ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แรกเจอ KCD
แรกเจอ
CD Part
เฮ้ออออ ด้วยความเหนื่อยอ่อนของเด็กน้อยจอมทะเล้นแต่บุคลิคนี้น้อยคนนักจะได้เห็นและสัมผัสมัน เพราะเค้าจะทำแบบนี้แค่กับคนที่เค้าสนิทหรือคนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข
ด้วยความเหนื่อยหล้าจากการเก็บของเข้าที่เพราะเค้าพึ่งย้ายมาอยุ่ใหม่ เค้าไม่อยากให้ใครมายุ่งกับของของเค้า เลยไม่ยอมให้แม่บ้านมาจัดบองช่วย
เค้าเอนกายลงบนโซฟาชั้นล่างของตัวบ้าน
เฮ้ออออ ผมถอนหายใจยาวๆเพื่อให้ผ่อนคลายขึ้นเพราะผมเหนื่อยมากๆมากๆจริงๆ แทบอยากหลับแล้วไม่ตื่นเลย
สภาพผมตอนนี้นอกจากจะเหนื่อยแล้วผมยังเหงาอีกด้วยทำไมนะหรอ ก็พ่อซื้อบ้านในโซนที่เป็นส่วนตัวให้มีบ้านอยู่แค่สองหลังครับ คิดดูผจะเหงาขนาดไหน ถ้าผมตายคงไม่มีใครรู้
แล้วยิ่งถ้าผมคิดถึงพี่เต้ด้วยแแล้วมันทำให้ผมแทยขาดจเลยนะ
ใช่ครับพี่เต้เป็นคนรักเก่าผมเองแต่ความรักของผมยังคงเสมอต้นเสมอปลาย ทำไมเราถึงเลิกกันนะหรอ เพราะพ่อกับแมผมรู้ว่าผมแอบคบกับพี่เต้พ่อก็จับเราแยกกันแล้วย้ายผมมาที่นี้ ผมไม่เคยลืมพี่เค้าสักวินาทีเดียว และผมก็ไเ้แต่หวังว่าซักวันผมกับพี่เต้คงได้กลับมารักกันอีกครั้ง
แล้วน้ำของเด็กหนุ่มวัย16ก็เอ่่อล้นจากดวงตาโดยที่ไม่รู้ตัวว
โครมมมมม
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย ผมร้องเสียงหลงด้วยความตกใจและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเช็ดน้ำตาแทบไม่ทัน
ตอนแรกผมว่าจะไม่ออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นพอนึกได้ว่าต้องเป็นเพื่อนบ้านกันถ้าเกิดอะไรขึ้นก็คงต้องช่วยกันผมเลยเดินไปที่หน้าบ้านของต้นกำเนิดเสียงดังเสียงนั้น
คุณครับ มีอะไรให้ช่วยไหมครับ คุณ เสียงเด็กหนุ่มร้องถามคนในบ้าน
ช่วยด้วยครับช่วยด้วยยยยย เสียงชายหนุ่มอีกคนที่ยังไม่เคยเห็นหน้ารอดออกมาจากบ้านหลังนั้น
หนุ่มน้อยซีดีจึงรีบเปิดประตุเข้าไปในบ้านแล้วก็ต้องตกใจเพราะภาพที่เห็นคือ มีตู้ ตู้นึงที่เต็มไปด้วยหนัสือเล่มเท่าบ้านอยู่ในนั้นจำนวนมากทับ ที่ขาของชายหนุ่มอีกคนอยู่
คุณครับเป็นอะไรมากกรึเปล่า ซีดีถามขณะเข้ามาจับๆยกๆตู้อันนั้นออกจากขาของชายอีกคน
เจ็บครับ เจ็บมาก ชายหนุ่มพูดน้ำตาคลอเล็กๆ
อย่าขยับนะครับ ซีดีพูดและค่อยดันตู้ให้กลับไปอยุ่ในที่ที่มันเคยอยู่ที่ไม่ใช่ยนขาของคนคนนี้
"
"
หลังจากนั้นซีดีก็เข้าไปดูอีกคนที่นั่งกองอยู่กับพื้น
ขาจะหักไหมครับพี่
ไม่รู้ครับรู้แค่เจ็บมากอะครับ
ผมพาพีี่ไปโรงบาลดีกว่านะครับ แต่ผมขับรถไม่เป็นอะ
งั้นเรียกรถพยาบาลก็ได้ครับ
อ๋อ ครับ แล้วซีดีก็รีบกดโทรศัพท์โทรออกทันที
"
"
"
"
"
"
"
30 นาทีผ่านไป @ โรงพยาบาล
Kang Part
ตอนนี้ผมอยู่ในห้องฉุกเฉินครับ ที่ตู้ล้มทับขาผมแบบนั้นเพราะว่าผมกำลังจะเก็บหนังสือที่เล่มใหญ่มากเข้าไปในตู้ผมดันจะตกจากเก้าอี้ผมเลยดึงตู้ลงมาเป็นเพื่อนด้วย ซวยไหมละครับทุกคน
ดีนะครับที่ขาไม่ได้หักแค่เคร็ดเพราะตู้ไม่ได้หนักขนาดนั้น ถือว่าโชคดีไปครับ
ผมถูกเข็นออกจากห้องฉุกเฉินและภาพที่ผมเห็นคือเด็กหน้าตี่ที่เข้าไปช่ายผมยังนั่งรอผมอยู่ครับ น่ารักจังเด็กคนนี้
เอ่อ พี่เป็นไงบ้างครับ
อะ อ๋อแค่เคร็ดนะครับพี่คิดว่าเราจะกลับไปแล้วนะ
ผมไม่กลัากลับหรอกครับผมพาพี่มาผมต้องพากลับสิ
งั้นหรอ งั้นพี่ว่าเรากลับกันเถอะนะพี่ได้ยาแล้ว
อะ เอ่อ ครับ
ซีดีเข้าเข็นวิวแชร์กั้งแล้วเข็นไปที่ลิฟเพื่อจะกลับบ้าน
"
"
"
"
"
บ้านกั้ง
ซีดีอาสาเก็บหนังสือให้กั้งจนเรียบร้อย และกลับมมานั่งที่โซฟาของกั้ง
ครืก ครืก
เสียงอะไร
เสียงท้องผมร้องเองครับผมยังไม่ได้กินข้าวตั่งแต่เช้าแล้วพึ่งย้ายมาครับ
อ๋อ งั้นไปหยิบของในตู้เย็นไปเวฟได้เลยนะ อะเอ่อ
อ๋อคุุยกันจะทั้งวันแล้วยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ซีดีพูดยิ้มๆ ผมชื่อซีดี อายุ16ฮะแล้วพี่ละฮะ
อ๋อพี่ชื่อกั้ง อายุ19แล้วครับ แต่ชื่อเราแปลกจังไม่เคยได้ยินเลย555
ครับมีแต่คนพูด
แต่พี่ว่าเราก็สมชื่อนะ
ทำไมหรอครับ
ก็น่ารักเหมือนชื่อเลยไง
อ่า ครับ ผมว่าผมไปหาอะไรกินแล้วเผื่อกินยาดีกว่านะฮะพี่กั้ง
ครับตามสบายเลยนะ
ครับ
writer///
เป็นไงบ้างค่ะฟิคเรื่องแรก เว้นระยะอัพเดทนานมากไปหน่อยยังไงถ้าใครเข้ามาอ่านก็ติชมกันได้นะค่ะ ไม่ว่ากัน ขอบคุณสำหรับการเข้ามาแวะเวียนนะค่ะ แล้วก็หวังว่าะชอบนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น