ลองรัก (กิตxดาวเหนือ)

ลำดับตอนที่ #4 : โกรธ

กิตtalk

"มากินข้าวทำไมชอบให้ผู้ใหญ่รออยู่เรื่อยเลย" ผมเดินมาหน้าห้องดาวเหนือแล้วตะโกน ก่อนจะไปนั่งรอที่โต๊ะกินข้าว

"ป้านิดละ" 

"กลับไปละ" ป้านิดแกจะเตรียมอาหารเย็นให้แล้วก็จะกลับไป

"งั้นพี่ก็กินเลยนะ" เธอพูดแล้วก็จะเดินเข้าไปในห้องอีกรอบ

"มากินข้าว" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แล้วใช้สายตาพูดแทนจนเธอยอมนั่งที่เก้าอี้ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก ตัวก็เล็กยังจะไม่กินข้าวอีก

"อิ่มแล้ว" หลังจากที่กินไปได้ประมาณ3คำเธอก็พูดว่าอิ่มแล้ว อิ่มได้ไงวะข้าวในจานก็เหลือตั้งเยอะ

"กินให้หมด" 

"แต่ "

"ไม่มีแต่"

"ทำไมต้องบังคับด้วย" เธอพูดจบก็ตักข้าวใส่ปากอีกครั้งและหน้าตาเหมือนเด็กที่ไม่อยากกินข้าว

"อย่าอมข้าว" ทำตัวเป็นเด็กไปได้

และไม่นานเราก็กินข้าวเสร็จส่วนดาวเหนือก็เก็บจาน

"ฉันจะไปข้างนอกนะ"

"อืม"

"อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม"

"โอ๊ย พี่จะไปไหนก็ไปเถอะ" พูดจบดาวเหนือก็เดินเข้าห้องไป นี้เหมือนผมโดนไล่ยังไงก็ไม่รู้เลยครับ 

ผมรีบอาบน้ำแต่งตัววันนี้มีนัดครับ นัดกับเพื่อนที่ผับแต่ปกติผมก็มาทุกวันอยู่แล้วแหละช่วงนี้ แต่ตอนที่กลับบ้านไม่ได้มาเลย

"มึงหายไปไหนมาวะสามสี่วัน" ทันทีที่ผมเดินเข้ามาที่โต๊ะไอพีช เพื่อนผมก็ถามขึ้น ผมไม่อยากบอกเรื่องที่หมั้นให้เพื่อนรู้เพราะรู้สึกว่าไม่จำเป็นยังไงก็ได้ถอนหมั้นอยู่ดี

"กลับบ้าน"

"ทำใจไม่ได้ถึงต้องกลับไปกอดเเม่เลยหรอวะ" ครั้งนี้เป็นเสียงของไอ้วิน พูดขึ้นก่อนจะตบไหลผมเบาๆ

"หุบปาก"

"มึงจะเศร้าเหี้ยอะไรหนักหนาวะผู้หญิงคนเดียว มึงรอเปิดเทอมก่อนดิเด็กใหม่เพียบ" 

"ผู้หญิงคนเดียวเป็นเอามากขนาดนี้เลยเพื่อนกู ไอ้กิตเพื่อนกูคนเดิมแม่งไปไหนวะ" 

"แดกๆ เข้าไปเถอะ พล่ามเหี้ยอะไรหนักหนา"

ที่พวกมันพูดแบบนี้ก็เพราะตั้งแต่เลิกกันมะนาวผมก็กินเหล้าทุกวันเลยก็ว่าได้ ก็คนมันเศร้าอะครับจะให้ไปนั่งสมาธิก็ไม่ได้ปะ ผมก็เลยมากินเหล้าแม่งมันทุกวันนี้แหละจะได้ลืม แต่ก็ไม่เคยลืมสักทีเห้อ

กลุ่มผมมีทั้งหมดสี่คนครับ มีผม ไอ้วิน ไอ้พีช แล้วผู้หญิงอีกคนแพม ไม่ต้องมีเยอะหรอกครับเเค่นี้ก็พอแล้วปวดหัวจะตายละ 



ดาวเหนือtalk

ตอนนี้ตีสองแล้วฉันก็ดูซีรี่ย์อยู่ แต่ตอนนี้ฉันได้เสียงคนเปิดประตูห้อง ถ้าเป็นพี่กิตทำไมถึงยังไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้าห้องนอนนะ 

ฉันค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะค่อยๆ เเง่มประตูห้องทีละนิดๆก็เห็นว่ามีคนนอนกองอยู่ที่พื้นตรงโซฟาพอมองดีๆก็เห็นว่าเป็นพี่กิตจริงๆ เห้อเมาเหมือนหมา ฉันต้องค่อยๆ พยุงเขาขึ้นบนโซฟาก่อนจะถอดรองเท้าถุงเท้าให้ 

ฉันวิ่งไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้เขา ไม่อยากทำให้เท่าไหร่หรอกแต่สงสาร

"มะนาว"  แล้วอยู่ๆ เขาก็เรียกชื่อใครไม่รู้ ก่อนจับมือฉันไว้

"นี้ดาวเหนือ " ถ้าจะเมาขนาดนี้นะ

"ทำไมเธอต้องทิ้งฉันไปด้วย เธอใจร้ายกับฉันมากเลยนะรู้ตัวไหม" 

"พี่กิตปล่อย" ฉันรีบจับมือเขาออกทันทีเพราะเขาเริ่มพูดไม่รู้เรื่องละ

"มะนาว"

"เป็นบ้าปะเนี่ย ก็บอกว่าไม่ใช่ไง"

"ฉันรักเธอ" เห้ยนี้มันอะไรกันเนี่ย 

"ถ้าจะเป็นเอามากขนาดนี้ก็นอนตรงนี้แหละ"ฉันโยนผ้าใส่เขาแล้วรีบวิ่งเข้ามาในห้องตัวเองก่อนจะล็อกประตูอย่างแน่นหนา



@เช้า

ตอนนี้ฉันตื่นแล้วแต่ยังไม่กล้าออกยากห้องเพราะกลัวว่าพี่กิตจะนอนอยู่ที่โซฟา  

ผ่านไปสามสิบนาที 

ฉันเริ่มได้ยินเสียงของป้านิดแล้วส่งสัยป้าจะมาทำอาหารเช้า ฉันค่อยๆเปิดประตูออกไปมองที่โซฟาก่อนเลยก็เลยเห็นว่าไม่มีพี่กิตแล้ว ค่อยโล่งใจหน่อยใครจะไปกล้าสู้หน้าอยู่ดีๆมาบอกรักถึงจะไม่ได้บอกฉันก็เถอะ

"ตื่นเช้าจังเลย" เสียงของป้านิดพูดระหว่างที่เห็นฉันเดินไปเก็บผ้าที่เช็ดตัวให้พี่กิต

"นอนไม่หลับค่ะ"

"อยากกินอะไรคะเดียววันนี้ป้าทำให้กิน"

"อะไรก็ได้ค่ะที่ง่ายๆ"

ฉันช่วยป้านิดทำอาหารไปสักพักก็ได้แต่คิดเรื่องคนชื่อมะนาวไม่รู้ว่าเธอคือใครถ้าจะถามป้าจะว่าฉันไหมเนี่ย

"ป้านิดคะ คือขอถามอะไรหน่อยได้ไหม"  ฉันรวบรวมความกล้าออกมา ถ้าไม่ถามก็ไม่รู้

"ได้ค่ะ ว่ามาเลย"

"เมื่อคืนนี้พี่กิตเมามาแล้วก็เรียกชื่อหนูว่ามะนาว มะนาวคือใครหรอคะ"  ทันทีที่ฉันถามออกไปป้านิดก็ดูตกใจไม่น้อยเลย

"คือ คือ " 

"ไม่เป็นไรก็ได้ค่ะ" ฉันเห็นป้านิดพูดกระตุกกระตักเลยคิดว่าไม่รู้ดีกว่า

"ป้าจะเล่าให้ฟังนะคะ คือคุณมะนาวคือแฟนเก่าของคุยกิตค่ะเมื่อก่อนเธอก็อยู่ที่นี้ ตอนอยู่นี้รักกันมากแต่ก็ไม่รู้ว่าเลิกกันทำไมป้าก็ไม่อยากถาม แล้วตั้งแต่เลิกกันคุณกิตก็เมาทุกวันเมื่อก่อนคุณกิตเขาสดใสกว่านี้เยอะค่ะ" 

"อ้อ แฟนเก่า" งั้นเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้นั้นก็คือของเเฟนเก่างั้นสิ รักขนาดนี้ทำไมไม่ไปง้อจะมาให้แม่จับหมั้นทำไม

"แต่คุณดาวเหนือไม่ต้องห่วงนะคะเดียวคุณกิตก็ลืมเองแหละค่ะมีแฟนใหม่แบบคุณดาวเหนือ " ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆให้ป้านิดไป "คุณกิตนะคุณกิตนิสัยไม่ดีไปเรียกชื่อแฟนเก่าต่อหน้าแฟนใหม่"  เสียงของป้านิดที่บ่นเบาๆอยู่ที่ล้างผัก

"ป้านิดคะ คือต่อไปนี้ป้าดูแลเรื่องกับข้าวแล้วก็ความสะอาดพอนะคะเดียวเสื้อผ้าหนูจะจัดการเอง"

"ไม่ได้ค่ะ เดียวป้าทำเอง"

"ไม่เป็นไรจริงๆค่ะคือหนูคุยกับพี่กิตแล้ว อะไรที่พอจะช่วยได้หนูก็อยากช่วยค่ะอย่าปฏิเสธเลยนะคะ" จริงๆฉันก็ไม่ได้คุยกับเขาหรอกแต่ก็อยากช่วยป้านิดบ้าง แค่เสื้อผ้าพี่กิตกับเสื้อผ้าฉันคงไม่เป็นอะไรมากหรอก

"ขอบคุณนะคะ เดียวป้าจะตอบแทนเป็นอาหารอร่อยๆทุกมื้อเลย"

"ค่ะ ยินดีค่ะ"  ฉันพูดแล้วยิ้มให้ป้านิด 




@สองอาทิตย์ต่อมา

ใกล้จะเปิดเทอมแล้วเบื่อมากอยู่แต่ห้อง ฉันนี้นับวันรอเลยไม่ใช่อยากเปิดเทอมนะอยากเจอนับเงินอยากเม้าท์ ฮ่าๆ ตอนนี้ฉันชินแล้วแหละอยู่ที่นี้ถึงจะเบื่อๆหน่อยก็เถอะแต่ก็ยังดีมีป้านิดคุยเป็นเพื่อน ส่วนพี่กิตก็เมาทุกวันไม่รู้จะกินอะไรหนักหนา ฉันก็ช่วยได้แค่คอยจับเขาขึ้นมานอนดีๆเวลากลับมาถึงห้อง แล้วก็ยังคงเพ้อถึงแฟนเก่าตลอดเวลาที่เมา ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีแต่พอตื่นเช้ามาเขาก็ลืมหมดเลยนะที่คิดว่าฉันคือมะนาวอะเขาตื่นมาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย แต่ก็ดีฉันจะได้กล้าสู้หน้า

"มีอะไรกินบ้างคะวันนี้" วันนี้ฉันตื่นสายหน่อยๆเพราะดูซีรี่ย์ดึก พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็เลยเปิดประตูออกมาอย่างสดใส ก็เห็นว่าพี่กิตนั่งดูทีวีอยู่ส่วนป้านิดก็กำลังจัดโต๊ะอาหาร

"เธอไม่มีสิทธิ์ใส่เสื้อตัวนี้" พี่กิตพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้จากอารมณ์สดใสของฉันหมดลง

"อะไรของพี่ปล่อย" ฉันจับมือเขาออก เพราะตอนนี้เขาเดินมาหาฉันแล้วจับเสื้อฉันไว้

"กล้าดียังไงถึงเอามาใส่" ตอนนี้เขาขึ้นเสียงกับฉันบวกกับอารมณ์โมโห ซึ่งฉันไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน



กิตtalk

ตอนนี้ผมกำลังดุดาวเหนืออยู่ เพราะเสื้อที่เธอใส่ตอนนี้มันคือเสื้อที่ผมซื้อให้มะนาว ผมจำได้

"ไปถอดออกเดียวนี้" ครั้งนี้ผมพูดด้วยเสียงดังกว่าทุกครั้ง

"ปล่อย " เธอพยายามสะบัดมือผมออกแต่ก็ไม่ได้ผล

"คุณกิตคะ ใจเย็นๆก่อนนะคะค่อยๆคุยกัน" เสียงป้านิดที่เดินมาหาผมบอกให้ผมใจเย็นๆ ผมเลยต้องปล่อยมือออกจากเสื้อเธอ

"พี่คิดว่าเสื้อมันมีตัวเดียวในโลกรึไง เขาคงผลิตมาให้แค่แฟนพี่คนเดียวละมั้ง" ดาวเหนือพูดออกมาอย่างเสียงดัง

"........." ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากมองหน้าเธอ

"ทำไมต้องมาขึ้นเสียงใส่ด้วยอะ ทำไมไม่ถามดีๆก่อน นิสัยไม่ดี" เธอพูดจบก็ใช้ทั้งสองมือผลักผม ก่อนจะวิ่งเข้าห้องไป

"ดาวเหนือ" ผมเรียกเธออย่างเสียงดังแต่เธอก็ไม่ได้หันกลับมามองเลย ไม่นานเธอก็ออกมาพร้อมกับกระเป๋าก่อนจะเดินไปเปิดประตูออกไปข้างนอก

"คุณดาวเหนือคะ" ขนาดป้านิดเรียกเธอยังไม่หันมามองเลย

 พอเธอออกไปจากห้องแล้วผมก็รีบวิ่งไปดูที่ตู้เส้อผ้าทันทีแล้วก็รีบค้นหาเสื้อตัวนั้น แล้วผมก็เจอมันครับแสดงว่าดาวเหนือไม่ได้เอาไปใส่ เห้อสรุปคือผมดุเธอทั้งๆที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลย 

ผมเดินมานั่งที่โซฟาตัวเดิม กะจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเธอแต่ก็ไม่กล้า 

"คุณกิตน่าจะเอาเสื้อผ้าของคุณมะนาวไปเก็บไว้ที่อื่นนะคะถ้าไม่ทิ้ง ทำแบบนี้มันดูไม่แคร์เธอเลยนะคะ" ป้านิดเดินมาพูดกับเสร็จก็เดินหนี แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรป้าหรอกครับ ป้าแกไม่รู้ข้อตกลงของผมกับดาวเหนือ 

ผมนั่งรอดาวเหนือ นานมากไม่รู้ว่าไปไหน ผ่านไปสองชั่วโมงก็แล้ว สามชั่วโมงก็แล้ว ยังไม่กลับมาอีกจนตอนนี้บ่ายโมงกว่าๆละผมก็ได้แต่นั่งมองนาฬิกากับประตูห้อง

"เข้ามาเลยค่ะ" แล้วสุดท้ายดาวเหนือก็เปิดประตูเข้ามาในห้องครับ แต่มาพร้อมกับผมชายสองคนที่กำลังยกตู้เสื้อผ้าเข้ามาในห้อง "ห้องนี้ค่ะ ตรงนี้ๆวางตรงนี้เลย ขอบคุณนะคะ"

เธอพูดจบผู้ชายสองคนนั้นก็เดินออกมาจากห้อง ส่วนดาวเหนือก็เดินตามออกมาก่อนจะมองหน้าผมด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าโกรธผมมาก

"คุณดาวเหนือไปไหนมาคะ ทานข้าวรึยัง"

"ทานมาแล้วค่ะ ขอตัวนะคะ" ก่อนจะปิดประตูห้องเธอก็มองมาที่ผมอีกที 

พอดาวเหนือเข้าห้องไปผมก็เดินเข้าห้องตัวเองเหมือนกัน ผมเดินไปเข้าห้องน้ำแต่ได้ยินเสียงเธอบ่นเบาๆก็เลยเดินไปที่ห้องเธอก่อนจะเอาหูแนบกำแพง

"คิดว่าเสื้อมันมีตัวเดียวในโลกรึไง เป็นใครถึงมาขึ้นเสียงกับดาวเหนือแบบนี้เดียวก็โทรฟ้องแม่สะหรอก ไอ้คนบ้าอำนาจ " ครั้งนี้เธอคงโกรธผมแน่ๆ เหมือนที่แมาเธอเคยพูดกับผมไว้ว่าถ้าเธอไม่ผิดแล้วไปดุเธอๆจะโกรธเป็นเดือนๆ



____________________________________________


อะไรกันคะพี่กิต เสื้อไม่ได้ทีตัวเดียวในโลกนะคะหึน่าตีจริงๆเลย