คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : เจียนตาย .... 100%
เช้าที่แสนจะสดใสของร่างบางเริ่มขึ้นเมื่อเปลือกตากระพริบช้าๆเพื่อปรับการมองเห็นของสายตาก่อนจะค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นนั่งแต่ยังไงก็ดูงัวเงียอยู่ดี
พี่ก้างงง อาบน้ำเสร็จแล้วหรอครับ เสียงที่ติดไปทางยานคางเอ่ยถามผู้พี่ที่เดินเช็ดผมออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมกับชุดนักศึกษา
ครับ ซีไปอาบน้ำได้แล้วนะครับเดี๋ยวพี่ลงไปเตรียมอาหารเช้าให้ ร่างบางพยักหน้า (สับพะงก) ก่อนจะลุกยืนแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ผู้พี่วางไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้ง วรกรยิ้มออกมาเพราะความน่ารักและใสๆ ของร่างบางจนแก้มปริแล้วแอบคิดไปถึงเมื่อคืนที่เค้าได้นอนกอดคนตัวเล็กคนนี้ทั้งคืนอีกทำเอายิ้มแทบไม่หุบเลยทีเดียว
.
.
.
07.00 น.
ร่างบางเดินลงจากชั้นสองของตัวบ้านลงมาที่โซนห้องครัวของบ้านเพราะได้กลิ่นหอมๆจากห้องครัว
พี่ก้างงงงง หอมจังเลยครับ หิว หิว เสียงสดใสดังมาแต่ไกลทำเอาร่างหนายิ้มออกมาในทันทีแล้วยิ่งเห็นใบหน้าเล็กทำเหมือนเด็กอ้อนอยากได้ขนมแล้วยิ่งทำให้ยิ้มเข้าไปอีก
ทานสิครับพี่เตรียมเสร็จพอดีเลย มือหนาเลื่อนเก้าอี้ออกเล็กน้อยเพื่อให้ร่างบางนั่งได้สบาย ร่างบางเองก็ก้มหัวเพื่อเป็นการขอบคุณผู้พี่ ก่อนที่ร่างหนาจะเดินไปนั่งที่โต๊ะฝั่งตรงข้าม เหมือนที่เคยทำ เวลาผ่านไปราวๆ15 นาทีทั้งสองคนทานอาหารเช้าเรียบร้อยและกั้งกำลังจะขับรถไปส่งร่างบางที่ตอนนี้นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างเค้า และที่ร่างบางยิ้มไม่หุบอยู่แบบนี้เค้ารู้ดีว่าเพราะอะไรเลยเลือกที่จะลืมมันแล้วยิ้มรับวันนี้ดีกว่า สองร่างคุยกันตลอดทางจนมาถึงโรงเรียนของร่างบาง
พี่กั้งซีดีไปเรียนแล้วนะครับ พี่กั้งไม่ปวดหัวแล้วใช่ไหมครับ
ครับหายแล้ว ร่างบางยิ้มอย่างเต็มใจแล้วโบกมือเพื่อบอกว่าจะไปเรียนแล้ว
ตั้งใจเรียนนะครับคนเก่ง มือหนาลูบหัวทุยเบาๆก่อนจะมองดูร่างบางที่ดินลงจากรถ เข้าโรงเรียนและไปหากลุ่มเพื่อนสาวคนสนิทก่อนจะเดินหายไปกับกลุ่มเพื่อน
วรกรขับรถออกไปทันที
แค่ซีดีมีความสุขพี่ก็สุขใจครับคนดี นี่คือสิ่งที่ร่างวรกรคิดอยู่เสมอแม้มันต้องแลกกับความเจ็บปวดของตัวเองก็ตาม
CD Part
วันทั้งวันของร่างบางวันนี้เป็นวันที่เค้ามีความสุขที่สุด รอยยิ้มสดใสเผยให้ทุกคนเห็นทั้งวัน จนเพื่อนสาวของเค้าอดที่จะแปลกใจไม่ได้เลยว่าทำไมวันนี้ซีดียิ้มได้ทั้งวัน จนต้องถามออกมาตอนที่กำลังเดินไปนั่งที่หน้าโรงเรียนเพื่อรอรถที่บ้านมารับ
อะไรของแกเนี่ยซีดี แกยิ้มทั้งวันเลย เป็นมุกที่เอ่ยถามตอนก้นแปะลงที่ม้านั่ง
ก็แค่มีความสุข ทำไมหรา / ซีดี
ก็ไม่เคยเห็นจะยิ้มแบบ นันสต็อป แบบนี้นิ // บิว
ก็.. พี่เต้กลับมาแล้วเย็นนี้พี่กั้งจะพาไปหาด้วยแหละซีดีตอบยิ้มๆ
เราก็นึกว่าอะไร มุกพูดออกมาแววเซ็ง
แล้วพี่กั้งเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม / บิว
เมื่อคืนพี่กั้งบอกปวดหัวมาก แต่ก็หายแล้วแหละ ซีดีตอบออกไป
พูดไม่ทันไรพี่กั้งมาโน้นแล้ว มุกที่เห็นร่างหนาเดินลงจากรถที่จอดอยู่ไม่ไกลแล้วเดินลงมาที่ที่พวกเค้านั่งอยู่
พี่กั้งสวัสดีค่ะ สองสาวกล่าวทักทายพี่ชายผู้มาใหม่อย่างสดใส
ครับเป็นไงบ้าง สองสาวสบายดีไหมครับ // กั้ง
พวกเราสบายดีค่ะพี่กั้งพี่กั้งละค่ะสบายดีไหมเอ่ย มุกถาม ก็สบายดีครับเรื่อยๆกั้งตอบออกไปอย่างสุภาพ ก่อนจะหันไปถามคนตัวบางที่นั่งหน้ายู่เพราะร่างหนาไม่ยอมทักเค้าก่อนแต่กลับไปทักเพื่อนสาวของเค้าแทน
เป็นไงบ้างครับเด็กดื้อเรียนรู้เรื่องไหมครับ กั้งลูบผมนุ่มแล้วถามคนที่นั่งอยู่
..................
งอนอะไรเนี่ยเรา หืมม กั้งนั่งลงตรงหน้าเด็กขี้งอนโดยที่ไม่เกรงใจสายตาสาววายอย่างเพื่อนสาวของร่างบางเลย
บอกพี่สิครับ พี่ขอโทษนะครับ ร่างหนายังคงอ่อนโยนเหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็น
ร่างเล็กยิ้มออกมาอย่างง่ายดายเพราะเห็นคนพี่ทำหน้าจริงจังเกินไปแล้ว มือบางยื่นออกมาบีบแก้มใสของร่างหนาเบาๆ ซีดีล้อเล่นนะครับพี่กั้ง ขอโทษนะครับ ร่างบางเอ่ยขอโทษที่ทำให้ร่างหนาเครียดกะทันหัน ร่างหนายืนเต็มความสูงก่อนจะขยี้หัวทุยๆเล่นเพื่อเป็นการลงโทษเล็กๆน้อยๆ
มุก บิวงั้นเราไปนะกลับบ้านดีๆละ มือบางโบกมือลาเพื่อนสาวทั้งสองคนแล้วเดินไปที่รถโดยไม่รอร่างหนาเลย (เด็กดื้อ)
พี่กั้งค่ะ สู้ๆนะค่ะมุกรู้ว่าพี่กั้งคิดอะไรกับซีดี
ใช่ค่ะ สู้ๆนะค่ะบิวว่าซีดีเริ่มใจอ่อนแล้วนะค่ะ สู้ๆ สองสาวเอ่ยให้กำลังใจพี่ชายที่ไม่ค่อยจะสนิทเท่าไหร่
ร่างหนายิ้มอบอุ่นให้ก่อนจะบอกให้สองสาวกลับบ้านดีๆแล้วเดินไปที่รถเพราะร่างบางถึงรถนานแล้ว
.
.
.
ใช้เวลาขับรถไม่นานร่างหนาก็พาเด็กน้อยของเค้ามาถึงที่หมาย
พี่กั้งครับพี่เต้ไลน์มาบอกว่าให้ไปที่ห้อง VIP ครับ ร่างบางเอ่ยเมื่อลงจากรถมายืนข้างร่างหนา และก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปในโซน VIP พร้อมกัน ร่างบางดูกระตือรือร้น เป็นพิเศษ ร่างบางวิ่งไปนั่งที่โต๊ะอาหารที่อยู่กลางห้องหรูทันทีที่มองเห็ฯรางของคนที่คุ้นตา
พี่เต้ ร่างบางเอ่ยขึ้นทันทีที่ถึงโต๊ะอาหาร
เต้ยิ้มให้แล้วผายมือเป็นการบอกว่าให้นั่ง ร่างบางแอบสงสัยในใจว่าทำไมคนรักของเค้าไม่ยืนแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้เค้าอย่างที่เคยทำแต่ก็เลือกที่เฉยๆแล้วดึงมือหนาของอีกคนที่ตามมานั่งด้วยกัน พี่เต้มานานหรือยังครับ เสียงใสเอ่ยถามออกไป
ไม่นานเท่าไหร่หรอก เต้ตอบหน้าตาย
พี่เต้โกรธอะไรซีหรือเปล่าครับ ทำไมไม่ยิ้มเลยเด็กน้อยถามออกไปอย่างกังวลใจ
เปล่า แต่ที่ให้มาวันนี้ก็มีเรื่องจะคุยด้วย / เต้
เรื่องอะไรหรอครับพี่เต้ทำไมดูเครียดๆ ร่างบางถามออกไป ครืด เสียงเต้ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินอ้อมไปทางด้านหลังทำให้สายตาสองคู่มองตามและภาพที่เห็นคือมือหนาของคนที่ร่างบางเคยจับมันไว้ตอนนี้กุมอยู่ที่มือบางของหญิงสาวคนหนึ่งที่ทั้งสวยและพร้อมทุกอย่าง ชายหญิงนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามและ เต้เป็นคนเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งอย่างสบายๆ
ร่างบางเริ่มนึกแปลกใจมากกว่าเดิมทำไมทีกับเค้าดูเย็นชาแล้วกับผู้หญิงคนนี้ละตรงกันข้าม เต้ยิ้มอย่างสุขอุรา ผิดกับในใจของร่างบางที่เริ่มสั่นแปลกๆไม่รู้เพราะอะไร
ระ เรื่องที่พี่เต้จะคุยคืออะไรครับ เสียงที่เริ่มสั่นน้อยๆถามออกไป
เต้มองใบหน้าใสอยู่พักหนึ่งก่อนจะเอ่ยออกไปอย่างหนักแน่น
พี่ขอโทษนะซีดี พี่.... เต้ยังพูดไม่ทันจบประโยคร่างบางก็เอ่ยถามขึ้นเพราะกลัวกับสิ่งที่ต้องยอมรับอย่างกะทันหันแบบนี้ ขะ ขอโทษเรื่องอะไรครับ ร่างบางพยายามยิ้มอย่างยากลำบาก
มือหนายกมือข้างที่กุมมือบางของหญิงสาวขึ้นวางที่โต๊ะอาหารเพื่อเป็นการบอกเป็นในใน
อะไรครับพี่ เต้ซีไม่เข้าใจ เสียงที่เริ่มสั่นขึ้นเรื่อยๆ
ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนใหม่พี่ เองครับ ราวกับคำพูดนี้สะกดร่างบางเอาไว้เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนหายใจแทบไม่ออกอึดอัดไปหมดมือบางเริ่มสั่นระริกแต่มีมือหนาอีกคนที่กุมมือบางเอาไว้ แน่น
พี่ เต้อำซีเล่นใช่ไหมครับ ร่างบางถามออกไปทั้งๆที่ใจมันปวดจนแทบสลาย
อย่าหลอกตัวเองเลยซีดี พี่ไม่ได้รักซีดีแล้วคนที่พี่รักคือผู้หญิงคนนี้ เต้ตอบออกไปอย่างไม่นึกถึงใจคนฟังน้ำใสที่มีไว้ล่อเลี้ยงดวงตารีเล็กตอนนี้กลับกลายเป็นสิ่งที่แทนความเจ็บปวดได้อย่างชัดเจน ร่างเล็กแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าคนที่เค้าเชื่อใจมากๆคนหนึ่งจะทำกับเค้าได้ขนาดนี้ มันเจ็บ เจ็บเหลือเกินยากที่จะทานทนได้ในตอนนี้น้ำหยดใสที่พยายามกลืนมันลงคอไปไหลเป็นทางบนแก้มใสอยู่อย่างไม่หยุดหย่อน
มะ ไม่จริงพี่เต้อำซี ร่างบางยังคงหลอกตัวเองต่อไปแม้ความจริงเค้ารู้อยู่แล้วเต็มอกก็ตาม มือหนายังคงกุมมือเล็กแน่นเพื่อคอยปลอบและยังอยู่กับเค้าเสมอ เสียงสะอื้นที่กลั้นมานานดังขึ้น วรกรแทบอยากส่งหมัดหนักๆฝากไว้บนหน้าของไอ้เพื่อนเลวของเค้าให้ตายๆไปซะตอนนี้เลย
ครืด เสียงเก้าอี้ดังขึ้นเนื่องจากเต้กำลังพาแฟนสาวคนใหม่ที่พามามอบความเจ็บปวดให้ร่างบาง ร่างบางเองก็ลุกเดินตามหลังไปเช่นกันก่อนที่จะจับมือหนาของคนที่พึ่งทิ้งเค้าไปใบหน้าซึ่งไร้รอยยิ้มของร่างหนาแสนใจร้ายและคราบน้ำตาที่อยู่บนหน้าเนียนของอีกคน
ปล่อย!!! เสียงแข่งที่หลุดออกจากปากนายธีระ พร้อมกับสะบัดจนร่างบางลงไปกองกับพื้น วรกร รีบเข้ามาประคองร่างบางที่สั่นเทาหนักขึ้นพร้อมเสียงสะอื้นที่เพิ่มความดังขึ้นเรื่อยๆ
ซีดีฟังนะ เลิกหลอกตัวเองเถอะ แล้วถ้าอยากรู้ว่าทำไมพี่ถึงเลิก พี่จะบอกให้ก็ได้ ก็เพราะพี่”เบื่อ” ไง พี่ทนอยู่กับคนที่จืดชืดเหมือนซีดีไม่ได้หรอกนะ เราจบกันแค่นี้นะซีดี แล้วมึงกั้ง มึงรักไม่ใช่หรอกูให้ คำพูดที่แทบจะทำให้ไฟในกายที่มีอยู่ในร่างของ วรกรรุกโชน ร่างของหญิงชายเดินห่างออกไปอย่างไม่มีความเห็นใจร่างบางที่ร้องไห้ปานจะขาดใจในอ้อมกอดของร่างหนาที่คอยอยู่ข้างเค้าเสมอและตลอดเวลา มือหนากอดร่างบางแน่นขึ้นเพื่อมอบความอบอุ่นให้ร่างบางที่ร้องไห้อย่างหนักอยู่ตอนนี้ร่างบางที่ดูอ่อนไหวอยู่แล้วบัดนี้ดูอ่อนแอและอ่อนไหวเหลือเกิน ราวกับแค่มือสัมผัสก็อาจจะแตก สมองขาวโพลนจนร่างบางแทบจะลืมว่าตัวเองเป็นใคร อยู่ที่ไหน กับใคร มือหนาลูบผมนุ่มเบาๆอย่างรักใคร่
ไม่เป็นไรนะคนดีของพี่ ซีดียังมีพี่นะครับรู้ไหม น้ำตาหยดแล้วหลดเล่าที่ยังคงไหลรินออกมาจากหน่วยตาคู่นั้นลงบนอกแกร่งของร่างหนาที่กอดเค้าไว้ตลอดเวลา ร่างหนารับรู้ได้ว่าร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดเค้าเจ็บปวดเพียงใดเค้าอยากจะเจ็บแทนเหลือเกินเป็นไปได้เค้าอยากจะเป็นคนที่ต้องเจ็บเจียนตายแทนคนที่สั่นในกอดของเค้าอยู่ตอนนี้
อย่า ทะทิ้งซีดีนะ พะ พี่กั้ง ฮึก ฮือ เสียงที่รอดออกมาจากปากบางหลังจากที่นั่งกับพื้นห้องอาหาร VIP และอยู่ในอ้อมกอดของร่างหนาเป็นเวลาเท่าไหร่ไม่อาจทราบ ก่อนเสียงสะอื้นและทุกเสียงเงียบลงร่างในกอดของเค้าสิ้นสติไปกับอกของร่างหนาเรียบร้อย แขนแกร่งช้อนร่างบางที่เค้ารักและหวงแหนในท่าเจ้าสาวก่อนสาวเท้าออกจากห้องๆนั้นและตรงไปยังรถทันทีเพื่อกลับที่พักเพราะเป็นห่วงร่างบางในวงแขนเหลือเกิน
@ บ้านกั้ง
ตอนนี้ร่างบางอยู่ในห้องนอนของวรกรเรียบร้อย มือหนาที่พึ่งเก็บกาละมัง เพราะนำมาเช็ดตัวให้ร่างบางเมื่อครู่ร่างหนานั่งลงข้างๆกายของคนที่กำลังหลับใหล เปลือกตาที่เห็นได้ชัดว่าบวมขนาดไหนสิ่งที่เค้าเห็นมันทำให้เค้าอยากจะฆ่าไอ้เพื่อนเลวคนนั้นเต็มที เจ็บ เค้าเจ็บเหลือเกินที่เห็นหยาดน้ำตาที่ไหลออกมาพร้อมความเจ็บปวดของร่างบางที่เค้าเฝ้าทะนุถนอม ดูแล สิ่งที่ทำให้เค้าเจ็บปวดที่สุดไม่ใช่การที่ร่างบางรักคนอื่นแต่เป็นการที่เห็นร่างบางของเค้าเสียน้ำตาไงละ น้ำตาจากดวงตาที่สดใสเป็นสิ่งเดียวที่เค้าไม่ชอบมันมากที่สุด ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างบางครั้งนี้มันไม่ใช่แค่ร่างบางทีเจ็บ แต่ร่างหนาที่คอยอยู่ข้างๆเค้าตลอด มันเจ็บราวจะขาดใจเจ็บที่รู้ว่าร่างบางที่เค้าคอยรัก คอยห่วงรักคนที่ทิ้งไปมากแค่ไหน ร้องไห้เพราะคนที่ทำร้ายอย่างไม่ใยดี
พี่จะทำให้ซีดียิ้มได้อีกครั้งนะคับ พี่สัญญา มือลูบผมนุ่มก่อนที่จะนอนลงข้างกายบาง
@morning
ดวงตาที่บวมแดงค่อยๆลืมขึ้นอย่างยากลำบาก ด้วยเพราะแสงแดดอ่อนๆของเช้าวันใหม่และจากการร้องไห้อย่างหนักอีกหนึ่ง ร่างบางยันตัวนั่งพิงหัวเตียงพร้อมกับอาการปวดหัวน้อยๆที่ก่อตัวขึ้น
ตื่นแล้วหรอครับ ร่างหนาคุ้นตาเดินเขามาในห้องที่มีร่างบางของเค้านั่งอยู่ เป็นยังไงบ้างครับซีดี น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น และความห่วงใยที่เต็มเปี่ยมถูกเอื้อนเอ่ยจากปากของ วรกร
พี่กั้ง มีเพียงเสียงนั้นก่อนที่ร่างบางจะโผเข้ากอดร่างของวรกรไว้แน่น พี่กั้งซีดีฝันใช่ไหมครับ สิ่งที่เกิดขึ้นซีดีฝันใช่ไหม น้ำตาเม็ดเล็กเริ่มเอ่อขึ้นในดวงตาสวยอีกครั้ง
ซีดี ฟังพี่นะครับ มือหนาลูบหลังและหัวไปพร้อมๆกัน ซีดีต้องรับความจริงให้ได้นะครับ
ฮึก เสียงสะอื้นดังรอดออกมาจากปากบาง ไม่ต้องร้องนะครับพี่ยังอยู่กับซีดีนะครับ ร้องไห้ทำไมกัน
ซีดี ไม่คิดเลยวะ ว่าเค้าจะทำกับซะ ซีดีแบบนะ นี้ ฮึกเค้าทำเหมือนซีดีเป็นสิ่งของที่จะเอาให้คะ ใคร ฮึก หรือทอะ ระ ไรก็ได้ ฮึก
ซีดีไม่ควรเสียน้ำตาเพราะเค้านะครับ ซีดีของพี่มีค่าเสมอซีดีอย่าร้องไห้นะคัรบรู้ไหม มือหนาผละกอดออกจากร่างบางก่อนจะเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าเนียน
ยิ้มนะครับคนดี วันนี้ไปเรียนไหม หืม เสียงทุ่มอ่อนนุ่มเสมอถามคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงหน้า
ซีดีไม่ไปได้ไหม ตาบวมแบบนี้เดี๋ยวเพื่อนเป็นห่วง ร่างบางตอบออกไปอย่างไร้อารมณ์
โอเคงั้นซีดีอาบน้ำนะครับพี่จะลงไปเตรียมอาหารให้นะครับ ร่างบางพยักหน้าหงึกๆแล้วรอให้คนพี่เดินออกจากห้องไป
น้ำตาค่อยๆไหลรินอีกระรอก ร่างบางทรมานเหลือเกินกับสภาพแบบนี้มันอ้างว้าง ว่างเปล่าถึงแม้จะมีร่างหนาที่คอยห่วงใยอยู่ใกล้ๆก็ตาม เค้าทำใจไม่ได้จริงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเร็วเหลือเกิน เรื่องราวทั้งหมดเกิดในเวลาครู่เดียวแต่ทำไมความเจ็บปวดมันถึงยาวนานแบบนี้
**ด้านล่างของตัวบ้าน
สวัสดีครับ น้องมุกหรือเปล่าครับ / กั้ง
ค่ะ ใครค่ะ // มุก
พี่กั้งนะครับ ฝากลาป่วยให้ซีดีด้วยนะครับน้องไม่ค่อยสบาย // กั้ง
ค่ะ เป็นอะไรมากหรือเปล่า // มุก
ปวดหัวนิดหน่อย นะครับ ยังไงพี่ฝากด้วยนะ // กั้ง
ได้ค่ะพี่กั้ง // มุก
น้องมุกครับ เย็นนี้พอจะมาอยู่เป็นเพื่อนซีดีได้หรือเปล่าครับ // กั้ง
ได้ค่ะ ทำไมหรอค่ะ // มุก
คือพี่มีเรียนจนเกือบ สองทุ่มเลยพี่เป็นห่วงน้องนะครับ // กั้ง
โอเคค่ะ ได้เลยไม่ต้องเกรงใจนะค่ะ // มุก
ขอบใจนะครับ แค่นี้ก่อนนะครับ // กั้ง
ค่ะสวัสดีคะ สายที่เชื่อมต่อเมื่อครู่ถูกตัดด้วยมือหนา เค้าโทรหาเพื่อนของซีดีเพราะไม่อยากให้ขาดเรียนไปเฉยๆ มือหนายกถาดอาหารขึ้นไปบนห้องของเค้าเพื่อนำไปให้ร่างบางอีกคนที่ยังอยู่บนนั้น มือหนาเปิดประตูเข้าไปเจอเด็กน้อยที่ตอนนี้นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าทีวีตัวเล็กๆในห้องนอน แต่ใบหน้าก็ยังคงนิ่งและมันทำให้คนที่เป็นห่วงร่างบางอย่างวรกรแทบคลั่ง ด้วยความห่วงใย
ทานข้าวก่อนนะครับซีดี พูดพร้อมกับวางถาดลงบนโต๊ะ วันนี้พี่ต้องไปเรียนนะครับคงกลับเย็นๆเลย ดูแลตัวเองดีๆนะครับ พี่บอกให้มุกมาอยู่เป็นเพื่อนแล้วนะครับ ไม่มีแม้เสียงใดตอบกลับมาจากร่างบาง วรกรได้แต่มองด้วยสายตาแห่งความเจ็บปวด ร่างบางไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่เคยซึมขนาดนี้มาก่อนมันยิ่งตอกย้ำว่าร่างบางตรงหน้ารักคนคนนั้นที่ทิ้งไปมากแค่ไหน ในใจวรกรตอนนี้ราวกับโดนเหยียบย้ำจากเท้าเป็นร้อยๆคู่มันเจ็บจนแทบสลายขอบตาร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่ได้
พี่ไปนะ ซีดี ร่างบางยังคงนิ่งและไม่ตอบสนองเหมือนเดิมร่างหนาเดินออกไปแล้วทุกอย่างเงียบกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัดเจนไม่มีแม้แต่เสียงเครื่องปรับอากาศ
น้องคงจะรักเค้าจริงๆยากเหลือเกินที่ผมจะแทรกเข้าไปหัวใจ ยอมรับว่าผมเจ็บปวดเจ็บที่สุดในชีวิตผมไม่มีแม้โอกาสที่จะรักษาหรือดูแลใจของร่างบางคนนี้เลย ผมอยากจะร้องไห้แต่ผมก็ทำไม่ได้เพราะอะไรนะหรอ ก็แพราะว่ากลัวร่างบางที่ผมคอยเป็นห่วงจะกังวล ผมทำได้ทุกอย่างเพื่อร่างบางแต่ผมกลับไม่รู้เลยว่าผมอยู่ในฐานะอะไรในสายตาร่างบางๆนั้น
น้องจะรู้บ้างหรือเปล่าว่าผมเจ็บปวดแค่ไหนที่เห็ฯน้ำตาของน้องไหลออกมา แล้วท่าทางไร้ความรู้สึกแบบนั้นมันยิ่งทำให้ผมเจ็ฐมากขึ้นไปอีก ผมแทบตายทุกครั้งที่เห็นน้ำตาน้องไหลน้องจะรู้ไหมว่า ผมเจ็บเจียนตายทุกครั้งที่น้องร้องไห้
#ไม่รุ้ว่าเจียนตายจริงไหมแต่ทำสุดๆแล้วน้าาาาาาาาาาาาา
ความคิดเห็น