คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : เพราะเธอคือทุกอย่างของใจ
เพราะเธอคือทุกอย่างของ “ใจ”
CD Part
ครบ 1 อาทิตย์แล้วครับที่พี่กั้งหลับไป ผมไม่ได้ไปเรียนเลยตั้งแต่วันที่พี่กั้งประสบอุบัติเหตุแต่ยังดีที่มีบิว กับ มุก คอยช่วยเสมอเรื่องการเรียน ทุกวันนี้ผมแทบไม่ได้กิน ไม่ได้นอนผมเอาแต่นั่งมองพี่กั้งตลอดเวลาถึงแม้แม่กุ้ง กับพี่ปลาจะขอให้ผมไปพักก็ตาม (ลุงปูกลับไปทำงานแล้ว) จนตอนนี้คนที่ทุกคนเป็นห่วงไม่ใช่พี่กั้งแต่เป็นผมเอง ทกคนกลัวผมเป็นอะไรไปเพราะไม่พักผ่อน กินข้าวก็น้อย ทำไงได้ละผมกินไม่ลงจริงๆนิครับ ใครจะกินลงละครับคนที่เรารักยังหลับไม่รู้เรื่องอยู่เลย ผมเฝ้าขอพรทุกวันแม้มันจะดูเพ้อเจ่อแต่ผมก็จะทำแบบนี้ทุกวันจนกว่าพี่กั้งจะตื่นนั่นแหละ
แอด... เสียงประตูห้องพักพิเศษดังขึ้น ดึงเอาความสนใจของร่างบางที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงผู้ป่วยแต่ก็ดึงความสนใจได้แค่แวบเดียวเท่านั้น ร่างบางหันกลับมายังจุดวางตาจุดเดิมนั่นคือ ใบหน้าคนของตนรัก
ซีดี แม่ซื้อของมาให้ทานนะลูก ทานหน่อยนะหนูผอมลงจากวันที่แม่เจออีกนะรู้ไหม เสียงแม่กุ้งเอ่ยขึ้นพร้อมเดินมาโอบไหล่บางเพื่อให้กำลังใจ น้ำตาแห้งความเหนื่อยล้าไหลอาบแก้มทันที ฮึก
พี่ครับ เทื่อไหร่พี่กั้งจะตื่น ซีดีใจจะขาด ฮึก แล้ว ฮึกฮือ ร่างบางฟุบหน้าลงที่มือหนาแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ทำให้ผู้เป็นแม่และพี่สาวอดสงสารไม่ได้เข้ามากอดร่างบางที่สั่นเทาไว้แน่นอย่างปลอบโยน
พี่กั้งตื่นขึ้นมาสิ ฮึก ตื่นสิ ฮึก ร่างบางร้องไห้อย่างหยุดไม่ได้ ตื่นสิพี่กั้ง ฮึก ซีบอกให้ตื่นไง ฮึก ซีดีกำหมัดแน่นแต่อีกข้างยังกุมมือหนาแน่นมือข้างที่กำหมัดแน่นทุบที่ขอบเตียงอย่างแรงอย่างนึกระบาย ทำให้แม่และพี่ปลา ตกใจไม่น้อยเลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ตื่นสิพี่กั้งตื่นขึ้นมาสิ อึก ถ้าพี่กั้งไม่ตื่นซีดีจะทุบจนมือหักไปเลย ตื่นสิพี่กั้ง อึก ร่างบางร้องไห้จนตัวโยนทุบอยู่ทุบมือกับขอบเตียงอยู่อย่างนั้นจนตอนนี้เริ่มช้ำและมีเลือดซึมออกมาแล้ว แขนเล็กกอดเอวร่างบนเตียงแน่น แรงสะอื้นหนักขึ้นเรื่อยๆแต่มือยังไม่หยุดทำร้ายตัวเอง
ร่างบางทำอยู่อย่างนั้นอย่างไม่รู้ว่าจะหยุดมันยังไง มือที่ทุบก็ช้ำจนม่วงอย่างเห้นได้ชัดจนผู้เป็ฯแม่ร้องไห้ออกมาและจับมือน้อยนั้นไวแนบอก
พอแล้วลูกซีดี พอแล้ว ช้ำหมดแล้ว ฮึก เช่นเดียวกับ ปลาผู้เป็นพี่สาวที่โอบไหล่ไว้แน่น เพื่อปลอบใจเด็กน้อยตรงหน้า
ร่างบางร้องไห้หนักกว่าเดิม แต่ ทันใดนั้นร่างบางก็รู้สึกอุ่นวาบไปทั้งร่างเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสบางอย่างบนหัวทุยๆของเค้าและเป็นพี่ปลาที่ร้องไห้ออกมาและเรียกชื่อผู้เป็นน้องชาย
กั้ง กั้งตื่นแล้วซีดี แม่กั้งตื่นแล้ว ฮึก ร่างบางยกมือของตัวเองกุมมือของผู้ป่วยที่ตอนนี้วางอยู่บนหัวของเค้าน้ำตาแห้งความดีใจไหลหลั่งออกมาเป็นสาย พูดอะไรไม่ออกแต่ร้องไห้ออกมาเท่านั้น ร่างบางกอดเอวสอบไว้แน่นราวกับกลัวว่าคนตรงหน้าจะหายไป พี่ปลารีบแจ้งหมอเก่งว่าน้องชายตนตื่นแล้ว ก่อนที่เสียงประตูจะดังขึ้นเพราะคนภายนอกเข้ามาดูอาการคนไข้ทั้งสามถอยห่างจากเตียงผู้ป่วยเพื่อให้หมอทำงานได้สะดวก ร่างบางน้ำตานองหน้าอยู่เรื่อยๆเพราะดีใจเหมือนความเจ็บปวดจะจางหายไปจากใจดวงน้อยๆเพียงเพราะการกลับมาของ คนที่เค้า รัก ดุจชีพ
15 นาทีผ่านไป
กั้งพ้นขีดอันตรายแล้วนะครับน้ากุ้ง ตอนนี้แผลก็หายหมดแล้วเพราะหลับนานไปหน่อยเหลือแค่นอนอีกสักคืนสองคืนเพื่อเช็คร่างกายก็กลับได้แล้วครับ เก่งอธิบายยาวเหยียดแต่ก็เรียกรอยยิ้มได้จากคนในห้อง รวมถึงร่างบางด้วย ตอนนี้ร่างของ วรกร เหลือเพียงสายน้ำเกลือเท่านั้นทำให้มั่นใจว่าร่างหนาปลอดภัยแล้วจริงๆ ร่างบางยิ้มทั้งน้ำตา ไม่ต่างจากร่างหนาบนเตียงที่มองร่างบางแล้วยิ้มออกมาเช่นกัน ต่างคนต่างบอกไม่ถูกเลยว่าดีใจแค่ไหน กอด อยากกอดร่างบางๆเหลือเกิน แน่นอนความคิดนนี้มีในหัวของเค้าทั้งคู่
พรึบ !!!
ร่างบางที่เมื่อครู่ยังยิ้มให้ร่างหนา แต่บัดนี้ร่างน้อยแสนบอบบางลงไปกองอยู่บนพื้นเพียงเพราะจะเดินเข้าไปหาอีกคนที่อยู่บนเตียงเพราะหน้ามืด และสติก็ถูกดับทันที ร่าหนาตกใจจนแทบกระโดดลงจากเตียงแต่หมอเก่งที่ยืนอยู่ใกล้เร็วกว่ารีบช้อนร่างบางมาวางอย่างแผ่วเบาที่เตียงอันหลังที่เค้าสั่งให้วางมันไว้เพื่อร่างบางมานอนเฝ้าอีกคน หมอเก่งรีบตรวจอาการและปรามกั้งทันทีที่เห็นว่าร่างสูงจะลงจากเตียงมาดูอีกคน
อยู่ตรงนั้นนะกั้งอย่าพึ่งเดินพักไปก่อนกั้งยังไม่มีแรงพอหรอกพักสักพักนะ เชื่อพี่ เก่งพูด ก่อนที่กั้งจะจำใจเอนหลังลงบนเตียงแต่ก็ไม่วายมองเตียงข้างๆกัน โดยมีมือแม่และพี่สาวจับมือไว้แน่นอย่างให้กำลังใจ ว่าซีดีจะต้องไม่เป็นอะไร ไม่นานนางพยาบาลก็เข้ามาพร้อมกับอุปกรณ์หลายอย่าง กั้งมองดูนาสงพยาบาลเจาะเข็มลงบนผิวเนียนที่ดูจะซูบลงไปมาก อย่างนึกเจ็บแทบ ก่อนที่จะทำแผลที่อยู่บนมือบางมันทั้งช้ำทั้งมีเลือดซึมตลอดเวลา กั้งนึกโกระตัวองที่ตื่นไม่ได้ก่อนหน้านี้
ร่างบางอยู่ในชุดโรงพยาบาลสีเดียวกันกับอีกคนที่นอนมองอยู่อีกเตียง เก่งบอกว่าร่างบางมีอาการอ่อนเพลียมากจึงทำให้หมดสติไปอากากรไม่หน้าเป็นห่วงพักซักวันก็ดีขึ้นแล้ว และคำที่แม่และพี่ปลาบอกว่าซีดีเฝ้ากั้งทุกวันไม่ยอมหลบยอมนอน ข้าวก็ไม่ทานทานบ้างแค่น้ำแต่ทานจริงๆก็แค่คำสองคำแค่นั้น ร่างหนารู้สึกผิดทันทีที่ทำให้ร่างบงอู่ในสภาพแบบนี้และที่เจ็บไปกว่านั้นคือ เค้ารู้ว่าแผลที่มือบางได้มาเพราะทำร้ายตัวเองเพื่อแลกกับการตื่นมาของตัวเอง ทำเอาน้ำตาเอ่อทันที พี่ขอโทษนะซีดี
ร่างหนาพูดได้แค่นั้นก่อนจะหลับไปเพราะฤทธิ์ยา
มาอัพละนะค่ะ ขอโทษที่ให้รอนานนนนนนนนน เค้ามาแล้วสามตอนเลย 55555 ใกล้จะจบแล้วนะค่ะ ดูต่อไปเรื่อยๆนะค่ะ
อย่าลืมตามผมงาน พี่น้องกั้งซีดีต่อไปนะค่ะ
ความคิดเห็น