีคะ ทางเรามีเครื่องดื่มแนะนำเป็นน้ำฝางค่ะ”
“จะเอาน้ำอะไร” คิลเลอร์ถามต้นน้ำที่ตอนตอนนี้กำลังนั่งกดมือถือยิกๆ
“น้ำเปล่า” ต้นน้ำตอบพลางก้มหน้าก้มตาเล่นเกมส์ในมือถือต่อ
“ขอน้ำเปล่าสองแล้วกันครับ”
“รายการที่สั่งมี ต้มยำทะเลน้ำข้น ผัดผักรวมมิตร กุ้งทอดกระเที่ยม ไข่เจียว ข้าวเปล่า 1โถและน้ำเปล่านะคะ” พนักงานเอ่ยทวนรายการอีกครั้ง
“ครับ” คิลเลอร์พยักหน้ารับและพนักงานก็เดินไปส่งออเดอร์ ต้นน้ำยังคงง่วนอยู่กับการเล่นเกมส์ของตัวเองโดยไม่รู้สึกถึงสายตาไม่พอใจของคิลเลอร์ที่กำลังจ้องมองมาเลยสักนิด อยากจะรู้นักว่าเกมส์นั่นมันน่าสนุกตรงไหนคนตัวเล็กถึงได้เมินเขาแบบนี้
“นี่กูพามากินข้าวนะไม่ได้พามาเล่นเกมส์”
น้ำเสียงนิ่งๆที่เอ่ยถามขึ้นมาเรียบๆทำให้ต้นน้ำชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคิลเลอร์ ก็รู้หรอกว่าเสียมารยาทแต่แล้วไงล่ะ ไม่ได้ขอร้องให้พามาสักหน่อย
“ก็ข้าวยังไม่มาป่ะล่ะ” ต้นน้ำเถียงออกมาแต่ก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าเสื้อไป
“พูดมากว่ะ” คิลเลอร์ว่าออกมาอย่างไม่จริงจังนัก
แต่ปากน่ะยิ้มกว้างจนต้นน้ำรู้สึกหมันไส้ขึ้นมาตะหงิดๆ
“มึงแหละพูดมากบ่นเป็นคนแก่ไปได้” ต้นน้ำว่ากลับและนั่งเท้าคางมองคิลเลอร์พลางคิดว่าทำไมตัวเองต้องยอมออกมากับคิลเลอร์ทั้งที่จริงก็หนีกลับบ้านไปก็สิ้นเรื่อง คิลเลอร์ที่ถูกมองก็หัวเราะออกมาเบาๆแล้วแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าต้นน้ำโดยไม่แคร์สายตาตาคนอื่นๆในร้าน
ก็คนอื่นไม่ใช่ต้นน้ำนี่เขาไม่จำเป็นต้องสนใจ
“แล้วอยากเป็นเมียคนแก่ป่ะครับ” คิลเลอร์พูดพลางยิ้มและยักคิ้วให้อย่างกวนๆ
“แล้วอยากกินตีนเด็กป่ะครับ” ต้นน้ำถามกลับพร้อมยิ้มกว้างแต่นัยน์ตาคู่สวยนั้นไม่ได้ยิ้มไปด้วยเลยสักนิด คิลเลอร์หลุดขำออกมาเล็กน้อยเขาไม่ได้โกรธเลยสักนิด ก็ต้นน้ำเวลาหงุดหงิดแบบนี้มันน่ารักดีนี่นา
“ไม่อยากกินตีนแต่อยากกินต้นน้ำอ่ะครับได้ป่าว” คิลเลอร์แกล้งพูดหยอกต่อ
“ชาติหน้าเถอะครับไอ้พี่คิล!” ต้นน้ำว่าแล้วผลักหน้าคิลเลอร์ออกห่างแต่คิลเลอร์กลับไม่โกรธและยังยิ้มได้คงจะเป็นเพราะแก้มใสที่ขึ้นระเรื่อจนเขาอยากจะเข้าไปฟัดนั่นล่ะมั้ง
“ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ”
เสียงของพนักงานเรียกให้คิลเลอร์และต้นน้ำหันมาสนใจอาหารที่ทยอยวางลงบนโต๊ะ เมื่อจัดเรืองอาหารเสร็จพนักงานสาวก็โค้งให้กับทั้งคู่และเดินจากไป ไม่ต้องเสียเวลาพูดพ่ำทำเพลงอะไรคนตัวเล็กก็ลงมือตักอาหารทานทันทีโดยไม่รอให้ใครพูดเชิญหรืออะไรทั้งสิ้น
“อื้มม... อร่อย~” ต้นน้ำเอ่ยออกมาเมื่อตักไข่เจียวเข้าปากไป
“ท่าจะชอบมากนะนั่น” คิลเลอร์ว่าพลางตักข้าวกินบ้าง
“ก็ชอบ” ต้นน้ำว่าพลางตักข้าวกินต่อไม่สนใจคิลเลอร์
ทั้งคู่ใช้เวลาในอยู่ในร้านอาหารเกือบสองชั่วโมงเพราะหลังจากที่ทานข้าวเสร็จต้นน้ำก็สั่งขนมและไอติมมากินต่อทันที แน่นอนว่ามื้อนี้คิลเลอร์ต้องเป็นคนจ่ายค่าอาหารทั้งหมด เหตุผลของต้นน้ำก็สั้นๆง่ายๆ ‘ก็เป็นคนอยากพามาเองเพราะงั้นก็ต้องเป็นคนจ่ายด้วยเช่นกัน’ แล้วคิลเลอร์จะปฏิเสธอะไรได้ถึงทำได้เขาก็ยินดีที่จ่ายให้อยู่แล้ว ว่าที่เมียทั้งคนแค่นี้ไม่สะเทือนยอดเงินในบัญชีเขาหรอก
หลังจากทานอาหารเสร็จขึ้นเลอร์ก็ขับรถพาต้นน้ำกลับมาที่คอนโของตนเองโดยที่ไม่บอกไม่ถามต้นน้ำก่อนสักคำ ก็ถ้าหากเขาบอกคนตัวเล็กคงไม่มีทางยอมขึ้นรถมาด้วยแน่ๆแล้วแบบนี้เขาจะบอกทำไมล่ะ จริงไหม? ส่วนต้นน้ำเองก็มัวแต่สนใจเกมส์ในมือถือซะจนไม่ได้มองทางอะไรเลยจนกระทั่งที่รถเลี้ยวเข้ามาจอดสนิทอยู่บริเวณโซนวีไอพีของคอนโดนั่นแหละ
“เฮ้ย เดี๋ยวนะมึงพากูมาที่นี่ทำไมอีก ไหนบอกจะพาไปเอารถต่อไปวะ”
"หันไปมองข้างๆนะน้องต้นน้ำว่ารถมึงรึเปล่าก็ไปเอามาหลังจากส่งมึงเรียนแล้วครับ อ่อ แต่กูลืมกุญแจไว้บนห้องน่ะสิ ตามมาเอาล่ะกันนะเบ้บ” คิลเลอร์บอกและเปิดประตูลงจากรถ ต้นน้าเองก็รีบลงจากรถอละก็พบว่าเจ้ารถลูกรักของตัวเองจอดอยู่ข้างๆจริงๆ เหลืออย่างเดียวคืนกุญแจรถ
“นี่มึงลืมจริงหรือแกล้งลืมกันแน่วะ” ต้นน้ำถามออกมาอีกครั้งอย่างระแวง เหอะ คนอย่างคิลเลอร์ไว้ใจได้ที่ไหนกัน
“ถามมากอยากกลับเร็วก็ตามมา” คิลเลอร์ว่าพลางเดินนำเข้าไปในคอนโดและตรงไปยังลิฟต์ซึ่งต้นน้ำเองก็ต้องเดินตามไปอย่างช่วยไม่ได้ ระหว่างที่อยู่ในลิฟท์ทั้งสองคนก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก ต่างฝ่ายต่างยืนเงียบๆแต่ดูเหมือนต้นน้ำจะอึดอัดมากพอควรเพราะเขาไม่ชอบการโดนเมินและการที่คิลเลอร์ไม่คุยด้วยทำให้ต้นน้ำรู้สึกเหมือนโดนเมินไปในตัว
เมื่อเข้ามาในห้องคิลเลอร์ก็ยังคงเงียบไม่พูดไม่จาจนต้นน้ำเริ่มที่จะหงุดหงิดขึ้นมา คนตัวเล็กยีนกอดอกมองเข้าของห้องด้วยสายตาขุ่นมัวโดยไม่รู้เลยว่าคนที่ตัวเองคิดว่าเมินน่ะแอบลอบยิ้มอย่างขบขันที่เห็นต้นน้ำกำลังจะหงุดหงิด
จะว่าโรคจิตก็ไม่เชิงแต่คิลเลอร์แค่อยากแกล้งก็เท่านั้น
“มึงจะเงียบอีกนานไหม กุญแจรถกูล่ะถ้าไม่ให้กูจะได้กลับเห็นแล้วหงุดหงิด” ต้นน้ำเป็นฝ่ายพูดออกมาก่อนด้วยความไม่พอใจ
“ถ้าบอกว่าไม่ให้ล่ะ” คิลเลอร์แกล้งหยั่งเชิงถาม
“ก็จะกลับไงกํบอกแล้วว่ามีกุญแจสำรอง เสียเวลาฉิบ”
“กูหมายถึงไม่ให้กลับ” คิลเลอร์พูดต่อและยกยิ้มร้ายทำให้ต้นน้ำเริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองถูกต้มซะแล้วดวงตาคู่สวยตวัดมองคิลเลอร์อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อแต่คนโดนมองกลับทำเพียงระบายยิ้มกว้างเท่านั้น
กวนประสาท!!
“มึงหลอกกูหรอห๊ะไอ้พี่คิล!!” ต้นน้ำโวยวายออกมาและคว้าหมอนอิงที่โซฟามาปาใส่คิลเลอร์เต็มแรงแต่คิลเลอร์ก็รับได้ทันและด้วยช่วงขาที่ยาวทำให้คิลเลอร์ลุกขึ้นก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็เข้าไปถึงตัวต้นน้ำ มือหนาคว้าเอวบางเข้ามาชิดและยักคิ้วให้อีกที คนตัวเล็กเริ่มดิ้นไปมาอย่างไม่ยอมแต่ก็ถูกกอดรัดไว้แน่นด้วยท่อนแขนแกร่งของคิลเลอร์
“นอนนี่แหละจะรีบกลับไปทำไมกันหื้ม กุญแจก็อยู่ในห้องนั่นแหละลองหาดูสิ”
ขืนนอนมีหวังกูก็ได้เสร็จมึงน่ะสิ! กุญจงกุญแจไม่เอาแล้วโว้ย!!
“ไม่นอน กูจะกลับปล่อยนะไอ้พี่คิล!” พูดจบคนตัวเล็กก็รีบแกะมือหนาออกจากเอวของตัวเองซึ่งน่าแปลกที่ครั้งนี้คิลเลอร์ยอมปล่อยไปง่ายๆ เมื่อหลุดออกจากพันธนาการต้นน้ำก็รีบวิ่งตรงดิ่งไปที่ประตูห้องทันทีแต่ก็คล้ายกับเดจาวูเพราะประตูเปิดไม่ออก!!
นี่คือเหตุผลที่ทำให้คิลเลอร์ยอมปล่อยต้นน้ำง่ายๆนั่นเอง
“มึงจะเอาไงว่ามาเลยดีกว่า แมร่ง จะมาเกาะแกะกูทำไมห๊ะ เรื่องที่กูว่ามึงกูผิดเองก็จบกันไปดิวะกูยอมมึงมาทั้งวันแล้วนะสัด!” เมื่อได้ได้ดั่งใจต้นน้ำก็ระเบิดออกมาอย่างหัวเสียหากแต่...
“ก็บอกแล้วว่าไม่จบ ถ้าจะโทษก็โทษตัวเองเถอะครับน้องต้นน้ำ”
ไอ้น้ำเสียงยียวนนี่มันชวนให้เท้ากระตุกชะมัด!!
“กูทำอะไรผิดนักหนาวะ จะเอาไงวะ”
“มึงผิดตรงที่น่ารักเกินไปยังไงล่ะ และกูก็บอกไปแล้วไงว่าจองมึง” คิลเลอร์ว่าพลางทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างอารมณ์ดีผิดกับต้นน้ำที่ยืนตัวสั่นไปด้วยความโกรธ ขาเรียวก้าวฉับๆมาหยุดตรงหน้าคิลเลอร์ก่อนจะ...
เพี๊ยะ!!
ฝ่ามือเล็กฟาดลงบนแก้มซ้ายของคิลเลอร์เต็มแรงด้วยความโกรธ แม้คิดว่าคิลเลอร์ก็คงแค่พูดแกล้งตนเองเท่านั้นแต่วันนี้คิลเลอร์ก็น่าจะแกล้งเขามามากพอแล้ว แบบนี้มันมากเกินไปจริงๆ จะเอาอะไรกับเขานักหนา
“อ๊ะ!”
คนตัวเล็กหลุดร้องออกมาอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆคิลเลอร์กระชากมือตัวเองแรงจนต้นน้ำเซเสียหลักล้มลงไปกองบนตักแกร่งของคิลเลอร์พอดิบพอดี คิลเลอร์ไม่ได้โกรธที่โดนตบแต่แค่ไม่พอใจเท่านั้นถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ต้นน้ำคงไม่มีทางรอดมานั่งจ้องหน้าเขาแบบนี้แน่
ช่างพยศซะจริงว่าที่เมียเขาเนี่ย
“ฤทธิ์เยอะนักนะครับน้องต้นน้ำ”
“ปล่อย! ใครใช้ให้มึงพูดเล่นแบบนี้ล่ะสม!” ต้นน้ำว่าแล้วดิ้นไปมาอย่างอึดอัดถึงจะรู้ว่าดิ้นยังไงก็ไม่มีทางหลุดออกจากอ้อมแขนของคนตรงหน้าแต่ก็ดีกว่านั่งอยู่เฉยๆ มันไม่ใช่เรื่องดีเลยที่ผู้ชายแมนๆอย่างเขาต้องมานั่งอยู่บนตักผู้ชายด้วยกันเนี่ย รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น
หากแต่น้ำเสียงจริงจังของคิลเลอร์กลับทำให้ต้นน้ำต้องชะงักไป
“กูพูดจริง”
“มึงจะบ้าหรอชอบกูรึไง...” ต้นน้ำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เบาลงเล็กน้อย
“เออ กูชอบมึง!” คิลเลอร์พูดต่อแทบจะทันโดยไม่เสียเวลาคิดให้มากความเพราะถ้าหากไม่ชอบไม่มีทางที่คนอย่างเขาจะมาตามเกาะแกะใครแบบนี้หรอก
“แต่กูเป็นผู้ชายและไม่ได้เป็นเกย์ด้วยมึงจะบ้ารึไง” ต้นน้ำมองคิลเลอร์อย่างไม่อยากจะเชื่อแม้จะแอบใจเต้นไปกับประโยคนั้นก็ตาม
“กูก็ผู้ชายและก็ไม่ได้เป็นเกย์”
“แล้วมึงจะมาชอบกูได้ไง”
“กูชอบที่มึงเป็นมึงต่อให้มึงเป็นผู้ชายแล้วมันยังไงล่ะชอบก็คือชอบทำไมต้องคิดให้มากความวะต้นน้ำ” คิลเลอร์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังกว่าทุกทีและจ้องมองสบตากับคนตัวเล็กนิ่ง ต้นน้ำเม้มปากแน่นอย่างเถียงไม่ออก ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบทันที เงียบจนต้นน้ำกลัวว่าคิลเลอร์อาจจะได้ยินเสียงหัวใจของตนเองที่กำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งไปกับคำสารภาพนั้น
เสียงหัวใจที่แม้แต่ตัวต้นน้ำเองก็ยังไม่สามารถห้ามให้มันสงบได้
**************************100%************************
Talk
ฟินไหม? ชอบไหม? สนุกไหมเอ่ย?
ถ้าชอบก็ให้กำลังใจกันด้วยน้า เม้นต์เบาๆสักนิดนั้นดีต่อใจ 5555
จะมาต่อให้เรื่อยๆค่ะ จุ๊บ!
817 ความคิดเห็น
-
#812 Airzaa1810 (@Airzaa1810) (จากตอนที่ 5)วันที่ 6 พฤศจิกายน 2562 / 22:31จีบได้รุนแรงมากลูกเอยยยยย#8120
-
#786 ENJOY_EVERYDAY (@pink-peat) (จากตอนที่ 5)วันที่ 20 พฤษภาคม 2562 / 19:46กูชอบ- หื้ออออ ฟินน#7860
-
#781 getdown94 (@getdown94) (จากตอนที่ 5)วันที่ 15 พฤษภาคม 2562 / 12:04ไปต่อไม่เป็นเลยนะไอ่คนหล่อน้องงงงงวว#7810
-
#751 RealThxnB (@RealThxnB) (จากตอนที่ 5)วันที่ 5 พฤษภาคม 2562 / 14:05จีบกันแบบฮาร์ตคอ5555555#7510
-
#717 llllovellll (@llllovellll) (จากตอนที่ 5)วันที่ 3 พฤษภาคม 2562 / 17:43แงง พี่คิลบอกชอบน้องแล้วว น้องเอาไงต่อล่ะทีนี้ ใจเต้นแรงเลยน้า#7170
-
#716 dy_pitpimon (@dy_pitpimon) (จากตอนที่ 5)วันที่ 3 พฤษภาคม 2562 / 16:54สนุกมากเลยยยย#7160
-
#698 lionmeoww (@lionmeoww) (จากตอนที่ 5)วันที่ 1 พฤษภาคม 2562 / 20:41อ๋อยยยยยยย น่ารักกก#6980
-
#687 MoMo86_BI96 (@MoMo86_BI96) (จากตอนที่ 5)วันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2562 / 20:58สนุกค่าาา ชอบๆๆๆ#6870
-
#671 nannapas331 (@nannapas331) (จากตอนที่ 5)วันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2562 / 21:32ชอบๆคะ#6710
-
#666 Kwanruan2525 (@Kwanruan2525) (จากตอนที่ 5)วันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2562 / 13:57พี่หมออออออ ตรงเกิ๊น#6660
-
#645 y123m (@y123m) (จากตอนที่ 5)วันที่ 2 กันยายน 2561 / 13:53ชอบเลยย#6450
-
#630 ด๊าวได๋เดี่ยมดีดงด๊าวด่าว★ (@pom_DD) (จากตอนที่ 5)วันที่ 1 กันยายน 2561 / 20:57เออ ตรงดีเหลือเกินพี่หมอ 55555555 น้องเจอพี่แค่ 2-3 วัน แต่เหมือนถูกลวนลามมา 2-3 เดือน โหยยยคุ้มไปอีก 5555555555555555#6300
-
#625 เจ้ากระต่ายจมูกหมู (@kamonbhavee22) (จากตอนที่ 5)วันที่ 30 สิงหาคม 2561 / 21:42ฮืออออ เขิน-///-#6250
-
#592 Miki_milky (@Miki_milky) (จากตอนที่ 5)วันที่ 28 สิงหาคม 2561 / 10:49พี่คิลตรงมากๆๆ#5920
-
#588 ลักกี้โซระ (@belleyoss) (จากตอนที่ 5)วันที่ 25 สิงหาคม 2561 / 07:43ฟิน มว๊ากกก#5880
-
#552 hh_9094 (@9094_hh) (จากตอนที่ 5)วันที่ 21 เมษายน 2560 / 11:34อร้ายยย><#5520
-
#503 Mistyblack (@Mistyblack) (จากตอนที่ 5)วันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2560 / 09:58คิลเลอร์น้า ไม่ใช่ขึ้นเลอร์ ชอบอ่ะ ชอบมากกกก#5030
-
#498 :[[CinCin]]; (@pocket129) (จากตอนที่ 5)วันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2560 / 22:48น่าร้ากกกกก#4980
-
#463 Ant Bill Chayanee (@antbillchayanee) (จากตอนที่ 5)วันที่ 22 มกราคม 2560 / 17:42แง้วววววว เขินค่าาาาาา#4630
-
#417 K.Patcharaporn (@0821202281) (จากตอนที่ 5)วันที่ 4 มกราคม 2560 / 18:41ก็ชอบงัย ชอบอ่ะ แอร๊ยยยยย อ่านไปเขินไป พี่คิลลล ????????#4170
-
#385 PangPoong (@PangPoong) (จากตอนที่ 5)วันที่ 2 มกราคม 2560 / 21:30พี่คิลน้องต้นน้ำจะคุยกันดีๆเกินสามประโยคได้มั้ยคะ ตีกันตลอดเว 5555 ปล.มีคำผิด(เยอะ)ด้วยค่ะไรท์ สู้ๆนะคะ#3850
-
#372 pcy_light (@pcy_light) (จากตอนที่ 5)วันที่ 28 ธันวาคม 2559 / 01:40ฟินนนนนน#3720
-
#370 พชรพล ประทุมรัตน์ (@petch22446688) (จากตอนที่ 5)วันที่ 27 ธันวาคม 2559 / 17:57คำผิดเยอะมากค่ะ โฮฮฮฮฮ#3700
-
#364 เข็ม'ลี่ (@love1happy) (จากตอนที่ 5)วันที่ 25 ธันวาคม 2559 / 21:51มีไหมที่จะไม่ตีกันเนี่ยคู่นี้#3640
-
#348 兴迷 (@tangmoanongnart) (จากตอนที่ 5)วันที่ 24 ธันวาคม 2559 / 18:09ใช่! ชอบก็คือชอบงายยยย~#3480