ลองรัก (กิตxดาวเหนือ)

ลำดับตอนที่ #19 : สายเปย์

ดาวเหนือtalk

หลังจากที่พี่กิตจอดรถฉันก็รีบลงแล้วก็วิ่งมาหานับเงินทันที ฉันเบื่อเขาที่สุดเลยทำผิดแล้วยังมีหน้ามายิ้มอีก

"ไงโดนดุไหมเมื่อวานอะ" นับเงินถามขึ้นทันทีที่ฉันเดินมาถึง

"ไม่อะ" 

"เห้อค่อยยังชั่วหน่อยนึกว่าแกจะโดนดุสะแล้ว" นับเงินพูดแล้วถอนหายใจยกใหญ่

"เดียวนี้เราไม่ค่อยทะเลาะกันแล้ว พี่กิตอะเขาใจดีขึ้นมาเยอะมากกก" ฉันว่านับจากเมื่อก่อนนะพี่เขาใจดีขึ้นมากเลยละ

"ห๊ะอะไรนะ แกบอกว่าพี่เขาใจดีหรอดาวเหนือ" นับเงินดูตกใจกับสิ่งที่ฉันพูด เห่อฉันไม่น่าเลยเพราะฉันไม่เคยบอกว่าพี่เขาใจดีกับนับเงินเลยไงนับเงินเลยตกใจ

"ป่าวนิ" 

"ดาวเหนือแกบอกว่าพี่กิตใจดีกันแกหรอ แกอย่าบอกนะว่าแกชอบพี่เขาแล้ว ลืมไปแล้วหรอดาวเหนือเมื่อก่อนเขาทำกับแกยังไง"  

"ชอบอะไรไปเรียนดีกว่า" ฉันรีบเดินหนีนับเงินไปที่ห้องเรียนทันที หรือว่าฉันจะชอบพี่กิตจริงๆหรอเนี่ยเพราะเมื่อก่อนก็ไม่ได้รู้สึกดีกับพี่เขาแบบนี้

"ดาวเหนือแกชอบพี่กิตหรอ" และเมื่อนับเงินเดินมานั่งข้างๆฉันก็ถามขึ้นอีก

"ไม่มีอะไร ฉันก็แค่บอกว่าพี่เขาใจดีด้วยเฉยๆ"  ฉันอาจจะไม่ได้ชอบพี่เขาหรอก ฉันแค่รู้สึกว่าพี่เขาใจดีด้วยเฉยๆมันก็เลยรู้สึกดีกว่าเมื่อก่อน

"จริงปะเนี่ย"

"จริง พี่เขาใจดีกับฉันไม่ดีรึไงละฉันจะได้ไม่โดนดุอีกไง แล้วก็ไม่ทะเลาะกันอีกด้วย"

"จริงอย่างที่แกพูด "

ฉันว่าฉันไม่ได้ชอบพี่กิตแน่นอนแค่รู้สึกว่าพี่เขาดีด้วยมากกว่าเมื่อก่อนมันก็เลยเป็นความรู้สึกดีเฉยๆมั้ง

@เย็น

และตอนนี้ฉันกับพี่กิตก็กำลังนั่งรถกลับบ้าน ช่วงนี้พี่กิตเล่นบอลตลอดเลยส่วนฉันก็ได้ไปนั่งรอที่เคเฟ่ ฉันขอกลับก่อนก็ไม่ให้แล้วก็บอกว่าให้เลือกเอาว่าจะรอที่ไหนระหว่างสนามบอลกับคาเฟ่ แน่นอนว่าฉันไม่ไปรอเขาที่สนามบอลเเน่เพราะถ้ามีคนที่มหาลัยรู้ว่าฉันกับพี่กิตเป็นอะไรกัน โดนสาวๆในมหาลัยที่จ้องพี่กิตอยู่เนี่ยเล่นงานฉันเเน่ แค่นั่งรถกลับบ้านฉันก็เหนื่อยละต้องหลบๆซ่อนๆ

"จริงๆเรากินที่ห้องก็ได้นะ" ฉันพูดขึ้นระหว่างที่กำลังเดินเข้าห้างเพราะว่าวันนี้พี่กิตพามากินข้าวที่ห้าง 

"กินที่นี้แหละ"  เขาพูดแล้วรีบเดินนำฉันไป "เป็นอะไร"

"น้องหนาว ไม่รู้ว่าพี่จะพาแวะกินข้าวด้วยก็เลยไม่ได้หยิบเสื้อกันหนาวมา" ฉันพูดแล้วยกมือขึ้นมากอดอกตัวเองแล้วเดินไปด้วย พร้อมกับระแวงมองหน้ามองหลังกลัวมีคนมาเห็น ห้างยิ่งใกล้มหาลัยอยู่ด้วย

"พอดีไหม" หลังจากที่ฉันบอกว่าหนาวเขาก็จูงมือพามาที่แบรนด์เสื้อผ้าแบรนด์หนึ่งแล้วก็หยิบเสื้อแขนยาวมาใส่ให้

"ค่ะใส่ได้ พี่จะซื้อให้หรอ"

"ก็บอกว่าหนาวไม่ใช่รึไง"

"ไม่เป็นไรน้องทนได้" ฉันรีบถอนเสื้อตัวนี้ออกทันที นี้ถ้ารู้ว่าเขาจะซื้อให้ฉันไม่พูดว่าหนาวออกมาหรอก

"อย่าดื้อ เอาสีไหน" เขาไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยนอกจากหันไปหยิบมาให้ฉันเลือกสีเพิ่ม

"ไม่เอามันแพง" เสื้อตัวนี้ราคาครึ่งแสนซึ่งฉันไม่ซื้อแน่นอน แพงสุดที่เคยซื้อก็นาฬิกาหมื่นสองหมื่น แต่ดูนี้สิเสื้อตัวเล็กๆแค่นี้เกือบๆหกหมื่นเลยหรอถ้าแม่รู้นี้โดนด่าตายเลย

"จ่ายเองหรอถึงบอกว่าแพง" เขาหันมาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแล้วหันไปเลือกสีเสื้อต่อ จ้าพ่อคนรวยคงเปย์สาวๆบ่อยเลยสิ "เอาสีอะไร"

"เอาอันนี้ก็ได้ค่ะ" ฉันพูดแล้วหยิบตัวที่เขาเอามาให้ลองตอนแรก เพราะไม่อยากเลือกเยอะมันยิ่งแพงๆอยู่ด้วย

"ฉันว่าสีแดงตัวนี้เหมาะกับเธอมากกว่านะดูขัดสีผิวผัวดี" 

"ค่ะ ตัวนี้ก็ได้"  พูดจบก็ใส่ให้ฉันแล้วก็พาเดินไปจ่ายตัง ก่อนจะพาเดินไปกินอาหารต่อ

วันนี้พี่กิตพามากินอาหารญี่ปุ่นซึ่งฉันชอบมาก อยู่กับแม่นี้ต้องกินทุกอาทิตย์เลย

"แล้วถ้ามีคนมาเห็นเราละคะ" หลังจากที่สั่งอาหารไปแล้ว ฉันก็ถามพี่กิตขึ้นอีกครั้ง

"เห็นแล้วทำไม เห็นก็เห็นดิ" เห็นแล้วทำไมหรอ เมื่อก่อนไม่เห็นพูดแบบนี้เลย

"แล้วพี่โอเคไหมละ ถ้าไม่โอเคเรากินที่ห้องเหมือนเดิมก็ได้นะ"

"บอกว่ากินข้าวนอกก็กินข้างนอก"

"เย้ ดีจัง"  ไม่คิดเลยว่าอยู่ๆพี่กิตจะพาแวะกินข้าว 

"ดีหรอ งั้นเราก็กินข้างนอกทุกวันเลยดีไหมแล้วค่อยกลับห้อง"  เขาพูดแล้วยิ้มให้ นี้ใจดีเกินไปปะเนี่ยแต่ก็เอาเถอะกินข้าวนอกทุกวันเลยหรอ

"จริงปะ โกหกรึป่าว"

"ฉันเป็นคนแบบนั้นหรอ" 

"ว๊าว นี้จะได้กินข้าวข้างนอกทุกวันเลยหรอเนีย งั้นพรุ่งนี้กินชาบูนะเดียวน้องเลี้ยงเองแม่โอนเงินมาพอดี"



กิตtalk

ผมนั่งมองดาวเหนือที่กำลังเพ้อฝันว่าจะได้ออกมากินข้าวทุกวัน หึเหมือนอย่างที่ไปเด็กคนนั้นบอกเลยครับเธอดูตื่นเต้นมากๆ แต่เดียวนะนี้จะขอเงินแม่มาเลี้ยงชาบูผมเลยหรอ

"เลิกขอเงินแม่ได้ละ"  ที่ผ่านมาผมให้เงินเธอๆก็ไม่เอาทั้งๆที่แรกๆก็รับไว้แต่เดียวนี้ทำไมไม่เอาก็ไม่รู้

"ไม่ขอแม่แล้วจะเอาที่ไหนใช้ นี้น้องเคยขอแม่ทำงานนะแต่แม่บอกว่าถ้าจะทำงานก็ลาออกมาทำงานแต่ถ้าจะเรียนก็เรียนอย่างเดียว"  

"ก็ถูกของแม่" ก็ถูกแล้วนิครับเรียนก็คือเรียนเธอจะอยากทำงานไปทำไม รู้ไหมว่าทำงานมันเหนื่อยขนาดผมแค่ประชุมแทนป๊าบางทีที่ป๊าไม่ว่างยังเหนื่อยเลย

"......."

"เลิกขอเงินแม่ได้ละ ถ้าอยากได้อะไรก็มาขอฉัน"

"ว๊าว แม่ให้น้องอาทิตย์ละ5000 แล้วพี่จะให้น้องอาทิตย์ละเท่าไหร่" เธอพูดแล้วเล่นหน้าเล่นตา

"อาทิตย์ละ1000ก็พอละยังเด็กอยู่เลยจะใช้อะไรเยอะแยะ "

"ไม่ๆๆ น้องขอแม่ดีกว่า" 

"อาทิตย์ละหมื่น เอาเลขบัญชีมาเลย" 

"อาทิตย์ละหมื่น น่าสนใจจังแต่น้องไม่เอาอะ" อะไรของเธออีกครับ น่าสนใจแต่ก็ไม่เอา

"ดาวเหนือ"

"ถ้าคบปีนึงพี่จะทวงคืนปะละเงินอะ" ทีแท้ก็กลัวผมทวงคืนหรอเด็กน้อยเอ้ย

"ไม่ ไม่ทวง"

"ไม่ทวงหรอ แต่น้องก็ไม่เอาอยู่ดีพี่จะไม่เงินน้องทำไมละ" อะไรเนี่ย น่าสนใจ ไม่ทวงคืน แต่ก็ยังไม่เอาเด็กคนนี้ยังไงกัน

"ก็ตอนนี้ฉันเป็นผู้ปกครองเธอไง ผู้ปกครองก็ต้องส่งเรียนดิ"

"แต่มันเยอะไป"

"จะเอาไปซื้ออะไรก็เอาไปซื้อดิ แต่อย่าเอาไปเปย์ผู้ชายก็พอ" 

"แล้วจะบอกแม่ว่าอะไร น้องไม่เอาหรอกเดียวแม่ก็ถามอีกว่าไปเอาเงินพี่ทำไม" ข้ออ้างเยอะเหลือเกินครับเด็กคนนี้ ถ้าเป็นคนอื่นผมว่าเอาทั้งเงินผมเอาทั้งเงินแม่

"เรื่องเยอะจังวะดาวเหนือ"

"......."

"เดียวฉันจะไปคุยกับน้าอรเอง"

"พี่จะทำอะไรก็ทำ แต่อย่าบอกแม่นะว่าน้องให้ไปคุยเดียวจะโดนแม่ดุอีก"

"อือ"

"แล้วพี่ไปเอาเงินมาจากไหนเงินเยอะ"

"ทำไมอยากรู้เยอะจังดาวเหนือ เอาเป็นว่าฉันให้เธออาทิตย์ละแสนยังได้เลยเอาไหม"  จริงๆเงินผมก็ได้มาจากที่ทำงานนั่นแหละครับ ที่ผ่านมาผมก็ช่วยที่บ้านทำงานมาตลอดแต่พอปีสี่แม่ไม่ให้ทำบอกว่าตั้งใจเรียนไปเถอะ ก็เลยมีเงินเก็บอยู่บ้าง

"โอ้ว อาทิตย์ละแสน เดือนนึงก็สีแสนหนทางแห่งความรวย"  ตอนนี้ดาวเหนือทำท่านับนิ้ว ถึงผมบอกว่าให้จริงๆอาทิตย์ละแสนเธอก็ไม่เอาอยู่ดีแหละ 

ที่ผมอยากให้เงินดาวเหนือใช้ก็เพราะว่าไม่อยากให้ใครมาว่าผมว่าแค่คู่หมั้นคนเดียวเลี้ยงไม่ได้รึไง ถึงจะยังไม่มีคนรู้ว่าผมกับดาวเหนือเป็นอะไรกันก็เถอะแต่อีกไม่นานหรอกรู้แน่



แนะ มีความเปย์มีความอยากให้เขาใช้เงินตัวเอง