CHAPTER 2 . ห่วง 100% ไรเตอร์ง่วงเลยเขียนชื่อตอนผิด
"นี่มันอะไรกัน ..นายซีวอน แกใช่มั๊ยที่จับตัวน้องสาวชั้นไป ใช่มั๊ย!!!!!" ยูริมองชายหนุ่มอย่างเคียดแค้น แววตาดุดันราวกับจะฆ่าอีกฝ่ายให้ตายไปซะเดี๋ยวนี้
"ไม่น่าโง่อีกนะ ชั้นอุส่าเฉลยเร็วแล้ว ..เร็วกว่าที่ชั้นวางแผนไว้ซะอีก" ร่างสูงโปร่งสั่นปืนยั่วอารมณ์พี่สาวของเหยื่อ ยูริเป็นห่วงน้องสาวมากๆ ด้วยความใจร้อนของเธอจึงงเดินมุ่งหน้าเข้าไปอย่างลืมตัวและไม่กลัวตาย
"อ๊ะอ๊ะ ..ไม่เอาน่า คุณหนูคิม" ซีวอนส่ายหัวบอกเป็นแนวว่าการกระทำของยูริไม่เข้าท่า พร้อมกระชับแขนที่เกี่ยวคอของคริสตัลไว้แน่นกว่าเดิม ยูริมอง ใจหนึ่งก็แค้นแต่อีกใจก็กลัวน้องสาวจะเป็นอันตราย
"ยูริ ..ผมว่าอย่าเพิ่งเลย ใจเย็นๆซิคุณ" แล้วฮันคยองก็ค่อยๆเดินไปคว้าตัวยูริกลับมา แต่ตาคอยมองลูกน้องที่ล้อมไว้มากมายเพราะกลัวว่าร่างบางในอ้อมแขนของเขาจะเป็นอันตรายไปอีกคน
"คุณดูแลตัวเองไว้ดีดี ..ส่วนคุณซูจอง ผมจะช่วยเธอเอง" ฮันคยองอาศัยช่วงที่ถอยกลับมา กระซิบบอกอีกคน ยูริที่ทำอะไรไม่ค่อยถูกเพราะห่วงน้อง และสถานการณ์แบบนี้ยูริมีเหตุผลพอที่จะไม่เถียงกับฮันคยองเหมือนหลายๆครั้งที่ผ่านมา
"นายช่วยน้องชั้นให้ได้นะ ..นะ ชั้นขอร้อง " ยูริกระซิบเบาๆบอก ฮันคยองพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองตาเพื่อบอกว่าให้เชื่อใจเขา แต่เขากลับตกใจในภาพที่เห็นเพราะตอนนี้น้ำใสๆที่ล้นอยู่ที่ตาของยูริ พร้อมจะไหลออกมาทุกเมื่อ
"อย่าให้พวกมันต้องเห็นน้ำตาของคุณ เข้มแข็งไว้ เข้าใจมั๊ยคุณหนู" ฮันคยองบอก คราวนี้เป็นยูริที่พยักหน้าและยิ้มให้ ทั้งสองมองหน้ากันต่างคนต่างต้องให้กำลังใจกัน
แต่แล้วซีวอนก็ขัดจังหวะขึ้นมา "วู๊ววว~ จะให้พวกผมว่าดูฉากเลิฟซีนของพวกคุณรึไง พระเอกนางเอกร่ำลามองหน้ากันก่อนตาย หึหึ น่าขำสิ้นดี"
ทั้งสองเบี่ยงความสนใจไปมองคนปากมากตรงหน้า
แล้วซีวอนก็พูดต่อ
"แล้วพวกคุณจำไม่ได้รึไง ว่าเวลามีตัวประกันเนี่ย จะเอาชีวิตมันก็ต้องแลกด้วยชีวิต!!!"
{♥ } Bad Girl..ถึงจะร้ายแต่ยังไงก็รัก
ที่สนามบินกรุงโซล
Rrrrrrr
"ฮัลโหล ..คิมคิบอมพูดครับ"
"อ่อ ..ครับพ่อ ผมอยู่สนามบินแล้วว่าแต่ลูกสาวลุงฮานนี่ชื่ออะไรนะ ผมจะให้เขาเขียนป้ายแล้ว"
"อ่อ โอเค แท ....."
"โครมมมมมมมมมมมมมมมมม!! โอ๊ยยย~ "
"นี่คุณเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะ ..มีตาประเภทไหน คนเดินลากของมา กระเป๋าใบเท่าควายขนาดนี้ แทนที่จะหลบ โห หน้าตาก็ดูดีนะ แต่ตาบอดป่ะเนี่ยหะนาย ไอ้หน้าบาน" เสียงใสของผู้หญิงคนนึงที่เพิ่งลงไปกองกับพื้นเพราะเดินชนกับคิบอมเมื่อกี้ด่ารัวเป็นชุด(ใหญ่) จนฝ่ายชายมองตาค้างในความน่ารักที่มาหร้อมกับปากจัดๆ คิบอมได้แต่ยืนงง ที่ยังไม่ทันได้พูด "ขอโทษครับ" ก็โดนด่าจนไม่กล้าเงยหน้าแล้ว
เมื่อคิบอมเห็นอีกฝ่ายหยุดพูด(ด่า)แล้ว ก็เลยรีบอธิบายก่อนที่คนหน้าตาน่ารักคนนี้จะตำหนิ(ด่า)เขาอีกชุด(ใหญ่) "เอ่อคือ ..ผมขอโทษนะครับ พอดีผมกำลังจะจดชื่อของคนที่ผมมารับอยู่ ก็เลยไม่ทันดู "
"ก็แค่นี้แหละ ..ชั้นก็ไม่ใช่คนใจร้ายเท่าไหร่หรอกนะ"
"รอซักครู่นะครับ" แล้วคิบอมก็รีบยกมือถือคุยกับพ่ออีกครั้ง "พ่อครับ พอดีเมื่อกี้มีเรื่องนิดหน่อย สรุปว่าลูกสาวลุงฮานที่พ่อให้ผมมารับเนี่ย ชื่ออะไรนะครับ"
ร่างเล็กได้ยินที่อีกฝ่ายคุยกับพ่อก็สงสัย ถอดแว่นตาดำออกแล้วจ้องไปที่คิบอม แล้วยืนฟัง (มารยาทงามได้อีกค่า
" ..แทยอน" คิบอมพูดชื่อแล้วเขียนตามที่พ่อบอก
"คะ" หญิงสาวได้ยินก็ขานรับ
"แทยอนนะครับ" คิบอมถามพ่ออีกครั้งเพื่อให้มั่นใจ
"มีอะไรหรอคะ" หญิงสาวถามอีกรอบ คิบอมก็ยิ้มๆแล้วก็ทำมือประมาณว่าขอเวลาแปบนึงนะครับ
"โอเคครับพ่อ สวัสดีครับ" แล้วคิบอมก็วางสายไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาคุยกับร่างเล็กตรงหน้าอีกครั้ง
"คุณครับ ..เดี๋ยวผมต้องรีบไปแล้ว ไม่รู้ว่าเครื่องจากปักกิ่งลงรึยังนะเนี่ย ." คิบอมพูดพลางโค้งน้อยๆเป็นการขอตัว
"คุณคะ ..นี่ไง จากปักกิ่ง " พลางหญิงสาวก็ชี้ป้ายให้ชายหนุ่มดู
"โอ้ ..จริงๆด้วยแหะ อ้าวนี่คุณมาจากปักกิ่งหรอ" คิบอมถาม
"อ่อ ใช่ค่ะ ..ชั้นมาหาพี่ชายที่นี่น่ะค่ะ พอดีพี่ชายของชั้นมาทำงานแทนพ่อ"
"อ่อ แล้วพ่อคุณทำงานอะไรหล่ะครับ"
"พ่อชั้น ท่านเสียไปแล้วน่ะค่ะ ชั้นถึงบินมาเกาหลี เพราะมาหาพี่ชายชั้นนี่ไงคะ"
"อ่อ ผมเสียใจด้วยนะครับ"
"ค่ะ" ทั้งสองยิ้มให้กัน ต่างฝ่ายต่างไม่อยากละสายตาไปที่อื่นเลย ก็คนตรงหน้านี่สเปก คนนึงก็หล่อเข้ม อีกคนก็น่ารักน่าหยิก
"เอ่อ..ว่าแต่คุณมารับใครนะคะ"
"อ่อ ..ลูกสาวของลุงคนนึง ท่านเป็นคนสนิทของพ่อผมน่ะครับ ตอนนี้ท่านเสียไปแล้ว ลูกชายท่านก็เลยมาทำงานแทน วันนี้พ่อให้ผมมารับลูกสาวอีกคนของลุงเค๊าน่ะครับ ไม่รู้ว่ามารึยัง .. เอ๊ะ มันเหมือน..."
"ชั้น แทยอน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" ว่าแล้วหญิงสาวก็ทักทายคิบอมอย่างเป็นทางการ เธอสงสัยตั้งแต่ตอนเค๊าเรียกชื่อเธอแล้ว พอคิบอมเล่าจบเธอก็ยิ่งมั่นใจ คิบอมเองก็เพิ่งมาเอะใจตอนเล่าเรื่องจบเพราะดันเหมือนกับที่อีกฝ่ายบอกเลยน่ะสิ
"อ่อ ..ที่แท้ก็เธอนี่เองนะ พี่ตามหาตั้งนาน" คิบอมยิ้มเก้อแก้เขิน คุยกันอยู่ตั้งนานกลับไม่รู้ซะนี่
"ชั้นก็เห็นพี่ยืนคุยอยู่กับชั้นตั้งนานนี่คะ พี่ ..."
"คิบอมครับ ..คิมคิบอม"
"ค่ะ พี่คิบอม ^^~ " ทั้งสองยิ้มให้กันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ดูจะสนิทมากกว่าครั้งที่แล้ว
'พระเจ้าว้อย ..โอปป้า ทำไมโอปป้าต้องทำหน้าหล่อใส่ชั้นด้วย >///< จะให้แทแทไปอยู่บ้านเดียวกับพี่คิบอมเนี่ยนะ ว้อย~ แค่คิดแทแทก็เขินแล้วววว '
"พี่ว่าเราไปกันเถอะครับ" แล้วคิบอมก็เอื้อมมือมาคว้ากระเป๋าลากของแทยอนไว้ก่อนทั้งสองจะเดินไปที่รถพร้อมกัน
"ว่าไป พี่ยังไม่ได้โทรหาฮันคยองเลยว่าเจอเธอแล้ว" พูดจบคิบอมก็เอาอีกมือกดโทรหาฮันคยอง
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ..
"ฮัลโหล ฮันคยอง ผมเจอแทยอนแล้วนะ" คิบอมพูด แต่ก็ต้องแปลกใจที่ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
"ฮัลโหล ๆๆๆ" คิบอมเสียงอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ เขามั่นใจทันทีว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เลยอยู่เงียบๆแล้วรอฟัง แทยอนซึ่งประหลาดใจไม่น้อยที่อยู่ๆคิบอมก็ไม่พูดอะไร เลยถาม
"มีอะไรรึป่าวคะ"
" พี่ว่าตอนนี้สองคนนั้นกำลังตกอยู่ในอันตราย...."
{♥ } Bad Girl..ถึงจะร้ายแต่ยังไงก็รัก
"นายจะเอาไงว่ามา" ฮันคยองถาม ในขณะที่คิบอมก็กำลังฟังอยู่เงียบๆ หลังจากที่ฮันคยองแอบกดรับโทรศัพท์แล้ว
"ก็ไม่เอาอะไร ..ชีวิตก็ต้องแลกด้วยชีวิต" ซีวอนเอ่ย เล่นเอาอีกฝ่ายอึ้งไปเลย
ฮันคยองจึงต่อรอง "ได้ ..แต่ปล่อยคุณหนูมาก่อน"
"ยื่นหมูยื่นแมวครับผม" ซีวอนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"งั้นนายค่อยๆส่งตัวคุณหนูมาแล้วชั้นจะไปแทนเอง" ฮันคยองพูดจบ ยูริได้แต่ส่ายหน้าไม่เห็นด้วย น้ำตาก็คลอเต็มที่แล้ว
"นายจะบ้าหรอฮันคยอง ..ชั้นเป็นพี่สาว ชั้นก็ต้องช่วยน้องของชั้นซิ "
"พ่อผมคอยดูแลคุณ และคอยตามหาคุณซูจองมาตลอด จนตอนนี้พ่อผมไม่อยู่แล้วผมมาทำหน้าที่แทนพ่อ เพราะฉะนั้นมันต้องเป็นหน้าที่ของผม"
"แปะๆๆ ซึ้งมาก ชั้นขอปรบมือให้ ..พวกคุณตัดสินใจกันก่อนแล้วกัน พอดีวันนี้ผมว่างอยู่เล่นสนุกได้ทั้งวัน" ซีวอนเอ่ย
"เออๆ มาเร็ว" ฮันคยองปล่อยมือยูริแล้วค่อยๆเดินเข้าไป ยูริยืนส่ายหน้า "ไม่นะ ไม่ๆ"
ฮันคยองและซีวอนต่างเดินมาจนใกล้จะถึงคนละครึ่งทางแล้ว แต่อยู่ๆซีวอนก็ขัดขึ้นมา
"ไม่สิ ...ชั้นไม่เอานายดีกว่าไอ้บอดี้การ์ด ชั้นขอเปลี่ยนเป็นคุณพี่สาวแทนดีกว่า ฮ่าฮ่า" เมื่อยูริได้ยินอย่างนั้นก็รีบวิ่งมาทันที ขณะที่กำลังจะผลักฮันคยองให้กลับไป ฮันคยองก็ตะโกนบอกว่า
"กลับไปเดี๋ยวนี้ กลับไป" ว่าแล้ว ลูกน้องของซีวอนก็กรูกันเข้าไปจับทั้งสองคนไว้ ฮันคยองพยายามต่อสู้แต่ก็สู้ไม่ได้เพราะมีลูกน้องราวๆเจ็ดคนมารุมเขาไว้คนเดียว
"จับพวกมันไป ..ขังไว้ที่ห้องเดิมนังซูจองนั่นแหละ เอาไว้พ่อมันกลับมาเมื่อไหร่ ค่อยโทรไปบอกข่าวดี 555" แล้วทั้งหมดก็เดินเข้าไปโดยมีลูกน้องคอยจับตาอยู่ไม่ห่าง
{♥ } Bad Girl..ถึงจะร้ายแต่ยังไงก็รัก
ด้านคิบอม
"อยู่ไหนกันวะเนี่ย" คิบอมที่ตามมาที่งานก็พบว่าตอนนี้งานเลิกไปแล้วมีแต่พวกผู้ใหญ่ในวงการที่กำลังนั่งกินเลี้ยงกันอยู่
"โอปป้าคะ เราจะหาพวกเขาเจอกันมั๊ย" แทยอนถามเสียงสั่น เธอมาแค่วันแรกก็เจอเรื่องแบบนี้ซะแล้ว
"ไม่ต้องห่วงนะแทยอน ..งานของพวกพี่ก็เป็นแบบนี้แหละ รวมทั้งพ่อของเธอด้วย เธอควรจะภูมิใจนะที่พ่อและพี่ชายของเธอทำงานที่มีเกียรติแบบนี้ พวกเขาดูแลชีวิตของน้องสาวและพ่อของพี่ พวกเขาก็คือผู้มีพระคุณคนนึง" คิบอมหันมาฝืนยิ้มบอกแทยอนทั้งที่ในใจใกล้จะลุกเป็นไฟแล้ว
"เอ่อค่ะ ... เฮ้ย !! พี่ชาย" แทยอนยิ้มแหยๆให้ แล้วก็มองหา ดันไปพบพวกซีวอนที่จับตัวทั้งหมดไว้พอดี
"อะไร ไหน!! "
"โอปป้า ..ตามชั้นมา" แล้วแทยอนก็คว้ามือคิบอมย่องตามพวกนั้นไป
"เธอนี่น้า ..เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆเลย"
ทั้งสองเดินตามพวกซีวอนมาจนถึงที่จอดรถ คิบอมที่เดินมากับแทยอนก็เพิ่งจะเห็นน้องสาวของตน แต่ก็ต้องตกใจหนักเมื่อเหลือบไปเห็นน้องสาวคนเล็ก
"คริสตัลล!!" คิบอมเผลอพูดออกมาอย่างลืมตัว แทยอนรีบเอามือปิดปากแล้วดึงคิบอมหลบหลังกำแพง
"เงียบๆสิคะ" แทยอนเตือนเพราะเสียงคิบอมเมื่อกี้ทำให้ลูกน้องหลายคนของซีวอนหันมามอง แต่ดีที่เธอดึงไว้ได้ทัน
"โทษทีนะ ..พี่ตกใจน่ะ"
"ไม่ใช่เวลามาขอโทษแล้วค่ะ ..โอปป้าชั้นขอยืมโทรศัพท์หน่อย" แล้วคิบอมก็ยื่นมือถือของตัวให้ แทยอนถามเบอร์ที่จะติดต่อแก๊งค์ของคุณคิม แล้วโทรออกทันที
"ฮัลโหล ..เอ่อ ชั้นเป็น ... โอปป้าชั้นจะบอกว่าไงดี" แทยอนรีบโทรจนลืมไปว่าเธอมาใหม่คงยังไม่มีใครรู้จัก คิบอมจึงดึงมือถือแล้วพูดเอง
"ชั้นคิบอมเองนะ"
"เอาลูกน้องของเรามาให้หมด .. ทุกคนที่เหลืออยู่ รวบรวมให้เร็ว ชั้นจะติดต่อไปเป็นระยะ โอเคนะ"
"โอปป้า ..ตระกูลชเว" แทยอนชี้ป้ายใหญ่มหึมาที่ติดอยู่หน้าที่หมาย คิบอมรีบติดต่อกลับไปบอกลูกน้องทันที
ในเวลาไม่ถึงสิบนาที รถเก๋งสีดำเกือบสิบคันตามกันมาเป็นขบวน แม้ว่ามาเฟียอย่างพวกเขาจะต้องวางแผนให้ดีซะก่อน แต่งานนี้คิบอมใจเย็นไม่ไหวเลยใช้วิธีรุม!!
"ไปขู่มันให้เปิด" คิบอมสั่งลูกน้องคนนึง
"แต่เดี๋ยวพวกมันจะไหวตัวทันจะครับ"
"เอาพวกเราไปล้อมทางออกไว้ทุกทาง เตรียมอาวุธให้ครบ ใครขวางชั้นอนุญาตให้ฆ่ามันได้เลย!!"
"รับทราบครับ"
หลังจากคิบอมออกคำสั่ง แทยอนได้แต่ยืนอึ้ง ส่วนลูกน้องก็แยกย้ายกันไปตามที่คิบอมสั่ง โดยยามเฝ้าประตูคฤหาสน์ตระกูลชเวดูจะมีปากเสียงกับคนของคิบอมนิดหน่อย เลยโดนยิงทิ้งกันไป - -" คิบอมเห็นทางเปิดแล้วจึงสั่งให้บุกเขาไปทันที
"เอายูริ ฮันคยอง และคริสตัลออกมา ..ถ้าออกมาไม่ครบ พวกแกจะถูกไล่ออกยกชุด เข้าใจมั๊ย" คิบอมสั่ง ยูซองซึ่งเป็นลูกน้องคนสนิทอีกคนของตระกูลคิมรวมทั้งฮาน ก็ตกใจที่ได้ยินชื่อคุณหนูคนเล็กที่หายตัวไปเป็นปีแล้ว
"คุณหนูซูจองอยู่ที่นี่หรอครับ" เขาถาม
"ใช่ ซูจองถูกพวกมันจับตัวมา .."
"ครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ"
"อืม ชั้นก็จะเข้าไปเหมือนกัน"
"คุณหนูจะเข้าไปหรอครับมันอันตรายนะ อีกอย่าง เอ่อ...แฟนของคุณหนูไม่ควรมาเสี่ยงนะครับ" ยูซองหันไปยิ้มๆให้แทยอนที่ยืนฟังอยู่นานแล้ว แทยอนจึงรีบแนะนำตัว
"หนูไม่ใช่แฟนพี่คิบอมค่ะ ..หนูแทยอน" แทยอนยังพูดไม่จบ ยูซองก็มองเธอนิ่ง "ลูกสาวของฮาน ..หนูเป็นลูกสาวคนเล็กของฮานใช่มั๊ย"
"ใช่ค่ะ ..คุณลุง "
"ยูซองจ้ะ ลุงชื่อยูซอง"
"ค่ะ..ฝากตัวด้วยนะคะ"
"ไปเถอะ อย่าเสียเวลาเลย ไปแทยอนเธอไปกับพี่ ..คุณก็ระวังตัวนะลุงยูซอง" คิบอมบอก ชายสูงวัยยิ้มให้แล้วเดินตามลูกน้องไป
"เราเข้ากันไปเลยดีกว่าค่ะ ..ข้างหน้าให้พวกลูกน้องพี่จัดการดีกว่า" แทยอนแนะนำ คิบอมเห็นด้วย
"อืม ตามพี่มานะ อย่าปล่อยมือเด็ดขาด เข้าใจมั้ย" คิบอมบอก แทยอนจับมือไว้แน่น แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ไม่มีใครรู้ว่าจะมีอะไรรออยู่
ซีวอนที่ยืนดูกล้องวงจรปิดอยู่เอ่ยออกมาอย่างสะใจ ในขณะที่ฮันคยองได้แต่กังวลเพราะเห็นน้องสาวของเขาตามมาด้วย
"มาจนได้นะ ..คิมคิบอม!!!"
"เอ๊ะ ..ว่าแต่สาวสวยคนนั้นเป็นใครกันนะ" ซีวอนว่าพลางชี้ไปที่แทยอน ฮันคยองตาโต
"มึงคิดอะไร ไอ้ชาติหมา" ฮันคยองด่า
"เอ๊ะ สาวน้อยคนนั้นเป็นเมียมึงรึไงไอ้ฮันคยอง" ซีวอนเอากระบอกปืนฟาดไปที่หน้าฮันคยองอย่างแรง ยูริตกใจ แต่ในใจลึกๆก็สงสัยเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ทำไมบอดี้การ์ดของเธอจึงดูร้อนรนขนาดนั้น
"นังนี่มันเป็นใคร" ซีวอนหันไปถามลูกหน้าที่ใส่หูฟังแอบฟังอยู่
"จากที่ผมเรียบเรียงคำพูดของพวกมัน คาดว่านังนี่คือน้องสาวของนายฮันคยองครับคุณชาย"
"อ่อ ..อย่างนี้นี่เอง น้องสาวของนายสินะ" ซีวอนหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ ในขณะที่ฮันคยองตาร้อนเป็นไฟแล้ว ยูริถามว่าจริงหรอ
"ใช่ นั่นแทยอน น้องสาวชั้นเอง" ฮันคยองตอบ
"เชื่อสิ น้องนายอยู่กับพี่ชายชั้น เธอจะไม่เป็นไร เหมือนที่ชั้นอยู่กับนาย ชั้นก็จะไม่เป็นไรเหมือนกัน" แล้วยูริก็ยิ้มให้กำลังใจอีกครั้ง
"เอาตัวมันสามคนไปขังไว้ก่อน พวกมันกำลังเข้ามาแล้ว" ซีวอนสั่ง แล้วทั้งสามก็ถูกลากออกไป
{♥ } Bad Girl..ถึงจะร้ายแต่ยังไงก็รัก
ในห้องๆหนึ่ง ที่จัดไว้อย่างหรูหราและมีระเบียบ ของในห้องดูมีราคาไม่ต่างกับบ้านที่ทั้งสามอยู่ แต่ทุกอย่างก็เท่านั้น เพราะยังไงนี่ก็คือห้องขังดีๆนี่เอง!!!
คริสตัลเห็นพวกลูกน้องออกไปหมดแล้ว จึงรีบโผเข้าหาพี่สาวด้วยความคิดถึงอย่างที่สุด
"ออนนี ..หนูคิดถึงออนนีมากๆเลย คิดถึงป๋า คิดถึงคิบอมโอปป้า คิดถึง คิดถึงทุกคน คิดถึงลุงฮาน ลุงยูซอง" คริสตัลร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ยูริก็ไม่แพ้กัน น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย ซึ่งฮันคยองก็ไม่ได้ว่าอะไร
"พี่ก็คิดถึงเธอมากๆเหมือนกัน ทั้งปีที่ผ่านมา พวกเราตามหาเธอแต่เราก็ไม่พบ"
"พวกมัน ..พวกมันจับหนูมาตั้งแต่ตอนที่หนูไปเที่ยวปีใหม่กับเพื่อนปีที่แล้ว พวกมันบุกเข้ามาเกือบสิบคน ออนนีหนูกลัว~"
"เธอลำบากไหม พวกมันทำอะไรเธอมั๊ย"
"มันไม่ทำอะไรหนู แต่หนูคิดถึง คิดถึงทุกคน"
แล้วสองพี่น้องก็ร่ำไห้กอดกันเกือบชั่วโมง พอทั้งสองหยุดร้อง คริสตัลหันไปเห็นอีกคนในห้องนั่งยิ้มมองทั้งคู่กอดกันก็เลยถามคำถามที่สงสัยมานาน
"แฟนออนนีหรอ ..ยินดีที่ได้รู้จักนะคะโอปป้า หนูคิมซูจอง เรียกว่าคริสตัลก็ได้ ..ฝากตัวด้วยนะคะ" คริสตัลไม่รอรับคำตอบ แนะนำตัวเองเสร็จเรียบร้อย
"จะบ้าหรอตัล นี่ไม่ใช่แฟนพี่ นี่ฮันคยอง ลูกชายลุงฮาน" ยูริแก้ตัว
"อ่อ พี่นี่หล่อเหมือนลุงฮานเลยนะคะ ^^~ " ฮันคยองยิ้มรับคำชม แล้วคริสตัลก็ถามต่อ "ว่าแต่..ลุงฮานเป็นไงบ้าง หนูถูกจับตัวมานาน คิดเถิ๊งคิดถึงลุงฮานสุดที่รัก" คริสตัลถาม พี่ๆทั้งสองได้แต่มองหน้ากันเงียบๆไป จนคริสตัลใจไม่ดี
"ลุงฮาน ลุงฮานเป็นอะไรคะ !! ลุงเป็นอะไรคะ" คริสตัลเขย่าตัวพี่สาวต้องการคำตอบมาก
"พ่อพี่ ..ท่านเสียแล้วน่ะ พี่มาทำงานแทนท่าน มาอยู่ที่นี่แทนท่าน" ฮันคยองตัดสินใจพูดขึ้นมา คริสตัลร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบกอดพี่สาว ยูริเองก็กลั้นไว้ไม่อยู่เพราะตนก็รักลุงฮานไม่แพ้กัน สองพี่น้องเลยกอดคอกันร้องไห้อีกรอบ
"อย่าร้องสิ" ฮันคยองปลอบ
"นายอยากร้องก็ร้องมาเถอะ ร้องไห้ให้พ่อไม่เสียหายหรอกนะ ลูกผู้ชายก็เสียใจเป็น ..ไม่ใช่หรอ" ยูริพูด
"ขอบใจเธอมากนะ ยูริ"
ในขณะที่ด้านนอกกำลังจะเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น ซีวอนสั่งลูกน้องอย่างเฉียบขาด
" ตั้งรับพวกมันไว้ให้ดีๆ ถ้าพวกมันรอดมาได้ พวกแกก็จะไม่รอด!!! "
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ครบแล้ว ครบแล้ว!! ไรเตอร์ง่วงนอนอย่างแรง
วันนี้ กทม.ฝนตกอีกแล้ว โคดน่าเบื่อเลย
อีกอย่างเรียนพิเศษก็นะ
นั่งเล่นคอมนี่หกโมงเช้า ห้าทุ่มครึ่งยังไม่เลิก
แต่ไรเตอร์นี่ เรียนพิเศษแปดโมง พอแปดโมงครึ่งก็เริ่มหาวแล้ว 555.
พอเบื่อเลยนั่งแต่งฟิค แต่ก็ง่วงเพราะแอร์มันเย็น
ตอนกลับบ้านก็อุส่าคิดว่านั่งรถตู้หายง่วงแน่
แต่ดันฝนตกแอร์ก็เย็น
โอ้โห! บรรยากาศน่านอนมากกกกก
แต่ก็สัญญาไว้แล้วว่าจะอัพก็อัพให้
เอาไม่จิ้มฟันแหกตาไว้
อาจจะพิมผิดนักอ่านก็เดาๆคำถูกกันเองแล้วกัน 55
ไรเตอร์ง่วงนอน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาตรวจอีกที
ความคิดเห็น